Κατηγορία: διεθνή

Οι Ελληνικές αρχές κήρυξαν 12 μέλη των Διπλωματικών και Προξενικών Αποστολών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που είναι διαπιστευμένα στην Ελλάδα, ως πρόσωπα μη αρεστά (personae non gratae).

Η τελευταία επίθεση σε διυλιστήριο της Σαουδικής Αραβίας (έχουν γίνει κι άλλες επιθέσεις – είτε πάλι σε διυλιστήρια είτε σε κατοικημένες περιοχές, όμως οι περισσότερες πέρασαν στα ψιλά της ειδησεογραφίας αφού δεν… προβλημάτιζαν τις διεθνείς αγορές πετρελαίου) έφερε πάλι στη δημοσιότητα μια πραγματικά ξεχασμένη σύρραξη, αυτή στην Υεμένη.

Δυο από τα σοβαρότερα προβλήματα που έχει (ή που θα έχει) να αντιμετωπίσει η Ρωσία εξαιτίας της επιλογής της να εισβάλλει στην Ουκρανία είναι η εξεύρεση τρόπου απαγκίστρωσής της από τον πόλεμο και η διεθνής απομόνωσή της.

Για το πρώτο μιλήσαμε ήδη – ακούστε ΕΔΩ το σχετικό podcast.

Μια ιστορία του πολέμου στην Ουκρανία ήταν αυτή που πέρασε στα… ψιλά και σχετίζεται με την πτήση πάνω από τη μισή Ευρώπη ενός μη επανδρωμένου ιπτάμενου αντικειμένου (σοβιετικής τεχνολογίας, που είναι κάτι ενδιάμεσο μεταξύ πυραύλου και drone), που έχασε το δρόμο του.

Επειδή όλοι νομίζουμε ότι ο πόλεμος είναι κάπου μακριά, σε άλλο πλανήτη και δεν μας αφορά, ας πούμε κάτι για αρχή:

η απόσταση μεταξύ του απώτερου σημείου της ελληνικής επικράτειας από το κοντινότερο προς την Ελλάδα ουκρανικό σύνορο είναι (σε ευθεία) μόλις 435 χιλιόμετρα. Μια στραβή να γίνει, θα έχουμε θέμα…

Μια εξαιρετικά δύσκολη (και κακή) στιγμή επέλεξε να συναντηθεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος με τον γείτονα.

Ενώ την ίδια ώρα οι κάθε είδους Τσελίκ δηλώνουν διάφορα – και κάποιοι δικοί μας τα θεωρούν (αφελώς) απλώς… “χιλιοειπωμένα”!

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη δήλωση της Μ. Ζαχάροβα (εκπροσώπου του ρωσικού ΥΠΕΞ), ο εκπρόσωπος του δικού μας Υπουργείου Εξωτερικών, Αλέξανδρος Παπαϊωάννου, είπε τα ακόλουθα:

“Η Ελληνική Εξωτερική πολιτική είναι πολιτική αρχών και βασίζεται διαχρονικά στον πλήρη σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου. Η Ελλάδα συναποφασίζει και δεσμεύεται από τις αποφάσεις που λαμβάνονται στους Διεθνείς Οργανισμούς στους οποίους μετέχει, όπως, μεταξύ άλλων, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.

Για μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία δυσφήμισης της Ρωσίας στην Ελλάδα κάνει λόγο σε δήλωσή της (που αναπαράχθηκε και μέσα από τα social media της εδώ ρώσικης Πρεσβείας) η εκπρόσωπος του Ρωσικού Υπουργείων των Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα.

Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι πλέον τα νέα που αφορούν την τύχη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, που από την ημέρα που ξεκίνησε η Ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία έχουν βγει στο δρόμο της προσφυγιάς.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει γνωστοποιήσει ο ΟΗΕ, απ’ την αρχή των εχθροπραξιών περίπου 1.500.000 άτομα έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία – από αυτούς περίπου 800.000 βρίσκονται ήδη στην Πολωνία και γύρω στους 145.000 στην Ουγγαρία.

Ο ένας (ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι) δηλώνει δημόσια, μέσω twitter, “ευγνώμων” για την συνεχή υποστήριξη.

Η άλλη (η Γερμανίδα ΥΠΕΞ Μπέρμποκ) δηλώνει δημόσια, επίσης μέσω twitter, ότι “είναι μαζί” στην κρίση της Ρωσίας.

Ποιον ευγνωμονεί ο Ζελένσκι και με ποιον είναι στην μαζί η Μπέρμποκ στο θέμα της εισβολής;;;

Χωρίς πολλές προσδοκίες και με το βλέμμα στραμμένο στη Μόσχα αναμένεται να ξεκινήσουν τη Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας στην πόλη Γόμελ, στα σύνορα Ουκρανίας και Λευκορωσίας.

Χωρίς πολλές προσδοκίες επειδή όλα γίνονται:

Σύμφωνα με νεώτερη ανακοίνωση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, τέσσερις ακόμη ομογενείς είναι νεκροί στην Ουκρανία.

Στην ανακοίνωση αναφέρονται τα ακόλουθα:

Η μια μετά την άλλη οι χώρες της Ε.Ε. (ακόμη κι αυτές που στην αρχή είχαν εκφράσει ενδοιασμούς) αρχίζουν να υποστηρίζουν το ενδεχόμενο να αποκλειστεί η Ρωσική Ομοσπονδία από το Διεθνές Διατραπεζικό Σύστημα Συναλλαγών swift, εξαιτίας της εισβολής στην Ουκρανία.

Ο θάνατος έξι Ελλήνων ομογενών στις περιοχές Μπουγάζ και Σαρτανά της ανατολικής Ουκρανίας ανακοινώθηκε νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου.

Στο δεύτερο 24ωρο μπήκε η επιχείρηση εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και πλέον είναι σαφές ότι στόχος του Πούτιν είναι να ρίξει την Κυβέρνηση της χώρας και να μετατρέψει το Κίεβο σε πρωτεύουσα μιας χώρας-προτεκτοράτου.

Πρόκειται για μια κίνηση που αλλάζει όλα τα δεδομένα στις διεθνείς σχέσεις, αφού μπαίνουμε σε εποχή αναθεωρητισμού και επιβολής του “δίκαιου του ισχυροτέρου” κι όχι των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.