Αρχικά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: δεν είμαστε μόνοι μας επάνω στον πλανήτη! Άντε να το θέσουμε λίγο πιο… περιφερειακά, δεν είμαστε μόνοι μας στην περιοχή!
Στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πάνω από 10 τα κράτη που έχουν συμφέροντα, είτε βρέχονται από αυτή, είτε είναι λίγο μακρύτερα, είτε πολύ μακρύτερα.
Στα 320 δισ. κυβικά προσδιόρισε ο Ερντογάν το κοίτασμα που ανακαλύφθηκε στη Μαύρη Θάλασσα, εντός της τουρκικής ΑΟΖ και πολύ κοντά στο όριο της με τη βουλγαρική ΑΟΖ.
Το αν το κοίτασμα που ανακοινώθηκε είναι όντως τόσο, είναι μικρότερο ή είναι μεγαλύτερο, θα φανεί. Είναι ακόμη άγνωστο.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να πάρει οικονομική ανάσα (αφού κατά 95% εισάγει αέριο) αλλά και να ενισχύσει την εικόνα του στο εσωτερικό.
Στις θετικές εξελίξεις της ημέρας θα πρέπει να μπει η ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου σχετικά με τις συμφωνίες οριοθέτησης των Θαλασσίων Ζωνών μας με Ιταλία και Αίγυπτο.
Όπως ανέφερε στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών και των ανταποκριτών ξένου τύπου που έγινε την Πέμπτη 20 Αυγούστου, οι συμφωνίες σήμερα κατατίθενται στη Βουλή και θα εισαχθούν προς συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής τη Δευτέρα 24 Αυγούστου με την προοπτική της κύρωσής τους από την Ολομέλεια την Τετάρτη 26 Αυγούστου 2020.
Όπως λέγαμε ΕΔΩ, η κύρωσή των συμφωνιών, αν συνδυαστεί και με άμεση συμφωνία με την Κύπρο, αλλάζει το σκηνικό στην Ανατολική Μεσόγειο. Βασικά, το θέτει σε νέα βάση – στην πραγματική του βάση.
Το Αιγυπτιακό Κοινοβούλιο ενέκρινε την Τρίτη 18 Αυγούστου τη διμερή συμφωνία της χώρας με την Ελλάδα, με την οποία έγινε οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων.
Είχε προηγηθεί τη Δευτέρα 17 Αυγούστου η έγκριση της συμφωνίας με την Ελλάδα (που υπογράφηκε στις 6 Αυγούστου 2020 από τους υπουργούς Εξωτερικών των δυο χωρών) απ’ τη νομοθετική και συνταγματική Επιτροπή.
Δεν έχει περάσει μέρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση να μην επιβεβαιώνει την ανικανότητά της να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών αλλά και στις ανάγκες των μελών της.
Το σαθρό αυτό οικοδόμημα (που δεν θα μετεξελιχθεί πότε σε αυτό που ήθελαν όσοι την ονειρεύτηκαν τη δεκαετία του 1950 ή εμείς που θα θέλαμε μια πραγματική ένωση) για πολλοστή φορά δείχνει με τη συμπεριφορά του ότι λειτουργεί επιλεκτικά και ανάλογα με την ατζέντα που επιβάλλουν η Γερμανία ή οι διάφορες πολυεθνικές. Δείχνει καθημερινά πως είναι ένας άχρηστος, αδύναμος και κυρίως διακοσμητικός πολυεθνικός οργανισμός και τίποτε περισσότερο.
Παρότι οι Γερμανοί έφεραν προσχώματα και δεν καταδέχτηκαν να συμφωνήσουν σε ένα κοινό ανακοινωθέν στο έκτακτο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η χώρα μας για έναν πραγματικά ανεξήγητο λόγο συνεχίζει να αποδέχεται τους Γερμανούς ως “μεσολαβητές” στις διαφορές μας με την Τουρκία. Και συνεχίζει να σκέφτεται να πάει στο ίδιο τραπέζι με τους Τούρκους, στις “συνομιλίες” που οι Γερμανοί διοργανώνουν!
Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή, επειδή κατά τα φαινόμενα θα αποδεχθούμε πρόσκληση για να πάμε σε… γεύμα στο οποίο το κύριο πιάτο θα είμαστε εμείς οι ίδιοι:
Υπάρχει μια φράση που αποδίδεται στον Henry Kissinger: “Poor old Germany. Too big for Europe, too small for the world”.
Στη γλώσσα μας αυτό που είπε ο πρώην Αμερικανός ΥΠΕΞ μεταφράζεται ως “Καημένη Γερμανία. Πολύ μεγάλη για την Ευρώπη και πολύ μικρή για τον κόσμο”.
Έναν ακόμη χάρτη εμφάνισε τις τελευταίες ώρες η Τουρκία, στον οποίο παρουσιάζει (για μια ακόμη φορά) τις παράλογες αξιώσεις της.
Η Τουρκία, κατά την προσφιλή της τακτική, προσπαθεί να μετατρέψει το μαύρο σε άσπρο και … εγκαλεί τη χώρα μας για τη συμφωνία με την Αίγυπτο ενώ προαναγγέλλει έρευνες του Ορούτς Ρέις σε περιοχές ακόμη πιο “μέσα” στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, κοντά στην Κάρπαθο (αλλά και σε περιοχές που είναι δίπλα στην πρόσφατα οριοθετημένη περιοχή).
Σε μια νέα φάση φαίνεται πως μπαίνουν τα ελληνοτουρκικά και οι δράσεις που τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία αναλαμβάνουν, δεδομένης πλέον της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου σχετικά με την ΑΟΖ.
Οι Τούρκοι, προκλητικοί όσο ποτέ άλλoτε και με διάθεση αναθεωρητισμού αποφάσισαν να τραβήξουν το σχοινί, στην προσπάθειά τους να “υποστηρίξουν” με κάθε μέσο το περιβόητο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο (με το οποίο Λιβύη και Τουρκία αποκτούν κοινά θαλάσσια σύνορα, πράγμα ανύπαρκτο δηλαδή).
Στα 258.000.000.000.000 δολάρια ΗΠΑ έφτασε το παγκόσμιο χρέος μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2020, σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιοποίησε το Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών (IIF).
Δεν θα σας ζαλίσουμε με αριθμούς και λεπτομέρειες, θα σας πούμε μόνο ότι αυτά τα 258 τρισεκατομμύρια δολάρια σημαίνουν πως το παγκόσμιο χρέος είναι στο 331% του Ακαθάριστου Παγκόσμιου Προϊόντος (το ΑΕΠ όλου το πλανήτη). Σε απλά ελληνικά, ο πλανήτης χρωστάει περισσότερες από 3 φορές και κάτι αυτά που παράγει.