Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα ΜΜΕ ή τα blogs (τα πραγματικά μεγάλα και όσα θέλουν να το παίζουν μεγάλα) παρατραβάνε το σχοινί για να κερδίσουν 5 κλικ παραπάνω ή για να πουλήσουν 5 φυλλάδες παραπάνω.

Ασχολούνται με πράγματα που είναι εντελώς προσωπικά, που δεν έχουν ουδεμία σχέση με την δημόσια εικόνα και λειτουργία ανθρώπων που είναι στη δημοσιότητα (λόγω ενασχόλησής τους π.χ. με την πολιτική ή με τα καλλιτεχνικά), αλλά αφορούν ΑΠΟΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ αυτά τα πρόσωπα.

Τελευταίο παράδειγμα πρωθυπουργός της Σκωτίας Νίκολα Στέρτζον, για την οποία γράφηκαν ένα κάρο πράγματα (στο 100% τους ήταν κακοήθειες) σχετικά με το γεγονός ότι δεν έχει παιδιά.

Δυο ακριβώς χρόνια (κατά τη διάρκεια των οποίων έγιναν πολλά, τα οποία άλλαξαν ακόμη και το σχήμα) κλείνει η παράταξη Γκυρίνη στη διοίκηση του Δήμου Αλεξάνδρειας την 1^η  Σεπτέμβρη του 2016.

Δεν θα ασχοληθούμε με τα λεγόμενα «καλά» ή με τα λεγόμενα «κακά» των δυο αυτών ετών. Θα αναφερθούμε όμως στο διάστημα που απομένει για έναν και μόνον λόγο: ο χρόνος που περνάει (με τα λάθη ή τα σωστά που έχουν γίνει και που έχουν καταγραφεί και που θα αξιολογηθούν για την αποτελεσματικότητά τους) δεν γυρίζει πίσω.

Κι οι ευκαιρίες που χάθηκαν ή χάνονται ίσως να μην εμφανιστούν ποτέ ξανά.

Συνήθως όποτε γράφουμε κάτι θέλει λίγο χρόνο (τον… χρόνο του, που λένε) για να επιβεβαιωθεί. Στην προκείμενη περίπτωση πήρε 2 χρόνια και 2-3 Κυβερνήσεις για να γίνει πραγματικότητα. Ποιο;

Το αεροδρομιόσημο!

Τι θα είναι αυτό; Το ποσό – καπέλο 13 ευρώ ανά επιβάτη, που θα πληρώνουν όσοι θα μετακινούνται από και προς τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια τα οποία εκχωρήθηκαν στη γερμανική Fraport. Τα οποία 13 ευρώ δύνανται σε μια τετραετία να γίνουν ακόμη και 18…

Οι νεώτεροι φίλοι μπορείτε να δείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ ή και ΕΔΩ. Έτσι, για να ξέρετε και τι διαβάζετε! Οι πιο παλιοί μπορείτε να τα θυμηθείτε.

Συμπέρασμα – ερώτημα: πως το είπαν οι τότε και οι τώρα Κυβερνήσεις αυτό με τα αεροδρόμια;;; «Αξιοποίηση»;;; “Επενδύσεις ύψους πολλών εκατομμυρίων;;”. Με ποιανού λεφτά δεν είπαν όμως…

Καλά σαράντα λοιπόν, μια και μιλάμε για κόλλυβα – έστω και ξένα. Γιατί τόσα θα είναι και τα χρόνια της “παραχώρησης”, σαράντα.

Αφού είναι λυμένα τα υπόλοιπα, τα κόμματα και οι πολιτικοί ασχολούνται με το τεράστιο αυτό θέμα για πολλοστή φορά (που πέρα από την πλάκα, είναι μεγάλο άλλα όχι και τόσο ώστε να απασχολεί καθημερινά). Στο ίδιο ακριβώς μοτίβο και τα κανάλια, που εδώ και πάρα πολλές μέρες δείχνουν 10-20 φορές τη μέρα τι έχουν κάνει – τι πλήρωσαν για την ακρίβεια σε φόρους, ταμεία, επενδύσεις σε πάγια κλπ – από τη στιγμή που πρωτοξεκίνησαν.

Ίσως, αν θέλουμε να τα ισοπεδώσουμε όλα αλλά κυρίως επειδή κάποια πράγματα έχουν καταντήσει γελοία, θα πρέπει να δοθεί τηλεοπτικός χρόνος και στους χιλιάδες επιχειρηματίες που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους (για άλλο λόγο, ας πούμε εξ αιτίας της κρίσης), να μας πουν και αυτοί τι πλήρωσαν – συμβάλλοντας επίσης ενεργά στην Οικονομία  – σε μισθούς, σε ασφαλιστικές εισφορές, τι σε επενδύσεις, πόσα σε δάνεια, και βρέθηκαν και αυτοί με κλειστές τις επιχειρήσεις τους.

– Αφού έλυσαν όλα τα υπόλοιπα προβλήματα, το πρόβλημά τους είναι ένα δημοσίευμα. Ένα δημοσίευμα! Για αυτό σκοτώνονται εσχάτως οι πολιτικοί μας…

– Η χώρα βουλιάζει μέσα σε μια δίνη προβλημάτων, με την («πραγματική», όπως αρέσκονται να την ονομάζουν) οικονομία να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και με την κοινωνία να είναι σε μια κατάσταση που αλλού θα προκαλούσε συνεγερμούς και δραστικά μέτρα επαναφοράς.

Το ερώτημα που κάνουμε είναι απλό:

– με ποια συχνότητα και με ποιαν ακριβώς σειρά στέλνονται στα τοπικά ΜΜΕ και στα blogs ανακοινώσεις από το Δήμο Αλεξάνδρειας και συγκεκριμένα από την ΔΕΥΑΑΑλ;

Ομαδικό είναι το mail ;; Σίγουρα ;;;

Και όταν αυτές οι ανακοινώσεις συντάσσονται εκεί στην  επιχείρηση, τις κοιτάει κανείς πρώτα ή πάλι τα συνεργεία θα αποκαθιστούν προγραμματισμένες βλάβες;;;

Με καταιγιστικούς ρυθμούς ανακοινώνονται συγχαρητήρια από πολλούς (πολιτικούς) με αποδέκτη την ολυμπιονίκη Κορακάκη.

Τώρα, γιατί οι ετερόφωτοι (από καταβολής κόσμου και όποτε σημειώνεται μια αθλητική επιτυχία στην οποία στο 95% των περιπτώσεων δεν έχουν την παραμικρή συμβολή!) προσπαθούν να κλέψουν λίγη από τη λάμψη ανθρώπων που επί χρόνια το πολεμάνε το θέμα και αγωνίζονται για να κατακτήσουν μια καλή θέση στα αγωνίσματά τους, αυτό είναι όντως ένα μεταφυσικό ερώτημα…

Δυο απορίες/ερωτήματα σχετικά με τους δρόμους και τις ασφάλτους – η πρώτη προϋπήρχε, η δεύτερη δημιουργήθηκε εσχάτως:

1) η φωτογράφηση των αιρετών (όποιου βαθμού της Τ.Α.), που στην ουσία είναι άσχετοι με το θέμα των ασφαλτοστρώσεων, ποια ακριβώς χρησιμότητα για εμάς τους κοινούς θνητούς έχει;;; Γιατί να πήγαν να ελέγξουν το έργο (π.χ. το πάχος ή/και την ποιότητα της ασφάλτου που πέφτει) αποκλείεται, χλωμό! Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουν και από αυτά!

Και ένα υποερώτημα: όταν ένα έργο παραλαμβάνεται, αυτές οι επιτροπές είναι στο 100% αποτελούμενες από ειδικούς;;;;

Η γνωστή… ντεμέκ «αριστερά» (όχι η «πρώτη φορά», η άλλη) συνέφαγε λέει στην Αθήνα, στο σπίτι ενός εκ των συνδαιτυμόνων, και συζήτησε μεταξύ τυριού και αχλαδιού τα προβλήματα του κεντροαριστερού χώρου, την έλλειψη κάποιου σοβαρού (κατ’ αυτούς) που θα μπορέσει να αναλάβει το χώρο και να τον ξανακάνει κυβέρνηση κλπ κλπ κλπ.

Άνθρωποι που έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το σημερινό χάλι της χώρας, που αποτελούν μαζί με πολλούς ακόμη (από την «άλλη» πλευρά του πολιτικού φάσματος) τμήμα του προβλήματος, προσπαθούν να οργανωθούν ότι αποτελούν τη «λύση» στο πρόβλημα.

Είναι να τρελαίνεσαι. Όμως ξέρουν τι κάνουν: σε μια χώρα που αποδεδειγμένα το εκλογικό σώμα ξεχνάει εύκολα, ποντάρουν – βασικά – σε αυτό, μήπως και επανέλθουν και ξεκινήσουν πάλι να «εκσυγχρονίζουν» τον τόπο και να «στρώνουν» τα οικονομικά του…

Για μια ακόμη φορά βουλωμένο γράμμα διαβάζουν εκεί στο ΔΝΤ!

Υπάρχει λέει έκθεση – παραδοχή του ανεξάρτητου Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ στην οποία επισημαίνονται λάθη που διέπραξε το Ταμείο στο πρώτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα της Ελλάδας. Κοινώς, το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχεται ότι στο πρώτο Μνημόνιο που επιβλήθηκε στη χώρα έγιναν μύρια-όσα λάθη και με την έκθεση αυτή προσπαθεί να τα καταγράψει. Φυσικά η έκθεση αυτή μπορεί να είναι και κανά ξεκαθάρισμα στα εσωτερικά του ευαγούς αυτού Ιδρύματος, μην περιμένουμε και τίποτε σπουδαίο εμείς στην καθημερινότητά μας!

Τι να τις κάνεις τις «παραδοχές» λαθών, όταν έχουμε φτάσει στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, όταν έχουν υιοθετηθεί ασφυκτικά για την οικονομία και τους Έλληνες μέτρα που επιβλήθηκαν με το αναφερόμενο στην έκθεση Μνημόνιο αλλά και με τα 2 επιπλέον Μνημόνια που ακολούθησαν, όταν δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση να αλλάξει κάτι στις πολιτικές που ακολουθούνται  και όταν δεν πρόκειται να πληρώσει κανένας για τα λάθη που 6 χρόνια μετά ομολογούνται…;;;

Όταν αποτυγχάνει ένα… «κίνημα» (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) συνήθως πάνε 2 πράγματα στραβά:

1) γίνονται αντιληπτοί αυτοί που το σχεδιάζουν

2) δεν γίνονται αντιληπτοί κατά το σχεδιασμό αλλά αποτυγχάνουν στην εκτέλεση.

Φυσικά υπάρχει και ένας 3^ος λόγος: να λειτουργείς ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί το κογιότ στο γνωστό καρτούν.

Το οποίο κογιότ έχει ένα θεματάκι λίγο με το σκεπτικό ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ: ξεχνά ότι μέσα στο κάδρο είναι και το ίδιο, και μάλιστα στο κέντρο του κάδρου…

Το να προγραμματίζονται αποκαταστάσεις βλαβών είναι το λογικό, το καθημερινό, το αναμενόμενο.

Το να αποκαθίστανται όμως προγραμματισμένες βλάβες, ε, αυτό όπως και να το κάνεις είναι πρωτοτυπία…

Για πολλοστή φορά βλέπουμε τους πολιτικούς μας να ασχολούνται με το δέντρο (εκλογικός νόμος, κανάλια και άδειες, εκλογή προέδρου από το εκλογικό σώμα) και να μην δίνουν την απαραίτητη σημασία στο δάσος (ρευστότητα και δραματικές αλλαγές της γεωπολιτικής κατάστασης που γίνονται στη γειτονιά μας).

Αυτή η ιστορία θυμίζει ολίγον τέλη της δεκαετίας του 1980 στους παλαιότερους – και τότε γίνονταν συγκλονιστικές αλλαγές (πτώση της ΕΣΣΔ και του ανατολικού μπλοκ) και εδώ ασχολούμασταν με εκλογικά (με εκείνο το νόμο που οδήγησε σε 3 αναμετρήσεις) και με τα κανάλια (τότε άνοιγαν τα ιδιωτικά).

Είναι ίσως πια καιρός ο εκλογικός νόμος (στα γενικά του χαρακτηριστικά, εννοείται) να αποτυπωθεί απευθείας μέσα στο Σύνταγμα.

Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην πολιτική (ειδικά στην άσκησή της) είναι ο χρόνος. Ίσως να είναι και ο σημαντικότερος! Και η σωστή διαχείρισή του είναι το σημείο – κλειδί.

Στην πολιτική λοιπόν ο χρόνος έχει διττό αντίκτυπο, όταν πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις: ο πολιτικός είτε πρέπει να πάρει αποφάσεις γρήγορα για να μην χαθεί στη δίνη των γεγονότων που αντιμετωπίζει, είτε επιβάλλεται να πάρει αποφάσεις με αξιοπρόσεκτη καθυστέρηση για να μην βουλιάξει σε περιπέτειες που κάποια δεδομένη στιγμή είναι αδύνατο να αντιμετωπίσει.

Όταν αυτός ο κανόνας δεν τηρείται ή εφαρμόζεται ανάποδα, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν.

Την πρόταση για «χαλάρωση» των capital controls – που έχει ήδη σταλεί προς έγκριση στους… θεσμούς – ανακοίνωσε στη Βουλή ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (και πρώην υπουργός Οικονομικών) Γ. Στουρνάρας.

Η πρόταση περιλαμβάνει: δυνατότητα ανάληψης 840 ευρώ σε δύο εβδομάδες, ανάληψη μετρητών χωρίς όριο για νέες καταθέσεις από χρήμα που έρχεται από το εξωτερικό, πλήρη άρση της απαγόρευσης αποπληρωμής δανείων.

Τώρα, είναι ένα ζητηματάκι μετά από τόσα χρόνια ύφεσης, με τον πάτο ακόμη να μην έχει φανεί, με το 21,7% των Ελλήνων να ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας (σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής του προηγούμενου Ιουνίου) κατά πόσο αυτές οι αλλαγές θα βοηθήσουν την Οικονομία να ανακάμψει, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να ανασάνουν και κυρίως να βρει δουλειά – και όχι «απασχόληση» – σημαντικό μέρος του 23,3% των καταγεγραμμένων ανέργων ….