Μια ακόμη ιστορία εκλογικής … τρέλας θα σας διηγηθώ σήμερα.
Ας το κάνουμε λίγο “μυθιστορηματικό” – αν και δεν το ‘χω καθόλου με το συγγραφικόν…..
Τόπος: κάπου στο Δήμο Αλεξάνδρειας, σε εκτός κέντρου εκλογική περιφέρεια.
Χρόνος: η πρώτη Κυριακή των δημοτικών (Κυριακή 26 Μαΐου 2019)
Η ψηφοφορία έχει τελειώσει και η καταμέτρηση των σταυρών στα ψηφοδέλτια του τοπικού συμβουλίου μόλις έχει αρχίσει.
Μετά από κάθε εκλογική διαδικασία όλοι έχουμε να λέμε μια ιστορία. Όμως τόσα χρόνια, ιστορία σαν αυτή που μου διηγήθηκαν την Τρίτη, δεν έχω ξανακούσει.
Η εκλογική ιστορία με το παράλογο περιεχόμενο και για πολύ γέλιο εκτυλίχθηκε τη Δευτέρα που μας πέρασε (27/5) στην Αλεξάνδρεια.
Πρωταγωνιστές στην ιστορία ένας ψηφοφόρος και ένας υποψήφιος.
Η κάλπη έχει κλείσει, τα αποτελέσματα έχουν βγει – έστω και αργά το βράδυ. Ναλμπάντης και Γκυρίνης είναι στο β’ γύρο και τη Δευτέρα το πρωί σε δρόμο της Αλεξάνδρειας συναντώνται οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας.
Εδώ στην Περισκόπηση λατρεύουμε τα γιαλαντζί … “ανεξάρτητα” ψηφοδέλτια σε συγκεκριμένα χωριά του Δήμου μας, τα οποία είναι τόσο ανεξάρτητα από τους υποψηφίους δημάρχους όσο και τα ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ που πρέπει να κοπούν ώστε να πληρωθούν εκτυπώσεις 14 x 30.
Για… μετεγγραφές και ενισχύσεις ψηφοδελτίων όλων των συνδυασμών διαβάζουμε και μαθαίνουμε εδώ και έναν μήνα (και έχουμε λίγες ακόμη μέρες μέχρι να τελειώσει και αυτό), όμως για θέσεις επί σημαντικών θεμάτων ακόμη δεν έχουμε ακούσει τίποτε απολύτως.
Πέρα από κάποιες “θέσεις” και γενικόλογα κείμενα που θυμίζουν εκθέσεις πέμπτης δημοτικού δεν υπάρχει τίποτε το σοβαρό στον τομέα αυτό.
Γιατί μη μου πείτε ότι ως δημότες πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι από την εικόνα που μέχρι τώρα οι συνδυασμοί έχουν παρουσιάσει ως “πρόγραμμα”!
Με το π… στο χέρι έμειναν εκατομμύρια χρήστες της μεγαλύτερης πλατφόρμας “κοινωνικής” δικτύωσης (που μας κάνει ολοένα και πιο ακοινώνητους τελικά). Έπεσε το δίκτυο, προφανώς λόγω κάποιου τεχνικού προβλήματος , το οποίο ίσως και να ‘χει λυθεί ήδη.
Έλα όμως που οι κολλημένοι – εθισμένοι δεν πρόκαμαν να ανεβάσουν τις όμορφες (και καθόλου… στημένες) στιγμές από τα κυριακάτικα τσίπουρα.
Έπεσε το συγκεκριμένο δίκτυο και ήταν μια καλή ευκαιρία για δυο πράγματα:
Οι δημοτικές εκλογές του 2019 θα είναι κάπως … διαφορετικές σε σχέση με τις εκλογές του 2014 σε συγκεκριμένα και βασικά πράγματα. Είπα λοιπόν να δω τι ακριβώς αλλάζει και πως επηρεάζουν οι αλλαγές αυτές τις εκλογές σε επίπεδο ψηφοφορίας, δηλαδή πως επηρεάζουν την καρδιά της εκλογικής διαδικασίας μέχρι τις 2 Ιουνίου 2019.
Σκοπός;; Να ασχοληθούμε λίγο με τα πράγματα που είναι πραγματικά σοβαρά (και φυσικά να δώσω την ευκαιρία για άπειρο copy-paste, γιατί το πράγμα θέλει διάβασμα και ελάχιστοι θα καθίσουν να διαβάσουν τον “Κλεισθένη” και τις τροπολογίες που κατατέθηκαν, που ψηφίστηκαν μέχρι τα τέλη Μαρτίου 2019 και που θα ισχύσουν στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές).
Συνεχίζοντας με το δεύτερο από τα θέματα που απασχόλησαν τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Τετάρτης 20 Μαρτίου, θα αναφερθώ στην επιστολή που συνόδευσε την παραίτηση του (πρώην πλέον) δημοτικού συμβούλου Γιώργου Κουτζηπασόπουλου – το πρώτο θέμα μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.
Ο Κουτζηπασόπουλος απέστειλε μια επιστολή, την οποία ανέγνωσε στο Σώμα ο πρόεδρος του, Δ. Ράπτης.
Έγραψε διάφορα ο παραιτηθείς δημοτικός σύμβουλος ενώ σε κάποιο σημείο της δήλωσης αναφέρει ότι απογοητεύτηκε και ότι ντρέπεται επειδή μέσα από τη θέση του δημοτικού συμβούλου δεν μπόρεσε να επηρεάσει πράγματα και καταστάσεις και να βάλει ένα λιθαράκι στην καθημερινότητα των κινητικά αναπήρων ή των ηλικιωμένων ή των μανάδων με καροτσάκια.
Εντάξει, ο τίτλος είναι κάτι που δεν περίμενα να το πω ή να το γράψω ποτέ, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα και το λέω και το γράφω.
Αιτία τα επεισόδια των τελευταίων ημερών σε γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, σε κολυμβητήρια, τα ραντεβού θανάτου μεταξύ οργανωμένων, τα πολλά (πλέον) ρεπορτάζ για τη βια που ξεκινάει από υποτιθέμενους συνδέσμους φιλάθλων – αλλά και σε τοπικό επίπεδο, τα κάθε είδους μικρά ή μεγάλα γεγονότα βίας που καταγράφονται στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα.
Τελικά το ερώτημα που μπαίνει δειλά – δειλά (και σίγουρα θα μας τεθεί και ευθέως) είναι το εξής:
Τι είναι πιο σημαντικό για μια χώρα και μια κοινωνία; Ένας πιθανός δημοσιονομικός εκτροχιασμός ή η διατήρηση του κράτους δικαίου;;
Σε απλά ελληνικά, τι είναι προτιμότερο αν θέλουμε να πάμε μπροστά και τι θεωρούμε σημαντικότερο; Η οικονομία (που με πολλή δουλειά και συμμάζεμα μπορεί, έστω και σε βάθος χρόνου, να μπει σε μια σειρά) ή η διάλυση μιας κοινωνίας (εις το όνομα μιας αδιόρατης ανάπτυξης για λίγους);