Πρέπει να είναι ηλίθιος (και μάλιστα κλινική περίπτωση) όποιος επιχαίρει με την εικόνα του υπουργού Ναυτιλίας που κατάπινε κοστερίτσες την ώρα που έβλεπε δηλώσεις ενός εφοπλιστή σε τάμπλετ κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης.
Οι παραδοχές του εφοπλιστή ότι οι καραβοκύρηδες “they can shit on the Prime Minister” ή “they don’t care about the greek flag” – όπως επί λέξη είπε – δεν προσφέρονται για μικροπολιτική εκμετάλλευση.
Διάφοροι την έχουν πέσει στη Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου για το γεγονός ότι φωτογραφήθηκε (και έκανε και δηλώσεις) μπροστά στον τοίχο στο Έβρο και την καταδικάζουν για αυτή της την επιλογή.
Αυτοί οι “διάφοροι” – οι γνωστοί “αριστεροί” της πλάκας (με δεξιές τσέπες, καπιταλιστικά γούστα και Μερτσέντες, όπως θα έλεγε ο Χάρυ Κλύν) ή κάτι “προοδευτικοί” που δε βλέπουν την τύφλα τους – αδίκως χτυπιούνται σα χταπόδια και κάνουν δηλώσεις ή βγάζουν μανιφέστα στα social media. Επειδή ξεχνούν ένα σημαντικό πράγμα:
Τελικά το παραμύθι με την εξυγίανση των τραπεζών εξακολουθεί να αποτελεί αγαπημένο διήγημα κάποιων. Που το αναφέρουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν (σε φόρα, συνέδρια, ημερίδες κλπ κλπ)
Αυτό το οποίο όμως δεν λέγεται καθόλου είναι ένα, σχεδόν 10-11 χρόνια μετά το κραχ: με ποιου τα λεφτά σώθηκαν οι τράπεζες! Φυσικά για τιμωρία όσων εκείνα τα χρόνια έστησαν καριέρες (κι όχι μόνο καριέρες) πάνω στα συντρίμμια και με λεφτά άλλων ούτε κουβέντα…
δράκο και πράσινα άλογα μπορεί να βάλουν στο παραμύθι, την αλήθεια όμως δεν πρόκειται να την πουν ποτέ.
Κρατήστε ορισμένα θέματα που αναμένεται να απασχολήσουν την κοινή γνώμη τις επόμενες ημέρες – με αυτά θα ασχοληθούμε και στις αναρτήσεις αλλά και στα podcasts της Περισκόπησης:
Τρεις Πρωτομαγιές ζούμε το 2021.
– την κανονική, την ημερολογιακή, το Σάββατο 1/5
– τη μεταφερόμενη, την Τρίτη 4/5
– την απεργιακή, την Πέμπτη 6/5
Σε κάποιους μπορεί να μοιάζει με επιστημονική φαντασία βγαλμένη από ταινία του Χόλιγουντ, σε κάποιους αναπόφευκτο μέλλον που ΘΑ έρθει, σε άλλους καθημερινότητα που είναι ΗΔΗ εδώ και που στήνεται με αργά αλλά σταθερά βήματα.
Πέντε είναι τα σενάρια/τομείς που θα απασχολήσουν την ανθρωπότητα μέσα στα επόμενα 15-20 χρόνια και ίσως να την ταλαιπωρήσουν (αλλά σίγουρα θα την αλλάξουν σε μεγάλο βαθμό) αν δε ληφθούν γρήγορα μέτρα για ανασχεθούν κάποια πράγματα ή έστω για μπουν κανόνες.
Ξεκινά λοιπόν η εστίαση – με συγκεκριμένους κανόνες*, μετά από ένα εξάμηνο λουκέτο. Μετά από ένα αναγκαστικό λουκέτο, το οποίο δυστυχώς για κάποιους αποδεικνύεται και οριστικό.
Δεν μπόρεσαν όλοι να σταθούν όρθιοι. Όχι επειδή είναι αμελείς ή έκαναν κακούς υπολογισμούς ή είναι άχρηστοι στο να διατηρήσουν μια επιχείρηση. Κακά τα ψέμματα, μαγαζί με βοηθήματα ενώ όλα τα έξοδα του μαγαζιού και του σπιτιού τρέχουν (ας παίρνουν παρατάσεις κάποιες υποχρεώσεις…) δεν κρατιέται εύκολα!
Όσο πιο απλά, λακωνικά γίνεται: στη χώρα μας οι θάνατοι που επίσημα συνδέονται με τον κορωνοϊό ξεπέρασαν την Κυριακή 25 Απριλίου τους 10.000. Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να πούμε αν μετά από 13 μήνες και 10.007 θανάτους η Ελλάδα “τα πήγε καλά” ή “απέτυχε να αντιμετωπίσει” τη λαίλαπα.
Με τροπολογίες λύνονται στη χώρα μας τα εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά από τον σούπερμαν Χατζηδάκη (ο οποίος όπου πήγε ισοπέδωσε τα πάντα – αρκεί να θυμηθούμε την πιο μεγάλη “επιτυχία” του, την Ολυμπιακή, που από κρατικό μονοπώλιο την έκανε ιδιωτικό μονοπώλιο το οποίο προσφάτως ενισχύθηκε κιόλας με κάτι ψιλά…).
Τροπολογίες που μπαίνουν και σε άσχετα νομοσχέδια, όπως αυτό του υπουργείου Δικαιοσύνης. Επίσης αναμένεται και νομοσχέδιο με το οποίο το οκτάωρο γίνεται δεκάωρο και επί εξάμηνο (ότι λέγεται από τα παπαγαλάκια περί μαζεμένων ρεπό ή άλλα τέτοια είναι απλά “άλλα λόγια να αγαπιόμαστε”!) .
Εν μέσω “προειδοποιήσεων” (περί αποκλεισμών παικτών και ομάδων από τα εθνικά πρωταθλήματα και τους διεθνείς αγώνες), αναμενόμενων προσφυγών για διαφεύγοντα κέρδη (από τα τηλεοπτικά και άλλα δικαιώματα), αλλά κυρίως στο άκουσμα των ποσών που θα πέσουν στο Champions League σε καιρούς κορωνοϊού οι αγγλικές ομάδες – σε πρώτη φάση – υπαναχώρησαν και όπως φαίνεται το εγχείρημα του European Super League θα τελειώσει άδοξα.
Άδοξα;; Όχι και τόσο, επειδή τα νέα ποσά που θα πέσουν στην υφιστάμενη κατάσταση ζαλίζουν.
Πάρτι σε πλατείες (που δαιμονοποιούνται), πίεση για άνοιγμα των εκκλησιών για το Πάσχα, self-tests σε μαθητές και σε κάποιους εργαζόμενους (αλλά προς στιγμή όχι σε όλους), δηλώσεις ειδικών στο εξωτερικό και στο εσωτερικό ότι δεν θα ξεμπλέξουμε εύκολα με τον κορωνοϊό, ο … “καημός” για το Πάσχα στο χωριό, προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα των εμβολίων (στο τέλος σαν τον Χαϊλάντερ, θα μείνει ένα…), τουρισμός που όπου να ‘ναι ανοίγει (και θα συμπαρασύρει μαζί του το άνοιγμα της εστίασης και το πλήρες άνοιγμα του λιανεμπορίου).
Αυτό είναι το κάδρο. Εντός του οποίου, κακά τα ψέμματα, ο καθένας κοιτάζει (δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα) το μαγαζί του και πως θα επανέλθει όσο πιο γρήγορα μπορεί στην “προτέρα κατάσταση”.
Τελικά αυτά τα εμβόλια – όσο κι αν είναι καλά και άγια – είναι αίσχος, είναι σκέτη καταστροφή για το ίματζ.
Θέλεις να το κάνεις για να βγεις στην κυκλοφορία λίγο άνετα. Είσαι σαλταρισμένος από την κλεισούρα και τα lockdown και ξαφνικά ακούς την είδηση: “ξεκινάνε σε λίγο τα εμβόλια στους πενηντάρηδες και στις πενηντάρες”.
“Ήγγικεν η ώρα!” σκέφτεσαι και περιμένεις εναγωνίως τον Χαρδαλιά να ανακοινώσει την ημερομηνία που θα ανοίξουν τα μπαράκια πρωτίστως και τα τσιπουράδικα και τα μεζεδοπωλεία δευτερευόντως.
Ξανά στην επικαιρότητα, μετά από πολύ καιρό , το δίδυμο Καραμανλή – Σημίτη. Ένα δίδυμο που ήταν στη καθημερινή ειδησεογραφία πριν από περίπου 20 χρόνια, μια εποχή που καθόρισε την πορεία της χώρας τα επόμενα 50-60 χρόνια (γιατί στη συνέχεια ήρθαν χρεοκοπίες, μνημόνια, υπογραφές που παραχώρησαν πράγματα κλπ κλπ).
Αντικείμενο της τωρινής κόντρας η εξωτερική πολιτική που κάθε ένας ακολούθησε σε σχέση με την Τουρκία.
Εντάξει, τα απανωτά lockdows έχουν κουράσει – και εμάς και την Οικονομία. Τα sms επίσης – λογικό είναι να μη θέλουμε να δίνεις σε αγνώστους εξηγήσεις για το που πηγαίνουμε. Οι ειδήσεις επίσης κούρασαν – το 70 με 80% των ειδήσεων κινούνται γύρω από τον κορωνοϊό, την covid-19, τα εμβόλια, λες και άλλα προβλήματα δεν υπάρχουν. Έχουν κουράσει και αυτές οι περιβόητες “δυο κρίσιμες εβδομάδες”, που όλο είναι μπροστά μας και όλο δε λένε να περάσουν οι ρημάδες…
Χωρίς να θέλω να γίνω… “επιλεκτικός”, νομίζω πως από αυτά που είπε στην ομιλία του ο Τσιόδρας στη διάλεξη της Ακαδημίας Αθηνών θα πρέπει να κρατήσουμε 5-6 βασικά σημεία:
Στην Ελλάδα, επειδή ο καιρός “ανοίγει”, επειδή είμαστε μπουχτισμένοι και κουρασμένοι από την κλεισούρα που έχουν φέρει τα lockdown (που εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά, ελέω και των μεταλλάξεων) και επειδή είμαστε λαβωμένοι οικονομικά από το σφράγισμα δραστηριοτήτων, ζητάμε και όπως φαίνεται οδηγούμαστε σε “χαλάρωση” των μέτρων.
Μια χαλάρωση που όλοι τη βλέπουμε ως τη λύση όλων των προβλημάτων που έχει φέρει η πανδημία. Είναι όμως μια “χαλάρωση μέτρων” η πραγματική λύση στο πρόβλημα με τον κορωνοϊό;