Τρεις Πρωτομαγιές ζούμε το 2021.
– την κανονική, την ημερολογιακή, το Σάββατο 1/5
– τη μεταφερόμενη, την Τρίτη 4/5
– την απεργιακή, την Πέμπτη 6/5
Φυσικά για όλο το εξαήμερο ακούμε και διαβάζουμε για τρισχιλιοστή φορά για την ιστορία του Σικάγο, για τους εργαζόμενους και τα δίκαιά τους, για την ανάγκη για μετασχηματισμό της κατάστασης κλπ κλπ κλπ
Θα μας κατακλύσουν πάλι με ανούσια και εκτός τόπου και χρόνου μηνύματα οι εργατοπατέρες και οι εργατομητέρες, οι αυτόκλητοι (πολλές φορές) υπερασπιστές των εργαζομένων, οι ίδιοι αυτοί γραφικοί που εξ’ αιτίας τους έφυγε μακριά από τα κινήματα πολύς κόσμος και που με τις κατά καιρούς αποφάσεις τους έκαναν το ευρύ κοινό να ακούει για συνδικαλισμό και να βρίζει επειδή έχει ταλαιπωρηθεί λόγω καταχρηστικών απεργιών ή κατεβασμένων διακοπτών.
Και τώρα, ενόψει της λαίλαπας που έρχεται και που απειλεί να ανατρέψει ότι γνωρίζαμε μέχρι τώρα στον εργασιακό τομέα, βλέπουμε πάλι το διχασμό, την έλλειψη πραγματικού οράματος, την προσπάθεια να σώσει ο καθένας το μαγαζάκι του και να οικειοποιηθεί οτιδήποτε είναι πραγματικά ζωντανό – νέο – φρέσκο, ταμπουρωμένος πίσω από ταμπελίτσες και ακρωνύμια.
Θυμίζουν πολιτικές νεολαίες όλα αυτά, που μόνη τους έγνοια ήταν η διοργάνωση πάρτι και εκδρομών και η διάχυση στα πανεπιστήμια των απόψεων των κομμάτων που εκπροσωπούν. Ελάχιστοι πλέον είναι αυτοί που μιλάνε έχοντας επαφή με την πραγματικότητα (τους λένε και ρομαντικούς). Οι υπόλοιποι είναι προφανές ότι εκπροσωπούν μόνο σφραγίδες για τις οποίες αδιαφορούν οι εργαζόμενοι (παρόλο που γνωρίζουν ότι απειλούνται τα δικαιώματα τους με τις επερχόμενες ανατροπές).
Όσον αφορά την καταγραφή της στιγμής;; Ψήγματα αυτών που θέλουν να θεσμοθετήσουν οι κυβερνώντες έχουν ήδη βγει στη δημοσιότητα, ίσως και σε μια προσπάθεια να μετρηθούν αντιδράσεις.
Αντιδράσεις για ένα νομοσχέδιο που θα θεσμοθετεί από την πίσω πόρτα 10ωρα, που θα συμψηφίζει υπερωρίες με ρεπό ή άδειες, θα εισάγει “συνεργασίες”, θα οριστικοποιεί την εξαΰλωση των συλλογικών συμβάσεων και που θα μειώνει με σταθερό ρυθμό τη σχέση αμοιβής με παρεχόμενη εργασία.
Κατά τ’ άλλα όλα πάνε καλά! Αρκεί να μείνουν άθικτα το μαγαζάκι, οι φράξιες και οι ταμπελίτσες που διαχωρίζουν απ’ τους “άλλους”, οι συνδικαλιστικές άδειες, τα συνδικαλιστικά προνόμια και συντάξεις… Κι ας έχει ο άλλος πέντε μεταπτυχιακά στα κάδρα, κι ας δουλεύει από ανάγκη για 300 ευρώ το μήνα για φουλ 8ωρο, κι ας μένει μέσα στην άγνοιά του για τις εξελίξεις που καθορίζουν το μέλλον του
Το μαγαζάκι να ‘ναι καλά! Θα γίνουν και μια – δυο ομιλίες που θα ξεκινούν με τα γνωστά “συντρόφισσες και σύντροφοι”, “συναγωνιστές και συναγωνίστριες”, “συναδέλφισσες και συνάδελφοι” κλπ μπροστά σε ελάχιστους, θα ακουστούν και κανά δυο τσιτάτα από τις ντουντούκες και πάει, πέρασε κι αυτή η Πρωτομαγιά! Η τρισυπόστατη Πρωτομαγιά…