Κατηγορία: διεθνή

Αφού τα κόμματα κάθισαν και τα … μέτρησαν, στην Ιταλία αποφάσισαν να ξαναψηφίσουν τον απερχόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Δυνάμεις χωρών του ΝΑΤΟ έχουν αρχίσει να μαζεύονται στην περιοχή της Μεσογείου, με ότι κι αν αυτό σημαίνει για την πορεία του ουκρανικού θέματος.

Η 43χρονη Roberta Metsola, από τη Μάλτα, εξελέγη τελικά πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μέχρι το 2024, καταφέρνοντας να πάρει 458 ψήφους από την πρώτη ψηφοφορία.

Κι όμως, τα κατάφερε. Και πλέον είναι υποψήφιος της Κεντροδεξιάς για την Προεδρία της Δημοκρατίας στη χώρα του, στην Ιταλία.

Για τον θάνατο του απερχόμενου προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, Ντάβιντ Σασσόλι, είχαμε γράψει εδώ. Η θητεία του ήταν να ανανεωθεί, όχι μόνο επειδή ως πρόεδρος έκανε πράγματα που άλλοι δεν μπόρεσαν (ή δεν ήθελαν) να κάνουν, αλλά και επειδή στην ΕΕ υπάρχουν κάτι περίεργες ισορροπίες που στη θεωρία τουλάχιστον θα πρέπει να κρατηθούν.

Ο Σασσόλι όμως εδώ και πολύ καιρό είχε εμφανίσει προβλήματα υγείας. Αν ο Σασσόλι ήταν καλά θα έθετε πάλι υποψηφιότητα, όμως εδώ και καιρό το είχε αποκλείσει λόγω της υγείας του.

Τέθηκαν λοιπόν πάλι τα ζητήματα των ισορροπιών μεταξύ των διαφόρων ομάδων για το μοίρασμα των υψηλών θέσεων της ΕΕ. Και όπως φαίνεται, τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα.

Πάντως αυτό που ακούγεται είναι πως μια θέση αντιπροέδρου στο ΕΚ θα καταληφθεί από Ελληνίδα ευρωβουλευτή. Δεν είναι και πολλές οι γυναίκες που εκπροσωπούν τη χώρα μας στο ΕΚ – από τους 21 εκπροσώπους της Ελλάδας, μόλις οι 5 είναι γυναίκες. Εξ’ αυτών τρεις συμμετέχουν στην ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, μια στην ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών και μια στην ομάδα της Αριστεράς. Αν επιβεβαιωθούν οι φήμες για τα παζάρια μεταξύ των ομάδων του Ευρωκοινοβουλίου, τότε η Ε. Καϊλή πιθανόν να καταλάβει θέση αντιπροέδρου μέχρι τον Ιούνιο του 2024.

Την τελευταία του πνοή άφησε τα ξημερώματα της 11ης Ιανουαρίου, σε νοσοκομείο που νοσηλεύονταν, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου David Sassoli.

Ο 56χρονος Sassoli ήταν πρόεδρος από τις 3 Ιουλίου του 2019.

Δύσκολη είναι ακόμη η κατάσταση στο Καζακστάν, μετά από αρκετές ημέρες ταραχών σε διάφορες πόλεις.

Πρόκειται για μια χώρα που έχει στο υπέδαφός της το 3% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου, το 40% των αποθεμάτων ουρανίου αλλά και τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου.

Κάποτε την περιοχή μας τη λέγανε “πυριτιδαποθήκη” της Ευρώπης. Αργότερα, με λίγο θάψιμο λόγω του Ψυχρού Πολέμου (όπου ο ένας φοβόταν τον άλλο και όλοι μαζί φοβούνταν μια σύρραξη ΗΠΑ – ΕΣΣΔ) και με το κέλυφος της Γιουγκοσλαβίας για κάλυψη, τα πράγματα κάπως ηρέμησαν.

Οι παλιές έριδες ξαναβγήκαν στη φόρα τη δεκαετία του 1990 – και είχαμε τα γνωστά πολεμικά γεγονότα και τα 1000 κράτη, κρατίδια και αυτόνομες περιοχές στο χώρο που κάποτε ήταν η Γιουγκοσλαβία.

Μεθοδικά και με περισσό ζήλο η Τουρκία έχει αρχίσει να κλιμακώνει για μια ακόμη φορά την ένταση στις σχέσεις της με την Ελλάδα.

Σταδιακά, ξεκινώντας (όπως πάντα) πρώτα με επιστολές και παραστάσεις σε διεθνείς οργανισμούς για ανύπαρκτα πράγματα (δείτε ΕΔΩ ένα παράδειγμα προσπάθειας “χτισίματος” μιας ακόμη βάσης εκκίνησης διεκδικήσεων) και συνεχίζοντας με δηλώσεις αξιωματούχων όπου σταθούν και όπου βρεθούν, η Τουρκία επιμένει να διατηρεί την ένταση, απειλώντας και ζητώντας πράγματα που δεν της ανήκουν.

Τον Πούτιν θα δει ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στο Σότσι της Ρωσίας και ίσως θα πρέπει να δούμε 2-3 πράγματα, αφού το γεωπολιτικό περιβάλλον είναι προβληματικό.

Αρχικά θα πρέπει να πούμε ότι ο Μητσοτάκης είναι ο πρώτος ξένος που βλέπει ο Πούτιν το διάστημα αυτό, εν μέσω της πανδημίας. Με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει.

… συνεχίζουν να στέλνουν αβέρτα επιστολές, τη μια μετά την άλλη, στον ΟΗΕ.

Δεν είναι λοιπόν μόνο ο κορωνοϊός. Υπάρχουν δεκάδες άλλα θέματα που ταλαιπωρούν αυτή τη χώρα, με μεγαλύτερο όλων την τουρκική προκλητικότητα, θρασύτητα και χυδαιότητα. Το κράτος που αιματοκύλησε την Κύπρο, που έχει εισβάλει στα εδάφη των μισών του γειτόνων, που απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα (με νόμο που ψήφισε), ξαναχτύπησε.

Το τι μπορεί να σκαρφιστεί κάποιος για να αποκτήσει ένα πιστοποιητικό εμβολιασμού είναι απίστευτο. Μεταξύ των απίστευτων και αυτό που συνέβη στην πόλη Μπιέλα (Biella), στη βόρεια Ιταλία.

Οι ιστορίες για βασιλιάδες, πρίγκιπες και λευκά άλογα είναι το παρελθόντος.

Όπως στο παρελθόν θα πρέπει να μείνει και ο μύθος ότι όλος αυτός ο βασιλικός συρφετός που ακόμη υπάρχει σε κάποια κράτη είναι κάτι το… “ιδιαίτερο” σε σχέση με όλους εμάς τους κοινούς θνητούς – το “γαλαζοαίματος” δε βγήκε τυχαία, πρέπει να έχουν (έστω και εικονικά) κάτι το ιδιαίτερο για να διεκδικούν και να δικαιολογούν εξουσία, δημόσιο πλούτο και υποκλίσεις!