Τις τελευταίες 469 ημέρες, από τις 20 Φεβρουαρίου του 2022, στην Ουκρανία μαίνεται ένας πόλεμος που ξεκίνησε με την εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν.
Ένας πόλεμος που κάποιες μέρες είναι πρωτοσέλιδο και «παίζει» ψηλά στα διαδικτυακά sites ή το αντίθετο – τον «ξεχνάμε».
Οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν 3 εκλογικές περιφέρειες στις οποίες “θα κατέβουν” όποτε γίνονται εκλογές. Επίσης, όποτε γίνονται εκλογές με λίστα (όπως αυτές που θα διεξαχθούν στις 25 Ιουνίου), οι αρχηγοί επιλέγουν τη σειρά με την οποία θα γραφούν τα ονόματα στα ψηφοδέλτια.
Οι τελευταίες εκλογές απέδειξαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία πολιτικών και ψηφοφόρων ζει στον μικρόκοσμό της (για να μην το πούμε διαφορετικά).
Για παράδειγμα: προεκλογικά και μετεκλογικά βλέπουμε κόμματα και πολιτικούς να πλακώνονται για αυτοδυναμίες που θα οδηγήσουν σε “ευχέρεια κινήσεων” (ΝΔ), για την κληρονομιά του Αντρέα (ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ) ή για το ποιος είναι πιο χριστιανός (Ελληνική Λύση – Νίκη)…
Η επόμενη ημέρα έχει δυο συνισταμένες: απ’ τη μια τις διαδικασίες κι από την άλλη τα κομματικά.
Στις διαδικασίες τα πράγματα είναι απολύτως καθορισμένα και προβλέψιμα. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας – από τη στιγμή που κανένα κόμμα δεν έπιασε ποσοστό που να της δίνει 151 βουλευτές – θα αρχίσει να καλεί έναν έναν τους αρχηγούς των κομμάτων. Η σειρά καθορίζεται από τη σειρά που τα κόμματα είχαν στις εκλογές.
Οριακά δεν επανεξελέγη ο Ερντογάν στην Προεδρία της Τουρκίας, αφού το ποσοστό που έλαβε (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που αφορούν το 99% περίπου των ψήφων) δεν ξεπερνά το 50%+1 για να κερδίσει και να μην υπάρξει δεύτερος γύρος.
Ο Ερντογάν λαμβάνει περίπου 49,5% ενώ ο βασικός του αντίπαλος και υποψήφιος των περισσοτέρων κομμάτων της αντιπολίτευσης Κιλιντσντάρογλου φτάνει το 44,5% .
Εκτενής είναι η αναφορά των ΜΜΕ (συστημικών και μη, “μεγάλων’’ και “μικρών”, πανελλαδικών ή τοπικών) στο debate που θα γίνει το βράδυ της Τετάρτης 10 Μαΐου, έντεκα ημέρες πριν από τις εκλογές.
Και δεν χρειάζεται να ‘χει κάποιος το κληρονομικό χάρισμα για να καταλάβει πως θα παρακολουθήσουμε μια παρωδία debate.
Συνέχεια στο ρεζιλίκι για τη χώρα και για το άθλημα δίδεται τις τελευταίες ώρες, με αφορμή όσα ακούγονται για τον χώρο διεξαγωγής του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας.
Ενώ λοιπόν ο χρόνος πιέζει, στον κατάλογο των γηπέδων που θα μπορούσε να διεξαχθεί το παιχνίδι μεταξύ ΑΕΚ – ΠΑΟΚ (ή ΠΑΟΚ – ΑΕΚ, όπως προτιμάτε…) βρίσκονται 4 χώρες:
Τι να πεις κι από που να ξεκινήσεις! Από τις διαδηλώσεις με τα γνωστά πλέον ξεχωριστά “μαγαζιά”; Από τους με το ζόρι προστάτες των εργαζομένων; Από τους εργοδότες που παρέα με υπουργούς βγαίνουν στα social media και γεμάτοι καμάρι υποδεικνύουν στους εργαζομένους τους τι να ψηφίσουν κι ένας δεν βγαίνει να πει κάτι;;
Είναι μια από τις πιο γνωστές και διαδεδομένες εκφράσεις του λαού μας. “Αν δεν το δω με τα μάτια μου…” . Δείχνει την έλλειψη εμπιστοσύνης σε κάτι, μια εμπιστοσύνη που ανακτάται αφού… διαπιστώσουμε με τα μάτια μας κάτι, αφού το “σιγουρέψουμε”!
Πάμε τώρα στο δια ταύτα:
Οι εκλογές μονοπωλούν το ενδιαφέρον όλων των καναλιών ενημέρωσης – τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαδίκτυο. Κάπως έτσι υπάρχουν αρκετά ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ πράγματα που περνάνε στα ψιλά. Επίτηδες ή όχι, αυτό είναι ένα ερώτημα!
Και κάπως έτσι ξεκινά η προεκλογική περίοδος. Με τον Πρωθυπουργό να πηγαίνει στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να της ζητά να προχωρήσει στη διάλυση της Βουλής και στην προκήρυξη των εκλογών.
Συνολικά οκτώ (8) ήταν τα καταγεγραμμένα επίσημα θύματα του ανόητου και άκρως επικίνδυνου εθίμου των βεγγαλικών που κάθε χρόνο το βλέπουμε σε πολλά μέρη της χώρας μας.
Από ότι μαθαίνω, γίνονται λέει διαβουλεύσεις στο παρασκήνιο μήπως και τελικά δημιουργηθεί ένα κοινό μέτωπο μεταξύ διαφόρων ανθρώπων που θέλουν να εκτεθούν στις δημοτικές εκλογές στο Αλεξάνδρειας στοχεύοντας στο υψηλότερο αξίωμα, ώστε να μην πάνε στράφι (λόγω του εκλογικού συστήματος) οι ψήφοι που αναμένουν πως θα πάρουν ξεχωριστά ο καθένας.
Σπρίντ είχαμε την εβδομάδα που πέρασε για να σωθεί από την κατάρρευση ένα διεθνές πλυντήριο στο οποίο έχουν καταθέσεις δισεκατομμυρίων χιλιάδες “λουλούδια” από όλον το πλανήτη.
Το… “μαλακτικό” στη συγκεκριμένη πλύση το έβαλε το κράτος, που δεν άφησε τη δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας να καταρρεύσει.
Επειδή κάποιοι …. τρελαίνονται και πανηγυρίζουν σα να μην υπάρχει αύριο με αυτά που είπαν ο Γερουσιαστής και πρόεδρος της επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της αμερικανικής Γερουσίας Ρ. Μενέντεζ, ο Δημοκρατικός βουλευτής Ντέιβιντ Σισιλίνι και ο Γερουσιαστής Κρις Βαν Χόλεν για την Τουρκία και τα F-16, καλό θα είναι να κρατάνε μικρό καλάθι.