Οριακά δεν επανεξελέγη ο Ερντογάν στην Προεδρία της Τουρκίας, αφού το ποσοστό που έλαβε (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που αφορούν το 99% περίπου των ψήφων) δεν ξεπερνά το 50%+1 για να κερδίσει και να μην υπάρξει δεύτερος γύρος.
Ο Ερντογάν λαμβάνει περίπου 49,5% ενώ ο βασικός του αντίπαλος και υποψήφιος των περισσοτέρων κομμάτων της αντιπολίτευσης Κιλιντσντάρογλου φτάνει το 44,5% .
Οπότε, η Τουρκία πάει σε δεύτερο γύρο για να αναδείξει πρόεδρο και τα αποτελέσματα των εκλογών (οι Τούρκοι ψήφιζαν και για την Εθνοσυνέλευσή τους) δείχνουν:
1) ότι οι δημοσκοπήσεις ήταν ή στημένες ή της πλάκας, αφού έπεσαν παντελώς έξω.
2) ότι ο Ερντογάν κερδίζει στο εσωτερικό της χώρας ενώ οι αντίπαλοί του στα παράλια της Μεσογείου, στην ανατολική Θράκη και στις περιοχές που το κουρδικό στοιχείο έχει την πλειοψηφία στον πληθυσμό.
3) ότι ο τρίτος υποψήφιος, που ονομάζεται Σινάν Ογκάν κι έχει ποσοστό που θα είναι πέριξ του 5%, θα παίξει κομβικό ρόλο στο τι θα γίνει στις 28 Μαΐου (ημέρα που θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών).
4) ότι αν δει κάποιος τον χάρτη της Τουρκίας και τα αποτελέσματα προεδρικών και βουλευτικών εκλογών το ένα δίπλα στο άλλο, οι περιοχές που «παίρνουν» οι υποψήφιοι είναι περίπου ίδιες και στις δυο εκλογές: εκεί που κερδίζει ο Ερντογάν ως υποψήφιος πρόεδρος κερδίζουν και οι υποψήφιοί του για τη Βουλή ενώ εκεί που κερδίζει ο βασικός του αντίπαλος κερδίζουν οι δικοί του υποψήφιοι. Εξαίρεση οι κουρδικές περιοχές – εκεί νικητής στις βουλευτικές είναι το κουρδικό κόμμα.
Το μήνυμα που στέλνουν οι εκλογές (που έγιναν σε κλίμα μεγάλης έντασης) και η νίκη του Ερντογάν είναι ένα: ότι το καθεστώς του και ο ίδιος έχουν… ριζώσει στο μυαλό του μέσου Τούρκου πολίτη (ειδικά σε αυτούς που κατοικούν στις επαρχίες που βρίσκονται μακριά από τα παράλια, στο εσωτερικό της Τουρκίας).
Το αφήγημά του για «μεγάλη Τουρκία» που παίζει στα ίσια με τις υπερδυνάμεις του πλανήτη και συζητά μαζί τους περνάει στον μέσο Τούρκο που δεν έχει επαφή με το εξωτερικό (δηλαδή περνάει σε αυτόν που μένει μακριά από τα παράλια).
Παίζει πραγματικά στα ίσια η Τουρκία με τις μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, Κίνα);; Φυσικά και παίζει.
Το ζήτημα είναι για πόσο οι μεγάλες δυνάμεις θα της επιτρέψουν να το κάνει αυτό.
Σίγουρα μέχρι να την καταστήσουν υποκατάστημα (όπως το προσπαθεί η Ρωσία εδώ και 15 χρόνια) ή μέχρι να γίνει υποκατάστημα τρίτων και κατά συνέπεια «μαύρο πρόβατο» για τους υπόλοιπους…