Αρχικά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: δεν είμαστε μόνοι μας επάνω στον πλανήτη! Άντε να το θέσουμε λίγο πιο… περιφερειακά, δεν είμαστε μόνοι μας στην περιοχή!
Στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πάνω από 10 τα κράτη που έχουν συμφέροντα, είτε βρέχονται από αυτή, είτε είναι λίγο μακρύτερα, είτε πολύ μακρύτερα.
Στα 320 δισ. κυβικά προσδιόρισε ο Ερντογάν το κοίτασμα που ανακαλύφθηκε στη Μαύρη Θάλασσα, εντός της τουρκικής ΑΟΖ και πολύ κοντά στο όριο της με τη βουλγαρική ΑΟΖ.
Το αν το κοίτασμα που ανακοινώθηκε είναι όντως τόσο, είναι μικρότερο ή είναι μεγαλύτερο, θα φανεί. Είναι ακόμη άγνωστο.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να πάρει οικονομική ανάσα (αφού κατά 95% εισάγει αέριο) αλλά και να ενισχύσει την εικόνα του στο εσωτερικό.
Δεν έχει περάσει μέρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση να μην επιβεβαιώνει την ανικανότητά της να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών αλλά και στις ανάγκες των μελών της.
Το σαθρό αυτό οικοδόμημα (που δεν θα μετεξελιχθεί πότε σε αυτό που ήθελαν όσοι την ονειρεύτηκαν τη δεκαετία του 1950 ή εμείς που θα θέλαμε μια πραγματική ένωση) για πολλοστή φορά δείχνει με τη συμπεριφορά του ότι λειτουργεί επιλεκτικά και ανάλογα με την ατζέντα που επιβάλλουν η Γερμανία ή οι διάφορες πολυεθνικές. Δείχνει καθημερινά πως είναι ένας άχρηστος, αδύναμος και κυρίως διακοσμητικός πολυεθνικός οργανισμός και τίποτε περισσότερο.
Παρότι οι Γερμανοί έφεραν προσχώματα και δεν καταδέχτηκαν να συμφωνήσουν σε ένα κοινό ανακοινωθέν στο έκτακτο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η χώρα μας για έναν πραγματικά ανεξήγητο λόγο συνεχίζει να αποδέχεται τους Γερμανούς ως “μεσολαβητές” στις διαφορές μας με την Τουρκία. Και συνεχίζει να σκέφτεται να πάει στο ίδιο τραπέζι με τους Τούρκους, στις “συνομιλίες” που οι Γερμανοί διοργανώνουν!
Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή, επειδή κατά τα φαινόμενα θα αποδεχθούμε πρόσκληση για να πάμε σε… γεύμα στο οποίο το κύριο πιάτο θα είμαστε εμείς οι ίδιοι:
Έναν ακόμη χάρτη εμφάνισε τις τελευταίες ώρες η Τουρκία, στον οποίο παρουσιάζει (για μια ακόμη φορά) τις παράλογες αξιώσεις της.
Η Τουρκία, κατά την προσφιλή της τακτική, προσπαθεί να μετατρέψει το μαύρο σε άσπρο και … εγκαλεί τη χώρα μας για τη συμφωνία με την Αίγυπτο ενώ προαναγγέλλει έρευνες του Ορούτς Ρέις σε περιοχές ακόμη πιο “μέσα” στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, κοντά στην Κάρπαθο (αλλά και σε περιοχές που είναι δίπλα στην πρόσφατα οριοθετημένη περιοχή).
Σε μια νέα φάση φαίνεται πως μπαίνουν τα ελληνοτουρκικά και οι δράσεις που τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία αναλαμβάνουν, δεδομένης πλέον της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου σχετικά με την ΑΟΖ.
Οι Τούρκοι, προκλητικοί όσο ποτέ άλλoτε και με διάθεση αναθεωρητισμού αποφάσισαν να τραβήξουν το σχοινί, στην προσπάθειά τους να “υποστηρίξουν” με κάθε μέσο το περιβόητο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο (με το οποίο Λιβύη και Τουρκία αποκτούν κοινά θαλάσσια σύνορα, πράγμα ανύπαρκτο δηλαδή).
Στα 258.000.000.000.000 δολάρια ΗΠΑ έφτασε το παγκόσμιο χρέος μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2020, σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιοποίησε το Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών (IIF).
Δεν θα σας ζαλίσουμε με αριθμούς και λεπτομέρειες, θα σας πούμε μόνο ότι αυτά τα 258 τρισεκατομμύρια δολάρια σημαίνουν πως το παγκόσμιο χρέος είναι στο 331% του Ακαθάριστου Παγκόσμιου Προϊόντος (το ΑΕΠ όλου το πλανήτη). Σε απλά ελληνικά, ο πλανήτης χρωστάει περισσότερες από 3 φορές και κάτι αυτά που παράγει.
Ας δούμε λίγο τι έχουμε μέχρι τώρα και ποια είναι στην πραγματικότητα τα σπουδαιότερα γεγονότα που έχουν συμβεί στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα (λαμβάνοντας υπόψη ότι “κάποια πράγματα γίνονται και δε λέγονται και κάποια πράγματα λέγονται και δεν γίνονται”).
Με πρόσκληση από την ίδια την πρωθυπουργό της χώρας (κι όχι από κανάν δευτεροτριτοκλασάτο υπουργό, υφυπουργό ή γενικό γραμματέα) τα Μπαρμπέιντος στην Καραϊβική προσκαλούν όποιον μπορεί να εργαστεί εξ’ αποστάσεως να το κάνει από εκεί.
Πρόκειται για μια προσπάθεια προσέλκυσης αυτών που ονομάζονται “ψηφιακοί νομάδες”. Άνθρωποι που μπορούν να εργαστούν με το σύστημα της τηλεργασίας θα λαμβάνουν μια 12μηνη βίζα και αντί να βρίσκονται στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ ή στην Ασία θα πηγαίνουν στη νησιωτική αυτή χώρα της Καραϊβικής και θα εργάζονται από εκεί. Με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία των Μπαρμπέιντος, που φαίνεται πως ψάχνουν ευκαιρίες μέσα στην πανδημία.
Συγκλονίζουν οι εικόνες και τα βίντεο που έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο και σχετίζονται με την τεράστια έκρηξη που σημειώθηκε το απόγευμα της Τρίτης στο λιμάνι της Βηρυτού, στο Λίβανο.
“Κοντά σε συμφωνία με την Αίγυπτο” βρίσκεται η Ελλάδα για την ΑΟΖ, γράφουν το τελευταίο διήμερο αρκετά αθηναϊκά ΜΜΕ.
Πραγματικά, είμαστε όντως κοντά σε κάποια συμφωνία με την Αίγυπτο ή μιλάμε για δημοσιεύματα εντυπώσεων;; Και πόσο αυτή η συμφωνία θα είναι επωφελής για την Ελλάδα και ΚΥΡΙΩΣ ολοκληρωμένη;;;
Πέρα από τα προφανή, τα οποία διαβάζουμε συνεχώς, η μετατροπή της Αγιασοφίας σε τζαμί έχει και μια εσάνς οικονομικής φύσης.
Δεν είναι μόνο η μεγαλομανία και ο αναθεωρητισμός του Ερντογάν και της Τουρκίας για να πάντα. Στη μέση πλέον, σαν απειλή από το πουθενά που τη γνώριζαν μόνο λίγοι στην Τουρκία (και την παραδέχονταν ακόμη λιγότεροι) εμφανίζεται και η Οικονομία.
Ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα κάτι: το κορίτσι κάνει τη δουλειά του, και μάλιστα πολύ καλά. Κοιτάζει πως να προωθήσει τα συμφέροντα της χώρας του.
Είναι άγνωστο αν η Άνγκελα Δωροθέα Μέρκελ τις τελευταίες ημέρες μπήκε με ίδια πρωτοβουλία στο ρόλο του μεσάζοντα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (βλέποντας τα “κενά” που άφησαν οι Αμερικάνοι) ή αν εκλήθη να το πράξει (και αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο ακόμη ουδείς έχει απαντήσει).
Το γεγονός πάντως παραμένει: η Γερμανία επιζητεί ρόλο στην ανατολική Μεσόγειο – και καθώς φαίνεται τον έχει αναλάβει.
Τρία είναι τα βασικά που βγαίνουν από το Συμβούλιο Κορυφής που τελείωσε κατά τις 6 το πρωί της Τρίτης 21 Ιουλίου:
1. αν ο εκπρόσωπος της χώρας δεν είχε γράψει στα νιάτα του χιλιόμετρα σε ξενυχτάδικα, δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα του
2. τόσα ψαλίδια είχαμε να δούμε από την εποχή του “Βιετνάμ”
3. εκ καιρώ θερινών εκπτώσεων έκαναν εκπτώσεις στη Δημοκρατία
Καμιά φορά ακούμε τη φράση “ο πανδαμάτωρ χρόνος”. Αραιά, όχι όπως παλαιότερα. Όμως όποτε την ακούμε όλοι σκεφτόμαστε το γνωστό “θα περάσει ο καιρός, θα ξεχαστούν πράγματα, θα ξαναμπούμε στην καθημερινότητα”.
Όμως υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν ξεχνιούνται, που μένουν ως ανοιχτές πληγές. Ένα από αυτά είναι και η προδοσία της Κύπρου, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και στην κατοχή του μισού νησιού.