Είναι να αναρωτιέται κανείς αν τελικά παίρνουμε χάπια, αν το έχουμε χάσει, αν το ρίξαμε σε περίεργα πάρτι με… μαγικά μανιτάρια ή αν έχει γίνει κάτι παντελώς απροσδιόριστο. Και αυτό επειδή υποτίθεται πως περιμένουμε συνέχεια και συνέπεια από τους Τούρκους (στο θέμα της αποκλιμάκωσης της κρίσης).
Μην τρελαθούμε τελείως: κανένας λογικός άνθρωπος δεν θέλει η κρίση με την Τουρκία να τελειώσει άσχημα, στραβά. Αλλά και κανένας δεν πιστεύει ότι οι Τούρκοι έγιναν ξαφνικά “συζητήσιμοι τύποι”!
Απ’ τη στιγμή που οι ίδιοι οι Τούρκοι
– ζητούν καθημερινά την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου ή του συμπλέγματος του Καστελόριζου,
– ζητούν να πάμε σε διαιτησία για μια σειρά από θέματα που φτάνουν να σχετίζονται ακόμη και με τη Θράκη (πάντα μιλάνε για “Τούρκους” στη Θράκη),
– συνεχίζουν τις παραβιάσεις του ελληνικού χώρου,
τότε είναι πρακτικά αδύνατο αλλά κυρίως εθνικά ασύμφορο και καταστροφικό να πας σε διάλογο, αφού αρνούνται να αποδεχθούν ότι οι μόνες μας διαφορές είναι οι οριοθετήσεις υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και αρνούνται να καθίσουν στο τραπέζι μόνο για αυτά τα δυο πράγματα.
Βασικός σκοπός της Ελλάδας δεν πρέπει πλέον να είναι ο εκ νέου κατευνασμός της Τουρκίας (είναι γνωστό ότι αν πάρουν το παραμικρό σήμερα, αύριο θα ζητήσουν και κάτι παραπάνω). Βασικός σκοπός της Ελλάδας θα πρέπει να είναι να οδηγηθούμε σε έναν διάλογο στον οποίο τα μόνα που θα συζητηθούν θα είναι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ και που τα αποτελέσματά του θα είναι βιώσιμα.
Το πόσο κοντά ή πόσο μακριά είμαστε από το τραπέζι ενός τέτοιου διαλόγου, βασισμένου στο Διεθνές Δίκαιο και την κοινή λογική, δεν μπορεί να το πει κανένας.
Η Τουρκία είναι απρόβλεπτη (και αυτό είναι ένα… “προσόν” που πάντα το είχε, δεν το έχει τώρα με τον Ερντογάν στην εξουσία).
Απ’ την άλλη μεριά, δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι από τρίτους, στη φάση αυτή.
– Οι Γερμανοί είναι ξεκάθαρα υπέρ των Τούρκων (έχουν πολλά συμφέροντα, τα έχουμε πει αυτά…),
– οι Αμερικάνοι μόλις την Τρίτη 15/9 κάλεσαν την Ελλάδα και την Τουρκία να τα βρουν διπλωματικά και όχι στρατιωτικά (εν ολίγοις, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ είπε ότι είναι καλό βήμα η επιστροφή του Ορούτς Ρέις σε λιμάνι της Τουρκίας ενώ ο Πομπέο κράτησε ίσες αποστάσεις από Ελλάδα και Τουρκία και χάιδεψε τον Ερντογάν αντί να του τραβήξει το αυτί)
– ενώ οι Ευρωπαίοι (πλην Γάλλων, που έχουν βγει στο ξέφωτο) θέλουν το επόμενο συμβούλιο κορυφής να μην έχει βαριές κυρώσεις για την Τουρκία, γιατί τα λεφτά είναι πολλά και η αγορά της Τουρκίας μεγάλη.
Μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό (για να μην περιμένουμε σαν ηλίθιοι την 24η/25η Σεπτεμβρίου και τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ): ΑΝ επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία – που είναι το μόνο πράγμα που καταλαβαίνει – τότε, με δεδομένη τη σημερινή της οικονομική κατάσταση και τις συνεχείς υποβαθμίσεις από τους κάθε είδους “Οίκους”, τα πράγματα θα δυσκολέψουν πολύ για τον ταραξία Ερντογάν.
Και κανείς δεν θέλει τώρα, στη δεδομένη χρονική στιγμή, να δυσκολέψει την τουρκική οικονομία. Να την οδηγήσουν στην κατάρρευση μπορούν. Ένα tweet φτάνει (το έχει δείξει η Ιστορία). Δεν θα το κάνουν όμως, γιατί η χασούρα θα είναι μεγάλη. Ενώ αν οδηγήσουν Ελλάδα και Τουρκία σε μια συμφωνία (μοιρασιάς δικού μας πλούτου), τότε η αγορά θα λειτουργήσει “όπως πρέπει”…