Ετικέτα: σχόλιο επικαιρότητας
Με μεγάλη… χαρά και πηχυαίους τίτλους τα ΜΜΕ της χώρας μας ενημερώνουν ότι τελικά οι τράπεζες δεν θα εφαρμόσουν τις χρεώσεις που ήθελαν να χρεώσουν για μια σειρά από συναλλαγές (μεταξύ αυτών την προμήθεια για ανάληψη από ΑΤΜ άλλης τράπεζας, την προμήθεια για επανέκδοση ΡΙΝ κλπ κλπ).
Και κάπου εκεί παραδίπλα, λες και πρόκειται για κάποιο αντισταθμιστικό μέτρο, γράφουν και για την είδηση για τη νομική κάλυψη στα τραπεζικά στελέχη που υπογράφουν τις αναδιαρθρώσεις δανείων που κρίνονται ως μη βιώσιμα – για μια νομοθετική ρύθμιση που αναμένεται να ψηφιστεί μέσα στο Νοέμβριο.
Πολλοί, χρόνια τώρα, σχολιάζουν γιατί στη χώρα μας έχουμε καθιερώσει ως “εθνική εορτή” την 28η Οκτωβρίου, που στην ουσία είναι η ημερομηνία εισόδου της χώρας μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί ας πούμε δεν γιορτάζουμε – όπως πολλές χώρες στην Ευρώπη – το τέλος του πολέμου ή την έστω μια “δική μας” ημέρα, όπως την ημέρα απελευθέρωσης της Αθήνας.
Είμαστε άραγε τόσο πολεμοχαρής λαός και θέλουμε να γιορτάζουμε την είσοδό μας στον πόλεμο;;
Όχι. Δεν είμαστε και δεν γιορτάζουμε την είσοδό μας στον πόλεμο. Γιορτάζουμε μια σημαντική στιγμή Εθνικής Ενότητας, μια συμβολική στιγμή που οδήγησε στην εποποιία του 1940 στα βουνά Ηπείρου και της Αλβανίας και των αρχών του 1941 στα οχυρά του Στρυμώνα και στα βόρεια σύνορά μας.
Μας δουλεύουν με το θέμα των επιπλέον χρεώσεων που θέλουν να επιβάλουν οι τράπεζες. Και δεν μας δουλεύουν μόνο οι τράπεζες, αλλά μας δουλεύουν ορισμένα από τα ΜΜΕ, κάποιοι δημοσιογράφοι που ασχολούνται με το οικονομικό ρεπορτάζ κλπ κλπ. Και όχι μόνοι οι παραπάνω.
Οι νέες χρεώσεις είναι προ των πυλών και έχουν να κάνουν με επανεκδόσεις καρτών, με έκδοση νέου PIN, με τις ερωτήσεις υπολοίπου ή αναλήψεις από ATM ή ακόμη και για χρήση web banking.
Διαστάσεις κοροϊδίας αρχίζει και αποκτά σε όλο τον κόσμο το θέμα της απαγόρευσης του καπνίσματος σε μια σειρά από δημόσιους χώρους.
Ας το πάρουμε λιγάκι απ’ την αρχή, έχοντας δυο πράγματα ως δεδομένα:
1) ο καπνιστής γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει, γνωρίζει πόσο κακό κάνει στη υγεία του και στη ζωή του το κάπνισμα. Επιλέγει όμως να καπνίσει.
2) ο αντικαπνιστής πρέπει επιτέλους να αποβάλει από μέσα του τον μικρό φασιστάκο που κρύβει. Όσα είναι τα δικά του δικαιώματα του, άλλα τόσα είναι και τα δικαιώματα του καπνιστή.
Είναι ρε γαμώτο αυτό που λένε “να μην το ‘χεις με την Ιστορία”…
Όπως ο Πρόεδρος, που παίζει την Ιστορία στα δάχτυλα (και φέρει ως παράδειγμα την απόβαση στη Νορμανδία). Προφανώς γιαυτό αβαντάρει αυτούς που έκαναν πλάτες στους Ναζί επί χρόνια (υπέγραψαν και συνθήκη με τη Γερμανία τον Ιούνιο του 1941 ενώ ξεσκίστηκαν να πουλάνε χρώμιο στους Ναζί επί σειρά ετών) και μπήκαν στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων τον Φλεβάρη του 1945, χωρίς να ρίξουν ούτε μια σφαίρα…
Θα μπούμε κατευθείαν στο ψητό, χωρίς περιστροφές:
Ο Ερντογάν έχει ξεφύγει τελείως και απειλεί, σχεδιάζει και ώρες-ώρες πράττει. Καταπατώντας συνειδητά και κατά συρροή το Διεθνές Δίκαιο, εκτελώντας τον σχεδιασμό του για τον λεγόμενο Αττίλα 3 (που αυτή τη φορά δεν περιορίζεται στην Κύπρο αλλά επεκτείνεται και στην Ανατολική Μεσόγειο). Εμείς από την πλευρά μας δεν θα πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες ότι κάποιος θα προστρέξει για να μας βοηθήσει σε περίπτωση σοβαρού προβλήματος με την Τουρκία. Δεν πρόκειται να το κάνει κανένας.
Την ανάγκη να εξοπλιστεί η ΔΕΥΑ Αλεξάνδρειας με μηχανήματα που θα βοηθούν το ήδη υποστελεχωμένο ανθρώπινο δυναμικό της ανέδειξε το πρόβλημα που παρουσιάστηκε στο Πλατύ το σαββατοκύριακο που πέρασε (και που δεν λύθηκε στο 100% μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές).
Δεν γνωρίζω πόσες ΔΕΥΑ σε όλη τη χώρα έχουν δικούς τους γερανούς που να ενισχύουν το έργο τους. Ίσως ελάχιστες. Όμως τα συνεχή προβλήματα, συνέπεια των οποίων είναι να “μένουν από νερό” εκατοντάδες άνθρωποι, δεν είναι προβλήματα που δημιουργήθηκαν μέσα στο σαββατοκύριακο που πέρασε.
Δυο είναι τα πράγματα που εικάζω ότι αργά ή γρήγορα θα τα δούμε στις επόμενες συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου:
1. Μια εκτενή συζήτηση για την αποκομιδή απορριμμάτων από ιδιώτες
Αργά ή γρήγορα θα γίνει μια συζήτηση για ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής (και εκμετάλλευσης, μην το ξεχνάμε) των απορριμμάτων. Για να… σωθούμε από το πρόβλημα που έχουμε με τα σκουπίδια, όπως κάποιοι νομίζουν.
Πολύς ο λόγος για την ομολογουμένως περίεργη παρουσία της νεαρής Γκρέτα Τούνμπεργκ, που κατάφερε να τραβήξει (;;;) επάνω της τα φώτα της δημοσιότητας.
Μια παρουσία σχεδόν οσκαρική, σε βαθμό που εγείρει ερωτήματα και υποψίες.
Η κλιματική αλλαγή είναι ένα θέμα σοβαρό και αναμφισβήτητο. Που δεν κερδίζεται με τον διάπλου του Ατλαντικού με ένα ιστιοφόρο μηδενικών εκπομπών ρύπων παρουσία εκατοντάδων τηλεοπτικών συνεργείων, ούτε με εμφανίσεις στα μεγάλα διεθνή δίκτυα ή με πρωτοσέλιδα στο Time ή στο GQ, με εκδοτικούς οίκους να παρακαλάνε για ένα βιβλίο, ούτε με προτάσεις για Νόμπελ και κυρίως με “υιοθέτηση” από μεγάλους διεθνείς οργανισμούς όπως η ΕΕ ή ο ΟΗΕ.
Κάτι περίεργο υπάρχει στη συγκεκριμένη περίπτωση – και σίγουρα αυτό δεν είναι το κλίμα που αλλάζει…
Μόνο ως εκρηκτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η κατάσταση με τις συνεχώς αυξανόμενες ροές προσφύγων και παράτυπων μεταναστών που εισέρχονται στη χώρα το τελευταίο διάστημα.
Συνολικά πάνω από 2.200 άτομα έχουν εισέλθει στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου μόνο τη βδομάδα που πέρασε. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ αυτοί που εισήλθαν στη χώρα από τις αρχές του 2019 φτάνουν τους 38.598 (στοιχεία μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου 2019)
Μεγάλος ντόρος για το αυτονόητο έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες – και αναφέρομαι στο 112, στη γραμμή έκτακτης ανάγκης (που έχει διπλή λειτουργία: την καλούμε εμείς για τα δικά μας έκτακτα και μας ειδοποιεί αυτή για έκτακτα που μας επηρεάζουν όλους).
Κάνουν λες και ανακάλυψαν τον τροχό ή λες και το πρώτο διαστημόπλοιο που κατέβηκε στο Άρη με κόσμο ήταν δικό μας, ελληνικό!
Πρόκειται για ένα σύστημα που σχεδόν στο σύνολο των χωρών της υπόλοιπης ΕΕ λειτουργεί από χρόνια. Εμείς εδώ το αυτονόητο το έχουμε κάνει είδηση, και μάλιστα τεραστίων διαστάσεων.
Και το έχουμε κάνει είδηση απλά και μόνο επειδή τόσα χρόνια ΔΕΝ κάναμε τίποτε για αυτό.
“Επιστροφή” σε θέματα που έχουν κλείσει οριστικά επιχειρεί (για μια ακόμη φορά) ο οργανισμός που ονομάζεται Εκκλησία, θυμίζοντας τον χειρότερο της εαυτό ώρες – ώρες…
Μια από τις επιστροφές αυτές είναι για παράδειγμα η εγκύκλιος της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδας σχετικά με τις αμβλώσεις και η απόφαση να καθιερώσει την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα ως “ημέρα προστασίας του ζωής του αγέννητου παιδιού”. Δικαίωμά της να το κάνει. Όμως…
…Όμως το θέμα για την Ελληνική Κοινωνία και την Ελληνική Πολιτεία έχει κλείσει προ πολλού, από το 1986.
Για τους δικούς μας μπορεί κάποιος να πει ότι είναι πιο διακριτικοί (όταν δεν διαδέχονται, κληρονομικό δικαίω, ο ένας τον άλλο και παίρνουν όλο το μαγαζί πακέτο).
Γιατί οι δικοί μας τουλάχιστον επιλέγουν σεμνά και ταπεινά τίποτε ξαδέρφια, κουμπάρους, κάτι ξεχασμένους θειούς, στην καλύτερη μπατζανάκια.
Στην Αμερική και στη Βρετανία όμως το έχουν τερματίσει (και με τη βούλα): ο ένας έχει διορίσει την κόρη του σύμβουλο ενώ ο άλλος τον αδερφό του υπουργό.
(και μετά κάποιοι κακεντρεχείς λένε πως οι ομοιότητες μεταξύ Τράμπ και Τζόνσον περιορίζονται μόνο στην εμφάνιση ή στα μυαλά).
Ο ένας εκ των συνομιλητών ήταν σε κάποια φάση ακατάληπτος. Έφταιγε και το γεγονός ότι την τηλεφωνική συνομιλία την είχε πετύχει στο ραδιόφωνο όχι από την αρχή αλλά από τη μέση.
“Σι-όου-του” έλεγε συνέχεια. “Σι-όου-του”…
Τελικά κανά δίλεπτο μετά ήρθε και η μαγική λέξη: ΔΕΗ.
Και τότε το ακατάληπτο “Σι-όου-του” πήρε στο μυαλό του μορφή: CO2! Διοξείδιο του άνθρακα!
Τα υπόλοιπα μπήκαν σε μια σειρά γρήγορα – γρήγορα, χωρίς να χρειαστούν δεύτερες σκέψεις.