“Κοντά σε συμφωνία με την Αίγυπτο” βρίσκεται η Ελλάδα για την ΑΟΖ, γράφουν το τελευταίο διήμερο αρκετά αθηναϊκά ΜΜΕ.
Πραγματικά, είμαστε όντως κοντά σε κάποια συμφωνία με την Αίγυπτο ή μιλάμε για δημοσιεύματα εντυπώσεων;; Και πόσο αυτή η συμφωνία θα είναι επωφελής για την Ελλάδα και ΚΥΡΙΩΣ ολοκληρωμένη;;;
Πέρα από τα προφανή, τα οποία διαβάζουμε συνεχώς, η μετατροπή της Αγιασοφίας σε τζαμί έχει και μια εσάνς οικονομικής φύσης.
Δεν είναι μόνο η μεγαλομανία και ο αναθεωρητισμός του Ερντογάν και της Τουρκίας για να πάντα. Στη μέση πλέον, σαν απειλή από το πουθενά που τη γνώριζαν μόνο λίγοι στην Τουρκία (και την παραδέχονταν ακόμη λιγότεροι) εμφανίζεται και η Οικονομία.
Ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα κάτι: το κορίτσι κάνει τη δουλειά του, και μάλιστα πολύ καλά. Κοιτάζει πως να προωθήσει τα συμφέροντα της χώρας του.
Είναι άγνωστο αν η Άνγκελα Δωροθέα Μέρκελ τις τελευταίες ημέρες μπήκε με ίδια πρωτοβουλία στο ρόλο του μεσάζοντα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (βλέποντας τα “κενά” που άφησαν οι Αμερικάνοι) ή αν εκλήθη να το πράξει (και αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο ακόμη ουδείς έχει απαντήσει).
Το γεγονός πάντως παραμένει: η Γερμανία επιζητεί ρόλο στην ανατολική Μεσόγειο – και καθώς φαίνεται τον έχει αναλάβει.
Τρία είναι τα βασικά που βγαίνουν από το Συμβούλιο Κορυφής που τελείωσε κατά τις 6 το πρωί της Τρίτης 21 Ιουλίου:
1. αν ο εκπρόσωπος της χώρας δεν είχε γράψει στα νιάτα του χιλιόμετρα σε ξενυχτάδικα, δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα του
2. τόσα ψαλίδια είχαμε να δούμε από την εποχή του “Βιετνάμ”
3. εκ καιρώ θερινών εκπτώσεων έκαναν εκπτώσεις στη Δημοκρατία
Καμιά φορά ακούμε τη φράση “ο πανδαμάτωρ χρόνος”. Αραιά, όχι όπως παλαιότερα. Όμως όποτε την ακούμε όλοι σκεφτόμαστε το γνωστό “θα περάσει ο καιρός, θα ξεχαστούν πράγματα, θα ξαναμπούμε στην καθημερινότητα”.
Όμως υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν ξεχνιούνται, που μένουν ως ανοιχτές πληγές. Ένα από αυτά είναι και η προδοσία της Κύπρου, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και στην κατοχή του μισού νησιού.
Σαν έτοιμος από πάντα, ο Ερντογάν υπέγραψε ήδη την απόφαση η Αγιασοφιά να γίνει και πάλι τζαμί.
Δεν περίμενε ούτε καν να στεγνώσει το μελάνι στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας της χώρας του σχετικά με την Αγία Σοφία. Και ελάχιστα λεπτά μετά απ’ την ανακοίνωση της απόφασης του τουρκικού δικαστηρίου, με την οποία ακυρώθηκε διάταγμα του 1934 που έκανε την Αγία Σοφία από τζαμί σε μουσείο, ο ίδιος υπέγραψε και έδωσε στη δημοσιότητα την απόφαση με την οποία η Αγία Σοφία από μουσείο γίνεται ξανά τζαμί.
Κακά τα ψέμματα, φαίνεται ότι τα πράγματα με τον κορωνοϊό δεν πάνε καλά. Όχι μόνο σε επίπεδο αριθμού κρουσμάτων αλλά και σε επίπεδο συμφωνιών για τους τρόπους που κάθε κράτος ξεχωριστά και όλα μαζί αντιμετωπίζουν το θέμα.
Απ’ τη μια έχουμε την αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων σε χώρες της Λατινικής Αμερικής (αναμενόμενο επειδή μέχρι πρότινος οι ειδικοί έλεγαν ότι εκεί ζούνε το δικό τους Μάρτιο – Απρίλιο), απ’ την άλλη έχουμε αύξηση κρουσμάτων στα Βαλκάνια (ειδικά στη Σερβία αλλά και σε Κροατία) ενώ στην άλλη πλευρά του πλανήτη η Αυστραλία επιλέγει πάλι lockdown (και κλείνει πόλεις όπως η Μελβούρνη). Τέλος στο Ισραήλ κατέγραψαν τον μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων (κοντά 1500 μέσα σε μια ημέρα).
Τα τελευταία 80-85 χρόνια υπάρχει ένας όρος (και ταυτόχρονα ένας τρόπος άσκησης πολιτικής) που στοιχειώνει την Ευρώπη, κυρίως επειδή εξαιτίας του πέθαναν πάνω από 75 εκατομμύρια άνθρωποι: “appeasement”. Ελληνιστί “κατευνασμός”.
Δυστυχώς – επηρεασμένοι από την ευμάρεια που έχουν λόγω της γεωγραφικής, τεχνολογικής και ιστορικής θέσης των χωρών τους – οι περισσότεροι ηγέτες της Ευρώπης (η λέξη “ηγέτης” είναι πολύ βαριά για να αναφέρεται συνεχώς και με το παραμικρό) πάσχουν από αμνησία.
Σε μια δήλωση από αυτές που δεν συνηθίζουν να κάνουν οι Έλληνες στρατιωτικοί προχώρησε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ το μεσημέρι της Παρασκευής, κατά τη διάρκεια συνομιλίας του με τους στρατιωτικούς συντάκτες.
Πρόκειται για δήλωση που δείχνει τη σοβαρότητα της κατάστασης αλλά και την αποφασιστικότητα και τον βαθμό ετοιμότητας της Ελληνικής Πολιτείας, που θα απαντήσει άμεσα και χωρίς πολλές περιστροφές σε οποιονδήποτε τολμήσει να κάνει κάτι που θα αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία και όλα αυτά που το Διεθνές Δίκαιο ή διακρατικές και διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες αποδίδουν στη χώρα μας.
Υπογράφηκε λοιπόν η συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών Ελλάδος και Ιταλίας, μια συμφωνία που καθυστέρησε 26 ή έστω 22 ολόκληρα χρόνια. Δεν λέμε 43 χρόνια επειδή σε τέτοια θέματα (όπως και σε όλα τα υπόλοιπα) προσέχουμε τι γράφουμε και οι αναφορές για λόγους εντυπωσιασμού θα πρέπει να τελειώσουν κάποια στιγμή. Όποιος το ψάξει λίγο περισσότερο θα αντιληφθεί πλήρως τι εννοούμε με το “26” ή το “22”.
Όπως και να ‘χει, οι αναγνώστες της Περισκόπησης δεν περίμεναν να υπογραφεί συμφωνία όπως αυτή για να ενημερωθούν για την σπουδαιότητα της! Αμέσως μετά απ’ τη συμφωνία του Σάραζ και του Ερντογάν γράφαμε για την αναγκαιότητα συμφωνιών με Ιταλία και Κύπρο (αρχικά), όπως και για την αναγκαιότητα άμεσης υπογραφής με την Αίγυπτο, προτού να είναι πολύ αργά και οι “νυν” της Αιγύπτου γίνουν “πρώην” (κάτι που οι αρκετοί το έχουν “ανακαλύψει” μόλις χθες…).