Καμιά φορά ακούμε τη φράση “ο πανδαμάτωρ χρόνος”. Αραιά, όχι όπως παλαιότερα. Όμως όποτε την ακούμε όλοι σκεφτόμαστε το γνωστό “θα περάσει ο καιρός, θα ξεχαστούν πράγματα, θα ξαναμπούμε στην καθημερινότητα”.
Όμως υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν ξεχνιούνται, που μένουν ως ανοιχτές πληγές. Ένα από αυτά είναι και η προδοσία της Κύπρου, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και στην κατοχή του μισού νησιού.
Σαν έτοιμος από πάντα, ο Ερντογάν υπέγραψε ήδη την απόφαση η Αγιασοφιά να γίνει και πάλι τζαμί.
Δεν περίμενε ούτε καν να στεγνώσει το μελάνι στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας της χώρας του σχετικά με την Αγία Σοφία. Και ελάχιστα λεπτά μετά απ’ την ανακοίνωση της απόφασης του τουρκικού δικαστηρίου, με την οποία ακυρώθηκε διάταγμα του 1934 που έκανε την Αγία Σοφία από τζαμί σε μουσείο, ο ίδιος υπέγραψε και έδωσε στη δημοσιότητα την απόφαση με την οποία η Αγία Σοφία από μουσείο γίνεται ξανά τζαμί.
Κακά τα ψέμματα, φαίνεται ότι τα πράγματα με τον κορωνοϊό δεν πάνε καλά. Όχι μόνο σε επίπεδο αριθμού κρουσμάτων αλλά και σε επίπεδο συμφωνιών για τους τρόπους που κάθε κράτος ξεχωριστά και όλα μαζί αντιμετωπίζουν το θέμα.
Απ’ τη μια έχουμε την αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων σε χώρες της Λατινικής Αμερικής (αναμενόμενο επειδή μέχρι πρότινος οι ειδικοί έλεγαν ότι εκεί ζούνε το δικό τους Μάρτιο – Απρίλιο), απ’ την άλλη έχουμε αύξηση κρουσμάτων στα Βαλκάνια (ειδικά στη Σερβία αλλά και σε Κροατία) ενώ στην άλλη πλευρά του πλανήτη η Αυστραλία επιλέγει πάλι lockdown (και κλείνει πόλεις όπως η Μελβούρνη). Τέλος στο Ισραήλ κατέγραψαν τον μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων (κοντά 1500 μέσα σε μια ημέρα).
Τα τελευταία 80-85 χρόνια υπάρχει ένας όρος (και ταυτόχρονα ένας τρόπος άσκησης πολιτικής) που στοιχειώνει την Ευρώπη, κυρίως επειδή εξαιτίας του πέθαναν πάνω από 75 εκατομμύρια άνθρωποι: “appeasement”. Ελληνιστί “κατευνασμός”.
Δυστυχώς – επηρεασμένοι από την ευμάρεια που έχουν λόγω της γεωγραφικής, τεχνολογικής και ιστορικής θέσης των χωρών τους – οι περισσότεροι ηγέτες της Ευρώπης (η λέξη “ηγέτης” είναι πολύ βαριά για να αναφέρεται συνεχώς και με το παραμικρό) πάσχουν από αμνησία.
Σε μια δήλωση από αυτές που δεν συνηθίζουν να κάνουν οι Έλληνες στρατιωτικοί προχώρησε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ το μεσημέρι της Παρασκευής, κατά τη διάρκεια συνομιλίας του με τους στρατιωτικούς συντάκτες.
Πρόκειται για δήλωση που δείχνει τη σοβαρότητα της κατάστασης αλλά και την αποφασιστικότητα και τον βαθμό ετοιμότητας της Ελληνικής Πολιτείας, που θα απαντήσει άμεσα και χωρίς πολλές περιστροφές σε οποιονδήποτε τολμήσει να κάνει κάτι που θα αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία και όλα αυτά που το Διεθνές Δίκαιο ή διακρατικές και διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες αποδίδουν στη χώρα μας.
“Ο λύκος την τρίχα του αλλάζει, το χούι δεν το αλλάζει” αναφέρει ο λαός και πρόκειται για μια έκφραση που ταιριάζει απόλυτα σε όλους αυτούς τους Τούρκους αξιωματούχους που με κάθε ευκαιρία και σχεδόν καθημερινά υπενθυμίζουν τις παράλογες (και παράνομες) αξιώσεις της χώρας τους στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο.
Σειρά είχε αυτές τις ημέρες ο Τσαβούσογλου, ο οποίος πάλι αμφισβητούσε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, πάλι αμφισβητούσε το αναγνωρισμένο από Διεθνείς Συνθήκες δικαίωμα νησιών κάθε μεγέθους να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ (ας μην πανηγυρίζουν κάποιοι επειδή το δικαίωμα αυτό το στήριξαν ορισμένοι Αμερικάνοι – στο τέλος μόνοι μας θα είμαστε!), πάλι έβγαλε τους γνωστούς χάρτες της “γαλάζιας πατρίδας” του που ονειρεύεται να φτιάξει…
Υπογράφηκε λοιπόν η συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών Ελλάδος και Ιταλίας, μια συμφωνία που καθυστέρησε 26 ή έστω 22 ολόκληρα χρόνια. Δεν λέμε 43 χρόνια επειδή σε τέτοια θέματα (όπως και σε όλα τα υπόλοιπα) προσέχουμε τι γράφουμε και οι αναφορές για λόγους εντυπωσιασμού θα πρέπει να τελειώσουν κάποια στιγμή. Όποιος το ψάξει λίγο περισσότερο θα αντιληφθεί πλήρως τι εννοούμε με το “26” ή το “22”.
Όπως και να ‘χει, οι αναγνώστες της Περισκόπησης δεν περίμεναν να υπογραφεί συμφωνία όπως αυτή για να ενημερωθούν για την σπουδαιότητα της! Αμέσως μετά απ’ τη συμφωνία του Σάραζ και του Ερντογάν γράφαμε για την αναγκαιότητα συμφωνιών με Ιταλία και Κύπρο (αρχικά), όπως και για την αναγκαιότητα άμεσης υπογραφής με την Αίγυπτο, προτού να είναι πολύ αργά και οι “νυν” της Αιγύπτου γίνουν “πρώην” (κάτι που οι αρκετοί το έχουν “ανακαλύψει” μόλις χθες…).
Σε μια ακόμη επίδειξη των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας προχώρησε τη Δευτέρα 8 Ιουνίου ο πρόεδρός της, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε τηλεοπτική εμφάνιση που έκανε.
Κάποιες φορές συμβολικό – κάποιες άλλες ουσιαστικό, το ρίξιμο των αγαλμάτων από τα βάθρα δείχνει το τέλος μιας περιόδου και την αρχή μιας άλλης.
Συνήθως η “άλλη περίοδος”, αυτή που ακολουθεί, δεν είναι κι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η Ιστορία.
Μπορεί εδώ στην Ελλάδα να θεωρούμε (κακώς) πως ο κίνδυνος από τον κορωνοϊό SARS-COV-2 έχει παρέλθει και η συζήτηση πλέον να περιστρέφεται γύρω από την οικονομία, υπάρχουν όμως πολλές χώρες στις οποίες οι άνθρωποι πεθαίνουν με ρυθμούς που θυμίζουν Μάρτιο ή Απρίλιο στην Ευρώπη.
Συνολικά 196 χώρες και εδάφη έχουν αναφέρει περιστατικό που συνδέεται με τον κορωνοϊό SARS-COV-19, σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη.
Κλιμακωτή είναι η αντίδραση της Ελλάδας σε διπλωματικό επίπεδο σε σχέση με τις τουρκικές ενέργειες για τις “άδειες” για έρευνα και εκμετάλλευση σε περιοχές που ανήκουν στη χώρα μας, σε περιοχές που βρίσκονται όχι μόνο εντός της ΑΟΖ αλλά και εντός των στενών ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Πολλά τα πρόσωπα της Αμερικής (των ΗΠΑ δηλαδή) και κατά καιρούς τα βλέπουμε ένα – ένα ή συνδυαστικά.
Την εποχή αυτή βλέπουμε το χειρότερο, το πιο αποκρουστικό πρόσωπο της Αμερικής: το ρατσιστικό και το καταπιεστικό. Και βλέπουμε μια Αστυνομία εκτός ελέγχου, που αρχικά δεν κάνει τη δουλειά της και για τον λόγο αυτό είναι η πραγματική αιτία ενός προβλήματος (και που στο τέλος παρουσιάζεται στους δρόμους πάνοπλη, ως η λύση για το πρόβλημα που η ίδια δημιούργησε).
Καθόλου τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η κίνηση του Ερντογάν και της παρέας του να ανοίξουν τα τεμένη που είχαν κλείσει λόγω κορωνοϊού στις 29 Μαΐου, σχεδόν δυο εβδομάδες νωρίτερα από το προβλεπόμενο (ήταν να ανοίξουν στις 11 Ιουνίου).
Το ίδιο τυχαίο δεν είναι το σόου που έδωσαν στην Αγία Σοφία, ανήμερα της Άλωσης της Πόλης.
Όλα έχουν το σκοπό τους και γίνονται την κατάλληλη (σύμφωνα με τους εμπνευστές τους) στιγμή.
Το να τα βάλει ένα κράτος – οποιοδήποτε κράτος – με τη διεθνή οικονομική νομενκλατούρα (ας το πούμε ευγενικά) είναι εξαιρετικά δύσκολο. Θα πρέπει πρώτα να μελετήσει πολύ καλά οποιαδήποτε κίνησή του και μετά να κινηθεί με σκοπό να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.
Τι γίνεται όμως και η πετρελαιοπαραγωγός Βενεζουέλα ξέμεινε από καύσιμα;;;
Την αλλαγή του ρου του Έβρου προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οι Τούρκοι και να δημιουργήσουν για πολλοστή φορά θέμα εδαφικών διεκδικήσεων. Ο ρους του ποταμού, όπως και αυτός του Άρδα, είναι που καθορίζουν τη συνοριακή γραμμή Ελλάδας – Τουρκίας (βάσει της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και σειράς Πρωτοκόλλων – με σημαντικότερο ένα του 1926).
Λόγω της αλλαγής του ρου/ θέσης της κοίτης των δυο ποταμών οι Τούρκοι κατά καιρούς αμφισβητούν περιοχές που ανήκουν στη χώρα μας. Έτσι και τώρα έσπευσαν να καταλάβουν μια έκταση περίπου 16 στρεμμάτων, που βρίσκεται στην περιοχή Μελισσοκομείο (Πέπλο).