Υπογράφηκε λοιπόν η συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών Ελλάδος και Ιταλίας, μια συμφωνία που καθυστέρησε 26 ή έστω 22 ολόκληρα χρόνια. Δεν λέμε 43 χρόνια επειδή σε τέτοια θέματα (όπως και σε όλα τα υπόλοιπα) προσέχουμε τι γράφουμε και οι αναφορές για λόγους εντυπωσιασμού θα πρέπει να τελειώσουν κάποια στιγμή. Όποιος το ψάξει λίγο περισσότερο θα αντιληφθεί πλήρως τι εννοούμε με το “26” ή το “22”.
Όπως και να ‘χει, οι αναγνώστες της Περισκόπησης δεν περίμεναν να υπογραφεί συμφωνία όπως αυτή για να ενημερωθούν για την σπουδαιότητα της! Αμέσως μετά απ’ τη συμφωνία του Σάραζ και του Ερντογάν γράφαμε για την αναγκαιότητα συμφωνιών με Ιταλία και Κύπρο (αρχικά), όπως και για την αναγκαιότητα άμεσης υπογραφής με την Αίγυπτο, προτού να είναι πολύ αργά και οι “νυν” της Αιγύπτου γίνουν “πρώην” (κάτι που οι αρκετοί το έχουν “ανακαλύψει” μόλις χθες…).
Σε 4-5 πράγματα θα επικεντρωθούμε, με αφορμή τη συμφωνία Δένδια – Di Maio:
1. αναγνωρίζεται η “μέση γραμμή”. Όπου δηλαδή δεν υπάρχουν ιδιαιτερότητες, η θάλασσα κόβεται στη μέση απόσταση μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας (για να το πούμε απλά).
2. Αναγνωρίζεται η επήρεια που έχουν μικρά και μεγάλα νησιά στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών (με ότι κι αν αυτό σημαίνει για το Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο)
3. μπαίνει στη σειρά – όποτε κι αν αυτό γίνει – το θέμα της οριοθέτησης με την Αλβανία, επειδή πλέον υπάρχει ένα σημείο αναφοράς διεθνώς αναγνωρισμένο. Το ότι η Αλβανία είναι κάτω από τον έλεγχο της Τουρκίας όσοι γνωρίζουν δεν το αμφισβητούν…
4. Δημιουργείται ένα νομικό κεκτημένο στη κεντρική / ανατολική Μεσόγειο. Νομικό κεκτημένο που δημιούργησε μια συμφωνία μεταξύ δυο κυρίαρχων κρατών, διεθνώς αναγνωρισμένων. Η συμφωνία Ελλάδας – Ιταλίας δεν είναι μια κατάσταση που δημιούργησαν από κοινού ένα κυρίαρχο κράτος (Τουρκία) και μια κυβέρνηση μιας χώρας που είναι σε κατάσταση εμφύλιου πολέμου (Λιβύη – κυβέρνηση Σάραζ), επί τη βάση υποδείξεων της πρώτης και παραλογισμού της σε σχέση με το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.
5. Κλείνουν θέματα σχετικά με την αλιεία που επί δεκαετίες “χαλούσαν” τη σχέση μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Κάποιες υποχωρήσεις όντως έγιναν, στο πλαίσιο της προσπάθειας επίτευξης συμφωνίας. Οι Ιταλοί πήραν κάτι που το ζητούσαν χρόνια (συγκεκριμένη συμφωνία για αλιεία), εμείς πήραμε κάτι που το θέλαμε άμεσα (οριοθέτηση σε μια στιγμή που είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε επιτέλους από κάπου με τις οριοθετήσεις).