Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Δεν θα ασχοληθούμε με το θέμα της Νοβάρτις που καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της επικαιρότητας (αυτά είναι θέματα που μπορούμε όλοι να τα διαβάσουμε από τα μεγάλα site και εφημερίδες, που έχουν το πρωτογενές ρεπορτάζ), υπάρχουν όμως δυο παράμετροι που προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση: οι “προστατευόμενοι μάρτυρες” και ο αριθμός όσων φέρονται ότι εμπλέκονται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο στην υπόθεση.

Οι εισαγγελείς λένε ότι έχει τηρηθεί ο νόμος και ότι ο χειρισμός για τους μάρτυρες αυτούς έχει γίνει με τον νόμιμο τρόπο. Όμως ονόματα διαρρέουν, οπότε κάθε άλλο παρά προστατευόμενοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν. Αληθινά ή όχι, εικασίες ή όχι, το θέμα είναι πως έχουν ακουστεί ονόματα. Πάντως σίγουρα δεν έχουμε μπει ακόμη ως χώρα και νοοτροπία στη λογική των “προστατευόμενων μαρτύρων” (στο εξωτερικό έχουν τέτοιες διαδικασίες που ισχύουν τις τελευταίες πολλές δεκαετίες και οι μάρτυρες “χάνονται” από προσώπου γης από την πρώτη στιγμή).

Όσον αφορά το δεύτερο, τον αριθμό των εμπλεκομένων, είναι όντως μεγάλος. Κάποιοι κάνουν λόγο για περίπου 3.000 άτομα, ίσως και περισσότερα! Είναι βλέπεις και ο κύκλος του φαρμάκου μεγάλος.

Μεγάλο για μια ακόμη φορά ήταν το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία που έγινε και στην Αθήνα. Για μια ακόμη φορά δεν θα μπούμε στη διαδικασία των αριθμών. Πάντως δεν ήταν ούτε 140.000 αλλά ούτε και 1.400.000 (που αναφέρουν διάφορες πηγές).
Σίγουρα ήταν πολλοί, πάρα πολλοί. Εκατοντάδες χιλιάδες.

Διαδήλωσαν και δήλωσαν τη θέλησή τους, να μη γίνει αποδεκτό όνομα που θα εμπεριέχει το “Μακεδονία” σε καμιά του μορφή – γιατί κάτι τέτοιο σημαίνει πρόβλημα για την ίδια τη χώρα μας.

Στα παλιά σταυρόλεξα είχε μια ερώτηση που στην αρχή με δυσκόλευε πολύ: “Απορία ψάλτου”, ρωτούσε και τα γράμματα ήταν τρία. Κάποια στιγμή το βρήκα, αφού σύμφωνα με τον μύθο ο ψάλτης όταν δεν ήξερε τι να ψάλει ή δυσκολεύνταν να το “βγάλει” σωστά, τότε έβηχε.

“Απορία ψάλτου”, “βήξ” λοιπόν!

Μια παρόμοια απορία που πρέπει να λυθεί είναι και η σημερινή: Ποιος είναι υπεύθυνος για να κλείσει λακούβες και τομές που δημιουργούνται σε δρόμους από εταιρίες (ή ακόμη και από επιχειρήσεις του ίδιου του Δήμου);;; Οι εταιρίες ή οι δημοτικές επιχειρήσεις;; Ή ο Δήμος;;;; Και μέσα σε πόσο χρονικό διάστημα πρέπει να γίνεται η αποκατάσταση;; Και με ποιου έξοδα;;;
Κι αν πέσει κάποιος με το αυτοκίνητο μέσα και πάθει κάποια ζημιά, ποιος θα την πληρώσει και σε πόσο καιρό;;;

“Απορία ψάλτου”, “βήξ”;;; ή θα απαντήσει κάποιος αρμόδιος από το Δήμο Αλεξάνδρειας;;;

Πρέπει να είναι αφελής οποιοσδήποτε ανέμενε κάτι διαφορετικό από όσα είδαμε ή ζήσαμε τις ημέρες των γιορτών. Της γουρουνοχαράς έγινε!

Με τη συμμετοχή διαφόρων “αστέρων” της τοπικής πολιτικής σκηνής. Είτε διαττόντων αστέρων, είτε άλλων που τώρα ανατέλλουν, είτε άλλων που … λάμπουν στον ορίζοντα (υπάρχει και μια κατηγορία που παίζει μόνη της, αυτή που συμπεριλαμβάνει όσους οδεύουν προς τη δύση τους και η οποία είναι συμπαθής στις υπόλοιπες γιατί έχει τα κονέ τα καλά).

Σφαγιάστηκε και καταναλώθηκε τουλάχιστον ένα χοιροστάσιο σε αυτές τις γουρουνοχαρές, ενώ οι παριστάμενοι ήπιαν προϊόντα (τσίπουρα, γράπες και κρασιά) που εξήχθησαν από 2-3 βουνοπλαγιές με αμπέλια.

Μικρή είναι λέει (μια εταιρία συμβούλων και αξιολογήσεων) η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων την περίοδο των Χριστουγέννων και οι Έλληνες είναι στον πάτο όσον αφορά το ποσό ή τα ποσά που ξόδεψαν στις χριστουγεννιάτικες αγορές τους σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.

Τώρα, αν περιμέναμε κάποια εταιρία (την όποια εταιρία) να μας το πει αυτό… τότε “Καλά Χριστούγεννα!!!”. Ας είναι καλά η “κρίση” που μας φόρτωσαν για να σωθούν μια σειρά από ντόπια ή ξένα ευαγή ιδρύματα!!!

Για να έχετε και εσείς μια ιδέα για το τι πρόκειται να συμβεί: στις δημοτικές του 2019 στο Δήμο Αλεξάνδρειας έχει να πέσει πολύ γέλιο αλλά και πολύ κλάμα ταυτόχρονα.

Όντως υπάρχουν υποψήφιοι δήμαρχοι (ο Χαλκίδης είναι ο μόνος που μέχρι τώρα έχει δηλώσει ανοιχτά την πρόθεσή του) και φερόμενοι ως υποψήφιοι δήμαρχοι (όλοι οι υπόλοιποι) που κινούνται για να κάνουν τα… κονέ τους και να βρουν μια πρώτη “μαγιά” από υποψηφίους συμβούλους. Οι ίδιοι οι υποψήφιοι σύμβουλοι τώρα έχουν πάρει στα σοβαρά τον ρόλο τους και επίσης κινούνται (ορισμένοι αγγίζοντας τα όρια της φαιδρότητας) – τη νέα φουρνιά εκκολαπτόμενων σωτήρων δεν τη γλυτώνουμε!!!

Έχουμε να δούμε πράματα και θάματα. Πάντως η μεγάλη πλάκα είναι πως το ‘14 (ή ακόμη και το ‘10) κάποιοι τα έριχναν χοντρά – και μάλιστα με χαρακτηρισμούς που δεν γράφονται – σε αυτούς που σήμερα προσεταιρίζονται (με ονόματα όταν θα έρχεται η ώρα των εκλογών). Φυσικά ούτε το ‘14 αλλά ούτε το ‘10 είναι πια τόσο μακριά ώστε να ξεχαστούν και να μην αναφερθούν και αυτά…

Μικρές ιστορίες (τοπικής) πολιτικής τρέλας

Το σαββατοκύριακο που πέρασε ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικό όσον αφορά τα τοπικά πράγματα. Έμαθα πολλά και διάφορα, που αφορούν τον έναν εκ των τριών παραγόντων (*) που διαμορφώνουν μια εκλογική αναμέτρηση: τους υποψηφίους.

Πάμε στο δια ταύτα και συνεχίζω:
υπάρχουν λοιπόν ορισμένοι φερόμενοι ως υποψήφιοι που έμαθαν πως άνοιξε η… αγορά (ευκαιρίας δοθείσης και από την ανακοίνωση Χαλκίδη) και το παίζουν περιζήτητοι πολιτικοί γαμπροί. “Με θέλει ο Γκυρίνης”, “με θέλει ο Χαλκίδης” κ.ο.κ.
Μόνο το “με θέλει ο Τράμπ” δεν μου μεταφέρθηκε πως λένε ακόμη!

Μετά από ένα πενθήμερο από την αναγγελία Χαλκίδη για κάθοδό του το 2019 στις δημοτικές εκλογές και διεκδίκηση του δημαρχιακού θώκου (ΕΔΩ σχετικό βίντεο), νομίζω πως πλέον είναι αρκετό το διάστημα να κάνουμε μια… ανασκόπηση της κατάστασης.

Οι βασικές τάσεις “υποδοχής” της αναγγελίας Χαλκίδη είναι για την ώρα πέντε (5), εγώ δεν θα σας πω ποια απ’ τις πέντε είναι η πλειοψηφούσα και απλά τις καταγράφω:

Τα είχαν όλα οι άνθρωποι στην Αττική (από θανάτους προσφιλών τους προσώπων μέχρι καταστροφές στις περιουσίες τους και στις υποδομές), τους ήρθε τώρα και άλλο πρόβλημα: αυτό του πλιάτσικου!
Ήδη τα αθηναϊκά ΜΜΕ από την πρώτη νύχτα επεσήμαναν την κινητοποίηση της Αστυνομίας προς την κατεύθυνση της επιπλέον αστυνόμευσης, επειδή οι άνθρωποι που είναι επιφορτισμένοι με την αστυνόμευση της περιοχής αλλά και οι κάτοικοι εκεί γνωρίζουν την κατάσταση καλύτερα από όλους.

Ήδη χθες συνελήφθησαν τέσσερα άτομα που μπούκαραν μέσα σε πλημμυρισμένο εργοστάσιο με σκοπό να το λεηλατήσουν.