Μπορεί εδώ η Κυριακή 7 Ιουλίου να είναι ημέρα – ορόσημο λόγω εκλογών (και να έχουμε εμείς στην Ελλάδα τα … “δικά μας”), η ίδια όμως ημέρα είναι στην ουσία ημέρα – ορόσημο για τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο.
Και αυτό γιατί αν τηρηθεί το ήδη γνωστό χρονοδιάγραμμα, από την Κυριακή και μετά θα πρέπει να παραδοθεί απ’ την Ρωσία στην Τουρκία η πρώτη “παρτίδα” των S-400.
Αυτά που λέγαμε: ατέρμονες συζητήσεις και παζάρια, υποχωρήσεις από κάθε πλευρά, αδιαφορία για την ψήφο εκατομμυρίων Ευρωπαίων (μόλις πριν από 40 μέρες μίλησαν στις κάλπες).
Και στο τέλος καταλήγουμε σε μια “ηγεσία” που είναι παντελώς αδιάφορη στον μέσο Ευρωπαίο. Που είναι απαξιωμένη προτού καν δείξει έργο.
Που είναι αποτέλεσμα συμβιβασμών, ελιγμών, διαπραγματεύσεων.
Που σίγουρα δεν έχει πάρει το “βάπτισμα” μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, που ΔΕΝ έχει εκλεγεί από τους Ευρωπαίους πολίτες αλλά είναι αυτό που “γεννήθηκε” μετά από συζητήσεις άγνωστου περιεχομένου πίσω από κλειστές πόρτες και βαριές κουρτίνες.
Μπορεί τα μάτια όλου το κόσμου να είναι στραμμένα στη συνάντηση μεταξύ Τράμπ και Κιμ (της Βόρειας Κορέας) και στη “βόλτα” του πρώτου στη χώρα του δεύτερου, αυτό όμως που θα πρέπει να απασχολεί καλοκαιριάτικα εμάς είναι άλλο: η άλλη συνάντηση, αυτή μεταξύ του Τράμπ και του Ερντογάν.
Διαβάστε το σημερινό (30/6) σχόλιο του Μιχάλη Ιγνατίου ΕΔΩ στο hellasjournal.com
(Ο τίτλος του σχολίου παραπέμπει στην όπερα. Παλιά έλεγαν πως ένα έργο στην όπερα δεν τελειώνει αν η “χοντρή κυρία” δεν τραγουδήσει την άρια. Συνήθως τότε οι σοπράνο είχαν κάποια κιλάκια παραπάνω, τώρα έχει σοπράνο που είναι χάρμα οφθαλμών – κανονικότατα μοντέλα! – αλλά η έκφραση ξέμεινε από παλιά και έχει νόημα)
Δεν μπόρεσε τελικά να αποφύγει την ήττα ο Ερντογάν στην Πόλη και έτσι ο “για κάποιο διάστημα” δήμαρχος Ιμάμογλου (αφού όντως ήταν για μικρό διάστημα δήμαρχος, μέχρι να ακυρωθεί η πρώτη εκλογή) αναμένεται να παραλάβει μέσα στην ημέρα τα χαρτιά που απαιτούνται και να πάει για να αναλάβει καθήκοντα.
Απ’ την άλλη, ο ηττημένος Ερντογάν – μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά – αναγνώρισε την ήττα του και έδωσε τα συγχαρητήρια του στον υποψήφιο της αντιπολίτευσης (ώρες – ώρες έχει εκλάμψεις “πολιτικού πολιτισμού” που όμως υπαγορεύονται από το αποτέλεσμα. Σίγουρα δεν ήθελε να το κάνει, αυτά τα πράγματα ή τα ‘χει κάποιος ή δεν τα ‘χει στη γενικότερη πορεία του!).
Δεν του βγήκε τελικά του Ερντογάν η επανάληψη των δημοτικών εκλογών στην Πόλη (όπως ήταν αναμενόμενο απ’ τους περισσότερους σοβαρούς αναλυτές), και έτσι για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια η δημαρχία περνάει στα χέρια πολιτικών του αντιπάλων.
Το ποσοστό με το οποίο κέρδισε ο Ιμάμογλου (το νέο… αστέρι της πολιτικής σκηνής της γείτονος χώρας) είναι 54%, ένα ποσοστό που δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον Ερντογάν για να το ξαναμφισβητήσει και που δείχνει το διχασμό που υπάρχει στην τουρκική κοινωνία (ειδικά στα δυτικά της χώρας που ο κόσμος δεν είναι και τόσο φίλα προσκείμενος στον πρόεδρο της Τουρκίας, όπως συμβαίνει στο κέντρο και στην Ανατολία).
Κι αφού πλέον μας έχουν λυθεί οι απορίες σχετικά με το εάν οι Τούρκοι έκαναν ή δεν έκαναν γεώτρηση στα ανοιχτά της Κύπρου, εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας (τις απορίες όλων τις έλυσε ο Τούρκος υπουργός ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ, που είπε πως το τρυπάνι έφτασε σε βάθος 3.000 μέτρων και ότι η γεώτρηση θα ολοκληρωθεί τέλη Ιουλίου), τώρα αυτό που όλοι αναμένουμε είναι η αντίδραση των “συμμάχων”. Αν φυσικά αποδειχθεί ότι ο Τούρκος είπε την αλήθεια, γιατί και αυτό παίζει.
Τα έχουμε πει χίλιες δυο φορές, ας τα ξαναπούμε ακόμη μια: είμαστε μόνοι, ολομόναχοι. Εμείς, οι Κύπριοι και κανείς άλλος!
Οι υπόλοιποι:
Το μακρινό 1975 οι πέραν του Ατλαντικού φίλοι είχαν προτείνει στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να προχωρήσει σε συνομιλίες που στο τέλος τους θα οδηγούσαν σε συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου με τους γείτονες. Ο Καραμανλής αρνήθηκε.
Λίγα χρόνια αργότερα, περίπου μια 7ετία – 8ετία αργότερα, είχαν κάνει την ίδια πρόταση στο Ανδρέα Παπανδρέου. Ο οποίος επίσης αρνήθηκε.
Μπορεί το ενδιαφέρον σταδιακά να προσανατολίζεται στις εξελίξεις στα τοπικά θέματα (εκλογές, ομιλίες, συγκεντρώσεις κλπ), όμως το πραγματικό ενδιαφέρον πρέπει να στραφεί και σε δυο θέματα που αλλάζουν πολλά πράγματα σε διεθνές επίπεδο. Θα τις δούμε εν συντομία και με απλές κουβέντες, κατανοητές.
Το πρώτο θέμα έχει να κάνει με τις εξελίξεις στο brexit. Το δεύτερο με τις εξελίξεις στα ρωσοτουρκικά και αμερικανοτουρκικά. Και τα δυο θέματα, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα μας επηρεάζουν και μάλιστα πολύ.
Σε απλά λόγια, έχουμε να κάνουμε με το… γνωστό δίδυμο “ΈΟΚ και ΝΑΤΟ”, αν λάβουμε υπόψη το πρώτο μέρος του γνωστού παλιού συνθήματος.
“Αν η Τουρκία ολοκληρώσει την αγορά της του ρωσικού συστήματος S-400, διακινδυνεύει την αποβολή της από το πρόγραμμα συμπαραγωγής των F-35, πράγμα που θα κάνει κακό όχι μόνο στην τουρκική αμυντική ικανότητα αλλά θα πλήξει και πολλούς Τούρκους κατασκευαστές συστημάτων, που συνεισφέρουν σε αυτό το πρόγραμμα.
(….) Η Τουρκία πρέπει να επιλέξει: αν θέλει να μείνει σημαντικός εταίρος στην πιο επιτυχημένη συμμαχία της παγκόσμιας Ιστορίας ή να διακινδυνεύσει την ασφάλεια αυτής της εταιρικής σχέσης παίρνοντας απερίσκεπτες αποφάσεις που υπονομεύουν αυτή τη συμμαχία”.
Τα παραπάνω είπε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Ο οποίος ήταν σαφής, ίσως σαφέστερος από οποιαδήποτε άλλη φορά δημοσίως. Βάζει τον Ερντογάν προ των ευθυνών – αποφάσεων του και του θέτει το δίλημμα “ή με εμάς ή με τους Ρώσους”.
Και όλα αυτά στην ομιλία του για τα 70 χρόνια του ΝΑΤΟ, ενώπιον όλων.
Οι πιέσεις στον Ερντογάν εντείνονται και όπως φαίνεται, αν ο Ερντογάν δεν αναθεωρήσει τότε η δήλωση του Πενς θα είναι μόνο η αρχή μας δύσκολης εποχής για την Τουρκία.
Που πλέον καλείται να μην πατάει σε δυο βάρκες αλλά σε μια, σε αυτή του ΝΑΤΟ.
Συνεχίζουν την προκλητική τους τακτική οι Τούρκοι, αφού όπως αναφέρουν ανταποκριτές στην γείτονα και σχεδόν όλα τα ελληνικά ΜΜΕ, στην Τουρκία εφημερίδες δημοσιεύουν σε πρωτοσέλιδα στα οποία γράφουν ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφθηκε “τουρκικό” νησί (αναφέρονται στην επίσκεψη Τσίπρα στο Αγαθονήσι την 25η Μαρτίου).
Το ελικόπτερο που μετέφερε τον Έλληνα πρωθυπουργό στο Αγαθονήσι παρενοχλήθηκε από ζεύγος τουρκικών F-16 που είχαν εισέλθει στο FIR Αθηνών, ενώ βρισκόταν ανάμεσα στο Αγαθονήσι και τους Αρκιούς και σε ύψος περίπου 700 μέτρων.