Μόνο έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί – ως αρχική εντύπωση – η ολιγόωρη επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα.
Υπογράφηκαν 15 συμφωνίες και μνημόνια, οι δηλώσεις Μητσοτάκη και Ερντογάν στην Αθήνα ήταν σε λογικό επίπεδο (αν εξαιρέσεις τις αναφορές του Τούρκου σε… τουρκικές μειονότητες) και έχουμε και τη συνέντευξη του Ερντογάν στην “Καθημερινή”.
Μέχρι εκεί όμως. Τίποτε περισσότερο.
Από όλα έχει η κατάσταση που διαμορφώνεται καθημερινά στον χώρο της κεντροαριστεράς / αριστεράς γενικότερα και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ειδικότερα.
Διασπάσεις, αποχωρήσεις, ατέρμονες συζητήσεις, εκτόξευση κατηγοριών προς πάσα κατεύθυνση, διαφωνίες που φτάνουν στα όρια της θανάσιμης εχθρότητας, συμμαχίες που βασίζονται σε λυκοφιλίες της στιγμής ή σε φιλίες που σφυρηλατήθηκαν σε εφηβική ηλικία, προσωπικές φιλοδοξίες (ή μωροφιλοδοξίες). Όλα αυτά και πολλά ακόμη συνθέτουν ένα σκηνικό που αργά αλλά σταθερά καταδικάζει την κεντροαριστερά να μείνει πίσω τα επόμενα χρόνια.
Σχεδόν 9 μήνες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, τον Νοέμβριο του 2023 τα πολιτικά κόμματα της χώρας εμπαίζουν (για πολλοστή φορά) τον λαό αυτής της χώρας, με εξεταστικές ή/και προανακριτικές επιτροπές που το καθένα θέλει να στήσει.
Στην Πορτογαλία εισαγγελείς και αστυνομία έκαναν έρευνες ακόμη και στο πρωθυπουργικό γραφείο για να βρουν στοιχεία για ένα σκάνδαλο που σχετίζεται με συμβάσεις για την εξόρυξη λιθίου και την παραγωγή υδρογόνου αλλά και με άδειες για τη δημιουργία ενός mega data center.
Ας δούμε λίγο ένα σενάριο που υφίσταται και θα απασχολεί πολύ κόσμο:
Χθες έβγαζες από τη δουλειά σου 95 ευρώ και πλήρωνες π.χ. 15 ευρώ φόρο εισοδήματος.
Επειδή όμως άρχισαν να μετράνε τριετίες ή “τσίμπησε” λίγο προς τα επάνω η σύνταξη σου, σου έρχεται μια αύξηση ύψους 6 ευρώ και το εισόδημά σου αυξάνεται – πλέον βγάζεις 101 ευρώ αντί για 95.
Με την αποχή να αναδεικνύεται ως το μεγαλύτερο πρόβλημα συνεχίζονται αυτή την Κυριακή οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Όπως αναφέρουν αθηναϊκά ΜΜΕ αλλά και φίλοι με τους οποίους επικοινώνησε η Περισκόπηση και ψηφίζουν είτε στη Νάουσα είτε σε Δήμους στη γειτονική Θεσσαλονίκη, το ποσοστό όσων επέλεξαν να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία (άρα, το ποσοστό όσων θα έχουν κι έναν λόγο παραπάνω όταν θα κρίνονται πρόσωπα και πράγματα μέσα στην επόμενη πενταετία) είναι πολύ μικρό.
Η αποχή ίσως να ξεπεράσει αυτή του πρώτου γύρου των εκλογών και να φτάσει στο 60-65%, ίσως και περισσότερο.
Δεν πρόλαβε να κλείσει μήνας από τις εσωκομματικές εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ κι άρχισαν τα όργανα. Ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν από την πιάτσα οι βαρύγδουπες δηλώσεις από πάσα κατεύθυνση για “ενότητα“, “συνέχεια” κλπ κλπ κλπ. και σε λίγο θα ξεκινήσουν οι ειδήσεις που θα έχουν το δίλημμα “ευθυγραμμίσεις – ζυγοσταθμίσεις ή αποχώρηση“.
Ξαναβγήκαν στη μέση όλες εκείνες οι διαφορές που πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν περίμεναν τον Κασσελάκη, αυτά πάντα υπήρχαν. Απλά ο Κασσελάκης (που ήρθε από το πουθενά) άλλαξε το σκηνικό, όχι το παρασκήνιο.
Η τακτική είναι γνωστή εδώ και χρόνια: ρίχνεις στην πιάτσα και υπερτονίζεις κάτι άλλο για να χαθεί το πραγματικό γεγονός (μαζί με τις ευθύνες, τα λάθη και τις παραλήψεις που σχετίζονται με αυτό το γεγονός). Μια τακτική που ακολουθείται με θρησκευτική ευλάβεια σε κάθε επίπεδο, είτε εθνικό είτε τοπικό. Η μπάλα στην εξέδρα λοιπόν!
Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Δηλαδή τι θεωρεί καθείς εξ’ ημών ως σημαντικό, πόσο χρόνο και πόρους θα αφιερώσει σε κάτι.
Κάποιες φορές οι προτεραιότητες αλλάζουν. Όχι για λόγους “ανωτέρας βίας” αλλά για λόγους σκοπιμότητας. Αφήστε δε που σχεδόν ποτέ δεν λαμβάνουμε υπόψη τα δικά μας λάθη και φορτώνουμε πράγματα σε άλλους, στέλνοντας τη μπάλα στην εξέδρα.
Από το “Πιστεύω ότι θα φτάσουμε σε ένα μοντέλο υποχρεωτικής ασφάλισης της περιουσίας” που είπε ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη μέχρι το να θεσμοθετηθεί αυτή η υποχρέωση δε νομίζουμε πως ο δρόμος θα είναι μακρύς.
Υποχρεωτική ασφάλιση σπιτιών, αποθηκών, καταστημάτων κλπ κλπ προ των πυλών λοιπόν.
Πολλαπλά μηνύματα στέλνει η μεγάλη συμμετοχή πολιτών στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά από το 41% της Νέας Δημοκρατίας στις τελευταίες εκλογές τα πράγματα δεν είναι καλά για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αφού έγινε σαφές ότι ο κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ (όπως ήταν, με τα προβλήματα που είχε ή με τα στελέχη που είχε).
Ξύπνησαν επιτέλους από το λήθαργό τους και επέβαλαν πλαφόν στην τιμή του νερού στη Θεσσαλία. Στον χρόνο-ρεκόρ των πέντε ή έξι ημερών από τα πρώτα δημοσιεύματα ότι το νερό πωλούνταν για χρυσάφι!
Αυτό όμως δεν φτάνει… Πλαφόν σε όλα χρειάζεται στη Θεσσαλία (και προσεχώς σε όλη τη χώρα, αφού σταδιακά όλα θα φτάσουν στον Θεό) – και ελεγκτές παντού.
Όχι πως του λείπουν τα λεφτά, το αντίθετο! Όμως κάθε φορά που κατηγορείται για κάτι και του ασκείται μια δίωξη (τελευταία ήταν αυτή για προσπάθεια ανατροπής του αποτελέσματος, στην Πολιτεία της Τζώρτζια) η όλη ιστορία του αποφέρει … χρήμα.
Τέλη δεκαετίας του 1950 και οι Βρετανοί βάζουν από την μπροστά πόρτα τους Τούρκους στο παιχνίδι της Κύπρου.
Αρχές της δεκαετίας το 1970 έρχεται η Χούντα (που ορισμένοι ανόητοι και ανιστόρητοι νεοέλληνες υμνούν…) κι ανοίγει στους Τούρκους και την πίσω πόρτα του νησιού.
Τι ακριβώς είναι αυτό που μας κάνει – πάλι – εντύπωση (με αφορμή τη δολοφονία του 29χρονου στα επεισόδια που έγιναν στη Νέα Φιλαδέλφεια της Αττικής);;