Δεν πρόλαβε να κλείσει μήνας από τις εσωκομματικές εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ κι άρχισαν τα όργανα. Ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν από την πιάτσα οι βαρύγδουπες δηλώσεις από πάσα κατεύθυνση για “ενότητα“, “συνέχεια” κλπ κλπ κλπ. και σε λίγο θα ξεκινήσουν οι ειδήσεις που θα έχουν το δίλημμα “ευθυγραμμίσεις – ζυγοσταθμίσεις ή αποχώρηση“.
Ξαναβγήκαν στη μέση όλες εκείνες οι διαφορές που πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν περίμεναν τον Κασσελάκη, αυτά πάντα υπήρχαν. Απλά ο Κασσελάκης (που ήρθε από το πουθενά) άλλαξε το σκηνικό, όχι το παρασκήνιο.
Το κλίμα ήρθε και βάρυνε ακόμη περισσότερο με τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καμιά υπερδύναμη στα τοπικά, στο 5-10% κινείται κατά μέσο όρο πανελλαδικά.
Πάρτε για παράδειγμα την Ημαθία: 4ο βγήκε το ψηφοδέλτιο του Μυλόπουλου ενώ στο Δήμο Αλεξάνδρειας βγήκε τρίτο, με μόλις 7 ψηφοδέλτια από τον επόμενο.
Για υποψηφίους δεν θα μιλήσουμε, τα αποτελέσματα μιλάνε μόνα τους και λένε πολλά σε… “συντρόφους” που ήταν υποψήφιοι (και που μέχρι τις 7 του μήνα άλλα άκουγαν).
Η εσωστρέφεια (θα το πούμε ευγενικά) είναι αρρώστια μεγάλη για τα πολιτικά κόμματα, σκέτος καρκίνος. Αυτό φάνηκε στην κάλπη, θα φανεί και αργότερα…