Λαμβάνοντας υπόψη τα δημοσιεύματα που βλέπουμε και διαβάζουμε όλοι μας τις τελευταίες ημέρες και σχετίζονται με το έγγραφο που έβγαλε στον αέρα το γερμανικό Der Spiegel αλλά και τις δηλώσεις του Αυστριακού υπουργού των Εξωτερικών περί προσφυγικού, είναι να αναρωτιέται κανείς αν υπήρχε έστω και ένας λογικά σκεπτόμενος που να πίστεψε ποτέ ότι:
α) η Τουρκία θα εφάρμοζε τη συμφωνία με την ΕΕ για τη διαχείριση του προσφυγικού,
γράφει ο Γρηγόρης Γιοβανόπουλος
Τα χαράματα της 15ης Ιουλίου 1974 εκδηλώνεται το πραξικόπημα της Χούντας κατά του Εθνάρχη Μακαρίου.
Επιγραμματικά τα σημαντικότερα γεγονότα του Ιούλη του 1974 που συντέλεσαν από τη μια στην ανατροπή της Δικτατορίας στην Ελλάδα και από την άλλη προκάλεσαν ένα βαθύ, αγιάτρευτο τραύμα στη μαρτυρική Κύπρο, τραύμα το οποίο είναι ακόμα υπαρκτό και ορατό εξαιτίας της «Γραμμής Αττίλα» που βρίσκεται εκεί 42 χρόνια τώρα σαν κακοραμμένη πληγή και χωρίζει τη μαρτυρική Μεγαλόνησο στα δύο.
Ένα νέο δεδομένο (αναμενόμενο από κάποιους, από κάποιους άλλους όχι) καταγράφεται πλέον στον πόλεμο της Συρίας.
Ρωσικά βομβαρδιστικά μεγάλου βεληνεκούς απογειώθηκαν από την αεροπορική βάση Χαμαντάν του Ιράν και εξαπέλυσαν επιδρομές κατά θέσεων της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος και μαχητών του στις επαρχίες Χαλέπι, Ιντλίμπ και Ντέιρ αλ Ζουρ της Συρίας. Το γεγονός έσπευσε να επιβεβαιώσει και το ίδιο το Ιράν, με δηλώσεις αξιωματούχου του, μιλώντας για «ιρανο-ρωσική συνεργασία στη μάχη κατά της τρομοκρατίας στη Συρία».
Η πρώτη αυτή επίθεση από Ιρανικό έδαφος γίνεται βάσει συμφωνίας ….
Πιέζει και πιέζει στα ίσια: απελευθέρωση του καθεστώτος της βίζας ή ταφόπλακα στη συμφωνία για το προσφυγικό (που ουσιαστικά δεν έχει ενεργοποιηθεί μέχρι σήμερα).
Ο Ερντογάν δεν είναι κορόιδο, ποντάρει στη συνεχιζόμενη διαφορά απόψεων σε άπειρα θέματα μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας (με την οποία έχει ξεκινήσει εντονότατο φλέρτ εδώ και 1-2 εβδομάδες) και ζητάει ευθέως ότι ζητούσε τόσο καιρό πλαγίως ή με τρόπο καθαρά διπλωματικό.
Όσο για το θέμα των ροών από την Τουρκία προς την Ελλάδα, που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν σχεδόν μηδενικές, είναι πλέον σαφές αυτό που καιρό τώρα όλοι οι «επίσημοι» σκέφτονται και κανείς δεν παραδέχεται: ότι το κλειδί το έχουν οι Τούρκοι και θα λειτουργούν κατά το δοκούν, ανάλογα με την περίσταση, χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες ως μοχλό πίεσης τόσο προς την Ευρώπη γενικότερα όσο και προς την Ελλάδα ειδικότερα.
Μια τεράστια συγκέντρωση πραγματοποίησε το κόμμα του Ερντογάν στο Γιενί Καπί στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Σε αυτή συμμετείχαν και μίλησαν και αρχηγοί άλλων πολιτικών κομμάτων της Τουρκίας, όλων πλην του κόμματος των Κούρδων.
Η συγκεκριμένη συγκέντρωση αναπόφευκτα σηματοδοτεί (μαζί με όσα γίνονται στη γείτονα και έχουν να κάνουν με το πογκρόμ που εξαπολύθηκε από την αμέσως επόμενη μέρα της αποτυχημένης προσπάθειας ανατροπής του Τούρκου Προέδρου) την απαρχή της νέας πορείας της Τουρκίας.
Ακόμη και μέχρι το 2018 αναμένεται να διαρκέσουν οι διαδικασίες που θα σηματοδοτήσουν την έναρξη του… «ευρω-διαζυγίου». Όπως αναφέρουν ευρωπαϊκά ΜΜΕ που έχουν άκρες τόσο στη Βρετανία όσο και στην έδρα της ΕΕ, καταγράφεται ένα σαφές μούδιασμα μετά από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που έθεσε τη Μεγάλη Βρετανία εκτός ΕΕ. Μετά από τις πρώτες (αποδεδειγμένα) σπασμωδικές κινήσεις και δηλώσεις τόσο στη Γηραιά Αλβιώνα όσο και στην ηπειρωτική Ευρώπη τα πράγματα έχουν κάπως ηρεμήσει.
Οι διαδικασίες που θα πρέπει να ακολουθηθούν είναι πραγματικά περίπλοκες και πρωτόγνωρες, οι Ευρωπαίοι από την πλευρά τους έχουν να αντιμετωπίσουν σειρά εκλογικών αναμετρήσεων σε αρκετές χώρες – μέλη της ΕΕ μέσα στην επόμενη διετία ενώ διαφαίνεται πως σκοπός όλων είναι τα πράγματα να εξελιχθούν όσο πιο ανώδυνα γίνεται και για τις δυο πλευρές.
Στα… απόνερα της απόπειρας ανατροπής του Ερτογάν (που πλέον έχει μετουσιωθεί σε σχέδιο ολικής αλλαγής του χαρακτήρα του τουρκικού κράτους από τον τελευταίο) θα πρέπει να «χρεωθούν» οι τελευταίες κινήσεις των Τούρκων σχετικά με 2 θέματα.
Πρώτη περίπτωση θεωρείται η εντολή που έχουν λάβει οι Τούρκοι βρίσκονταν στα ελληνικά νησιά στο πλαίσιο της εφαρμογής της συμφωνίας για το προσφυγικό μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας.
Την πήρε χθες την υποψηφιότητα η Χίλαρι Κλίντον και έτσι ολοκληρώθηκε το σκηνικό των ερχόμενων αμερικάνικων εκλογών. «Αντίπαλοι» (μέσα σε πολλά εισαγωγικά) λοιπόν θα είναι η Χίλαρι και ο παλιός καλός φίλος του ζεύγους Κλίντον, ο Ντόναλντ Τράμπ – η φωτό, σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ, είναι από τον τελευταίο γάμο του Τράμπ.
Τι περονόσπορος έπεσε και στην ηγεσία της μόνης υπερδύναμης θα αναδειχθεί ένας εκ των δυο, αυτό είναι ένα ζητηματάκι. Ή μάλλον, μια ζητηματάρα!
Γιατί βρισκόμαστε σε μια περίοδο που είναι δύσκολη σε παγκόσμια κλίμακα, με άπειρα προβλήματα:
Ο Ερντογάν συνεχίζει την… άοκνη προσπάθειά του να «απαλλάξει» τη χώρα του από τους επικίνδυνους για το καθεστώς που θέλει να εγκαθιδρύσει.
Ενώ συνεχίζονται οι εκκαθαρίσεις σε κάθε τομέα του δημόσιου (αλλά και του ιδιωτικού) τομέα – μετά τους στρατιωτικούς, τους αστυνομικούς και τους δικαστικούς, σειρά στο πογκρόμ έχουν πάρει και εκκαθαρίζονται δημόσια και ιδιωτικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, δημόσιες υπηρεσίες, υπουργεία και αυτοδιοίκηση – μια πρώτη ιδέα για την Τουρκία των ετών που έρχονται λαμβάνουμε όλοι μας, εντός και εκτός της χώρας αυτής, με αφορμή μια απόφαση που θυμίζει Μεσαίωνα (και μάλιστα, τον πιο βαθύ και μαύρο Μεσαίωνα).
Σύμφωνα με τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων η τουρκική Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων ανακοίνωσε πως δεν θα τελεστούν οι κηδείες όσων πέθαναν συμμετέχοντας στην προσπάθεια ανατροπής του Ερντογάν από την εξουσία τη νύχτα της 15ης προς 16η Ιουλίου.
(φυσικά, όταν βλέπεις την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος – και μάλιστα προσωποπαγούς – στη γειτονιά σου πρέπει να ανησυχείς 2 φορές: μια για το τι θα γίνει όσο αυτό θα υπάρχει και άλλη μια για το χάος που θα προκληθεί όταν καταρρεύσει…)
Ενώ Τούρκοι στρατιωτικοί έχουν παραλάβει το ελικόπτερο Black Hawk με το οποίο διέφυγαν στη χώρα μας οι 8 που συμμετείχαν στην προσπάθεια ανατροπής του Ερντογάν και επέστρεψαν στην Τουρκία αργά το βράδυ του Σαββάτου 16 Ιουλίου, περιπλέκεται το θέμα της έκδοσής τους.
Οι 8 στρατιωτικοί έχουν κάνει αίτηση για παροχή ασύλου ενώ οι τουρκικές αρχές εμμένουν στο αρχικό τους αίτημα για άμεση έκδοσή τους και έχουν ήδη στείλει ρηματική διακοίνωση στο Ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών. Δεδομένων όμως των συνθηκών που επικρατούν στην Τουρκία, η έκδοσή τους πιθανόν να εμπίπτει σε όσα αναφέρονται στη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 καθώς και στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα άτομα που ζητούν διεθνή προστασία και την χορήγηση πολιτικού ασύλου (απαγορεύεται η έκδοση ατόμων που ζητούν άσυλο σε χώρες που ισχύει η θανατική ποινή).