Κατηγορία: διεθνή

Σας τα αναφέρουμε με τον δικό μας (γνωστό εδώ και τόσα χρόνια) τρόπο

Μα καλά, υπήρχε περίπτωση να μην υπήρχαν στο τραπέζι σενάρια που θα μετέτρεπαν το brexit σε bremain ;;; Είναι δυνατόν να είναι τόσο απροετοίμαστοι οι γραφειοκράτες του Λονδίνου;;;

Ελαφρώς «ναι, είναι δυνατόν!», αφού τέτοιο κάζο δεν το ανέμεναν,  αλλά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά το δημοψήφισμα-ψυχρολουσία υπάρχουν ήδη 5 (ολογράφως: πέντε) υποθετικά σενάρια για να γίνει η νύχτα-μέρα ή το αντίστροφο και να παρακαμφθεί η λαϊκή ετυμηγορία.

Πιέσεις λέει δέχεται η Μ. Βρετανία για να φύγει άμεσα από το ετοιμόρροπο οικοδόμημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση (ένα οικοδόμημα που καλά ξεκίνησε αλλά πήρε… κλίση στην πορεία – και που φυσικά δεν περίμενε την αποχώρηση των Βρετανών για να καταστεί «ετοιμόρροπο»!).

Η αποχώρηση είναι – εκ των πραγμάτων – μια πολύπλοκη διαδικασία, αφού τα θέματα τόσο νομικής όσο και πολιτικής αλλά και πρακτικής φύσης είναι δύσκολο να λυθούν μέσα σε 1-2 μήνες και κατά συνέπεια οι Βρετανοί να τα μαζεύουν και να φεύγουν μέσα σε 5 εργάσιμες! Η Μ. Βρετανία δεν έχει καν καταθέσει ακόμη την προβλεπόμενη αίτηση και φυσικά υπάρχει το πρόβλημα με τον Κάμερον, ο οποίος δεν θέλει να εμπλακεί το όνομά του σε μια ιστορία όπως η αποχώρηση της χώρας του από την ΕΕ. Θα το αφήσει στον διάδοχό του.

Ο φόβος του διευθυντηρίου της ΕΕ είναι ένας:

Εντός ΕΕ και εντός Μεγ. Βρετανίας το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος θα φέρει τα πάνω-κάτω (και όχι μόνο στην οικονομία)….

Με ένα ποσοστό που αναμένεται να αγγίξει το 52% φαίνεται πως κερδίσει στο βρετανικό δημοψήφισμα η επιλογή της εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 100% αναμένεται να ανακοινωθεί γύρω στο μεσημέρι της Παρασκευής ώρα Ελλάδας.

Η συζήτηση πλέον στρέφεται σε όλα αυτά που θα «φέρει» στην Ε.Ε. των πολλών ταχυτήτων (που δυστυχώς υφίσταται σήμερα) το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος. Και δεν είναι μόνο τα οικονομικά, στα οποία δυστυχώς εστιάζουν οι περισσότεροι.

Η Ευρώπη έχει ξεχάσει τις «ρίζες» της και το σύστημα αξιών πάνω στο οποίο δομήθηκε, για αυτό είναι μαθηματικά σίγουρο πως θα διαλυθεί.

Την ώρα που στην Ευρώπη τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στη χειρότερο και το μαγαζί που ονομάζεται Ε.Ε. δεν τραβάει άλλο («παραδομένο» ως είναι σε μια σειρά από συμφέροντα, πολυεθνικές, λόμπυ και συμφέροντα), στη Μεγάλη Βρετανία καλπάζει όπως δείχνουν τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων το ποσοστό αυτών που επιθυμούν την έξοδο της χώρας από την Ένωση.

Ας έχουμε την εντύπωση πως μόνο εμείς στην Ελλάδα είμαστε στο στόχαστρο αυτών που ονειρεύονται (και εν μέρει το έχουν καταφέρει) να τσουβαλιάσουν λαούς και να χειραγωγήσουν τα πάντα.

Κλασσικό παράδειγμα η… «προειδοποίηση» γνωστού Οίκου για το θέμα του Brexit.

Το οριακό αποτέλεσμα (μέχρι στιγμής οριακό και πάντα σύμφωνα με αυτά που λένε οι έρευνες, που τόσο «έπεσαν μέσα» π.χ. στο ελληνικό δημοψήφισμα του 2015) και η πιθανότητα εξόδου της Μεγ. Βρετανίας από την ΕΕ κάνουν τον Οίκο να προειδοποιεί πως θα αναθεωρήσει τη γενικότερη στάση του αλλά και το αξιόχρεο του Ηνωμένου Βασιλείου.

Σε απλά ελληνικά, «μείνετε μέσα για να μην έχετε προβήματα!».

Συνεχίζεται χωρίς σταματημό το Ευρωπαϊκό παραμυθάκι σχετικά με το πόσο καλή είναι η Τουρκία στο θέμα του μεταναστευτικού

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται μέσα στη βδομάδα να προωθήσει το σχέδιο σχετικά με την κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες και να επιτρέψει την ελεύθερη διακίνηση τους στις χώρες της ΕΕ.

Το χρονοδιάγραμμα είναι απλό:

• αρχικά ανακοινώνουν πως η Τουρκία έχει εκπληρώσει τα προαπαιτούμενα,
• στη συνέχεια «κλείνουν» τα όποια νομικά κενά – λεπτομέρειες υπάρχουν
• τέλος βάζουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τις Κυβερνήσεις να ψηφίσουν.

Οι παντελώς αδύναμοι Ευρωπαίοι (γιατί ο καθένας κάνει ότι θέλει και τον βολεύει στην εξωτερική πολιτική της – υποτίθεται – «ενωμένης» ΕΕ) έχουν αντιληφθεί πως η πολυφωνία που παρουσιάζουν έχει καταστήσει τους Τούρκους ως «βασικούς παίχτες» στο θέμα του προσφυγικού. Για το λόγο αυτό γλύφουν πατόκορφα τους γείτονες, είτε με δηλώσεις, είτε με κινήσεις διπλωματικο-πολιτικές, είτε με επισκέψεις.

Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν οι Τούρκοι ζητούν ανταλλάγματα κάθε είδους, χωρίς φυσικά να έχουν σκοπό να σταματήσουν να ζητάνε κι άλλα ενώ συνεχώς υπενθυμίζουν στους Ευρωπαίους ότι μείωσαν τις ροές προς την Ελλάδα (αποδεικνύοντας ότι αν θέλουν, μπορούν ακόμη και να τις σταματήσουν) να εφαρμόζουν τη συμφωνία στο σύνολό της.

Μια ιστορία από τα παλιά θυμηθήκαμε με αφορμή τη διαδήλωση που έγινε στο Ανόβερο (Γερμανία) κατά της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP).

Τα διεθνή δίκτυα αναφέρουν πως διαδήλωσαν πάνω από 90.000 ενώ η αστυνομία εκτιμά πως σε αυτή συμμετείχαν 30.000 άνθρωποι.

Στο δια ταύτα: η διαδήλωση έγινε με αφορμή την έναρξη του 13ου γύρου των συνομιλιών – διαπραγματεύσεων για την Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP – Trans-Atlantic Trade and Investment Partnership), που θα ξεκινήσει από τη Δευτέρα 25 Απριλίου, αλλά και την επίσκεψη Ομπάμα στην πόλη, όπου θα εγκαινιάσει μαζί με τη Δωροθέα την βιομηχανική έκθεση που γίνεται εκεί.

Όταν λέμε «μια ιστορία από τα παλιά», ρίξτε μια ματιά ΕΔΩ.

Για «γράφτε» μια εξέλιξη των τελευταίων ημερών, που μετά από την παραίτηση του Πρωθυπουργού (λόγω των εγγράφων του Παναμά) πιθανόν να σημάνει πολλά: οι «Πειρατές» της Ισλανδίας είναι έτοιμοι να κάνουν το… ρεσάλτο, δημοκρατικά και μέσα από εκλογές φυσικά, και να πάρουν την εξουσία.

Άλλωστε το 36% που τους έδωσε μια πρόσφατη δημοσκόπηση δεν είναι τυχαίο, ενώ καταδεικνύει και την αποστροφή των Ισλανδών προς τα «παραδοσιακά» κόμματα.

Το «Κόμμα των Πειρατών» της Ισλανδίας ιδρύθηκε το 2012. Στις εκλογές του 2013 κατάφερε να εκλέξει τρεις βουλευτές, με βασικά προεκλογικά σημεία αναφοράς την άμεση δημοκρατία, τη διαφάνεια, το κράτος πρόνοιας, την ανάπτυξη της οικονομίας μέσα από την ανάπτυξη του internet αλλά και την αναθεώρηση του Ισλανδικού Συντάγματος.

Πλέον όλα δείχνουν πως δεν αποκλείεται να ήρθε η ώρα να διαδραματίσει ενεργό, αν όχι πρωταγωνιστικό, ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας.

Στην καταγραφή του αριθμού (ανά κράτος) των εταιριών και τον προσώπων που εμπλέκονται στην ιστορία των Panama Papers προέβη το γνωστό wikileaks.

Όσον αφορά την Ελλάδα, στα 11-τόσα εκατομμύρια αρχεία που διέρρευσαν (ή τα διέρρευσαν – σε τέτοιες ιστορίες ποτέ δεν ξέρεις!) γίνεται αναφορά σε 223 εταιρείες, 64 έλληνες πελάτες και 285 έλληνες μετόχους.

Το πολύ… “γέλιο” (και γελοίο της υπόθεσης) είναι με κάτι ξένους: που ενώ επίσημα είναι μέλη επιτροπών ηθικής που δίδουν μαθήματα σε εμάς τους πληβείους κλπ κλπ κλπ, τα έχουν πατικωμένα σε offshore εταιρίες στην άλλη άκρη του κόσμου.

Σε συμφωνία που (υποτίθεται πως) θα ισχύσει από την Κυριακή 20 Μαρτίου 2016 «έκλεισε» η σύνοδος ΕΕ – Τουρκίας.

Το «υποτίθεται» δεν θα πρέπει να μπει σε εισαγωγικά με τίποτε, αφού είναι γνωστό το πόσο κρατάει τις συμφωνίες που κάνει η Τουρκία, οπότε καλό θα είναι να κρατάμε όλοι στην ΕΕ (και πρωτίστως η χώρα μας) μικρό καλάθι!

Οι «28» ενέκριναν το σχέδιο συμφωνίας στο οποίο κατέληξε νωρίτερα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, με τον τούρκο πρωθυπουργό Νταβούτογλου. Σύμφωνα με δήλωση Τούρκου αξιωματούχου (που δεν αναφέρεται ονομαστικά από τα διεθνή ΜΜΕ), οι μετανάστες που φθάνουν στα ελληνικά νησιά από τα τουρκικά παράλια θα επαναπροωθούνται μετά την Κυριακή (20/3) και η επανεισδοχή τους θα ξεκινήσει την 4η Απριλίου.

Ανατολίτικο παζάρι φαίνεται πως γίνεται στη Σύνοδο Κορυφής, μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας για το προσφυγικό. Αυτό τουλάχιστον φαίνεται από όσα μεταδίδουν τα διεθνή ΜΜΕ.

Τόσο οι Ευρωπαίοι όσο και οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά πως το θέμα επίλυσης του προσφυγικού και ανακοπής των ροών περνάει από την Τουρκία (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Αν οι Τούρκοι δεν πάρουν μέτρα, δεν υπάρχει περίπτωση να ανακοπεί η ροή προς τα ελληνικά παράλια.

Για αυτό και οι απαιτήσεις των Τούρκων για μη ονομασίες ελληνικών νησιών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της επιτήρησης του μεταναστευτικού στο Αιγαίο, για τις διαδικασίες της επιστροφής των προσφύγων και των παράτυπων μεταναστών, για τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο (που επανέρχονται αλλά και που δημιουργούνται κι άλλες). Για αυτό και η συνεχής αύξηση των ανταλλαγμάτων που ζητούν από την ΕΕ, ώστε να κάνουν κάτι, ώστε να κερδίσουν όσο περισσότερα γίνεται.

Η Ιταλία έχει εδώ και χρόνια πρόβλημα με τις ροές παράνομα εισερχόμενων στην επικράτειά της, κυρίως από τη βόρεια Αφρική. Είναι γνωστές σε όλους μας οι εικόνες από τη Λαμπεντούζα, όπου καταφθάνουν εδώ και χρόνια κακομοίρηδες από την Αφρική, κυρίως μέσω Λιβύης.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός «απαντώντας» – σχολιάζοντας ένα δημοσίευμα της εφημερίδας Κοριέρε ντέλα Σέρα (η οποία επικαλέστηκε μια απόρρητη απόφαση του Ρέντσι, με ημερομηνία 10η Φεβρουαρίου, σύμφωνα με την οποία 50 μέλη των Ειδικών Δυνάμεων του ιταλικού στρατού είναι έτοιμα να συμμετάσχουν, μαζί με ομάδες των ΕΔ των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας, σε επιχειρήσεις εναντίον τζιχαντιστών που πρόσκεινται στο Ισλαμικό Κράτος στο έδαφος της Λιβύης), είπε πως μια πιθανή επέμβαση τη Λιβύη θα έχει νομιμότητα και προοπτική εκτέλεσης μόνο αν τυγχάνει και της έγκρισης του λιβυκού Κοινοβουλίου.

Δεν είναι να πανηγυρίζουμε με αυτά που είπε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ σχετικά με το προσφυγικό και την Ελλάδα.
Ναι, εμείς έχουμε δίκιο σε αυτά που λέμε και ζητάμε. Ναι, ο Γ.Γ. Μπαν Κι Μουν δεν είναι κάποιος τυχαίος.

Όμως τόσο η αποδοτικότητα όσο και το κύρος του Οργανισμού τίθενται υπό αμφισβήτηση ήδη από την πρώτη ημέρα που ο ΟΗΕ λειτούργησε.
Άλλωστε δεν είναι μακριά η Κύπρος για να δούμε τι έχει γίνει με τα ψηφίσματα του Οργανισμού για την τουρκική κατοχή και εισβολή. Ούτε η Σερβία για να δούμε την κατάληξη που είχαν τα ψηφίσματα σχετικά με τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας.

Αν δεν πιέσουν οι… “μεγάλοι”, δεν πρόκειται να γίνει τίποτε απολύτως!

Ανακλήσεις πρεσβευτών (η Ελλάδα ανακάλεσε για διαβουλεύσεις από τη Βιέννη την πρέσβειρά της), φράχτες, επαναφορά συνοριακών ελέγχων (μόλις σήμερα το Βέλγιο αποφάσισε να επαναφέρει τους προσωρινά ελέγχους στα σύνορά του με τη Γαλλία), τεταμένες σχέσεις και μπηχτές.

Αυτή είναι η κατάσταση στην ΕΕ, που δυστυχώς ξηλώνεται σε καθημερινή βάση και κάθε άλλο παρά «ένωση» θυμίζει.

Μια ιστορία που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, αυτή της ένωσης των κρατών της Ευρώπης, μια ιστορία που διευρύνθηκε από το 1989 και μετά και στα ανατολικά, δυστυχώς τείνει να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.