Κατηγορία: Τουρκία

Επιμένουν να διατηρούν την ένταση στο Αιγαίο οι Τούρκοι, αφού μετά από όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες στην περιοχή των Ιμίων, στο Φαρμακονήσι και στη βραχονησίδα Παναγιά, έχουν εκδώσει NAVTEX και στέλνουν το ερευνητικό σκάφος TCG CESME για “υδρογραφικές και ωκεανογραφικές έρευνες” από τις 22 Φεβρουάριου και “μέχρι νεοτέρας” στην περιοχή η οποία εκτείνεται μεταξύ του Άθω, της Θάσου, της Λήμνου και της Σαμοθράκης.

Όσον αφορά την περιοχή των Ιμίων, τα τουρκικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για “παραβίαση” των υδάτων της Τουρκίας όταν επενέβησαν τα ελληνικά σκάφη, τη στιγμή που ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς τις προηγούμενες ώρες (σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ) έκανε λόγο για δυναμική απάντηση αν συνεχιστούν οι προκλήσεις.

Σταδιακή, με ακαθόριστες εξάρσεις, είναι η κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο, με τους Τούρκους να αυξομειώνουν (ανάλογα με τις περιστάσεις και τον συνομιλητή τους) τον αριθμό των αμφισβητούμενων από αυτούς νησίδων και βραχονησίδων.

Οι Τούρκοι εμπλέκουν στην ιστορία και τους «8» που δεν θα εκδοθούν. Φυσικά δεν περίμεναν της απόφαση του Ελληνικού Δικαστηρίου για να  γίνουν προκλητικοί και να αρχίσουν να διεκδικούν το μισό Αιγαίο. Αυτές οι διεκδικήσεις είναι παλιά τους τέχνη κόσκινο.

Στο παιχνίδι είναι μέσα όλος ο μηχανισμός:

Στο «Παλάτι των Εθνών», στη Γενεύη, ξεκίνησε η Διάσκεψη για την Κύπρο. Μια ιστορία η οποία ουδείς γνωρίζει που θα βγάλει.

Θα πρέπει μόνο να έχουμε στο νου μας δυο πράγματα:

α) ότι στη διπλωματία η σταθερότητα στις απόψεις δεν σημαίνει απαραίτητα και ακινησία.

β) το όλο… στήσιμο της ιστορίας από τον (υποτίθεται ουδέτερο) ΟΗΕ, γεγονός που σημαίνει πολλά. Λες και πήγαν σε κάποια ιδιωτική σύναξη. Μέχρι και τα καρτελάκια που είναι μπροστά από τους συμμετέχοντες προέδρους, υπουργούς κλπ δεν γράφουν τίποτε περισσότερο από ένα ξερό «η αυτού εξοχότης»…

(αυτό με τα καρτελάκια έχει ξαναγίνει, σε άλλες συνάξεις του ΟΗΕ με συμμετέχοντες τους Σκοπιανούς που επιμένουν να το παίζουν απόγονοι του Μεγαλέξανδρου)  

Στην εκπομπή «Επωνύμως» της ΕΡΤ1 (που είδαμε το πρωί της Κυριακής 4 Δεκεμβρίου) καλεσμένος ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.

Ο ΠτΔ ερωτήθηκε από τον παρουσιαστή της εκπομπής για μια σειρά από θέματα, μεταξύ αυτών και για τα εθνικά θέματα και ελληνοτουρκικά. Ο Παυλόπουλος ξεκαθάρισε πως η μόνη διαφορά που υπάρχει με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και πως όλα τα υπόλοιπα ζητήματα τα λύνουν οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και η Συνθήκη της Λωζάννης (και πως όποια «προβλήματα» εμφανίζονται από τα πουθενά «είναι στη φαντασία κάποιων») – η οποία καθορίζει όχι μόνο τα σύνορα της Ελλάδας αλλά και τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε δίνη παραλογισμού, εθνικιστικού παροξυσμού και ευθείας αμφισβήτησης της διεθνούς νομιμότητας έχει εισέλθει η Τουρκία (ειδικά μετά το γιαλαντζί πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 και την επικράτηση του Ερντογάν).

Τόσο ο Ερντογάν όσο και η αντιπολίτευση στη γείτονα χώρα (που αμέσως μετά από την αποτυχημένη προσπάθεια ανατροπής του επίδοξου σουλτάνου έσπευσε να δηλώσει διάφορα για την πολιτική κατάσταση και να τον στηρίξει με κάθε τρόπο) έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα που από ότι φαίνεται ξεπερνά τα σύνορα της Τουρκίας που θέλει να τα αλλάξει κιόλας!

Αφού τον έχουν ξαμολήσει και κατάφερε να είναι ανεξέλεγκτος, φυσικό επακόλουθο ήταν να πάρει φόρα ο Ερντογάν και απειλεί την Ευρώπη – δηλαδή την Ελλάδα, γιατί οι υπόλοιποι, πλην των Ιταλών και λίγο των Κυπρίων και των Μαλτέζων δεν έχουν πάρει είδηση ακόμη τι σημαίνει να έχεις χιλιάδες πρόσφυγες στο έδαφός σου.

Ο Τούρκος πρόεδρος απειλεί με «άνοιγμα» των συνόρων και με πλημμυρίδα προσφύγων και παράνομων μεταναστών αν τελικά η Ευρώπη θα κόψει κάθε επαφή με την Τουρκία όσον αφορά την ενταξιακή της πορεία. Δηλαδή τι ακριβώς κάνει ο Ερντογάν (που οδηγεί τη χώρα του στο φασισμό και στην ισλαμοποίηση);;

Το θέμα δεν είναι αν έγινε λάθος (ή «λάθος») στο τηλεγράφημα που απέδιδε τα λόγια του Ερντογάν σε ομιλία του στην πόλη Ριζέ.

Το θέμα είναι πολύ πιο απλό και φυσικά πολύ πιο επικίνδυνο. Ο Ερντογάν, έχοντας τη στιγμή αυτή τα μάτια του στραμμένα στο Ιράκ και στα πετρέλαια της Μοσούλης λέει, λέει, λέει, λέει πολλά.

Πρωταρχικός στρατηγικός του στόχος (έχοντας καθαρίσει – με μεθοδολογία που μόνο μια χούντα κάνει –  το εσωτερικό του και έχοντας μια αντιπολίτευση που γαυγίζει αθόρυβα) είναι τα ιρακινά πετρέλαια και εν συνεχεία η ανακοπή των Κούρδων και η δημιουργία ζωνών «ασφαλείας» στα νότια σύνορα της χώρας του.

και φαγωμάρα στην Τουρκία για το ποιος «παρέδωσε» νησιά στην Ελλάδα… – Κεμαλιστές εναντίον Ερντογάν για τη δήλωσή του. Πόσο αληθινή όμως είναι η φαγωμάρα;; Δύσκολο να το πιστέψει κανείς…

Ξαναβγήκε στο κουρμπέτι ο Ερντογάν, μετά από ένα μικρό ειδύλλιο με την Ελλάδα που κράτησε λίγες εβδομάδες. Και μαζί του και πολιτικοί της κεμαλικής αντιπολίτευσης, που τον κατηγορούν ότι παρέδωσε νησιά στην Ελλάδα. Σε κατάσταση παράκρουσης, για μια ακόμη φορά.

Όλοι χρησιοποιούν τη γνωστή ρητορική περί.. «ριγμένης» Τουρκίας. Αυτή τη φορά το (υποτιθέμενο) ρίξιμο η Τουρκία το έφαγε – κατά Ερντογάν – στη Συνθήκη της Λωζάννης (έτος υπογραφής αυτής το 1923, με την οποία συνθήκη τερματίστηκαν μια σειρά από γεγονότα που είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα ιστορικά, από το δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα).

Πιέζει και πιέζει στα ίσια: απελευθέρωση του καθεστώτος της βίζας ή ταφόπλακα στη συμφωνία για το προσφυγικό (που ουσιαστικά δεν έχει ενεργοποιηθεί μέχρι σήμερα).

Ο Ερντογάν δεν είναι κορόιδο, ποντάρει στη συνεχιζόμενη διαφορά απόψεων σε άπειρα θέματα μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας (με την οποία έχει ξεκινήσει εντονότατο φλέρτ εδώ και 1-2 εβδομάδες) και ζητάει ευθέως ότι ζητούσε τόσο καιρό πλαγίως ή με τρόπο καθαρά διπλωματικό.

Όσο για το θέμα των ροών από την Τουρκία προς την Ελλάδα, που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν σχεδόν μηδενικές, είναι πλέον σαφές αυτό που καιρό τώρα όλοι οι «επίσημοι» σκέφτονται και κανείς δεν παραδέχεται: ότι το κλειδί το έχουν οι Τούρκοι και θα λειτουργούν κατά το δοκούν, ανάλογα με την περίσταση, χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες ως μοχλό πίεσης τόσο προς την Ευρώπη γενικότερα όσο και προς την Ελλάδα ειδικότερα.

Μια τεράστια συγκέντρωση πραγματοποίησε το κόμμα του Ερντογάν στο Γιενί Καπί στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Σε αυτή συμμετείχαν και μίλησαν και αρχηγοί άλλων πολιτικών κομμάτων της Τουρκίας, όλων πλην του κόμματος των Κούρδων.

Η συγκεκριμένη συγκέντρωση αναπόφευκτα σηματοδοτεί (μαζί με όσα γίνονται στη γείτονα και έχουν να κάνουν με το πογκρόμ που εξαπολύθηκε από την αμέσως επόμενη μέρα της αποτυχημένης προσπάθειας ανατροπής του Τούρκου Προέδρου) την απαρχή της νέας πορείας της Τουρκίας.