Κατηγορία: Τουρκία

Μια ιστορία που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016 (μετά από εκείνο το περίεργο πραξικόπημα στην Τουρκία) και η οποία ουδείς ξέρει πως θα τελειώσει συνεχίζεται αυτές τις ημέρες και έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί, οι οποίοι πήραν ένα ελικόπτερο τον Ιούλιο του ‘16 (μετά το πραξικόπημα) και διέφυγαν στη χώρα μας εξακολουθούν να αποτελούν κεντρική παράμετρο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αφού η Τουρκία ζητεί από πέρσι την έκδοσή τους (ο Ερντογάν το θυμήθηκε και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Αθήνα) ενώ στην Ελλάδα η 3η Ανεξάρτητη Δευτεροβάθμια Επιτροπή Ασύλου εξέδωσε απόφαση με την οποία παρέχεται άσυλο στον Τούρκο συγκυβερνήτη του ελικοπτέρου.

Και στον απόηχο της επίσκεψης του Ερντογάν στην Αθήνα (μένει η επίσκεψη στη Θράκη, όπου ας ελπίσουμε ότι δεν θα δώσει το σόου που δεν μπόρεσε να δώσει στην Αθήνα) και μια ειδησούλα που σχετίζεται άμεσα με τα ελληνοτουρκικά: η Τουρκία ήταν η μοναδική χώρα που καταψήφισε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το ψήφισμα για τους Ωκεανούς ενώ απείχε στην ψηφοφορία για την αλιεία.

Όπως είπαν οι Τούρκοι, τα 2 κείμενα περιείχαν αναφορές στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Και είναι γνωστές οι τουρκικές θέσεις σχετικά με τη συγκεκριμένη Σύμβαση, της οποίας ούτε το… εξώφυλλο θέλουν να βλέπουν οι γείτονες γιατί τους χαλάει πολύ!!

Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι νομίζουν ότι ο Ερντογάν θα αλλάξει τη ρητορική του (έστω αυτή!) επειδή επισκέπτεται την Ελλάδα.

Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα αποτελεί μια… διέξοδο για τον ίδιο (όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η Ελλάδα αποτελεί διέξοδο αφού σε διεθνές επίπεδο δεν τα πάει καλά σχεδόν με κανέναν ενώ υπάρχουν και κάτι βερεσέδια δικαστικής υφής – όπως θα έλεγε και ο Αθηνόδωρος Προύσαλης – στην Αμερική), ο Τούρκος πρόεδρος επιμένει να προκαλεί.

Απ’ τη μια οι δηλώσεις του για… αναγκαιότητα επικαιροποίησης της Συνθήκης της Λωζάνης, απ’ την άλλη η αναφορά του στον ρόλο που (κατ’ αυτόν) θα πρέπει να έχει η δικαστική εξουσία στις σύγχρονες κοινωνίες, όλα δείχνουν ότι ο σουλτάνος της Άγκυρας παίζει το γνωστό παιχνίδι του, χωρίς να τηρεί ούτε καν τα προσχήματα.

Το ότι οι Τούρκοι έχουν ξεφύγει (γενικώς) και επιδιώκουν να χώσουν τη μούρη τους οπουδήποτε τους “παίρνει” (ειδικώς) είναι γεγονός.
Το θέμα είναι πόσο εμείς τους δίνουμε (ή τους δίναμε) χώρο, ώστε να κινηθούν, να δημιουργούν τετελεσμένα και στο τέλος να κερδίζουν πόντους. Είμαστε και ολίγον στριμωγμένοι λόγω της “κρίσης”…, οπότε οι γείτονες αραιά και που παίρνουν αέρα και λένε ότι θέλουν – άλλωστε το “πες – πες, κάτι θα μείνει και θα το εκμεταλλευτούμε” είναι μέσα στο πλαίσιο της λογικής και της πολιτικής τους.

Ορθώς το ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, με αφορμή τις αιτιάσεις των Τούρκων για την κοινή ελληνο-αιγυπτιακή στρατιωτική άσκηση στην περιοχή των Δωδεκανήσων, άρχισε να υπενθυμίζει στους Τούρκους και ολίγη Ιστορία.

του Μιχ. Ιγνατίου (από το mignatiou.com)

Ξαφνικά χθες, η κατοχική δύναμη Τουρκία, προχώρησε σε κλιμάκωση της έντασης στην κυπριακή ΑΟΖ, και ενώ από την ημέρα της άφιξης του γεωτρύπανου της γαλλικής εταιρείας TOTAL είχε κρατήσει, θα έλεγα, χαμηλούς τόνους. Πέραν μερικών ανώδυνων προκλήσεων, η κατοχική δύναμη ήταν προσεκτική στις αντιδράσεις της, διότι αντιλήφθηκε γρήγορα ότι δεν έχει απέναντι της την Κυπριακή Δημοκρατία.

Η Άγκυρα προχώρησε χθες σε δύο επιθετικές ενέργειες στις οποίες πρέπει να δώσουμε μεγάλη σημασία -και πιστεύω ότι στην Αθήνα και τη Λευκωσία σήμανε «συναγερμός»:

Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ, στο mignatiou.com

από το mignatiou.com

Όλα βαίνουν ομαλώς σε σχέση με την πλατφόρμα που θα πραγματοποιήσει τη γεώτρηση στο τεμάχιο 11 της Κυπριακής ΑΟΖ, δήλωσε σήμερα ο Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Βίκτωρας Παπαδόπουλος, κάνοντας παράλληλα έκκληση για «ψυχραιμία».

Την ίδια στιγμή έγινε γνωστό ότι κατά την πορεία του προς το Οικόπεδο 11, σε απόσταση 30 ναυτικών μιλίων εκτός του FIR Λευκωσίας, μεταξύ Κύπρου και Κρήτης, τουρκικό πολεμικό σκάφος που κυκλοφορεί στην περιοχή έκανε αναγνώριση στοιχείων του West Capella.

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την ψηφοφορία για τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας θα σας πρότεινα να διαβάσετε ένα εξαιρετικό κείμενο σχετικά με το θέμα της ΑΟΖ που έχει τον τίτλο “Το μεγαλείο της κυπριακής ΑΟΖ και η κατάρα της ελληνικής: Η “Μάνα” δεν παραδειγματίζεται από την “Κόρη””.

Όσον αφορά τη Σύμβαση, αυτή ήταν “προϊόν” διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν εννέα χρόνια (1973 – 1982) και στην ψηφοφορία συμμετείχαν 151 κράτη. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν τότε 130 υπέρ, 4 κατά και 17 αποχές. Τα τέσσερα κράτη που καταψήφισαν ήταν οι ΗΠΑ, η Τουρκία, το Ισραήλ και η Βενεζουέλα.

Τα δημοψηφίσματα όπως αυτό που διεξήχθη στην Τουρκία ανήμερα του Πάσχα (16/4/2017) – στο οποίο οι πολίτες έπρεπε να επιλέξουν μεταξύ δυο απαντήσεων επί μιας προαποφασισμένης από την πολιτική εξουσία κατάστασης – έχουν μέσα στη φύση τους, στον πυρήνα τους, το χαρακτηριστικό της δημιουργίας δυο ισχυρών και άκρως αντίθετων πόλων μέσα στο εκλογικό σώμα.

Είναι αναπόφευκτη λοιπόν η δημιουργία καταστάσεων όπως αυτή στην Τουρκία, όπου οι δυο πόλοι – υποστηρικτές του “ναι” ή του “όχι” στη συνταγματική μεταρρύθμιση – ήρθαν σε ευθεία σύγκρουση μεταξύ τους. Μια σύγκρουση που δείχνει πως είναι ακόμη πιο οξυμένη, λόγω της μικρής διαφοράς στην κάλπη.

Οι πηχυαίοι τίτλοι του τύπου “διχασμένη χώρα” είναι περιττοί.Η Τουρκία ήταν και πριν από το δημοψήφισμα μια χώρα με τεράστιες διαφορές και ανισότητες, και όσο περνούν τα χρόνια τόσο αυτές θα έρχονται στην επιφάνεια.