Εξελίξεις στη Λιβύη αλλά – και όχι μόνο στη Λιβύη – προκαλεί η πρόθεση του Αλ Σάραζ να παραιτηθεί. Ο Αλ Σάραζ είναι ο πρόεδρος της Κυβέρνησης που αναγνωρίζεται από τη Διεθνή Κοινότητα, ελέγχει την δυτική Λιβύη και στηρίζεται από την Τουρκία.
Κατηγορία: Λιβύη
Με τίτλο στο πρωτοσέλιδο “Αγία Σοφία, Συρία, Λιβύη, Μεσόγειος … Ο Πόλεμος στις πόρτες μας” και με βασική θεματολογία “το νεο-οθωμανικό σχέδιο του Ερντογάν” το γαλλικό περιοδικό Le Point δείχνει το δρόμο και είναι για την ώρα το μοναδικό δυτικό ΜΜΕ που δίνει στην πραγματική τους διάσταση μια σειρά από γεγονότα που οι πολιτικές ελιτ που κυβερνούν τη Δύση αδυνατούν ή δεν θέλουν (κυρίως το δεύτερο) να αντιληφθούν.
Επίσης γίνεται αναφορά στη γαλλο-τουρκική σύγκρουση και στους λόγους που την προκαλούν (France-Turquie, les raisons d’un clash) ενώ όπως αναφέρει “η μάχη για το φυσικό αέριο στη Μεσόγειο συνεχίζεται”.
“Ο λύκος την τρίχα του αλλάζει, το χούι δεν το αλλάζει” αναφέρει ο λαός και πρόκειται για μια έκφραση που ταιριάζει απόλυτα σε όλους αυτούς τους Τούρκους αξιωματούχους που με κάθε ευκαιρία και σχεδόν καθημερινά υπενθυμίζουν τις παράλογες (και παράνομες) αξιώσεις της χώρας τους στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο.
Σειρά είχε αυτές τις ημέρες ο Τσαβούσογλου, ο οποίος πάλι αμφισβητούσε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, πάλι αμφισβητούσε το αναγνωρισμένο από Διεθνείς Συνθήκες δικαίωμα νησιών κάθε μεγέθους να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ (ας μην πανηγυρίζουν κάποιοι επειδή το δικαίωμα αυτό το στήριξαν ορισμένοι Αμερικάνοι – στο τέλος μόνοι μας θα είμαστε!), πάλι έβγαλε τους γνωστούς χάρτες της “γαλάζιας πατρίδας” του που ονειρεύεται να φτιάξει…
Υπάρχει μια πολύ ωραία έκφραση, που συχνά – πυκνά όλοι μας τη λέμε: “μα καλά, δουλευόμαστε μεταξύ μας;;”.
Η έκφραση αυτή ταιριάζει απόλυτα με την ιστορία με το βαπόρι απ΄ την Τανζανία που το φυλάνε τούρκικες φρεγάτες μέχρι να πιάσει λιμάνι στη Λιβύη.
Σε αυτή την περίπτωση το δούλεμα είναι διπλό και έρχεται:
Κλιμακωτή είναι η αντίδραση της Ελλάδας σε διπλωματικό επίπεδο σε σχέση με τις τουρκικές ενέργειες για τις “άδειες” για έρευνα και εκμετάλλευση σε περιοχές που ανήκουν στη χώρα μας, σε περιοχές που βρίσκονται όχι μόνο εντός της ΑΟΖ αλλά και εντός των στενών ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Έχοντας την υποστήριξη της Τουρκίας και του Κατάρ, ο Φαγιέζ Αλ Σαράζ (που είναι ο πρόεδρος της οντότητας που οι διεθνείς οργανισμοί αναγνωρίζουν στη Λιβύη ως διάδοχη κατάσταση του Καντάφι) έκανε τις τελευταίες ημέρες “προόδους” στο πεδίο των μαχών κόντρα στον Χαλίφα αλ Χαφτάρ (Λιβυκός Εθνικός Στρατός – LNA).
Επιτακτική είναι πλέον η ανάγκη η Ελλάδα να προχωρήσει όσο πιο σύντομα γίνεται στη μονομερή ανακήρυξη των περιοχών της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της, ώστε να θωρακίσει με τον πιο ενδεδειγμένο (και νόμιμο) τρόπο τα συμφέροντά της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, σε πρώτη φάση.
Όπως όλα δείχνουν είναι θέμα χρόνου ο ΟΗΕ να κάνει το κέφι της Τουρκίας, να αποδεχθεί το Μνημόνιο που έχουν υπογράψει η Τουρκία με μια από τις Κυβερνήσεις της Λιβύης (του Αλ Σάραζ) και να προχωρήσει στην ανάρτηση των συντεταγμένων της “τουρκικής” ΑΟΖ – όπως αυτές καταγράφονται στο προαναφερθέν Μνημόνιο.
Όποτε μιλάει κανείς για διεθνείς σχέσεις πρέπει να έχει στο νου του τρία πράγματα:
1. ότι δεν υπάρχουν “φίλοι” και “σύμμαχοι” παρά μόνο συμφέροντα (τα οποία, κατά περίπτωση, είναι είτε κοινά συμφέροντα είτε αντίθετα),
2. ότι ο καλύτερος σύμμαχος μιας χώρας είναι ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός ενός βασικού κορμού κατευθύνσεων – που η χώρα τις ακολουθεί πιστά όποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση της,
3. ότι το σωστό timing και η προσαρμογή στις συνθήκες κάθε εποχής είναι βασικός πυλώνας στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής.
Ως αβάσιμες χαρακτηρίζει το ιταλικό υπουργείο των Εξωτερικών τις διακινούμενες “πληροφορίες” από ΜΜΕ διαφόρων χωρών ότι υπάρχει συνεργασία – διαπραγμάτευση μεταξύ της Ιταλίας και της Τουρκίας με σκοπό τη συνεκμετάλλευση πετρελαίων στα ανοιχτά της Λιβύης, στο πλαίσιο του πρόσφατου MoU που υπέγραψαν η Άγκυρα και η Τρίπολη (αναφέρεται στο Μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας και μιας εκ των Κυβερνήσεων που υπάρχουν πλέον στη Λιβύη).
Πρόκειται για ισχυρισμούς του Ερντογάν, που πάρα πολλά ελληνικά ΜΜΕ έσπευσαν να τους αναπαράγουν.
Δεν μας κάλεσαν λέει (οι Γερμανοί το λένε…) στο Βερολίνο επειδή στη διάσκεψη θα ασχοληθούν με άλλα θέματα και όχι με θέματα θαλασσίων συνόρων ή δικαιωμάτων εκμετάλλευσης στη Μεσόγειο.
Δούλεμα ψιλό γαζί δηλαδή…
Πρέπει να είναι παντελώς αφελής κάποιος για να τους πιστέψει, αφού και στο τραπέζι της διάσκεψης να μην τα πουν, θα τα πουν σε διμερείς συναντήσεις που αναπόφευκτα γίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις.