Υπάρχει μια πολύ ωραία έκφραση, που συχνά – πυκνά όλοι μας τη λέμε: “μα καλά, δουλευόμαστε μεταξύ μας;;”.
Η έκφραση αυτή ταιριάζει απόλυτα με την ιστορία με το βαπόρι απ΄ την Τανζανία που το φυλάνε τούρκικες φρεγάτες μέχρι να πιάσει λιμάνι στη Λιβύη.
Σε αυτή την περίπτωση το δούλεμα είναι διπλό και έρχεται:
- απ’ την ΕΕ που υποτίθεται πως επιτηρεί την κεντρική Μεσόγειο για να μην περάσουν όπλα στη Λιβύη
- κι απ’ την Τουρκία που προστατεύει καράβια που όπως λέει μεταφέρουν ιατρικό υλικό για την καταπολέμηση της COVID-19 (όμως όλοι ξέρουν πως το βαπόρι είναι φορτωμένο μέχρι τα μπούνια με οπλικά συστήματα, στρατιωτικά οχήματα και ατομικό οπλισμό).
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κάνει τίποτε απολύτως ως σύνολο για το θέμα της Λιβύης. Έχει υποτίθεται σε λειτουργία μια επιχείρηση ελέγχου και αποτροπής εφοδιασμού με όπλα των αντιμαχόμενων στη Λιβύη. Το μεγάλο δούλεμα;; Η επιχείρηση αυτή γίνεται με μια μονάδα επιφάνειας, που έχει να επιτηρήσει (χωρίς άλλη υποστήριξη) δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα θάλασσας. Τίποτε άλλο.
Αν θεωρήσουμε πως οι Τούρκοι κάνουν “τη δουλειά τους” και μάλιστα ανενόχλητοι, τότε προφανώς η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της και τους λαούς που ζουν σε αυτή ότι κάνει κάτι για να σταματήσει την αιματοχυσία στη Λιβύη και αυτούς που την τροφοδοτούν…