Ετικέτα: διεθνή

Εν αναμονή της απόσυρσης των Αμερικανών από τις θέσεις τους, οι Τούρκοι – έχοντας τις ευλογίες του απίθανου Τράμπ και την ανοχή των Ρώσων που κάνουν κουμάντο στα τμήματα που ελέγχει ο Αλ Άσαντ – είναι έτοιμοι να εισβάλουν ανά πάσα στιγμή στη βόρεια Συρία (πάλι, σε διαφορετική όμως περιοχή απ’ ότι την προηγούμενη φορά).

Σε απλά ελληνικά: αν ο απίθανος Τράμπ δεν έδινε το ΟΚ στον Ερντογάν κι αν (ταυτόχρονα) δεν άφηνε έκθετους του Κούρδους που καθάρισαν την περιοχή από τον ISIS, οι Τούρκοι δεν υπήρχε περίπτωση να κουνηθούν. Γιατί απλά δεν μπορούσαν.

Τελικά αυτοί οι γείτονές μας είναι… ωραίοι! Τους έχουμε παρεξηγήσει τελικά τους εισβολείς στην Κύπρο, αυτούς που κατέχουν το μισό νησί, αυτούς που έχουν χιλιάδες στρατιώτες στο νησί, αυτούς που το μόνο που κάνουν είναι να λειτουργούν με τη λογική του ταραξία και του νταβατζή  σχεδόν σε κάθε πλευρά των συνόρων τους.

Έχουν λέει αποδυθεί σε έναν αγώνα να πείσουν τη διεθνή κοινότητα ότι έχουν δίκιο, ότι η νόμιμη κυβέρνηση του νησιού δεν θέλει λύση, ότι δεν υπολογίζει τους Τουρκοκυπρίους, ότι εκμεταλλεύεται πόρους που ανήκουν στους τελευταίους. Τους πειράζει που η Κυπριακή Δημοκρατία έχει προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ πριν να λυθεί το κυπριακό (ένα πρόβλημα που στο 101% οφείλεται στην κατοχή).

Δεν θα πραγματοποιηθεί τελικά η συνάντηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντ. Τράμπ.
Αιτία η είδηση για την έναρξη των προβλημάτων που θα έχει ο Τράμπ, λόγω της έναρξης επίσημης έρευνας από τους Δημοκρατικούς της Βουλής των Αντιπροσώπων με το ερώτημα της παραπομπής του Αμερικανού προέδρου (για… περίεργες σχέσεις του με τον Ουκρανό Πρόεδρο).

Οι γνωρίζοντες μιλάνε για μια κίνηση “υψηλού ρίσκου” από πλευράς των Δημοκρατικών, ένα χρόνο και κάτι πριν από τις προεδρικές εκλογές. Γιατί θεωρούν ότι η έρευνα δεν πρόκειται να οδηγήσει σε αποπομπή του Τράμπ. Άσε που μπορεί να τον ενισχύσει κιόλας, με ότι αυτό σημαίνει για τα ελληνοτουρκικά (αφού ο Τραμπ πετάει αετό και στηρίζει την Τουρκία όσο λίγοι, οτιδήποτε κι αν κάνει, όπως πχ με τους S-400).

Δύσκολη η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, στον Περσικό Κόλπο.

Drones άγνωστης ταυτότητας (άγνωστης προέλευσης στην ουσία, παρόλο που λέγονται κάποια πράγματα για την προέλευσή τους – υπάρχει και ανάληψη ευθύνης – αλλά κανείς δεν πιστεύει κανέναν) χτύπησαν πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Aramco στη Σαουδική Αραβία σε δυο σημεία. Ένα από τα σημεία ήταν το μεγαλύτερο εργοστάσιο επεξεργασίας πετρελαίου στον κόσμο.

Αποτέλεσμα;;; Αναταραχή στις αγορές, οι τιμές να έχουν ανέβει στα ύψη αλλά το κυριότερο είναι ότι έχει ανέβει στα ύψη το πολιτικοστρατιωτικό θερμόμετρο στην περιοχή.

Μεγάλη πλάκα έχουν τελικά όσοι μιλάνε απλά για να μιλάνε, χωρίς να λένε κάτι ουσιαστικό ή χρήσιμο.
Ένα ακόμη παράδειγμα του άκρως αστείου αυτού φαινομένου (που πολλές φορές καταντάει εκνευριστικό) είναι οι δηλώσεις διαφόρων Ελλήνων πολιτικών και δημοσιογράφων με αφορμή την πρόθεση της νέας προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να τοποθετήσει σε θέση αντιπροέδρου τον Έλληνα Επίτροπο Μαργαρίτη Σχοινά.

Ο κάθε ένας ερμηνεύει κατά το δοκούν την τοποθέτηση αυτή (που αναμένεται να επικυρωθεί άμεσα από το Ευρωκοινοβούλιο, ώστε ο Σχοινάς να αναλάβει τη θέση την 1η Νοεμβρίου).

Προκλητικοί οι Τούρκοι, με πρωτοστάτη τον Ερντογάν και “συμπαραστάτες” τους υπουργούς του συνεχίζουν να απειλούν την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ευρώπη και όλο τον κόσμο.
Απειλούν ότι αν δε γίνουν αυτά που θέλουν, τότε θα “πλημμυρίσουν” την Ευρώπη με τα εκατομμύρια των προσφύγων που έχουν στη χώρα τους.

Πολλά έχουν γραφεί από προχθές για τον χάρτη που εμφανίζεται πίσω από τον Ερντογάν, τη στιγμή που αυτός υπογράφει στο βιβλίο επισκεπτών στο “Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας” της χώρας του.

Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τον επεκτατισμό της Άγκυρας, η οποία κατά παράβαση κάθε διεθνούς συνθήκης και της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας θέλει να εξαφανίσει τα δικαιώματα που προκύπτουν για τους γείτονές της και να μπει με το “έτσι θέλω” σε ξένα ύδατα.

Σημειώστε κάτι που θα απασχολήσει (και αυτό) την επικαιρότητα τις επόμενες ημέρες, το επόμενο διάστημα: ο σημερινός κατ’ αποκοπή φόρος σε τσίπουρο και τσικουδιά θα πάει από εννέα μέχρι δεκαοκτώ φορές πιο πάνω.

Η ΕΕ εμμένει στη θέση της (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αρχικά και Ευρωπαϊκή Επιτροπή εν συνεχεία) περί στρέβλωσης του ανταγωνισμού εντός της εσωτερικής αγοράς, θεωρεί ότι οι μικροί αποσταγματοποιοί ευνοούνται αν μείνει ο σημερινός φόρος και εν τέλει λένε ότι ο φόρος για τα δυο παραπάνω παραδοσιακά αλκοολούχα θα πρέπει να εξισωθούν με όλα τα υπόλοιπα.

Στην υποθετική περίπτωση που γίνει τελικά αποδεκτό να εξισωθεί ο φόρος τους με αυτόν του ούζου, τότε πάλι θα πρέπει να αναμένεται αύξηση, αυτή τη φορά εννιά φορές πιο πάνω.

Εντάξει, να μη λέμε ότι οι χοντράδες είναι αποκλειστικό… προνόμιό του!!! – η (φαεινή) ιδέα δεν είναι δική του αλλά μας έρχεται από παλιά, από τη δεκαετία του 1950.

Αμερικανικός ιστότοπος αναφέρει πως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ ρώτησε για να μάθει (για δεύτερη φορά κατά τη διάρκεια της θητείας του) αν οι κυκλώνες που χτυπάνε τη χώρα του θα μπορούσαν να σταματήσουν με τη ρίψη πυρηνικών στο κέντρο τους, όσο βρίσκονται στη θάλασσα και σε πρώιμο στάδιο.

Για την παρέμβασή μας στο περιβάλλον, που ενισχύει τα έντονα/ακραία καιρικά φαινόμενα, ούτε σκέψη – προφανώς…

Πέραν από το ότι είναι μια είδηση – βόμβα αποτελεί και πρόκληση.

Σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε πολλά ελληνικά sites (όπως για παράδειγμα στο Ποντίκι) και τηλεοπτικοί σταθμοί που αναπαράγουν είδηση από τουρκική εφημερίδα, οι Τούρκοι σκοπεύουν να ζητήσουν να τους…. επιστραφούν διάφορα κειμήλια (εικόνες, χειρόγραφα κλπ) γιατί λέει αποτελούν τμήμα της εθνικής τους περιουσίας.

“Σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι” ένα πράμα…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτό το προβληματικό – όπως το έχουν καταντήσει – οικοδόμημα έχει ένα κάρο ζητήματα ανοιχτά.
Και ενώ ΟΛΑ αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε θεωρητικά να απασχολούν ΟΛΑ τα μέλη (άλλωστε τι σόι “Ένωση” είμαστε;;;), στην ουσία συμβαίνει το αντίθετο: ο καθένας για την πάρτη του!

Ας πάρουμε δυο τυχαία γεωγραφικά άκρα της ΕΕ. Και θα καταλάβουμε ότις το προαναφερθέν ισχύει απόλυτα:

Εμείς έχουμε πρόεδρο γυναίκα (αν το πάμε αναλογικά)

Μπορεί να είμαστε όπως είμαστε – δηλαδή μια “ένωση” που κάθε άλλο παρά τέτοια είναι, που δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αυτό που έπρεπε ακόμη κι αν περάσουν 100 χρόνια, όμως σε ένα πράγμα καταφέραμε να βρισκόμαστε ένα βήμα πιο μπροστά από τους Αμερικάνους.

Βγάλαμε πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μια γυναίκα, την εξηντάχρονη Γερμανίδα Ούρσουλα Φον ντερ Λάϊεν. Μετά από μια σειρά “επαφών” και παρασκηνιακών συζητήσεων εξελέγη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ισχνή είναι η αλήθεια πλειοψηφία (383 υπέρ / 327 κατά / 22 αποχές) για θητεία 5 ετών.

Γνωστοί φίλοι της Ελλάδος (από αρχαιοτάτων χρόνων βεβαίως – βεβαίως, του Θεμιστοκλέους βεβαίως…), οι Βρετανοί βάζουν λέει εμπόδια στη λήψη μέτρων από την Ε.Ε. κατά της Τουρκίας που αλωνίζει στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το θέμα είναι απλό: η συντριπτική πλειοψηφία των μελών θέλει να κλείνει το θέμα μια και καλή και να στείλει ηχηρό μήνυμα στον Ερντογάν (ευκαιρία έψαχναν για να κλείσουν την πόρτα της ΕΕ στην Τουρκία), η Κυπριακή Δημοκρατία ζητά να ληφθούν άμεσα μέτρα και οι Βρετανοί φίλοι μας (βεβαίως – βεβαίως) θέλουν να δώσουν και άλλο αέρα στον Ερντογάν και η ΕΕ να λάβει μέτρα αν συνεχιστούν οι παραβιάσεις απ’ τους Τούρκους. Δηλαδή να μεταθέσουν σε μεταγενέστερο χρόνο οτιδήποτε.

Μπορεί εδώ η Κυριακή 7 Ιουλίου να είναι ημέρα – ορόσημο λόγω εκλογών (και να έχουμε εμείς στην Ελλάδα τα … “δικά μας”), η ίδια όμως ημέρα είναι στην ουσία ημέρα – ορόσημο για τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο.

Και αυτό γιατί αν τηρηθεί το ήδη γνωστό χρονοδιάγραμμα, από την Κυριακή και μετά θα πρέπει να παραδοθεί απ’ την Ρωσία στην Τουρκία η πρώτη “παρτίδα” των S-400.

Αυτά που λέγαμε: ατέρμονες συζητήσεις και παζάρια, υποχωρήσεις από κάθε πλευρά, αδιαφορία για την ψήφο εκατομμυρίων Ευρωπαίων (μόλις πριν από 40 μέρες μίλησαν στις κάλπες).
Και στο τέλος καταλήγουμε σε μια “ηγεσία” που είναι παντελώς αδιάφορη στον μέσο Ευρωπαίο. Που είναι απαξιωμένη προτού καν δείξει έργο.
Που είναι αποτέλεσμα συμβιβασμών, ελιγμών, διαπραγματεύσεων.

Που σίγουρα δεν έχει πάρει το “βάπτισμα” μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, που ΔΕΝ έχει εκλεγεί από τους Ευρωπαίους πολίτες αλλά είναι αυτό που “γεννήθηκε” μετά από συζητήσεις άγνωστου περιεχομένου πίσω από κλειστές πόρτες και βαριές κουρτίνες.