Κακά τα ψέμματα: οι εξελίξεις στα Σκόπια θα δημιουργήσουν (αναπόφευκτα) πρόβλημα στα Βαλκάνια.
Όχι ότι ο Ζάεφ ήταν κάποιο “πρότυπο αξιοπιστίας και σταθερότητας”! Δεν ήταν και λίγες οι φορές που αυτός και η Κυβέρνησή του έκαναν τα … στραβά μάτια και παραβίαζαν κατάφωρα συμφωνηθέντα με την Ελλάδα – κι η Ελλάδα του έδινε λίγο αβάντζο, μπας και καταφέρει να ισορροπήσει μεταξύ εθνικιστών και ηλιθίων που έχουν άγνοια κινδύνου.
Όμως η πιθανότητα να δούμε στα Σκόπια μια Κυβέρνηση η οποία θα συγκροτείται από εθνικιστές του VMRO-DPMNE και μειονοτικά αλβανικά κόμματα περιπλέκει τα πράγματα ακόμη περισσότερο.
Μπορεί κάποιοι να υποστηρίζουν ότι μια Κυβέρνηση των εθνικιστών γιαλαντζί “Μακεδόνων” του VMRO θα έλυνε πολλά χέρια εντός της Ελλάδας (όταν ξεκινήσουν να αμφισβητούν τα πάντα και κυρίως τη Συμφωνία των Πρεσπών), όμως τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν θα είναι πολύ περισσότερα από αυτά που θα λυθούν.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι το συγκεκριμένο κόμμα το είχε τερματίσει, όταν είχε φτάσει σε σημείο να λέει ότι οι… “Μακεδόνες” είναι απλά “Μακεδόνες” και τίποτε άλλο, ότι δεν είναι Σλάβοι!
Απ΄την άλλη πλευρά έχουμε τη Βουλγαρία. Η οποία έχει στυλώσει τα πόδια και δεν ακούει κουβέντα για Μακεδονίες και άλλα τέτοια και επιμένει πως η συγκεκριμένη χώρα (τουλάχιστον το τμήμα της που η πλειοψηφία δεν είναι αλβανικής καταγωγής) είναι τμήμα που θα έπρεπε να ανήκει σε αυτήν και πως οι κάτοικοί της (αυτοί με τη σλαβική καταγωγή) είναι Βούλγαροι.
Μπορεί τα Σκόπια το 2020 να μπήκαν στο ΝΑΤΟ χάρη στον Αμερικανικό παράγοντα και στις πιέσεις που ασκήθηκαν στην Ελλάδα ώστε να δεχθεί ένα όνομα “για να τελειώνει η ιστορία”, όμως η Βουλγαρία δύσκολα να αφήσει να προχωρήσει το θέμα της εισόδου των Σκοπίων στην ΕΕ αν δεν πάρει αυτά που θέλει. Για να τα πάρει όμως θα πρέπει να διαλυθούν τα Σκόπια, όπως τα ξέρουμε από το 1992 και μετά.
Αν στην όλη ιστορία προστεθεί και ο παράγων “αλβανική μειονότητα” (που έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και θα στηρίξει την Κυβέρνηση που ακούγεται πως θα σχηματιστεί σε λίγο και θα έχει ισχνή πλειοψηφία – 61 από τους 120 βουλευτές συνολικά), τότε το πράμα γίνεται πραγματικός γόρδιος δεσμός.
Οι Αλβανοί εντός των Σκοπίων ποτέ δεν έκρυψαν την πρόθεσή τους να ενωθούν με την Αλβανία. Το αντίθετο μάλιστα, την επεδίωξαν και η κατάσταση έφτασε σε επιχειρήσεις που τον πρώτο λόγο είχαν τα όπλα. Όλοι θυμούνται τα γεγονότα του 2001, που κατέληξαν στη Συμφωνία της Οχρίδας και αυτά που ακολούθησαν το 2011-2012 και το 2014.
Το θέμα ζόρισε ακόμη πιο πολύ όταν αναγνωρίστηκε το Κόσοβο ως περιοχή ανεξάρτητη από τη Σερβία. Γιατί οι Αλβανοί των Σκοπίων είδαν μια ευκαιρία να κάνουν μια από τα ίδια, να στηριχθούν σε ξένους παράγοντες και να επιδιώξουν αρχικά μια αυτονομία, μετά μια ανεξαρτησία και στο τέλος μια ένωση με την Αλβανία. Στο όλο θεματάκι βάζει το χέρι της και η Τουρκία, που ποτέ δεν έκρυψε την πρόθεσή της να εμπλακεί στα εσωτερικά των Σκοπίων με όχημα την αλβανική μειονότητα ή/και τη μουσουλμανική θρησκεία.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε και τη μακρινή Κίνα: έχει και αυτή συμφέροντα, αφού Αλβανία και Βουλγαρία της έχουν… “ξεφύγει” και έπεσαν στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ. Στην Κίνα είναι χρήσιμος όσο τίποτε άλλο ένας διάδρομος για να φτάσει από τον Πειραιά μέχρι την κεντρική και τη δυτική Ευρώπη. Γιαυτό άλλωστε έχει ρίξει απίστευτα μεγάλα ποσά στη χρηματοδότηση υποδομών σε διάφορες βαλκανικές χώρες, χωρίς να υπάρχει πάντα η απαραίτητη… διαφάνεια (ψάξτε λίγο τι έγινε στο Μαυροβούνιο και θα καταλάβετε!).
Οπότε, καταλήγοντας: τα πράγματα δεν θα πάνε καλά, αν κάπου στραβώσει η ιστορία. Φυσικά για το VMRO (όπως για όλους) πάντα παίζει το γνωστό “άλλα λέω όταν είμαι στην αντιπολίτευση και άλλα κάνω – αφού δω ότι δεν με παίρνει διεθνώς – όταν γίνω Κυβέρνηση” και στο τέλος οι πολιτικοί του να πράξουν όσα ακριβώς τους υποδειχθούν.
Είναι ακόμη νωρίς να προβλεφθεί η στάση του διεθνούς παράγοντα και οι πιέσεις που θα ασκηθούν, ειδικά από τους Αμερικάνους. Που έβαλαν πόδι σε περιοχές που το 1990 ούτε τις φαντάζονταν, σε περιοχές που πλέον έχουν επιρροή και στην πραγματικότητα τις άρπαξαν από τα χέρια των Ρώσων και των Κινέζων μέσα σε διάστημα μιας εικοσαετίας περίπου.