Σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times (το οποίο “παίζει” πολύ στη χώρα μας τις τελευταίες ώρες) οι ΗΠΑ έχουν ήδη προτείνει στην Τουρκία να στείλει τους ρωσικούς S-400 που διαθέτει στην Ουκρανία με αντάλλαγμα την επιστροφή της στο πρόγραμμα για τα F-35 (και ποιος ξέρει τι άλλο…).
Δυο από τα σοβαρότερα προβλήματα που έχει (ή που θα έχει) να αντιμετωπίσει η Ρωσία εξαιτίας της επιλογής της να εισβάλλει στην Ουκρανία είναι η εξεύρεση τρόπου απαγκίστρωσής της από τον πόλεμο και η διεθνής απομόνωσή της.
Για το πρώτο μιλήσαμε ήδη – ακούστε ΕΔΩ το σχετικό podcast.
Ο ένας (ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι) δηλώνει δημόσια, μέσω twitter, “ευγνώμων” για την συνεχή υποστήριξη.
Η άλλη (η Γερμανίδα ΥΠΕΞ Μπέρμποκ) δηλώνει δημόσια, επίσης μέσω twitter, ότι “είναι μαζί” στην κρίση της Ρωσίας.
Ποιον ευγνωμονεί ο Ζελένσκι και με ποιον είναι στην μαζί η Μπέρμποκ στο θέμα της εισβολής;;;
Η μια μετά την άλλη οι χώρες της Ε.Ε. (ακόμη κι αυτές που στην αρχή είχαν εκφράσει ενδοιασμούς) αρχίζουν να υποστηρίζουν το ενδεχόμενο να αποκλειστεί η Ρωσική Ομοσπονδία από το Διεθνές Διατραπεζικό Σύστημα Συναλλαγών swift, εξαιτίας της εισβολής στην Ουκρανία.
Στο δεύτερο 24ωρο μπήκε η επιχείρηση εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και πλέον είναι σαφές ότι στόχος του Πούτιν είναι να ρίξει την Κυβέρνηση της χώρας και να μετατρέψει το Κίεβο σε πρωτεύουσα μιας χώρας-προτεκτοράτου.
Πρόκειται για μια κίνηση που αλλάζει όλα τα δεδομένα στις διεθνείς σχέσεις, αφού μπαίνουμε σε εποχή αναθεωρητισμού και επιβολής του “δίκαιου του ισχυροτέρου” κι όχι των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.
Την ανεξαρτησία 2 επαρχιών της Ουκρανίας αναγνώρισε πριν από λίγη ώρα η Ρωσία. Αρχικά ο πρόεδρος της Ρωσίας Β. Πούτιν γύρω στις 9 το βράδυ (ώρα Ελλάδας) σε διάγγελμά του έκανε μια αναδρομή στη δημιουργία της Ουκρανίας.
Δυο – τρεις απλές σκέψεις για τη δική μας ενεργειακή επάρκεια στην περίπτωση που στραβώσει πολύ η κρίση στην Ουκρανία.
Αφού τα κόμματα κάθισαν και τα … μέτρησαν, στην Ιταλία αποφάσισαν να ξαναψηφίσουν τον απερχόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Δυνάμεις χωρών του ΝΑΤΟ έχουν αρχίσει να μαζεύονται στην περιοχή της Μεσογείου, με ότι κι αν αυτό σημαίνει για την πορεία του ουκρανικού θέματος.
Κι όμως, τα κατάφερε. Και πλέον είναι υποψήφιος της Κεντροδεξιάς για την Προεδρία της Δημοκρατίας στη χώρα του, στην Ιταλία.