Είναι να αναρωτιέται κανείς αν τελικά παίρνουμε χάπια, αν το έχουμε χάσει, αν το ρίξαμε σε περίεργα πάρτι με… μαγικά μανιτάρια ή αν έχει γίνει κάτι παντελώς απροσδιόριστο. Και αυτό επειδή υποτίθεται πως περιμένουμε συνέχεια και συνέπεια από τους Τούρκους (στο θέμα της αποκλιμάκωσης της κρίσης).
Μην τρελαθούμε τελείως: κανένας λογικός άνθρωπος δεν θέλει η κρίση με την Τουρκία να τελειώσει άσχημα, στραβά. Αλλά και κανένας δεν πιστεύει ότι οι Τούρκοι έγιναν ξαφνικά “συζητήσιμοι τύποι”!
Μόνο καφέ δεν τον κέρασε η Δωροθέα τον Ερντογάν, αν όλα αυτά (ή έστω τα μισά) που αναφέρουν τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ είναι αληθή.
Είχαν λέει τηλεφωνική επικοινωνία, κατά τη διάρκεια της οποίας η καγκελάριος της “φίλης”, “συμμάχου” και “εταίρου” Γερμανίας υποσχέθηκε στον ταραξία της περιοχής να μεσολαβήσει ώστε η Γαλλία και ο Μακρόν να… συμμαζευτούν στην ανατολική Μεσόγειο και ο Μητσοτάκης να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Για τρεις ακόμη μήνες παρέτεινε η προκλητική Τουρκία την παραμονή στην ανατολική Μεσόγειο του ερευνητικού της σκάφους Ορούτς Ρέις (και φυσικά των πολεμικών που το συνοδεύουν…).
Οι Τούρκοι, εκμεταλλευόμενοι τις πλάτες που τους κάνουν πολλές χώρες – μέλη της ΕΕ και κυρίως η Γερμανία, έχουν αποθρασυνθεί τελείως και με ξεκάθαρες πειρατικές ενέργειες επιμένουν να τροφοδοτούν μια επικίνδυνη κρίση που κανείς δεν γνωρίζει πως θα τελειώσει.
Πριν από 6,5 σχεδόν μήνες – στις 18 Φεβρουαρίου του 2020 – γράφαμε στην Περισκόπηση (και ενώ ακόμη δεν υπήρχαν συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο, που προέκυψαν αργότερα) ότι “Πρέπει να προχωρήσουμε στη μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ – είναι ήδη αργά…”.
Σε εκείνη την ανάρτηση λοιπόν κάναμε μια αναφορά σε κάτι που μετά από τις συμφωνίες με Ιταλία και κυρίως με Αίγυπτο φαίνεται ακόμη πιο σημαντικό από τις ίδιες τις συμφωνίες: τι γίνεται με τις θαλάσσιες περιοχές στα ανατολικά της Κρήτης και της Ρόδου;;
Στα 320 δισ. κυβικά προσδιόρισε ο Ερντογάν το κοίτασμα που ανακαλύφθηκε στη Μαύρη Θάλασσα, εντός της τουρκικής ΑΟΖ και πολύ κοντά στο όριο της με τη βουλγαρική ΑΟΖ.
Το αν το κοίτασμα που ανακοινώθηκε είναι όντως τόσο, είναι μικρότερο ή είναι μεγαλύτερο, θα φανεί. Είναι ακόμη άγνωστο.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να πάρει οικονομική ανάσα (αφού κατά 95% εισάγει αέριο) αλλά και να ενισχύσει την εικόνα του στο εσωτερικό.
Στις θετικές εξελίξεις της ημέρας θα πρέπει να μπει η ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου σχετικά με τις συμφωνίες οριοθέτησης των Θαλασσίων Ζωνών μας με Ιταλία και Αίγυπτο.
Όπως ανέφερε στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών και των ανταποκριτών ξένου τύπου που έγινε την Πέμπτη 20 Αυγούστου, οι συμφωνίες σήμερα κατατίθενται στη Βουλή και θα εισαχθούν προς συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής τη Δευτέρα 24 Αυγούστου με την προοπτική της κύρωσής τους από την Ολομέλεια την Τετάρτη 26 Αυγούστου 2020.
Όπως λέγαμε ΕΔΩ, η κύρωσή των συμφωνιών, αν συνδυαστεί και με άμεση συμφωνία με την Κύπρο, αλλάζει το σκηνικό στην Ανατολική Μεσόγειο. Βασικά, το θέτει σε νέα βάση – στην πραγματική του βάση.
Το Αιγυπτιακό Κοινοβούλιο ενέκρινε την Τρίτη 18 Αυγούστου τη διμερή συμφωνία της χώρας με την Ελλάδα, με την οποία έγινε οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων.
Είχε προηγηθεί τη Δευτέρα 17 Αυγούστου η έγκριση της συμφωνίας με την Ελλάδα (που υπογράφηκε στις 6 Αυγούστου 2020 από τους υπουργούς Εξωτερικών των δυο χωρών) απ’ τη νομοθετική και συνταγματική Επιτροπή.
Υπάρχει μια φράση που αποδίδεται στον Henry Kissinger: “Poor old Germany. Too big for Europe, too small for the world”.
Στη γλώσσα μας αυτό που είπε ο πρώην Αμερικανός ΥΠΕΞ μεταφράζεται ως “Καημένη Γερμανία. Πολύ μεγάλη για την Ευρώπη και πολύ μικρή για τον κόσμο”.
Έναν ακόμη χάρτη εμφάνισε τις τελευταίες ώρες η Τουρκία, στον οποίο παρουσιάζει (για μια ακόμη φορά) τις παράλογες αξιώσεις της.
Η Τουρκία, κατά την προσφιλή της τακτική, προσπαθεί να μετατρέψει το μαύρο σε άσπρο και … εγκαλεί τη χώρα μας για τη συμφωνία με την Αίγυπτο ενώ προαναγγέλλει έρευνες του Ορούτς Ρέις σε περιοχές ακόμη πιο “μέσα” στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, κοντά στην Κάρπαθο (αλλά και σε περιοχές που είναι δίπλα στην πρόσφατα οριοθετημένη περιοχή).
Σε μια νέα φάση φαίνεται πως μπαίνουν τα ελληνοτουρκικά και οι δράσεις που τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία αναλαμβάνουν, δεδομένης πλέον της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου σχετικά με την ΑΟΖ.
Οι Τούρκοι, προκλητικοί όσο ποτέ άλλoτε και με διάθεση αναθεωρητισμού αποφάσισαν να τραβήξουν το σχοινί, στην προσπάθειά τους να “υποστηρίξουν” με κάθε μέσο το περιβόητο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο (με το οποίο Λιβύη και Τουρκία αποκτούν κοινά θαλάσσια σύνορα, πράγμα ανύπαρκτο δηλαδή).