Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Τρέχουμε με ταχύτητες μεγαλύτερες από όσο μπορούμε;; Καταναλώνουμε περισσότερους πόρους από όσους πραγματικά ο πλανήτης και τα οικοσυστήματα παράγουν;;;

Φυσικά και ναι. Και πάντα υπάρχει μια ημερομηνία ορόσημο, που θα πρέπει να μας απασχολεί.

Τις τελευταίες δεκαετίες η συγκεκριμένη ημερομηνία έρχεται νωρίτερα από ότι θα έπρεπε. Το κακό επίσης είναι πως κάθε χρόνο έρχεται ολοένα και πιο νωρίς από ότι θα έπρεπε…
Πριν από 30 χρόνια έρχονταν περίπου τον Οκτώβριο. Πριν από 20 χρόνια έρχονταν Σεπτέμβριο. Τώρα όμως έρχεται στις 29 Ιουλίου. Άρα είμαστε σε ακόμη χειρότερη θέση από ότι ήμασταν πέρσι, πρόπερσι, το 2016 κλπ κλπ.

“Επιστροφή” σε θέματα που έχουν κλείσει οριστικά επιχειρεί (για μια ακόμη φορά) ο οργανισμός που ονομάζεται Εκκλησία, θυμίζοντας τον χειρότερο της εαυτό ώρες – ώρες…

Μια από τις επιστροφές αυτές είναι για παράδειγμα η εγκύκλιος της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδας σχετικά με τις αμβλώσεις και η απόφαση να καθιερώσει την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα ως “ημέρα προστασίας του ζωής του αγέννητου παιδιού”. Δικαίωμά της να το κάνει. Όμως…

…Όμως το θέμα για την Ελληνική Κοινωνία και την Ελληνική Πολιτεία έχει κλείσει προ πολλού, από το 1986.

Για τους δικούς μας μπορεί κάποιος να πει ότι είναι πιο διακριτικοί (όταν δεν διαδέχονται, κληρονομικό δικαίω, ο ένας τον άλλο και παίρνουν όλο το μαγαζί πακέτο).
Γιατί οι δικοί μας τουλάχιστον επιλέγουν σεμνά και ταπεινά τίποτε ξαδέρφια, κουμπάρους, κάτι ξεχασμένους θειούς, στην καλύτερη μπατζανάκια.

Στην Αμερική και στη Βρετανία όμως το έχουν τερματίσει (και με τη βούλα): ο ένας έχει διορίσει την κόρη του σύμβουλο ενώ ο άλλος τον αδερφό του υπουργό.

(και μετά κάποιοι κακεντρεχείς λένε πως οι ομοιότητες μεταξύ Τράμπ και Τζόνσον περιορίζονται μόνο στην εμφάνιση ή στα μυαλά).

Ο ένας εκ των συνομιλητών ήταν σε κάποια φάση ακατάληπτος. Έφταιγε και το γεγονός ότι την τηλεφωνική συνομιλία την είχε πετύχει στο ραδιόφωνο όχι από την αρχή αλλά από τη μέση.
“Σι-όου-του” έλεγε συνέχεια. “Σι-όου-του”…

Τελικά κανά δίλεπτο μετά ήρθε και η μαγική λέξη: ΔΕΗ.

Και τότε το ακατάληπτο “Σι-όου-του” πήρε στο μυαλό του μορφή: CO²! Διοξείδιο του άνθρακα!

Τα υπόλοιπα μπήκαν σε μια σειρά γρήγορα – γρήγορα, χωρίς να χρειαστούν δεύτερες σκέψεις.

Τα πρώτα δείγματα του πως θα κινηθούν οι… θεσμοί (η τρόικα δηλαδή) τώρα που άλλαξε η Κυβέρνηση στη χώρα μας στάλθηκαν από το εξωτερικό, λίγες μόνο ώρες μετά από τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και την ορκωμοσία του.

Και αυτό είναι μια ακόμη απόδειξη ότι δεν βγήκαμε από τα Μνημόνια και δεν αποτινάξαμε από επάνω μας το σφιχτό εναγκαλισμό της Επιτροπείας – κι όποιος ακόμη νομίζει ότι “τους στείλαμε” τους “δανειστές” μας πλανάται πλάνην οικτράν…!!

Το πρώτο μήνυμα ήρθε από το Eurogroup και έχει να κάνει με το στόχο του 3,5% στο πρωτογενές πλεόνασμα.

… μπορούμε και τους κάνουμε όλους να παραμιλάνε!!!

Συστάσεις δε χρειάζονται – το ζήσαμε όλοι έντονα – το θυμόμαστε ακόμη με νοσταλγία.
Όχι επειδή ήταν κάτι μοναδικό. Η μοναδικότητά του μπορεί να παύσει ανά πάσα στιγμή, αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.

Το θυμόμαστε με νοσταλγία επειδή είναι η πιο πρόσφατη απόδειξη στους ίδιους μας τους εαυτούς – σε κανέναν άλλο δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτε – πως όταν είμαστε όλοι μαζί, όταν προγραμματίσουμε κάτι (έστω και στην πορεία), όταν λειτουργούμε με σύστημα και πειθαρχία και κυρίως όταν μας “καρφωθεί” κάτι στο μυαλό, τότε κάνουμε τον πλανήτη να μιλάει για εμάς!

Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια (αρκεί να μην είναι … greekonomics το νταλαβέρι!).
Και η περαιτέρω ανάλυσή τους χτυπάει καμπανάκια.

Το καμπανάκι που χτυπά στην περίπτωση που αναφέρουμε έχει να κάνει με τη γήρανση του πληθυσμού της χώρας μας. Στην Ελλάδα το 22% των κατοίκων της είναι άνω των 65 ετών. Ενώ οι άνω των 85 αποτελούν το 3,5%.

Τώρα θα ρωτήσει κάποιος, “Αυτό είναι καλό;;”. Η απάντηση είναι “Φυσικά και όχι, με τη δημογραφική διάσταση του θέματος”.

Το κλήμα είναι στραβό ούτως ή άλλως, γιαυτό και δεν μας παίρνει κανείς στα σοβαρά: το μόνο που κοιτάνε εκεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι
– τους αριθμούς
– τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών – του Στρασβούργου – της Φρανκφούρτης,
– το λόμπινγκ (που περπατάει μια χαρά, ακόμη καλύτερα και από το αμερικάνικο που είναι και το ορίτζιναλ).

Κάνουμε και εκλογές μια φορά κάθε πέντε χρόνια και όλα καλά, όλα ωραία. Και μετά σκοτώνονται στις Βρυξέλλες για τις θέσεις, προσπαθούν να συμφωνήσουν σε πρόσωπα – γραφειοκράτες για να γίνει η κατανομή των κορυφαίων ευρωπαϊκών αξιωμάτων.

Με μια επιστολή που θα πρέπει να διαβαστεί από το σύνολο αυτών που ασχολούνται με τα πολιτικά πράγματα σε κάθε κόμμα, ο περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας Στάθης Σαρηγιαννίδης τα λέει όλα.

Το προφανές είναι πως ο άνθρωπος λέει αυτό που αισθάνεται, όμως μέσα από τις χίλιες τόσες λέξεις της ανοιχτής επιστολής του προς τον Μητσοτάκη ο Σαραγιαννίδης περιγράφει αυτά που συμβαίνουν στα κόμματα (είτε είναι κόμματα εξουσίας είτε όχι) και έμμεσα δείχνει σε όλους τους λόγους που οι περισσότεροι αποφεύγουν να ασχοληθούν με τα κόμματα ή αν ασχοληθούν τα μαζεύουν και φεύγουν γρήγορα, μόλις αντιληφθούν διάφορα. Γιατί αν κάποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με τα κόμματα θα πρέπει να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο πλην της πολιτικής: θα πρέπει πρώτιστα να είναι ισορροπιστής και ταυτόχρονα των δημοσίων σχέσεων. Τα υπόλοιπα έπονται…