Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Για τους δικούς μας μπορεί κάποιος να πει ότι είναι πιο διακριτικοί (όταν δεν διαδέχονται, κληρονομικό δικαίω, ο ένας τον άλλο και παίρνουν όλο το μαγαζί πακέτο).
Γιατί οι δικοί μας τουλάχιστον επιλέγουν σεμνά και ταπεινά τίποτε ξαδέρφια, κουμπάρους, κάτι ξεχασμένους θειούς, στην καλύτερη μπατζανάκια.

Στην Αμερική και στη Βρετανία όμως το έχουν τερματίσει (και με τη βούλα): ο ένας έχει διορίσει την κόρη του σύμβουλο ενώ ο άλλος τον αδερφό του υπουργό.

(και μετά κάποιοι κακεντρεχείς λένε πως οι ομοιότητες μεταξύ Τράμπ και Τζόνσον περιορίζονται μόνο στην εμφάνιση ή στα μυαλά).

Ο ένας εκ των συνομιλητών ήταν σε κάποια φάση ακατάληπτος. Έφταιγε και το γεγονός ότι την τηλεφωνική συνομιλία την είχε πετύχει στο ραδιόφωνο όχι από την αρχή αλλά από τη μέση.
“Σι-όου-του” έλεγε συνέχεια. “Σι-όου-του”…

Τελικά κανά δίλεπτο μετά ήρθε και η μαγική λέξη: ΔΕΗ.

Και τότε το ακατάληπτο “Σι-όου-του” πήρε στο μυαλό του μορφή: CO²! Διοξείδιο του άνθρακα!

Τα υπόλοιπα μπήκαν σε μια σειρά γρήγορα – γρήγορα, χωρίς να χρειαστούν δεύτερες σκέψεις.

Τα πρώτα δείγματα του πως θα κινηθούν οι… θεσμοί (η τρόικα δηλαδή) τώρα που άλλαξε η Κυβέρνηση στη χώρα μας στάλθηκαν από το εξωτερικό, λίγες μόνο ώρες μετά από τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και την ορκωμοσία του.

Και αυτό είναι μια ακόμη απόδειξη ότι δεν βγήκαμε από τα Μνημόνια και δεν αποτινάξαμε από επάνω μας το σφιχτό εναγκαλισμό της Επιτροπείας – κι όποιος ακόμη νομίζει ότι “τους στείλαμε” τους “δανειστές” μας πλανάται πλάνην οικτράν…!!

Το πρώτο μήνυμα ήρθε από το Eurogroup και έχει να κάνει με το στόχο του 3,5% στο πρωτογενές πλεόνασμα.

… μπορούμε και τους κάνουμε όλους να παραμιλάνε!!!

Συστάσεις δε χρειάζονται – το ζήσαμε όλοι έντονα – το θυμόμαστε ακόμη με νοσταλγία.
Όχι επειδή ήταν κάτι μοναδικό. Η μοναδικότητά του μπορεί να παύσει ανά πάσα στιγμή, αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.

Το θυμόμαστε με νοσταλγία επειδή είναι η πιο πρόσφατη απόδειξη στους ίδιους μας τους εαυτούς – σε κανέναν άλλο δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτε – πως όταν είμαστε όλοι μαζί, όταν προγραμματίσουμε κάτι (έστω και στην πορεία), όταν λειτουργούμε με σύστημα και πειθαρχία και κυρίως όταν μας “καρφωθεί” κάτι στο μυαλό, τότε κάνουμε τον πλανήτη να μιλάει για εμάς!

Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια (αρκεί να μην είναι … greekonomics το νταλαβέρι!).
Και η περαιτέρω ανάλυσή τους χτυπάει καμπανάκια.

Το καμπανάκι που χτυπά στην περίπτωση που αναφέρουμε έχει να κάνει με τη γήρανση του πληθυσμού της χώρας μας. Στην Ελλάδα το 22% των κατοίκων της είναι άνω των 65 ετών. Ενώ οι άνω των 85 αποτελούν το 3,5%.

Τώρα θα ρωτήσει κάποιος, “Αυτό είναι καλό;;”. Η απάντηση είναι “Φυσικά και όχι, με τη δημογραφική διάσταση του θέματος”.

Το κλήμα είναι στραβό ούτως ή άλλως, γιαυτό και δεν μας παίρνει κανείς στα σοβαρά: το μόνο που κοιτάνε εκεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι
– τους αριθμούς
– τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών – του Στρασβούργου – της Φρανκφούρτης,
– το λόμπινγκ (που περπατάει μια χαρά, ακόμη καλύτερα και από το αμερικάνικο που είναι και το ορίτζιναλ).

Κάνουμε και εκλογές μια φορά κάθε πέντε χρόνια και όλα καλά, όλα ωραία. Και μετά σκοτώνονται στις Βρυξέλλες για τις θέσεις, προσπαθούν να συμφωνήσουν σε πρόσωπα – γραφειοκράτες για να γίνει η κατανομή των κορυφαίων ευρωπαϊκών αξιωμάτων.

Με μια επιστολή που θα πρέπει να διαβαστεί από το σύνολο αυτών που ασχολούνται με τα πολιτικά πράγματα σε κάθε κόμμα, ο περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας Στάθης Σαρηγιαννίδης τα λέει όλα.

Το προφανές είναι πως ο άνθρωπος λέει αυτό που αισθάνεται, όμως μέσα από τις χίλιες τόσες λέξεις της ανοιχτής επιστολής του προς τον Μητσοτάκη ο Σαραγιαννίδης περιγράφει αυτά που συμβαίνουν στα κόμματα (είτε είναι κόμματα εξουσίας είτε όχι) και έμμεσα δείχνει σε όλους τους λόγους που οι περισσότεροι αποφεύγουν να ασχοληθούν με τα κόμματα ή αν ασχοληθούν τα μαζεύουν και φεύγουν γρήγορα, μόλις αντιληφθούν διάφορα. Γιατί αν κάποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με τα κόμματα θα πρέπει να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο πλην της πολιτικής: θα πρέπει πρώτιστα να είναι ισορροπιστής και ταυτόχρονα των δημοσίων σχέσεων. Τα υπόλοιπα έπονται…

Υψηλές προβλέπονται να είναι για το σαββατοκύριακο οι θερμοκρασίες που θα επικρατήσουν στη χώρα, με τις υψηλότερες – σύμφωνα με τους μετεωρολόγους – να σημειώνονται στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας (με μεγάλη πιθανότητα να δούμε και τις γνωστές αναταράξεις στο καιρό).

Οπότε όσοι πάτε προς παραλία μεριά (Πιερία ή Χαλκιδική οι πιο τολμηροί – λόγω της κίνησης αλλά και του γεγονότος ότι, αρχικά, θα πρέπει να περάσετε απ’ την άλλη μεριά της Σαλονίκης) μη δυσανασχετείτε αν βρείτε κίνηση στο δρόμο και δεν βρείτε να σταθμεύσετε όταν φτάσετε στον προορισμό σας!

Θα… ανταμειφθείτε μόλις μπείτε στην θάλασσα!

Κι αφού πλέον μας έχουν λυθεί οι απορίες σχετικά με το εάν οι Τούρκοι έκαναν ή δεν έκαναν γεώτρηση στα ανοιχτά της Κύπρου, εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας (τις απορίες όλων τις έλυσε ο Τούρκος υπουργός ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ, που είπε πως το τρυπάνι έφτασε σε βάθος 3.000 μέτρων και ότι η γεώτρηση θα ολοκληρωθεί τέλη Ιουλίου), τώρα αυτό που όλοι αναμένουμε είναι η αντίδραση των “συμμάχων”. Αν φυσικά αποδειχθεί ότι ο Τούρκος είπε την αλήθεια, γιατί και αυτό παίζει.

Τα έχουμε πει χίλιες δυο φορές, ας τα ξαναπούμε ακόμη μια: είμαστε μόνοι, ολομόναχοι. Εμείς, οι Κύπριοι και κανείς άλλος!

Οι υπόλοιποι:

Το απόγευμα της Κυριακής είπα να δω ένα ντοκιμαντέρ που σχετίζονταν με την κρίση στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στη δεκαετία του 2000. Αποκαλυπτικό για ό,τι συνέβη τότε – αποκαλυπτικό για όσα συμβαίνουν σήμερα, αφού τα απόνερα χτυπάνε την οικονομία της υπερδύναμης ακόμη και σήμερα. Ένρον, Λήμαν Μπράδερς, Μέιντοφ και μια σειρά από άλλα ονόματα πέρασαν ξανά από μπροστά μου.

Και αναπόφευκτα στο μυαλό ήρθε και το “δικό μας” Χρηματιστήριο, ίσως η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που έγινε στη χώρα με χαλαρό τρόπο και με τη συναίνεση των συμμετεχόντων σε αυτό. Τότε που σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο υπήρχε και μια “χρηματιστηριακή” και τότε που όλοι στήνονταν μπροστά σε μια τηλεόραση για να δούνε κάθε πρωί τις μετοχές.

Μια ακόμη ιστορία εκλογικής … τρέλας θα σας διηγηθώ σήμερα.
Ας το κάνουμε λίγο “μυθιστορηματικό” – αν και δεν το ‘χω καθόλου με το συγγραφικόν…..

Τόπος: κάπου στο Δήμο Αλεξάνδρειας, σε εκτός κέντρου εκλογική περιφέρεια.
Χρόνος: η πρώτη Κυριακή των δημοτικών (Κυριακή 26 Μαΐου 2019)

Η ψηφοφορία έχει τελειώσει και η καταμέτρηση των σταυρών στα ψηφοδέλτια του τοπικού συμβουλίου μόλις έχει αρχίσει.

Μετά από κάθε εκλογική διαδικασία όλοι έχουμε να λέμε μια ιστορία. Όμως τόσα χρόνια, ιστορία σαν αυτή που μου διηγήθηκαν την Τρίτη, δεν έχω ξανακούσει.
Η εκλογική ιστορία με το παράλογο περιεχόμενο και για πολύ γέλιο εκτυλίχθηκε τη Δευτέρα που μας πέρασε (27/5) στην Αλεξάνδρεια.

Πρωταγωνιστές στην ιστορία ένας ψηφοφόρος και ένας υποψήφιος.
Η κάλπη έχει κλείσει, τα αποτελέσματα έχουν βγει – έστω και αργά το βράδυ. Ναλμπάντης και Γκυρίνης είναι στο β’ γύρο και τη Δευτέρα το πρωί σε δρόμο της Αλεξάνδρειας συναντώνται οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας.