Για… μετεγγραφές και ενισχύσεις ψηφοδελτίων όλων των συνδυασμών διαβάζουμε και μαθαίνουμε εδώ και έναν μήνα (και έχουμε λίγες ακόμη μέρες μέχρι να τελειώσει και αυτό), όμως για θέσεις επί σημαντικών θεμάτων ακόμη δεν έχουμε ακούσει τίποτε απολύτως.
Πέρα από κάποιες “θέσεις” και γενικόλογα κείμενα που θυμίζουν εκθέσεις πέμπτης δημοτικού δεν υπάρχει τίποτε το σοβαρό στον τομέα αυτό.
Γιατί μη μου πείτε ότι ως δημότες πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι από την εικόνα που μέχρι τώρα οι συνδυασμοί έχουν παρουσιάσει ως “πρόγραμμα”!
Πέρα από την αναμενόμενη κριτική κατά του δημάρχου Γκυρίνη, πέρα από όσα (ελάχιστα) ο ίδιος ο Γκυρίνης έχει αναφέρει για την πενταετία που πέρασε και ΚΥΡΙΩΣ πέρα από γενικότητες και κάποια πραγματικά σοβαρά θέματα που οι υποψήφιοι στο σύνολό τους θίγουν αλλά με αστείο τρόπο που υποβαθμίζει τη νοημοσύνη μας, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ τίποτε το σημαντικό ακόμη.
- Λείπουν οι τεκμηριωμένες απόψεις και προγράμματα, το “σχέδιο για το μέλλον” του Δήμου Αλεξάνδρειας.
- Λείπει η πραγματική κριτική και αυτοκριτική
- Λείπει η παράθεση σοβαρού σχεδιασμού για το Δήμο μας που θα μπορούσε να “κουμπώσει” με παρόμοιο σχεδιασμό ή προγραμματισμένα έργα γειτονικών Δήμων, της Περιφέρειας ή φορέων όπως η ΑΝ.ΗΜΑ. (αφήστε που από τα έως τώρα δημοσιευθέντα, πολλά είναι στην ουσία τους αντίθετα με κάποια σχέδια των παραπάνω).
- Λείπει αυτό που λέμε “κοστολογημένο” σχέδιο, για να πιστέψουμε ότι όντως υπάρχει σχέδιο.
Είπαμε, θα μας τάξουν τον ουρανό με τ’ άστρα και από 3-4 γέφυρες Ρίου-Αντιρρίου ο καθένας. Δεν μπορούν να τα κάνουν αυτά, και το ξέρουν. Άντε κανά γιοφύρι στην αγροτική οδοποιία να κάνουν. Μέχρι εκεί είναι οι αρμοδιότητές τους σε επίπεδο έργων.
Όλα τα υπόλοιπα είτε δεν είναι στην αρμοδιότητα των Δήμων είτε για να κάνουν κάτι πιο μεγάλο απαιτούνται ΜΕΛΕΤΕΣ και ΧΡΗΜΑ.
Εκτός λοιπόν αοριστιών, εκτός επισκέψεων σε λαϊκές – εκκλησίες – επιτάφιους, εκτός από επισκέψεις που οι υποψήφιοι δήμαρχοι βγάζουν δεκάρικους μπροστά σε κοινό που στην πλειοψηφία του αποτελείται από τους αντίστοιχους υποψηφίους συμβούλους τους, εκτός από τα παραπάνω ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ.
Η αλήθεια είναι μια και απλή: απαιτούνται ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ, “ΔΕΜΕΝΕΣ” ΟΜΑΔΕΣ κι όχι προεκλογικές και συγκυριακές λυκοφιλίες και απαραίτητα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ για να έχουμε αποτέλεσμα. Αυτά πρέπει να δούμε! Η επίκληση της τύχης, του Θείου ή γνωριμιών, το φόρτωμα όλων στην κακή μας τύχη δεν είναι η λύση.
Όσο για τη συνάντηση όλων των υποψηφίων ώστε να βρεθούν στο ίδιο τραπέζι και να συζητήσουν υποτίθεται, αυτή το μόνο που θα μπορούσε να αποδώσει θα ήταν μια κοκορομαχία (που την επιζητούν απελπισμένα κάποιοι εδώ και χρόνια), χωρίς κάποια ιδιαίτερη χρησιμότητα για όλους εμάς τους δημότες.
Δεν είμαστε στη Νέα Υόρκη, το έχουμε ξαναπεί. Την κατάληξη μιας τέτοιας συνάντησης τη γνωρίζουμε όλοι μας: αυτοί θα αρπαχτούν μεταξύ τους, εμείς θα έχουμε χάσει κανά δίωρο από τη ζωή μας βλέποντάς τους και στο τέλος δεν θα βγάλει άκρη κανείς εκ των δημοτών – ψηφοφόρων…
Το καλύτερο σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν ένα: όχι μια χαοτική συζήτηση μεταξύ τους αλλά πραγματικές ερωτήσεις προς όλους, ουσιαστικές ερωτήσεις στις οποίες θα πρέπει να απαντήσουν με επιχειρήματα, παράθεση γεγονότων και τεκμηριωμένα σχέδια.