Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Μεγάλη είναι λέει η ανησυχία που πολλοί εκφράζουν δημόσια για το αν τα κρούσματα του κορωνοϊού από τα 2 έφτασαν στα 102 ή από τα 1.000 στο 1.000.000.
Όταν η ανησυχία προέρχεται από αυτούς που πρέπει (δημόσιους οργανισμούς υγείας, νοσοκομεία, γιατρούς κλπ), τότε πάει κι έρχεται. Κατανοητό, ξέρουν τις αντοχές του συστήματος που υπηρετούν και στο οποίο όλοι βασιζόμαστε και απευθυνόμαστε όταν παραστεί ανάγκη. Γιατί αυτό το σύστημα βρίσκεται στην “πρώτη γραμμή”, αυτό είναι το μόνο που μπορεί να αντιμετωπίσει ενεργητικά και στα ίσια την αρρώστια.

Θα πρέπει να κόψουν λίγο τον ανακριτικό τόνο και να χαλαρώσουν οι ρεπόρτερ που έχουν ξαμολυθεί σ’ όλη τη χώρα και στήνονται έξω από τα καταστήματα των τραπεζών και ρωτάνε διάφορα.
“Που πάτε;;”, “γιατί ήρθατε;;”, “γιατί δεν φοράτε μάσκα και γάντια;;”…

Τι λέτε ρε;; Λίγος σεβασμός στην ιδιωτικότητα δεν βλάπτει. Μάλιστα επιβάλλεται κι απ’ τον νόμο…

Κάτι τέτοιες ώρες, ώρες δύσκολες που η ανάγκη για συγκεκριμένα προϊόντα είναι μεγάλη, καταλαβαίνουμε όλοι γιατί μια χώρα χρειάζεται να έχει βιομηχανία και βιοτεχνία στην οποία να βασίζεται.

Εμείς καταφέραμε μέσα σε ελάχιστα χρόνια (ας πούμε 30-40) να ρημάξουμε τον υποτυπώδη – σε σχέση με άλλες χώρες – βιομηχανικό τομέα της χώρας μας. Καθώς και τον πολύ καλό βιοτεχνικό τομέα που είχαμε.

Διαβάζω – όπως όλοι μας – τα άρθρα και τις ειδήσεις για την πορεία της ασθένειας που προκαλεί ο κορωνοϊός. Κάποιοι τίτλοι “χτυπάνε” στο μάτι πολύ, κάποιοι άλλοι όχι (δεν είναι βλέπετε τόσο… φαντεζί και συνήθως τους προσπερνάμε όλοι μας).

Δυο τίτλοι μου έκαναν εντύπωση την Παρασκευή. Και οι δύο είχαν να κάνουν με την Ιταλία και την κατάσταση που επικρατεί εκεί: ο ένας τίτλος χρησιμοποιούσε τη λέξη “ιαθεί” – ο άλλος τη λέξη “χαθεί”.

Τι να πει κανείς όταν βλέπει κόσμο να λιάζεται στις παραλίες της Αττικής, να σουλατσάρει στην παραλία της Σαλονίκης, να ανοίγει μαγαζιά σε Πάτρα και Πύργο, να κάνει μαθήματα σε Γρεβενά ή Γιάννενα, να λειτουργεί κέντρο αισθητικής ή κομμωτήριο σε άλλα μέρη της Ελλάδας;;

Να πει ότι η βλακεία είναι απύθμενη;; Ή ότι η ανευθυνότητα έχει χτυπήσει κόκκινο;;

Τις προηγούμενες ώρες, για μια ακόμη φορά, κυκλοφόρησε πάλι μια φήμη σχετικά με εμφάνιση κρούσματος κορωνοϊού στην περιοχή του Δήμου Αλεξάνδρειας (δώστε βάση στο “για μια ακόμη φορά”).

Η φήμη αυτή έλαβε μια άλλη διάσταση, αφού έγινε αντικείμενο αναπαραγωγής μέσα από το διαδίκτυο. Και στο διάστημα από το απόγευμα μέχρι το βράδυ αργά είχαμε και κάποια τηλεφωνήματα εδώ στην Περισκόπηση από φίλους αναγνώστες, για να μάθουν αν όντως υπάρχει κρούσμα.

Ας σοβαρευτούμε λίγο!

Περισσότερα “Ας σοβαρευτούμε λίγο με τα… “κρούσματα” στην περιοχή”

Μικρό πρέπει να είναι το καλάθι που κρατάμε ως χώρα μετά απ’ την επίσκεψη της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νταβιντ Σασσόλι και των υπολοίπων.
Ορθή η επιλογή της Κυβέρνησης να τους “ξεναγήσει” στο σύνορο της Ευρώπης.
Καλά και τα επικοινωνιακά, όπως το “η παρουσία μας εδώ στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα”.

Όμως… – πάντα θα υπάρχει ένα “όμως”.

Τόσα χρόνια τα γνωστά sites και blogs μας βομβαρδίζουν με “ειδήσεις” που αναφέρουν ότι νεαρές τραγουδιάρες – μοντέλες – τηλεπερσόνες “ρίχνουν το ίντερνετ” με τις εμφανίσεις τους (συνήθως στη Μύκονο ή σε χειμερινούς προορισμούς) και “μοιράζουν εγκεφαλικά”.

Ανήμερα της Καθαράς Δευτέρας ήταν η σειρά μιας πιο γνώριμής μας, της ΑΑΔΕ, να “μοιράσει εγκεφαλικά” – αφού γύρω στο μεσημεράκι χιλιάδες άνθρωποι είδαν στις οθόνες του κινητού τους μήνυμα από την Αρχή!

Εβδομήντα επτά θάνατοι από την εποχική γρίπη. Πόσοι ασχολήθηκαν με αυτό;;; Και πόσοι με τα επτά (7) κρούσματα του COVID-19 που καταγράφηκαν στην Ελλάδα μέχρι το πρωί της 1ης Μαρτίου;;;;

Για μια ακόμη φορά η υπερβολή περισσεύει.

Ό,τι του κατέβει του καθενός γράφει στο internet και στα λεγόμενα social media, μια οποιαδήποτε φήμη βαφτίζεται “είδηση” και γίνεται αντικείμενο διασποράς με έναν και μοναδικό σκοπό: λίγη παραπάνω τηλεθέαση και πέντε παραπάνω κλικ.

Άρχισαν τις εργασίες στα χωράφια τους οι αγρότες και τα ερωτήματα που τίθενται ήδη από τώρα, στην αρχή της καλλιεργητικής περιόδου, είναι πολλά.

Τα ερωτήματα προκαλούνται από μια σειρά γεγονότων που συνέβησαν τους τελευταίους μήνες και χρόνια, που έχουν να κάνουν με την πολιτική και τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί ή λαμβάνονται, με την οικονομία, με τις κλιματικές αλλαγές (και με το πόσο “έτοιμοι” είμαστε να τις δεχθούμε).

Οι διαφωνίες μεταξύ των 27 (πλέον) χωρών – μελών της ΕΕ, που ήρθαν στην επιφάνεια για μια ακόμη φορά επί τη ευκαιρία της κατάρτισης του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου της ΕΕ για την περίοδο 2021-2027, έδειξαν πολλά. Αλλά κυρίως ένα: το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ των χωρών.

Έγινε σαφές για μια ακόμη φορά πως αυτό το οποίο ζει και βασιλεύει στην ΕΕ είναι η έλλειψη αλληλεγγύης, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των “μεγάλων χωρών” και η ΕΕ των “πολλών ταχυτήτων”.

Πριν από λίγο καιρό είχαμε το “Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη”.
Τώρα έχουμε το “Το είπαμε, το κάναμε”.

Από επικοινωνιακά τρικ πάνε καλά τα δυο κόμματα και οι επιτελείς τους. Από ουσία όμως, τίποτε!!
Γιατί:

Εντάξει, πως να το κάνουμε τώρα;; Είναι η εποχή της κοπής της βασιλόπιτας! Μην παραπονιέστε κάποιοι για τις συνεχείς παρουσιάσεις από τα τοπικά blogs και sites (πέσανε και πολλές κοπές πίτας τα δυο τελευταία σαββατοκύριακα).

Είναι μια ιστορία που τη ζούμε τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, όπως ζούμε τις γουρουνοχαρές κοντά στα Χριστούγεννα και την πρωτοχρονιά, όπως τα καλοκαιρινά πανηγύρια με λύρες, ζουρνάδες και κλαρίνα, όπως τις σούβλες και τις οδηγίες για καλό κοκορέτσι το Πάσχα.

Ένα μόνο πράγμα διαφοροποιεί τις κοπές της πίτας από τα υπόλοιπα και τις κάνει μοναδικές: καμιά φορά το θέμα “ξεφεύγει” λίγο και βλέπουμε κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας στα μέσα Μαρτίου…

Επιχαίρουν στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο ή στις εφημερίδες κάποιες κυρίες και δεσποινίδες για την υποψηφιότητα μιας άλλης γυναίκας για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Επειδή είναι μια ακόμη θέση που μέχρι τώρα κατείχαν μόνο άνδρες και που θα την έχει και μια γυναίκα. Αναμφισβήτητα είναι ένα θετικότατο βήμα αυτό.

Αλλού όμως είναι το θέμα, γιατί αν καθίσουν και εξετάσουν τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, θα σιωπούσαν ή θα ασχολούνταν με οτιδήποτε άλλο εκτός από το φύλο της υποψήφιας – γιατί το φύλο πρέπει να πάψει να είναι το “διαβατήριο” ή μια “κλειστή πόρτα” για μια δημόσια θέση.