Συνέντευξη στο ΡΙΚ παραχώρησε ο χρυσός ολυμπιονίκης Λευτέρης Πετρούνιας, στην εκπομπή Τετ-α-τετ. Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στις 3 Οκτωβρίου και εμείς στην Ελλάδα την είδαμε μέσα από το ΡΙΚ sat.
Σε αυτή μίλησε για τη ζωή του, για την αθλητική του καριέρα (και τη στόχευσή του για το Τόκυο και όχι μόνο), για την οικογένειά του και για την απώλεια του πατέρα του, για την τριετία που ο ίδιος είχε αφήσει τη γυμναστική,
Η πρώτη, η ευχάριστη, είχε να κάνει με την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον γνωστό συνθέτη, στιχουργό, ερμηνευτή κλπ κλπ Μπομπ Ντύλαν.
Η δεύτερη, η δυσάρεστη, αφορά τον Ιταλό Ντάριο Φο, που πέθανε στα 90 του χρόνια.
Ο 75χρονος Μπ. Ντύλαν (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Robert Allen Zimmerman) βραβεύτηκε από την Σουηδική Ακαδημία «επειδή δημιούργησε νέες ποιητικές εκφράσεις μέσα στη μεγάλη παράδοση του αμερικανικού τραγουδιού». Να σημειωθεί ότι τα τραγούδια του έχουν σημαδέψει εποχές και καταστάσεις, ειδικά τις δεκαετίες του 1960-1970. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η γραμματέας της Ακαδημίας, ο Ντύλαν πρέπει να θεωρείται «ένας μεγάλος ποιητής μέσα στη μεγάλη παράδοση της αγγλόφωνης ποίησης».
και φαγωμάρα στην Τουρκία για το ποιος «παρέδωσε» νησιά στην Ελλάδα… – Κεμαλιστές εναντίον Ερντογάν για τη δήλωσή του. Πόσο αληθινή όμως είναι η φαγωμάρα;; Δύσκολο να το πιστέψει κανείς…Ξαναβγήκε στο κουρμπέτι ο Ερντογάν, μετά από ένα μικρό ειδύλλιο με την Ελλάδα που κράτησε λίγες εβδομάδες. Και μαζί του και πολιτικοί της κεμαλικής αντιπολίτευσης, που τον κατηγορούν ότι παρέδωσε νησιά στην Ελλάδα. Σε κατάσταση παράκρουσης, για μια ακόμη φορά.
Όλοι χρησιοποιούν τη γνωστή ρητορική περί.. «ριγμένης» Τουρκίας. Αυτή τη φορά το (υποτιθέμενο) ρίξιμο η Τουρκία το έφαγε – κατά Ερντογάν – στη Συνθήκη της Λωζάννης (έτος υπογραφής αυτής το 1923, με την οποία συνθήκη τερματίστηκαν μια σειρά από γεγονότα που είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα ιστορικά, από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα).
Τη… δόξα των Αμερικανών προέδρων ή των εστεμμένων ανά την Υφήλιο φαίνεται πως ζήλεψε (όχι προσωπικά αλλά λόγω της θέσης του) ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν – Κλώντ Γιούνκερ.
Ο Γιούνκερ, πρόεδρος του σαθρού οικοδομήματος που έχει χάσει το δρόμο του και ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, απευθύνθηκε στην ετήσια ομιλία του στους ευρωβουλευτές, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Με την Ελλάδα και την Κύπρο ασχολήθηκε σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις:
Ας είμαστε ειλικρινείς και πραγματιστές: η σύνοδος των χωρών του ευρωπαϊκού νότου είναι – αν ευδοκιμήσουν οι προσδοκίες – ένα καλό (πρώτο) βήμα για να γυρίσει η ΕΕ στις βάσεις της και να ξεκινήσει να βλέπει πρώτα τον πολίτη-άνθρωπο και μετά τους αριθμούς.
Όμως η σύνοδος στο Ζάππειο έδειχνε την ίδια ακριβώς στιγμή το χάσμα που υπάρχει εντός της ΕΕ, η οποία επιμένει να κοιτάει πρώτα τους αριθμούς και τα οικονομικά στοιχεία. Και αυτό γιατί από τη μια είχαμε τη συνάντηση στην Αθήνα και τις ίδιες ώρες είχαμε απ΄ την άλλη και το άτυπο Eurogroup στη Μπρατισλάβα. Που εκφράζει όσο τίποτε άλλο την κυρίαρχη σήμερα οπτική για την ΕΕ, τη γερμανική οπτική των πραγμάτων, που έχει και αυτή τους υποστηρικτές της…
(φυσικά στο Eurogroup δε λησμόνησαν να υπενθυμίσουν στην Ελλάδα ότι αν δεν ολοκληρωθεί το στύψιμο του κόσμου – και μάλιστα γρήγορα – με τα «προαπαιτούμενα», δόση δεν θα δει η Ελλάδα ούτε τον αιώνα τον άπαντα!).
Είναι άγνωστες ακόμη οι επιπτώσεις – τόσο σε εθνικό (ως προς τη Γερμανία) όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο – της ήττας της Δωροθέας, στις τοπικές εκλογές που έγιναν στο ομόσπονδο κρατίδιο Μακλεμβούργου – Πομερανίας. Σε αυτές το κόμμα της Δωροθέας πάτωσε στην κυριολεξία, κι ας ήταν εκλογές που έγιναν στην «έδρα» της, στη δική της εκλογική περιφέρεια. Βγήκε τρίτο κόμμα, με τους σοσιαλιστές να είναι πρώτοι και το AfD (κόμμα που εσχάτως η ρητορική του στηρίζεται σε θέσεις κατά μεταναστών, προσφύγων κλπ).
Τι μπορεί να φέρει αυτή η ήττα για την Ελλάδα είναι ακόμη άγνωστο. Πάντως, όπως έχουμε γράψει εδώ και χρόνια, είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή το Ελληνικό χρέος (όπως το εννοούν οι «θεσμοί» – Επιτροπεία, η ΕΕ και οι υπόλοιποι) θα συνδεθεί εντέχνως με το θέμα των προσφύγων.
Αυξάνεται ο αριθμός των θυμάτων που άφησε πίσω της η σεισμική δόνηση μεγέθους 6 βαθμών που χτύπησε την κεντρική Ιταλία τα ξημερώματα της 24ης Αυγούστου 2016.
Η Πολιτική Προστασία της Ιταλίας κάνει λόγο για 250 θύματα μέχρι στιγμής ενώ οι τραυματίες που νοσηλεύονται σε διάφορα νοσοκομεία αγγίζουν τους 365. Όπως ανακοινώθηκε, στην περιοχή βρίσκονται και επιχειρούν, αναζητώντας ζωντανούς στα χαλάσματα, πάνω από 5.400 μέλη σωστικών συνεργείων (μεταξύ αυτών και πάρα πολλοί εθελοντές). Τα συνεργεία έχουν καταφέρει κι έχουν βγάλει μέχρι το απόγευμα της Πέμπτης από τα χαλάσματα ζωντανούς 215 ανθρώπους.
Δυστυχώς ανεβαίνει όσο περνούν οι ώρες ο αριθμός των θυμάτων του σεισμού που σημειώθηκε τα ξημερώματα της Τετάρτης 24 Αυγούστου στην κεντρική Ιταλία.
Το βράδυ της Τετάρτης ο επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας είχε ανακοινώσει σε τηλεοπτική εκπομπή ότι ο αριθμός των θυμάτων ανέρχονταν στους 124 ενώ υπολογίζονται σε δεκάδες όσοι βρίσκονται ακόμη εγκλωβισμένοι στα χαλάσματα των χωριών, ορισμένα εκ των οποίων καταστράφηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Ισχυρή σεισμική δόνηση μεγέθους 6 Ρίχτερ σημειώθηκε τα χαράματα της Τετάρτης 24 Αυγούστου στην κεντρική Ιταλία, στην επαρχία του Rieti, στην περιφέρεια του Lazio.
Η δόνηση που είχε επίκεντρο στο χωριό Accumoli, σημειώθηκε στις 3:36 τοπική ώρα (4:36 ώρα Ελλάδας) και οι σεισμολόγοι καθορίζουν το εστιακό της βάθος στα 4 χλμ μόλις, γεγονός το οποίο σε συνδυασμό με τη διάρκεια (περίπου 20 δευτερόλεπτα) προκάλεσε θύματα και πάρα πολλές υλικές ζημιές.
Σε συνάντηση που (υποτίθεται πως) θα δώσει μια νέα ώθηση και (επίσης υποτίθεται πως) θα ήταν η έναρξη για τη «Νέα Ευρώπη» συμμετείχαν ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.
Θέλησαν δε να δώσουν στη συνάντηση και έναν συμβολικό – επικοινωνιακό χαρακτήρα. Για το λόγο αυτό ως τόπος της συνάντησης επελέγη το ιταλικό νησί Ventotene.
Που …κολλάει ο χαρακτηρισμός «συμβολικός – επικοινωνιακός χαρακτήρας»;;
Σίγουρα στο ότι είχε επικοινωνιακό χαρακτήρα!
Αυτό το 5+5 των δυο πλευρών της Μεσογείου (που πιθανόν να… «ανέβει» ως αριθμός και στο τέλος να καταλήξουν 15) ας το έχουμε στα υπόψη μας. Μπορεί να δρομολογήσει εξελίξεις, σημαντικές εξελίξεις.
Σε συνδυασμό και με την προγραμματισμένη για τις 9 Σεπτεμβρίου Διάσκεψη των ηγετών του Ευρωπαϊκού νότου.
Λαμβάνοντας υπόψη τα δημοσιεύματα που βλέπουμε και διαβάζουμε όλοι μας τις τελευταίες ημέρες και σχετίζονται με το έγγραφο που έβγαλε στον αέρα το γερμανικό Der Spiegel αλλά και τις δηλώσεις του Αυστριακού υπουργού των Εξωτερικών περί προσφυγικού, είναι να αναρωτιέται κανείς αν υπήρχε έστω και ένας λογικά σκεπτόμενος που να πίστεψε ποτέ ότι:
α) η Τουρκία θα εφάρμοζε τη συμφωνία με την ΕΕ για τη διαχείριση του προσφυγικού,
γράφει ο Γρηγόρης Γιοβανόπουλος
Τα χαράματα της 15ης Ιουλίου 1974 εκδηλώνεται το πραξικόπημα της Χούντας κατά του Εθνάρχη Μακαρίου.
Επιγραμματικά τα σημαντικότερα γεγονότα του Ιούλη του 1974 που συντέλεσαν από τη μια στην ανατροπή της Δικτατορίας στην Ελλάδα και από την άλλη προκάλεσαν ένα βαθύ, αγιάτρευτο τραύμα στη μαρτυρική Κύπρο, τραύμα το οποίο είναι ακόμα υπαρκτό και ορατό εξαιτίας της «Γραμμής Αττίλα» που βρίσκεται εκεί 42 χρόνια τώρα σαν κακοραμμένη πληγή και χωρίζει τη μαρτυρική Μεγαλόνησο στα δύο.
Ένα νέο δεδομένο (αναμενόμενο από κάποιους, από κάποιους άλλους όχι) καταγράφεται πλέον στον πόλεμο της Συρίας.
Ρωσικά βομβαρδιστικά μεγάλου βεληνεκούς απογειώθηκαν από την αεροπορική βάση Χαμαντάν του Ιράν και εξαπέλυσαν επιδρομές κατά θέσεων της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος και μαχητών του στις επαρχίες Χαλέπι, Ιντλίμπ και Ντέιρ αλ Ζουρ της Συρίας. Το γεγονός έσπευσε να επιβεβαιώσει και το ίδιο το Ιράν, με δηλώσεις αξιωματούχου του, μιλώντας για «ιρανο-ρωσική συνεργασία στη μάχη κατά της τρομοκρατίας στη Συρία».
Η πρώτη αυτή επίθεση από Ιρανικό έδαφος γίνεται βάσει συμφωνίας ….
Πιέζει και πιέζει στα ίσια: απελευθέρωση του καθεστώτος της βίζας ή ταφόπλακα στη συμφωνία για το προσφυγικό (που ουσιαστικά δεν έχει ενεργοποιηθεί μέχρι σήμερα).
Ο Ερντογάν δεν είναι κορόιδο, ποντάρει στη συνεχιζόμενη διαφορά απόψεων σε άπειρα θέματα μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας (με την οποία έχει ξεκινήσει εντονότατο φλέρτ εδώ και 1-2 εβδομάδες) και ζητάει ευθέως ότι ζητούσε τόσο καιρό πλαγίως ή με τρόπο καθαρά διπλωματικό.
Όσο για το θέμα των ροών από την Τουρκία προς την Ελλάδα, που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν σχεδόν μηδενικές, είναι πλέον σαφές αυτό που καιρό τώρα όλοι οι «επίσημοι» σκέφτονται και κανείς δεν παραδέχεται: ότι το κλειδί το έχουν οι Τούρκοι και θα λειτουργούν κατά το δοκούν, ανάλογα με την περίσταση, χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες ως μοχλό πίεσης τόσο προς την Ευρώπη γενικότερα όσο και προς την Ελλάδα ειδικότερα.