Οι συνέπειες των πυρκαγιών που πλήττουν τη χώρα είναι ανυπολόγιστες: περιβάλλον, κοινωνία, οικονομία είναι τα πρώτα που πλήττονται – ίσως και ανεπανόρθωτα.
Θα κάνουν αρκετά χρόνια να συνέλθουν (αν ποτέ το καταφέρουν πλήρως) τόσο το φυσικό περιβάλλον και τα δάση μας όσο και οι τοπικές κοινωνίες αλλά και η οικονομική ζωή των περιοχών που επλήγησαν.
Οι Ολυμπιακοί δεν είναι μόνο φώτα, κάμερες και χορηγοί με πολλά λεφτά.
Είναι κυρίως ιστορίες της ζωής των αθλητών που τις περισσότερες φορές είναι ιστορίες δύσκολες και δυσάρεστες. Είναι και προπονήσεις, πολλές προπονήσεις. Και στερήσεις αυτού που οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε “κανονικό” – ο πρωταθλητισμός δεν πάει παρέα με τσιμπούσια, ξενύχτια και καταχρήσεις.
Μπερδεύτηκε φαίνεται κάποιος απόστρατος Τούρκος αντιναύαρχος και κατηγορεί την Ελλάδα (μαζί με το κουρδικό PKK) ότι είναι υπεύθυνοι για τις πυρκαγιές που καίνε περιοχές της γείτονος.
Μπερδεύτηκε! Και ξεχνάει ότι η χώρα του ίσως και να έχει απευθείας σχέση με πάρα πολλές πυρκαγιές που κατέκαψαν την Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια (συγκεκριμένα πριν από περίπου 25 χρόνια).
Για την εγκύκλιο που ενημερώνει ότι οι Τράπεζες απαλλάσσονται – μεταξύ άλλων – από την υποχρέωση προσκόμισης Αποδεικτικού Ασφαλιστικής Ενημερότητας (ΑΑΕ) του e-Ε.Φ.Κ.Α. το έχετε ακούσει ή διαβάσει.
Πρόκειται για μια ιστορία που ξεκίνησε από το 2019 (επί ΣΥΡΙΖΑ) και τώρα βρίσκει πεδίο εφαρμογής.
Γράψτε δυο – τρία πράγματα και κρατήστε τα για τη συνέχεια. Θα χρειαστούν γιατί θα μας επηρεάσουν όλους.
Κούραση των lockdown, φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, λανθασμένες κομματικές αξιολογήσεις, δημοσιονομικά και αύξηση του χρέους στα 344 δις, αντιεμβολιαστικό συνονθύλευμα, σχέσεις με γείτονες και (το σημαντικότερο) απόπειρες για πολιτική/εκλογική κεφαλαιοποίηση.
Τα σχετικά με τα κρούσματα, εισαγωγές στα νοσοκομεία και θανάτους στοιχεία που ανακοινώθηκαν από τον ΕΟΔΥ για την Τρίτη 20 Ιουλίου είναι τελικά η απόδειξη όλων αυτών που έλεγαν οι ειδικοί πριν από λίγες ημέρες, σχετικά με σταδιακή αλλαγή της κατάστασης.
Είναι σίγουρο ότι το μάτι μας έχει μείνει στις κυβερνητικές παλινωδίες τύπου Μυκόνου (άνοιξε-κλείσε…) ή στο ότι η Εκκλησία εδέησε να υιοθετήσει πράγματα που έπρεπε να κάνει απ’ την αρχή της πανδημίας (και χωρίς να της ζητηθεί να το κάνει).
Πρέπει να ήταν κάπου εκεί στις αρχές Ιουνίου, όταν είχαμε “καμπανάκια” για τοπικά lockdown από κυβερνητικούς αξιωματούχους, κάθε φορά που μιλούσαν για τις περιοχές που είχαν χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη. Περίπου τις ίδιες ημέρες βλέπαμε στους χάρτες ότι η εμβολιαστική κάλυψη (τουλάχιστον 1η δόση) στη Μύκονο ήταν στο 89,15% ενώ οι ολοκληρωμένοι εμβολιασμοί είχαν φτάσει στο 77,31%.
19.866 ήταν τα μόρια που συγκέντρωσε στις Πανελλαδικές του 2021 η “πρώτη των πρώτων” (όπως συνηθίζεται να λέγεται), η Σοφία Βάγια.
Κι έγινε (πάλι) είδηση το αυτονόητο, δηλαδή μια πρόσκληση στο Προεδρικό Μέγαρο για να παρευρεθεί στην ετήσια δεξίωση, στις 24 Ιουλίου. Σε μια χώρα που αποδεδειγμένα η “αριστεία” (όπως την καταλαβαίνει ο μέσος νους) δεν επιβραβεύεται, είναι όντως είδηση.
Όμως ‘πρεπε να είναι;
Άνοιξε, σχεδόν σε όλες τις χώρες, μια “διπλή” συζήτηση: αν πρέπει να γίνει υποχρεωτικός ο εμβολιασμός κι αν θα πρέπει τα εμβόλια που… “περισσεύουν” να αποσταλούν σε χώρες που σήμερα δεν μπορούν να τα αγοράσουν.
Αν το δούμε με βάση την ονομασία (και τη θεωρητική ημερομηνία διεξαγωγής) των διοργανώσεων, η Ιταλία ζει αυτό το διάστημα ότι ζήσαμε εμείς το 2004 και το 2005.
EURO στη μπάλα (υποτίθεται το EURO του 2020) και Eurovision (αυτό έγινε κανονικά, το 2021).