Κατηγορία: Ευρώπη

Πήραν φωτιά τα ευρωπαϊκά σαλόνια με τις δηλώσεις του Ιταλού Ρέντσι, ο οποίος δεν φαίνεται διατεθειμένος να δίνει εξηγήσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στην ΕΕ (δηλαδή στους κάθε είδους Μπαρόζους, μαρόζους, Ντράγκι και ντράκους αλλά τα ‘χει κυρίως με τον Γιούνκερ) με την οικονομία της Ιταλίας να βρίσκεται στο αμήν.

Έχει τεράστιο χρέος (το δικό μας μοιάζει – ακόμη και αναλογικά να το βάλεις – με παιδική χαρά), το ΑΕΠ της σημειώνει πτώση (μοναδική περίπτωση μεταξύ του G7) ενώ τα εύσημα λαμβάνει ο … Μόντι για κάποιες διορθώσεις που έγιναν στον οικονμικό τομέα.

Ο Ρέντσι δεν είναι κορόιδο: έχει μπροστά του πολύ δρόμο, τον οποίο αν θέλει να τον διανύσει ο ίδιος ως πρωθυπουργός θα πρέπει να πει και κανα “όχι” στους Ευρωπαίους.

Όσο για τον Γιουνκερ; Αυτός με περισσό θράσος λέει ότι “Δεν είμαι από τους τύπους που τρέμουν μπροστά σε πρωθυπουργούς και σε άλλους ανώτατους αξιωματούχους” ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να πείσει τους Ευρωπαίους πολίτες (κυρίως) πως δεν είναι ο επικεφαλής ενός τεράστιου γραφειοκρατικού μηχανισμού που πλέον δεν εξυπηρετεί τους στόχους για τους οποίους δημιουργήθηκε.

Έληξαν οι δοκιμασίες αντοχής στις οποίες υπέβαλε τις ευρωπαϊκές τράπεζες η ΕΚΤ και όπως αποδείχθηκε από αυτά τα tests (μας έχουν κουράσει πια οι καναλάρες μας με τα “stress tests” και τα “stress tests”) από τις ευρωπαϊκές τράπεζες που ελέγχθηκαν λείπουν περίπου 25 δις ευρώ για να πουν πως πηγαίνουν καλά.

Αυτό όμως που έχει ενδιαφέρον είναι η ιστορία με τις ελληνικές τράπεζες.

.

Εντός λέγεται και γράφεται πως τα πήγαν καλά όλες.

.
Εκτός Ελλάδας όμως – σε ρεπορτάζ π.χ. του BBC ή των ΝΥΤ – άλλα γράφονται.

.
Δείτε στη συνέχεια τι γράφουν και οι ξένοι. Στο τέλος πάλι εμείς – οι δέκτες των ειδήσεων – θα πρέπει να αποφασίσουμε – ποιος λέει την αλήθεια και ποιος λέει ψέμματα (ή έστω “στρογγυλοποιεί” τα πράγματα). Επίσης εμείς θα πρέπει να αποφασίσουμε αν η ΕΚΤ έκρινε σωστά χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες  μεθόδους και στοιχεία ή όχι.

Πρώτη είδηση της ημέρας έως αυτή την ώρα δεν είναι άλλη από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Σκωτία – για το αν αυτή θα ανεξαρτητοποιούνταν ή όχι από το Ηνωμένο Βασίλειο. Με συντριπτική διαφορά η πλευρά του “όχι” στην ανεξαρτησία κέρδισε το δημοψήφισμα, λαμβάνοντας 2,001,926 ψήφους έναντι 1,617,989 “ναι”.

Πολλοί ανέπνευσαν (κυρίως η οικονομική ελίτ της ΕΕ και του ΗΒ – είναι βλέπεις τα πετρέλαια και τα αέρια πολλά στη Βόρεια Θάλασσα), άλλοι στεναχωρήθηκαν, οι πολιτικοί που συνηγορούσαν υπέρ της ανεξαρτησίας της Σκωτίας τώρα δηλώνουν πως αναμένουν να γίνουν πραγματικότητα όσοι έταξαν τα κόμματα του Λονδίνου αλλά και τα τοπικά τους παραρτήματα στη Σκωτία (περί ευρύτερης αυτονομίας).

Αυτό που μένει είναι το κλίμα τρομοκρατίας (τι θυμίζει αυτό, τι θυμίζει…;;;), αφού και τι δεν άκουσαν οι Σκωτσέζοι το τελευταίο διάστημα: από πιθανή κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος μέχρι πιθανά προβλήματα στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα. Με δυο λόγια, τα είδαν και τα άκουσαν όλα οι άνθρωποι…

(πάντως, σύμφωνα με όσα ακούγαμε τόσο καιρό, ούτε οι υπέρμαχοι του “ναι στην ανεξαρτησία” είχαν ξεκάθαρες θέσεις σε πολλά θέματα, είχαν ένα σχετικά “θολό” πρόγραμμα το οποίο δεν έπεισε και οι ψηφοφόροι να τους επικροτήσουν την κάλπη).

Ο φόβος του μαυρίσματος φυλάει τα …αντίπαλα ψηφοδέλτια.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει στις ευρωεκλογές, αφού οι αντίπαλοι για την προεδρία της Κομισιόν, Μάρτιν Σουτλτς και Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, σε συνέντευξη που έδωσαν μαζί σε τέσσερις ευρωπαϊκές εφημερίδες καταλήγουν λέγοντας πως η ψήφος σε λαϊκιστικές δυνάμεις είναι ψήφος σε κενές προτάσεις.
Παρά τις συγκλίνουσες απόψεις σε ορισμένα ζητήματα, έχουν τις διαφορές τους σε κάποια άλλα (όπως στο ρυθμό με τον οποίο θα πρέπει να προχωρήσει η Ευρώπη, το χρέος των χωρών, τη δημοσιονομική εξυγίανση).
Οι δυο “μεγάλοι” και επικρατέστεροι για τη θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι επίσης και φανατικοί υποστηρικτές της ομοσπονδιοποίησης της Γηραιάς Ηπείρου.

Ήμασταν όλοι τόσο χαρούμενοι όταν, δύο χρόνια πριν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέρριψε την ACTA. Αλλά η μηχανή των ισχυρών συμφερόντων (λόμπι) ποτέ δεν ξεκουράζεται, οι μεγάλες εταιρίες θα χρησιμοποιήσουν κάθε ευκαιρία για να εισάγουν τους ίδιους όρους σε κάθε άλλη διεθνή εμπορική συμφωνία που θα υπογράφουν οι κυβερνήσεις μας.

.

Θα προσθέσουν ακόμα και νέα πράγματα αν είναι δυνατόν, όπως το Investor State Dispute Settlement (ISDS). Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για το πως λειτουργούν αυτές “οι ρήτρες προστασίας των εταιρικών συμφερόντων” -από την μήνυση της Philip Morris ενάντια στην Αυστραλιανή κυβέρνηση για την νομοθεσία που ψήφισε το Κοινοβούλιο της Αυστραλίας για την απλοποίηση της εμφάνισης των πακέτων στα τσιγάρα (βλ. Tobacco Plain Packaging Bill 2011), την μήνυση της φαρμακευτικής εταιρίας Eli Lilly ενάντια στον Καναδά για την άρνηση καταχώρησης πατέντας (βλ. “Eli Lilly vs. Canada: The Patent War Moves to Washington“), έως την δυνατότητα που δίνουν σε μεγάλες εταιρίες να μπορούν να σέρνουν ολόκληρα κράτη στα διεθνή δικαστήρια απαιτώντας υπέρογκες αποζημιώσεις για παραβάσεις των όρων στις διακρατικές εμπορικές συμφωνίες.

Εκλογές δεν είναι μόνο οι δημοτικές ή οι περιφερειακές, είναι και και οι ίδιας (αν όχι μεγαλύτερης) ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, στις οποίες ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν δίνουμε τη σημασία που τους αρμόζει. Ας το ξεκινήσουμε από εκεί το θέμα, γιατί σε ποσοστό πάνω από 81% – κατά μέσο όρο – οι νόμοι που ισχύουν στις χώρες της ΕΕ δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από “εναρμονίσεις” ευρωπαϊκής νομοθεσίας στα εθνικά δίκαια.

Απουσία λοιπόν του Alexis έγινε χθες το βράδυ στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας το πρώτο ντιμπέιτ για την οικονομία μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο Alexis ήταν ο μεγάλος απών ενώ παρόντες ήταν άλλοι …αστέρες.

Αναλυτικά:

Συμφωνία της πλάκας φαίνεται πως ήταν αυτή της Γενεύης για την Ουκρανία, αφού όπως δείχνουν τα γεγονότα έγινε “για τα μάτια του κόσμου”.
Ο καθένας τραβάει τον δρόμο που έχει επιλέξει εδώ και καιρό, αδιαφορώντας για μια σειρά από παρενέργειες και κινδύνους που ελλοχεύουν αν το θέμα συνεχιστεί με τον τρόπο που συνεχίζεται εδώ και περίπου 2,5 μήνες.
Οι Ρώσοι κατηγορούν τους Ουκρανούς (και εμμέσως τους υποστηρικτές τους σε δυτική Ευρώπη και Αμερική) ενώ οι Αμερικανοί (που έχουν βρει ευκαιρία, λόγω και της εγγενούς αδυναμίας της Δωροθέας να εκφραστεί όπως θα ήθελε!) θέλουν να είναι – και είναι – το πρώτο βιολί από την άλλη πλευρά.
Και αν υπάρχει ένας τρόπος που ήδη μελετάται, εκτός της διάλυσης της Ουκρανίας που δεν συμφέρει κανέναν, αυτός είναι να “καθαρίσουν” μέχρι να βγει η Άνοιξη την προσωρινή ουκρανική Κυβέρνηση και να αναλάβουν μετριοπαθείς που θα μπορούσαν να συνομιλήσουν και με τη Δύση και με τη Ρωσία – παραχωρώντας φυσικά κάτι εις αμφότερους τους Μνηστήρες…

Στη χώρα μας βρίσκεται από το μεσημέρι η Δωροθέα, για επίσκεψη – αστραπή: ήρθε γύρω στις 14.30, θα φύγει στις 21.30 (ως φυσική παρουσία, γιατί η σκιά της είναι βαριά πάνω από τη χώρα εδώ και αρκετά χρόνια)..

Η Αθήνα θυμίζει αποκλεισμένη περιοχή, με περίπου 5000 αστυνομικούς στο πόδι, πολλοί σταθμοί του μετρό και δρόμοι έχουν κλείσει (ή κλείνουν καθώς η Δωροθέα κινείται στην ελληνική πρωτεύουσα). Σε μια στιγμή …ειλικρίνειας – κατά τη συνάντηση με νέους επιχειρηματίες – είπε στους επιχειρηματίες ότι ελπίζει το βράδυ να τους δεχθούν οι φίλοι τους επειδή την είδαν (προφανώς της έχουν πει ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων έχει την καλύτερη γνώμη για την ίδια!).

.
Από την άλλη, έχουμε:

Ο Ζέφυρος βοήθαγε τον Οδυσσέα να φτάσει στην Ιθάκη. Επίτηδες τον είχε αφήσει ο Αίολος έξω. Οι υπόλοιποι άνεμοι ήταν καλά κλεισμένοι μέσα στον ασκό του Αιόλου. Όταν όμως ο ασκός άνοιξε…

.

Νατα, νάτα! Τα γράφαμε, τα λέγαμε (όχι μόνο εδώ, γιατί και εμείς αλλού – και μάλιστα σε πολλά μέρη – διαβάζουμε): αν αρχίσει η ιστορία με την Κριμαία, δεν πρόκεται να τελειώσει με μια ανακήρυξη ανεξαρτησίας της περιοχής της Κριμαίας αλλά το έργο θα επαναληφθεί και αλλού.
Λέγαμε λοιπόν ότι αν ξεκινήσει κάτι, αυτό θα επεκταθεί σε όλη την ανατολική Ουκρανία, στην οποία η πλειοψηφία των κατοίκων είναι ρωσικής καταγωγής. Και οι Ρώσοι (ο Πούτιν δηλαδή) θα είναι αναγκασμένοι…

Στις χώρες της Ευρώπης η ώρα άλλαξε σήμερα, όμως στην Κριμαία ακόμη και η αλλαγή της ώρας έχει και αυτή τη σημειολογία της.

Ενώ οι υπόλοιποι πήγαμε μια ώρα “μπροστά”, στην Κριμαία έβαλαν τα ρολόγια τους μπροστά 2 ώρες, ώστε να συμβαδίζουν πλέον με την ώρα της νέας τους πρωτεύουσας, της Μόσχας (Моско́вское вре́мя).

Σε συγκέντρωση που έγινε κάτω από το ρολόι του σιδηρ. σταθμού της Συμφερόπολης (στην οποία ήταν πολλοί οι παρευρισκόμενοι) γιορτάστηκε ακόμη και αυτό.

Να σημειωθεί πως η Ρωσία δεν υιοθετεί τη θερινή ώρα από τις 27 Μαρτίου του 2011 (π.χ. η Μόσχα είναι πλέον στη ζώνη ώρας UTC +4) ενώ στη χώρα του Πούτιν υπάρχουν εννέα ζώνες ώρας, που καθορίσουν τη ζωή των ανθρώπων από το Καλλίνιγκραντ (στα δυτικά, στην Βαλτική) μέχρι τη χερσόνησο της Καμτσάτκα (στα ανατολικά, στην Ιαπωνική θάλασσα).