Στο δεύτερο 24ωρο μπήκε η επιχείρηση εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και πλέον είναι σαφές ότι στόχος του Πούτιν είναι να ρίξει την Κυβέρνηση της χώρας και να μετατρέψει το Κίεβο σε πρωτεύουσα μιας χώρας-προτεκτοράτου.
Πρόκειται για μια κίνηση που αλλάζει όλα τα δεδομένα στις διεθνείς σχέσεις, αφού μπαίνουμε σε εποχή αναθεωρητισμού και επιβολής του “δίκαιου του ισχυροτέρου” κι όχι των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.
Την ανεξαρτησία 2 επαρχιών της Ουκρανίας αναγνώρισε πριν από λίγη ώρα η Ρωσία. Αρχικά ο πρόεδρος της Ρωσίας Β. Πούτιν γύρω στις 9 το βράδυ (ώρα Ελλάδας) σε διάγγελμά του έκανε μια αναδρομή στη δημιουργία της Ουκρανίας.
Δυο – τρεις απλές σκέψεις για τη δική μας ενεργειακή επάρκεια στην περίπτωση που στραβώσει πολύ η κρίση στην Ουκρανία.
Αφού τα κόμματα κάθισαν και τα … μέτρησαν, στην Ιταλία αποφάσισαν να ξαναψηφίσουν τον απερχόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Δυνάμεις χωρών του ΝΑΤΟ έχουν αρχίσει να μαζεύονται στην περιοχή της Μεσογείου, με ότι κι αν αυτό σημαίνει για την πορεία του ουκρανικού θέματος.
Κι όμως, τα κατάφερε. Και πλέον είναι υποψήφιος της Κεντροδεξιάς για την Προεδρία της Δημοκρατίας στη χώρα του, στην Ιταλία.
Ζόρικα φαίνεται πως είναι τα πράγματα για τον Μπόρις (τον γνωστό και ως “ΜπόΤζο” ή “Μπόρις τον Τρομερό”), αφού μπορεί να … γλύτωσε από διάφορες κακοτοπιές, τώρα όμως είναι σε δύσκολη κατάσταση.
Για τον θάνατο του απερχόμενου προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, Ντάβιντ Σασσόλι, είχαμε γράψει εδώ. Η θητεία του ήταν να ανανεωθεί, όχι μόνο επειδή ως πρόεδρος έκανε πράγματα που άλλοι δεν μπόρεσαν (ή δεν ήθελαν) να κάνουν, αλλά και επειδή στην ΕΕ υπάρχουν κάτι περίεργες ισορροπίες που στη θεωρία τουλάχιστον θα πρέπει να κρατηθούν.
Ο Σασσόλι όμως εδώ και πολύ καιρό είχε εμφανίσει προβλήματα υγείας. Αν ο Σασσόλι ήταν καλά θα έθετε πάλι υποψηφιότητα, όμως εδώ και καιρό το είχε αποκλείσει λόγω της υγείας του.
Τέθηκαν λοιπόν πάλι τα ζητήματα των ισορροπιών μεταξύ των διαφόρων ομάδων για το μοίρασμα των υψηλών θέσεων της ΕΕ. Και όπως φαίνεται, τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα.
Πάντως αυτό που ακούγεται είναι πως μια θέση αντιπροέδρου στο ΕΚ θα καταληφθεί από Ελληνίδα ευρωβουλευτή. Δεν είναι και πολλές οι γυναίκες που εκπροσωπούν τη χώρα μας στο ΕΚ – από τους 21 εκπροσώπους της Ελλάδας, μόλις οι 5 είναι γυναίκες. Εξ’ αυτών τρεις συμμετέχουν στην ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, μια στην ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών και μια στην ομάδα της Αριστεράς. Αν επιβεβαιωθούν οι φήμες για τα παζάρια μεταξύ των ομάδων του Ευρωκοινοβουλίου, τότε η Ε. Καϊλή πιθανόν να καταλάβει θέση αντιπροέδρου μέχρι τον Ιούνιο του 2024.
Δύσκολη είναι ακόμη η κατάσταση στο Καζακστάν, μετά από αρκετές ημέρες ταραχών σε διάφορες πόλεις.
Πρόκειται για μια χώρα που έχει στο υπέδαφός της το 3% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου, το 40% των αποθεμάτων ουρανίου αλλά και τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου.
Κάποτε την περιοχή μας τη λέγανε “πυριτιδαποθήκη” της Ευρώπης. Αργότερα, με λίγο θάψιμο λόγω του Ψυχρού Πολέμου (όπου ο ένας φοβόταν τον άλλο και όλοι μαζί φοβούνταν μια σύρραξη ΗΠΑ – ΕΣΣΔ) και με το κέλυφος της Γιουγκοσλαβίας για κάλυψη, τα πράγματα κάπως ηρέμησαν.
Οι παλιές έριδες ξαναβγήκαν στη φόρα τη δεκαετία του 1990 – και είχαμε τα γνωστά πολεμικά γεγονότα και τα 1000 κράτη, κρατίδια και αυτόνομες περιοχές στο χώρο που κάποτε ήταν η Γιουγκοσλαβία.
Μεθοδικά και με περισσό ζήλο η Τουρκία έχει αρχίσει να κλιμακώνει για μια ακόμη φορά την ένταση στις σχέσεις της με την Ελλάδα.
Σταδιακά, ξεκινώντας (όπως πάντα) πρώτα με επιστολές και παραστάσεις σε διεθνείς οργανισμούς για ανύπαρκτα πράγματα (δείτε ΕΔΩ ένα παράδειγμα προσπάθειας “χτισίματος” μιας ακόμη βάσης εκκίνησης διεκδικήσεων) και συνεχίζοντας με δηλώσεις αξιωματούχων όπου σταθούν και όπου βρεθούν, η Τουρκία επιμένει να διατηρεί την ένταση, απειλώντας και ζητώντας πράγματα που δεν της ανήκουν.
Τον Πούτιν θα δει ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στο Σότσι της Ρωσίας και ίσως θα πρέπει να δούμε 2-3 πράγματα, αφού το γεωπολιτικό περιβάλλον είναι προβληματικό.
Αρχικά θα πρέπει να πούμε ότι ο Μητσοτάκης είναι ο πρώτος ξένος που βλέπει ο Πούτιν το διάστημα αυτό, εν μέσω της πανδημίας. Με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει.
… συνεχίζουν να στέλνουν αβέρτα επιστολές, τη μια μετά την άλλη, στον ΟΗΕ.
Δεν είναι λοιπόν μόνο ο κορωνοϊός. Υπάρχουν δεκάδες άλλα θέματα που ταλαιπωρούν αυτή τη χώρα, με μεγαλύτερο όλων την τουρκική προκλητικότητα, θρασύτητα και χυδαιότητα. Το κράτος που αιματοκύλησε την Κύπρο, που έχει εισβάλει στα εδάφη των μισών του γειτόνων, που απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα (με νόμο που ψήφισε), ξαναχτύπησε.
Οι ιστορίες για βασιλιάδες, πρίγκιπες και λευκά άλογα είναι το παρελθόντος.
Όπως στο παρελθόν θα πρέπει να μείνει και ο μύθος ότι όλος αυτός ο βασιλικός συρφετός που ακόμη υπάρχει σε κάποια κράτη είναι κάτι το… “ιδιαίτερο” σε σχέση με όλους εμάς τους κοινούς θνητούς – το “γαλαζοαίματος” δε βγήκε τυχαία, πρέπει να έχουν (έστω και εικονικά) κάτι το ιδιαίτερο για να διεκδικούν και να δικαιολογούν εξουσία, δημόσιο πλούτο και υποκλίσεις!
Κακά τα ψέμματα: οι εξελίξεις στα Σκόπια θα δημιουργήσουν (αναπόφευκτα) πρόβλημα στα Βαλκάνια.
Όχι ότι ο Ζάεφ ήταν κάποιο “πρότυπο αξιοπιστίας και σταθερότητας”! Δεν ήταν και λίγες οι φορές που αυτός και η Κυβέρνησή του έκαναν τα … στραβά μάτια και παραβίαζαν κατάφωρα συμφωνηθέντα με την Ελλάδα – κι η Ελλάδα του έδινε λίγο αβάντζο, μπας και καταφέρει να ισορροπήσει μεταξύ εθνικιστών και ηλιθίων που έχουν άγνοια κινδύνου.