Περισκόπηση

Καλημέρα!

Σήμερα κλείνουμε 2 βδομάδες από τότε που ξεκίνησαν τα σπασίματα και οι ταραχές στο κέντρο της Αθήνας και φαίνεται πως δεν άλλαξε απολύτως τίποτε! Οι κυβερνώντες συνεχίζουν τις ίδιες ακριβώς μ@^@&ιε$ (αντί να καθίσουν σε ένα τραπέζι μαζί με τους αντιπολιτευόμενους και να δουν τι φταίει, σοβαρά και νηφάλια, προτείνοντας λύσεις που να είναι εφικτές και προς τη σωστή κατεύθυνση), οι γνωστοί-«άγνωστοι» εξακολουθούν να ξεφτιλίζουν μια ολόκληρη χώρα κάθε βράδυ (αντί να τους μαζέψουν και να τους χώσουν μέσα), η Αστυνομία συνεχίζει το βιολί της (εκτελώντας εντολές ανικάνων που την ξεφτυλίζουν καθημερινά στα μάτια του Έλληνα πολίτη) και η κοινωνία εξακολουθεί να υφίσταται μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου για να …αγανακτήσει και να ξεσηκωθεί αναλαμβάνοντας δράση κατά κάποιου άλλου, του ζωντανότερου ίσως, κομματιού της.

Το ευχάριστο στην όλη υπόθεση είναι άλλο: πως 50-100 νοματαίοι κατάφεραν να ανεβούν στην Ακρόπολη αυτή τη βδομάδα και να υψώσουν πανό που καλούσε σε αντίσταση, σε αντίδραση. Κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν ένα αρχαίο μνημείο, ένα σύμβολο της αρχαίας ελληνικής μεγαλοπρέπειας για να αναδείξουν την οργή και αγανάκτηση ενός ολόκληρου λαού που κάποτε έκτιζε Ακροπόλεις με τις ευλογίες ικανότατων ηγετών που άξιζαν τη θέση τους (ενώ σήμερα «χτίζει» αυθαίρετα και ημιυπαίθριους επάνω σε καταπατημένα οικόπεδα αγορασμένα από το Βατοπέδι με την ευλογία των πολιτικών του «ηγετών» και «παραγόντων» που είναι πρακτικά ανίκανοι να χωρίσουν δυο γαϊδάρων σανό).
Καλά έκαναν και το ανάρτησαν εκεί το πανό τους: για να αντιληφθούμε κάποια στιγμή τι είμαστε ικανοί να φτιάξουμε ως λαός και σε τι σημείο ύπνωσης έχουμε έρθει.

Επίσης τις τελευταίες ημέρες ακούω πολλά για «υπουργούς κοινής αποδοχής» σε κρίσιμα υπουργεία (όπως το Οικονομίας) ή ακόμη και για «ευρύτερο / μεγάλο συνασπισμό» των κομμάτων (όπως στη Γερμανία, πριν λίγα χρόνια). Ας κόψουν τις βλακείες, ειδικά όσοι τα λένε και είναι ταυτόχρονα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, γιατί τους άλλους τους είδαμε 5 χρόνια τώρα. Ψάχνουμε την εναλλακτική λύση τώρα, μια αξιόπιστη και διαρκή λύση. Όχι για το άλλοθι της Κυβέρνησης!
Όμως ΑΝ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΑΠΟΙΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ της χώρας και ψάχνουν για συνενόχους που θα καλύψουν και τη δική τους ανεπάρκεια όταν γίνουν κυβέρνηση, ας μας το πουν ευθέως να τελειώνουμε ΚΑΙ με αυτούς. Ας τα μαζεύουν και ας του δίνουν από το Κίνημα, για να δούμε τελικά σε ποιούς θα απευθυνθούμε, ποιά πόρτα να χτυπήσουμε για να μας οδηγήσει να βγούμε από την κρίση.

Κλείνουμε ήδη μια εβδομάδα ταραχών και διαδηλώσεων στη χώρα μας, που ξεκίνησαν με αφορμή το θάνατο ενός 15χρονου. Και εκτός από τα εντός Ελλάδας τώρα έχουμε να ανησυχούμε και για τα όσα συμβαίνουν ή θα συμβούν και εκτός χώρας!
Τα γεγονότα έχουν τεράστιο αντίκτυπο στο εξωτερικό, αφού ήδη Έλληνες του εξωτερικού ή πολίτες χωρών του εξωτερικού διαδηλώνουν ή ακόμη και καταλαμβάνουν συμβολικά προξενεία και πρεσβείες της χώρας μας. Δυστυχώς όμως το πράγμα ΔΕΝ θα μείνει εκεί.
Το σίγουρο είναι πως το φαινόμενο θα εξαπλωθεί και σε πολλές χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης, οι οποίες έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με την Ελλάδα: σταδιακή εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, οικονομική αφαίμαξη των πολλών προς όφελος των ολίγων, μεγάλα ποσοστά ανεργίας σε ολόκληρο το φάσμα του ενεργού πληθυσμού, παιδεία που αλλάζει ρότα κάθε 3-4 χρόνια χωρίς να υπάρχει σοβαρός σχεδιασμός, υψηλή ανεργία μεταξύ νέων που έχουν 5-6 πτυχία, απομάκρυνση των νέων από την πολιτική, παροχές υγείας που θυμίζουν Ηνωμένες Πολιτείες, οργισμένους αγρότες που σιγά-σιγά εξαφανίζονται από τον κοινωνικό χάρτη, πολιτικούς που έχουν χάσει την επαφή με το λαό και ασκούν κρατική βία για να αντιμετωπίσουν προβλήματα που αντιμετωπίζονται με άλλους τρόπους (προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν αλλά είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν).
Τα κοινά μας είναι πολλά με τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Πηγή του κακού – που θα εξαπλωθεί με γοργό ρυθμό – κατ’ εμέ είναι απλά και μόνο μια: το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια διαδικασία (και συγκεκριμένα η ενοποίηση της Ευρώπης) που ξεκίνησε ανάποδα, από επάνω προς κάτω! Πήγαν να «ολοκληρώσουν» την Ευρώπη ξεκινώντας πρώτα από τις τράπεζες, τις εταιρίες, το χρήμα. Δεν κοίταξαν τους λαούς και τα προβλήματά τους, δεν προσπάθησαν πρώτα να εξομαλύνουν τις κοινωνικές διαφορές που υπάρχουν παντού! Αντίθετα, ξεκίνησαν να χτίζουν από το ρετιρέ ενώ τα θεμέλια είναι σαθρά!
Τελευταία διάβασα σε site του εξωτερικού να μιλούν για κοινό μέτωπο τρομοκρατών σε Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία. Θα βαπτισθούν «τρομοκράτες» όλοι όσοι αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο. Και αυτό είναι επικίνδυνο, αφού όσο πάμε αρχίζουμε να μοιάζουμε με την κοινωνία του οργουελικού μυθιστορήματος που όλοι γνωρίζουμε. Γιατί κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε κοινωνικές αναταραχές χωρίς τέλος και χωρίς μέτρο. Η βία θα φέρει βία, αυτό είναι σίγουρο όσο και επικίνδυνο, και πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος. Χρειάζονται ριζικές αλλαγές χωρίς να υπολογίζεται το κόστος τους σε χρήμα. Πρέπει όμως να υπολογίζεται το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, το κοινωνικό κόστος, το κόστος που θα πρέπει να επωμιστούν οι οργανωμένες κρατικές δομές.
Τα σύγχρονα κράτη θεμελιώθηκαν από ανθρώπους που αγωνίστηκαν με θάρρος και θράσος απέναντι στα καθεστώτα που τους καταπίεζαν: στην Ελλάδα τους ονόμαζαν «κλέφτες», στην Ιταλία «ξυπόλυτους του Garibaldi», στις ΗΠΑ «επαναστάτες κατά του βασιλιά». Σήμερα έχουμε φτάσει (τουλάχιστον σε Δυτική Ευρώπη και Βορ. Αμερική και Ωκεανία) σε ένα επίπεδο πολιτισμού που δεν είχαμε φτάσει ΠΟΤΕ! Δεν απαιτούνται πλέον επαναστάσεις για να χτίσουμε κράτη, για να χτίσουμε κοινωνικές δομές που λείπουν. Απαιτούνται όμως αγώνες κατά αυτών και των μηχανισμών τους που δεν σεβάστηκαν το αίμα και τον κόπο των «κλεφτών», των «ξυπόλυτων” ή των «επαναστατών”. Απαιτείται άμεσα αλλαγή και αναδιανομή του πλούτου, ενός πλούτου των λαών που τον νέμονται όμως οι ολίγοι, οι εκλεκτοί. Απαιτείται άμεσα να ξαναγεννηθεί η Δημοκρατία και να ισχύσει ξανά η αξιοκρατία….

Από το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου του 2008 μέχρι και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ολόκληρη η χώρα και το σύνολο των πολιτών, οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα και να ψηφίζουν, βλέπουν αποσβολωμένοι ένα κράτος που είναι απών. Δεν είδαν τίποτε το νέο, τίποτε το πρωτότυπο. Απλά έγινε εμφανές ένα καθεστώς που υπάρχει και κρατάει «ζωντανό» το δημόσιο τομέα τα τελευταία 35 χρόνια (η προ του 1974 περίοδος πολύ απλά δεν μας ενδιαφέρει).
Έγινε εμφανής, ακόμη και σε αυτούς που δεν το παραδέχονταν μέχρι σήμερα, πως το κράτος αυτό πηγαίνει μπροστά από κεκτημένη ταχύτητα! Δε λειτουργεί τίποτε, πολύ απλά!!
Από την ημέρα εκείνη και μετά πήρε μπροστά μια μηχανή που μόνο σκοπό έχει να διαλύσει ακόμη και αυτές τις ελάχιστες αντιστάσεις που έχουν απομείνει στο Έλληνα και στην Ελληνίδα, να τον κάνει να αγανακτήσει και να πει «που είναι επιτέλους το Κράτος; ». Και να αναζητήσει μια λύση που θα είναι αντιδημοκρατική, που δεν ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία του λαού μας! Θέλουν να μας κάνουν να αναζητήσουμε τους σωτήρες ή στην καλύτερη περίπτωση να παρουσιαστούν οι ίδιοι σαν σωτήρες από μια κατάσταση για την οποία ευθύνονται αυτοί οι ίδιοι.

Αλλά που να το βρει το Κράτος που αυτές τις ημέρες είναι απών; Και πιο Κράτος να βρει;
• Αυτό που τα έχει κάνει κυριολεκτικά σκατά εδώ και πολλά-πολλά χρόνια;
• Αυτό που διοικείται από ένα μάτσο ανίκανων πολιτικών, που νομίζουν πως είναι εθνοσωτήρες (και οι οποίοι δεν είναι ικανοί να χωρίσουν δυο γαϊδάρων σανό;)
• Αυτό που βασίζει τη λειτουργία του σε ένα μάτσο αποτυχημένους πολιτευτές που γίνονται ξαφνικά διοικητές οργανισμών και υπηρεσιών ή γραμματείς υπουργείων με μόνο τους προσόν την κομματική τους ταυτότητα;
• Αυτό που χωρίς το «μέσον», το «βύσμα» ή όπως σκατά αλλιώς πείτε το δεν κινείται;
• Αυτό που παρέχει παιδεία (απομνημόνευση δηλαδή, όχι μάθηση) τρίτης κατηγορίας;
• Αυτό που παρατάει παιδιά με 7 και 8 πτυχία στο ταμείο ανεργίας, χωρίς να τους δίνει σημασία;
• Αυτό που καλύπτει σκάνδαλα και σκανδαλάκια συστήνοντας κοινοβουλευτικές εξεταστικές επιτροπές που βγάζουν τόσα πορίσματα όσα είναι τα κόμματα της Βουλής;
• Αυτό που αφήνει την αγορά, 10 πολυεθνικές και άλλους 10 τοπικούς μεγαλοκαρχαρίες να αλωνίζουν ασύδοτοι;
• Αυτό που φταίνε όλοι οι άλλοι (συνήθως οι προηγούμενες κυβερνήσεις) για τα δεινά του τόπου;
• Αυτό που διοικείται από ΕΥΘΥΝΟΦΟΒΟΥΣ ;
• Αυτό που κρύβεται πίσω από 10 πουλημένους δικαστές και εισαγγελείς (που εκθέτουν τους χιλιάδες άλλους που κάνουν τη δουλειά τους παλικαρίσια, χωρίς να φοβούνται την πολιτική ηγεσία του εκάστοτε υπουργείου);
• Αυτό που σε καιρούς δύσκολους ξεσκίζει με φόρους και τέλη τους πάντες, ενώ θα έπρεπε να κάνει το αντίθετο;
• Αυτό που αντί να βοηθά τους αδύναμους πολίτες, τους αφήνει στην τύχη τους;
• Αυτό που μας βλέπει όλους σαν υπηκόους και όχι σαν πολίτες;
• Αυτό που πληρώνει τους αγρότες του με 10 λεπτά το κιλό το καλαμπόκι ή με 25 λεπτά το κιλό το γάλα;
• Αυτό που μοιράζει τριχίλιαρα σε κατεστραμμένους πυρόπληκτους και δις σε τραπεζίτες;
• Αυτό που ελέγχει τον τύπο με το μαγαζάκι στη γωνία, αφήνοντας τους μεγαλοβιομήχανους να αλωνίζουν;
• Αυτό που – προκλητικά – μοιράζει συντάξεις και αδυνατεί να δώσει μια σύνταξη της προκοπής στους πραγματικούς απόμαχους της ζωής;
• Αυτό που αφήνει 300 κωλόπαιδα να σπάνε Αθήνα και Θεσσαλονίκη τα τελευταία 30 χρόνια, ποιος ξέρει με ποιο σκοπό;
• Αυτό που σε κάθε έλεγχο που κάνει, καταφέρνει να τους βγάζει όλους λάδι;
• Αυτό που αφήνει το πλιάτσικο να εξουσιάζει τις πόλεις, με σκοπό να …εξοργιστούν οι νοικοκυραίοι, ενώ μπορεί να τους μαζέψει μέσα σε 15 λεπτά;
• Αυτό που προσπαθεί να κρύψει τη γύμνια του και την ανικανότητά του με τρόπους που τυπικά είναι νόμιμοι αλλά στην ουσία τους είναι ανεπαίσχυντοι και άδικοι!

Αυτό είναι το Κράτος μας!! Ένα ατελείωτο μπουρδέλο, χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς μια «μαντάμ» τέλος πάντων που να κάνει κουμάντο! Γιατί ακόμη και το μπουρδέλο με τη….. “μαντάμ” το σέβεσαι! Εδώ τι να σεβαστείς;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δε φταίνε μόνο οι πολιτικοί μας, φταίνε και αυτοί που αποτελούν τον πνευματικό κόσμο της χώρας, τρομάρα τους! Εξαφανισμένοι είναι, χρόνια τώρα, πίσω από τις πόρτες της Ακαδημίας Αθηνών ή μέσα σε βιβλιοθήκες.
ΦΤΑΙΜΕ όμως και όλοι εμείς, που περηφανευόμαστε για τη φοροδιαφυγή που κάναμε πέρισυ, φταίμε και εμείς που μπαζώσαμε ή χτίσαμε επάνω σε μπαζωμένα ή καμένα, φταίμε και εμείς που τα … χώσαμε για να γίνει η δουλίτσα μας, φταίμε και εμείς που ψηφίσαμε τον κάθε ανίκανο για να διορίσει το παιδί μας στο Δημόσιο. ΦΤΑΙΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ, ΣΙΓΟΥΡΑ, ΑΦΟΥ ΒΑΛΑΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ Ή ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ!!
Μένει μόνο η ιδέα, η Ελλάδα μας! Τίποτε άλλο! Χρειαζόμαστε άμεσα μια νέα Μεταπολίτευση, να απαλλαγούμε από τους ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ και ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΥΣ και να ξεκινήσουμε από την αρχή! Πρέπει να αποκτήσουμε και εμείς συνείδηση όμως για να πάμε μπροστά!
Γιατί αξίζουμε κάτι καλύτερο, πρώτα ως Έλληνες και έπειτα ως πολίτες!

Βόρεια Δημοκρατία της Μακεδονίας!

Έτσι τη …βάφτισαν ο Νίμιτς και οι συν αυτώ.

Η “ΝΟΤΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ” ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ?
γιατί ίσως χρειαστεί να την απελευθερώσουν σε καμιά δεκαριά χρονάκια

Αν πριν από 2 χρόνια κάποιος υπουργός έλεγε στον αμερικανό πρόεδρο πως η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ θα παρενέβαινε και θα δάνειζε τεράστια ποσά σε ιδιωτικές τράπεζες για να τις σώσει, αυτός θα τον θεωρούσε το λιγότερο “κομμουνιστή” ή “επικίνδυνα αριστερό” (γιατί το κράτος θα επενέβαινε στην …ελεύθερη οικονομία) και θα τον απέπεμπε από την κυβέρνησή του. Όμως το είδαμε και αυτό, συνέβη τουλάχιστον σε τέσσερεις περιπτώσεις, με το σχέδιο Bush!

Τον τελευταίο καιρό ζούμε την πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση από την στιγμή που ξεκινήσαμε να ομιλούμε για παγκοσμιοποιημένη αγορά. Το πετρέλαιο φτάνει – εν μέσω σκαπανεβασμάτων που αγγίζουν και το 35% – τα 145 δολάρια το βαρέλι, τα χρηματιστήρια χτυπάνε κόκκινο σε όλο τον κόσμο, εκατομμύρια καταθέτες να τρέχουν στα γκισέ χρεοκοπημένων τραπεζών να σώσουν ότι τους απέμεινε και οι …γνωστοί κερδοσκόποι κάνουν πάρτι στην πλάτη ενός ολόκληρου πλανήτη. Πολλοί παρουσιάζουν την σημερινή κρίση με αυτή του 1929, όταν το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης έκανε βουτιά και παρέσυρε μαζί του στο οικονομικό χάος την Αμερική και τον κόσμο ολόκληρο. Δεν είναι όμως το ίδιο! Σήμερα – στην παγκοσμιοποιημένη αγορά μας – δεν είναι ανάγκη για “μεγάλες βουτιές” στη Νέα Υόρκη. Αρκεί μια πτώχευση ενός μεγάλου χρηματοπιστωτικού οργανισμού στη Μεγάλη Βρετανία ή στην … Ινδία και όλα καταρρέουν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα!

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Μα γιατί αν η κυβέρνηση των ΗΠΑ υιοθετεί τα χρέη ιδιωτικών τραπεζών και επενδυτικών οργανισμών και τα φορτώνει στον προϋπολογισμό της, τι να περιμένουμε από κυβερνήσεις οικονομιών με μέγεθος όπως το δικό μας; Γιατί τα χρέη αυτά θα κληθούν να τα πληρώσουν οι αμερικανοί φορολογούμενοι. Αν συμβεί κάτι παρόμοιο και εδώ, το μάρμαρο πάλι εμείς θα το πληρώσουμε, οι έλληνες φορολογούμενοι.

Γιατί, ας μην κρυβόμαστε πίσω από μεγάλα λόγια, δεν διαθέτουμε ΤΗΝ οικονομία! Ναι, το ευρώ είναι μακράν σταθερότερο από τη δραχμή (αν και ακριβότερο για όλους μας), όμως η κρίση δεν πρόκειται να μας αφήσει ανέγγιχτους. Η κυβέρνηση λανθασμένα εδώ και καιρό “ρίχνει” το φταίξιμο για την σημερινή κρίση στην διεθνή συγκυρία (με σκοπό πολλές φορές να καλύψει την ανεπάρκειά της) και προσπαθεί με μέτρα να περιορίσει τη χασούρα και να συγκρατήσει ελλείμματα και πληθωρισμό. Όμως δεν φταίει πάντα η παγκόσμια οικονομική συγκυρία. Όμως εδώ δεν είναι Αμέρικα. Ζούμε σε μια οικονομία που το συσσωρευμένο κρατικό χρέος είναι τεράστιο, που ο ιδιωτικός δανεισμός από τα 9 δις το 2000 εκτοξεύτηκε στα 92 το 2008, που οι εξαγωγές είναι στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 10 ετών. Οπότε δεν θα είναι και πολύ δύσκολο να βρεθούμε σε κατάσταση παρόμοια ή χειρότερη (το πιθανότερο) με αυτή των Αμερικανών. Και φυσικά η λύση δεν θα πρέπει να είναι η επιπλέον επιβάρυνση των Ελλήνων φορολογουμένων με νέους φόρους, μέτρα και τέλη.

Πάντως όπως και να ‘χει, η σημερινή κρίση σημαίνει ουσιαστικά το τέλος της περιβόητης ελεύθερης οικονομίας αλλά και την επιστροφή σε μια οικονομία μικτού τύπου, που θα κινείται με προσεκτικά βήματα και πάντα υπό την εποπτεία του κρατικού μηχανισμού. Επίσης σημαίνει την αποτυχία του ξεπουλήματος των πάντων (επικοινωνίες, ενέργεια, συγκοινωνίες, υπηρεσίες) στους ιδιώτες, που υποτίθεται πως κάνουν καλύτερα και φτηνότερα τη δουλειά.

σημείωση: αν τα ονόματα “Morgan Stanley” ή “Meryll Lynch” που ακούτε εσχάτως σας λένε κάτι, δίκιο έχετε. Είναι οι τράπεζες που ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με διάφορες αναφορές τους στην πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας, έκαναν τους Έλληνες υπουργούς οικονομικών να χάνουν το ύπνο τους! Σήμερα και τις δυο τρέχουν να τις σώσουν, για να μην κλείσουν οριστικά.

Καλημέρα! Εννιά μέρες είναι πολλές, αλλά ας όψεται η θερινή ραστώνη! Σε εννιά μέρες ήρθαν τα πάνω κάτω αλλά ουδενός το αυτάκι ιδρώνει (στην Ελλάδα είμαστε και ας μην ξεχνιόμαστε, έτσι;)

Καλημέρα και καλό μήνα!