Περισκόπηση

Εσχάτως οι φωνές έγιναν περισσότερες, όπως και οι παραιτήσεις. Οι οποίες εξακολουθούν να μην ανακοινώνονται με τον “παραδοσιακό” τρόπο, λες και κάτι πρέπει να κρύψουν, κάτι να χώσουν κάτω από το χαλάκι στα γρήγορα.

Με πρακτικές δεκαετίας 1970 ΔΕΝ ανακτάται η εμπιστοσύνη του κόσμου στα κόμματα (τα οποία να ετοιμάζονται, γιατί τα χειρότερα από πλευράς αποτελεσμάτων δεν ήρθαν ακόμη!). Γιατί οι πρακτικές του ’70 λειτουργούσαν άψογα όταν υπήρχαν 2-3 κανάλια ενημέρωσης (κυρίως εφημερίδες συντηρούμενες από πηγές που σήμερα θα θεωρούνταν “ύποπτες”) τα οποία ήταν ελεγχόμενα απόλυτα. Πλέον αυτά δεν ισχύουν, οπότε οι “ανοιχτές πόρτες” είναι απαραίτητες για να λήξει η κρίση και να τελειώνουν κάποια στιγμή τα κόμματα με τις βυζαντινές μηχανορραφίες.

Το κόμμα λοιπόν έχει – σε τοπικό επίπεδο – πλέον να ανησυχεί για 2 πράγματα:
1) τι θα γίνει και πως θα αντιδράσει ο κόσμος στις εκλογές, αφού είναι γνωστή η απαξίωση των κομμάτων, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα.
2) πως θα αντιδράσουν τα τοπικά στελέχη του κόμματος σε περίπτωση που λάβει τη στήριξη ή το χρίσμα του κόμματος οποιοσδήποτε εξ΄αυτών που εξέφρασαν την πρόθεσή τους να διεκδικήσουν τη θέση του επικεφαλής του ψηφοδελτίου του κόμματος στις δημοτικές εκλογές.

Προς την κατεύθυνση, των δηλώσεων ενότητας και στήριξης κινούνται όλοι. Άσχετα αν σε επίπεδο συζητήσεων τα κάθε είδους παπαγαλάκια (του κάθε υποψηφίου-ενδιαφερόμενου) θάβουν τον “αντίπαλο”.
Προφανώς αδυνατούν να κατανοήσουν (παπαγαλάκια είναι, τόσο μπορούν να σκεφτούν, μην δίνουμε σημασία στα λεγόμενά τους) πως ο “αντίπαλός” τους είναι το απέναντι ψηφοδέλτιο και πως ο αντίπαλός τους θα είναι ο χρόνος ο οποίος χάθηκε για την ανάπτυξη της περιοχής.