Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Όπως λέγαμε τις προάλλες, οι τρεις εκλογικές διαδικασίες της περιόδου 24/9 – 1/10 θα επισκιάσουν κάθε διεθνές γεγονός.
Έτσι και έγινε:

– στη Γερμανία ψάχνονται ακόμη να δουν τι τους βρήκε και γιατί οι νεοναζί της AfD βγάζουν 90φεύγα βουλευτές έχοντας μεγάλα ποσοστά στα ανατολικά και γιατί ο ναζισμός επανέρχεται σε μια χώρα που εξαιτίας του ισοπεδώθηκε και διαιρέθηκε (α, και που εξακολουθεί να χρωστάει και κάτι… ψιλά από αποζημιώσεις σε άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα – αυτό ας μην το ξεχνάμε).

– στο βόρειο Ιράκ, στην περιοχή των Κούρδων το 92-93% ψήφισε υπέρ της ανεξαρτητοποίησης της περιοχής και πλέον έχουν τακιμιάσει Ιρακινοί από τη Βαγδάτη και Τούρκοι του Ερντογάν,

Σε δυο – τρία πράγματα που συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες θα πρέπει να εστιάσουμε, αν θέλουμε να καταλάβουμε που οδηγούνται τα γεγονότα (αργά ή γρήγορα). Τα γεγονότα που αναπόφευκτα κινούνται στον αστερισμό του Μνημονίου, των “σωτήρων” αλλά και της αδυναμίας των δικών μας να κάνουν κάτι δραστικό και να παράξουν σωστό αποτέλεσμα.

Το πρώτο σχετίζεται με την τοποθέτηση του υπουργού Οικονομίας Δημήτρη Παπαδημητρίου στη Βουλή σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη σχετικά με το αν θα δοθεί στους δανειολήπτες με “κόκκινο” δάνειο η δυνατότητα να το εξαγοράζουν κατά προτεραιότητα από την τράπεζα, προτού καταλήξει σε ξένο fund.

Το δεύτερο όσα ακούγονται σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος – σε αυτό αναφέρθηκε και ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης από τη ΔΕΘ.

Ορθώς κάποιοι ονόμασαν “επιλεκτικές περιβαλλοντικές ευαισθησίες” τα όσα γράφονται και λέγονται σχετικά με το θέμα της Χαλκιδικής και αυτό του Σαρωνικού. Και στις δυο περιπτώσεις μιλάμε για ξεκάθαρη ανθρώπινη (εκούσια ή ακούσια) παρέμβαση στο περιβάλλον.

Στο θέμα του περιβάλλοντος και της προστασίας του είναι, το λιγότερο, κοροϊδία να το παίζεις τη μια ευαισθητοποιημένος και την άλλη θιγμένος.

Κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να κρίνει με δυο μέτρα και δυο σταθμά τις δυο προαναφερόμενες περιπτώσεις. Η οικονομική δραστηριότητα αναπόφευκτα έχει τις (κακές) επιπτώσεις της. Προφανώς όμως οι… “επιλεκτικοί” όλων των πλευρών ξεχνούν λέξεις και σημασίες όπως “ήπιος”, “αειφορία”, “ανάπτυξη”, “βιοποικιλότητα”, “προστασία”, “επένδυση”, “οικοσυστήματα”.

Αυτό το “δυναμικά μαθηματικά υποδείγματα” πρέπει να είναι πολύ ωραίο νταλαβέρι.

Μαθαίνεις προχώ μαθηματικά, όπως το 106 x 1= ένα και το αυτό;;;;

Ο Μακρόν, ο πρόεδρος της Γαλλίας, έρχεται μετά της συζύγου του στη χώρα για μια επίσκεψη από την οποία κάποιοι αναμένουν πολλά. Τα φώτα έχουν πέσει από τα ΜΜΕ στο… παράλληλο πρόγραμμα της συζύγου του ή στα μέτρα για την προστασία του υψηλού επισκέπτη. Ως γνωστόν τα ΜΜΕ σε αυτή τη χώρα σχεδόν ποτέ δεν δίνουν σημασία στο ήσσον. Μα ποτέ…!

Το ενδιαφέρον δεν είναι αν η κυρία Μακρόν πάει σε 16 μουσεία και γκαλερί (με γαλλική εσάνς). Ούτε αν το ζεύγος θα προστατεύσουν 500 ή 5000 αστυνομικοί. Ούτε τι θα πει στην Πνύκα ο Γάλλος πρόεδρος, εκεί θα μιλήσει το απόγευμα της Πέμπτης.

Δυστυχώς “Η Ισπανία είναι… εδώ!” (¡España está… aquí!).

Επιλέξαμε αυτόν τον τίτλο όχι τυχαία. Επιλέξαμε αυτόν τον τίτλο επειδή δίνει ΠΛΕΟΝ σε όλη του τη διάσταση το δράμα το οποίο έχει αρχίσει να εκτυλίσσεται ΚΑΙ στη χώρα μας. Ένα δράμα το οποίο το βλέπαμε τα τελευταία χρόνια σε διάφορες χώρες, με επίκεντρο την Ισπανία (στην οποία επίσης οι τράπεζες ξανοίχθηκαν πολύ με τα στεγαστικά κυρίως καθώς και άλλου τύπου δάνεια και τώρα με την κρίση ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει).

Η “κρίση” στην Ελλάδα έχει βρει το επόμενο θύμα της: τους οφειλέτες που είναι στα κόκκινα. Αυτούς που από ανάγκη και όχι από επιλογή δεν μπορούν να πληρώσουν δάνεια, κάρτες, οφειλές γενικά.

Σε απίστευτο χάος φαίνεται πως οδηγείται, περίπου τρεις μήνες μετά από τα γεγονότα του καλοκαιριού, το θέμα με τα σκουπίδια. Τα αίτια για το χάος είναι πολλά, με κυριότερο όλων την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται εδώ και καιρό αυτό το σημαντικότατο θέμα.
Μετά από τα γεγονότα των προηγούμενων μηνών (αποφάσεις του Ελεγκτικού, κυβερνητικές εντολές προς τους ΟΤΑ, απεργίες και επισχέσεις, καταλήψεις από πλευράς των εργαζομένων συμβασιούχων, σκουπίδια στους δρόμους κλπ) το θέμα – που είναι απόρροια της προχειρότητας με την οποία αντιμετωπίστηκε το ζήτημα – ξαναέρχεται στην επικαιρότητα, ίσως πιο έντονο από ποτέ.

Από τη μια το αίτημα για έκτακτη σύγκληση στου Σ.Α. του ΟΗΕ επειδή ο ζαβός της Βόρειας Κορέας έχει βαλθεί και παίζει με τη φωτιά (ξαπόστειλε επάνω από την Ιαπωνία έναν διηπειρωτικό πύραυλο, με τις σειρήνες να ηχούν στη χώρα των χρυσανθέμων)

Από την άλλη η γνωστοποίηση πως η Ρωσία (“φίλη και σύμμαχος χώρα” κατά πολλούς, που ακόμη δεν λένε να ξεστραβωθούν και να καταλάβουν πως στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν φιλίες, συμμαχίες και άλλες παράμετροι, παρά μόνο συμφέροντα και πως μόνο ο εαυτός μας είναι μαζί μας αν δεν υπάρχει κοινό συμφέρον) πούλησε στην Τουρκία το αντιαεροπορικό σύστημα S-400.

Ανυπολόγιστες ζημίες άφησε πίσω του ο τυφώνας Harvey στο Τέξας, που πλέον έχει κοπάσει και έχει χαρακτηριστεί ως τροπική καταιγίδα. Το δύσκολο σε τέτοιες περιπτώσεις πάντοτε έχει να κάνει με την “επόμενη μέρα” (στο Τέξας δυστυχώς φαίνεται πως δεν τελείωσε τίποτε ακόμη, αφού αναμένουν πλημμύρες). Τι θα γίνει με τον κόσμο και πως θα αποκατασταθούν οι προκληθείσες ζημίες. Ειδικά δε σε χώρες – όπως οι ΗΠΑ – όπου το σύστημα δεν είναι αυτό που ισχύει (ή έστω ίσχυε προ κρίσης) στην Ευρώπη.

Η έλλειψη του λεγόμενου “κοινωνικού κράτους” είναι ακόμη πιο εμφανής σε περιπτώσεις που μια θεομηνία χτυπά περιουσίες και καλλιέργειες.

Στη φωτογραφία της ανάρτησης βλέπετε μια καθημερινή εικόνα, μια εικόνα που επαναλαμβάνεται με απίστευτη πλέον συχνότητα σε πολλά σημεία του κάμπου της Κεντρικής Μακεδονίας.

Αγρότες σε πολλές περιοχές επιλέγουν (με το που θα τελειώσει η συγκομιδή της ποικιλίας που καλλιεργούσαν) να κόψουν τις ροδακινιές τους, να ξηλώσουν τις φάρμες τους και να στραφούν σε άλλες καλλιέργειες. Τα αλυσοπρίονα μπαίνουν σε φάρμες που βρίσκονται στην ακμή τους, στο καλύτερο – από άποψη παραγωγικότητας – στάδιο τους.