Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Δυο απορίες/ερωτήματα σχετικά με τους δρόμους και τις ασφάλτους – η πρώτη προϋπήρχε, η δεύτερη δημιουργήθηκε εσχάτως:

1) η φωτογράφηση των αιρετών (όποιου βαθμού της Τ.Α.), που στην ουσία είναι άσχετοι με το θέμα των ασφαλτοστρώσεων, ποια ακριβώς χρησιμότητα για εμάς τους κοινούς θνητούς έχει;;; Γιατί να πήγαν να ελέγξουν το έργο (π.χ. το πάχος ή/και την ποιότητα της ασφάλτου που πέφτει) αποκλείεται, χλωμό! Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουν και από αυτά!

Και ένα υποερώτημα: όταν ένα έργο παραλαμβάνεται, αυτές οι επιτροπές είναι στο 100% αποτελούμενες από ειδικούς;;;;

Η γνωστή… ντεμέκ «αριστερά» (όχι η «πρώτη φορά», η άλλη) συνέφαγε λέει στην Αθήνα, στο σπίτι ενός εκ των συνδαιτυμόνων, και συζήτησε μεταξύ τυριού και αχλαδιού τα προβλήματα του κεντροαριστερού χώρου, την έλλειψη κάποιου σοβαρού (κατ’ αυτούς) που θα μπορέσει να αναλάβει το χώρο και να τον ξανακάνει κυβέρνηση κλπ κλπ κλπ.

Άνθρωποι που έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το σημερινό χάλι της χώρας, που αποτελούν μαζί με πολλούς ακόμη (από την «άλλη» πλευρά του πολιτικού φάσματος) τμήμα του προβλήματος, προσπαθούν να οργανωθούν ότι αποτελούν τη «λύση» στο πρόβλημα.

Είναι να τρελαίνεσαι. Όμως ξέρουν τι κάνουν: σε μια χώρα που αποδεδειγμένα το εκλογικό σώμα ξεχνάει εύκολα, ποντάρουν – βασικά – σε αυτό, μήπως και επανέλθουν και ξεκινήσουν πάλι να «εκσυγχρονίζουν» τον τόπο και να «στρώνουν» τα οικονομικά του…

Για μια ακόμη φορά βουλωμένο γράμμα διαβάζουν εκεί στο ΔΝΤ!

Υπάρχει λέει έκθεση – παραδοχή του ανεξάρτητου Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ στην οποία επισημαίνονται λάθη που διέπραξε το Ταμείο στο πρώτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα της Ελλάδας. Κοινώς, το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχεται ότι στο πρώτο Μνημόνιο που επιβλήθηκε στη χώρα έγιναν μύρια-όσα λάθη και με την έκθεση αυτή προσπαθεί να τα καταγράψει. Φυσικά η έκθεση αυτή μπορεί να είναι και κανά ξεκαθάρισμα στα εσωτερικά του ευαγούς αυτού Ιδρύματος, μην περιμένουμε και τίποτε σπουδαίο εμείς στην καθημερινότητά μας!

Τι να τις κάνεις τις «παραδοχές» λαθών, όταν έχουμε φτάσει στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, όταν έχουν υιοθετηθεί ασφυκτικά για την οικονομία και τους Έλληνες μέτρα που επιβλήθηκαν με το αναφερόμενο στην έκθεση Μνημόνιο αλλά και με τα 2 επιπλέον Μνημόνια που ακολούθησαν, όταν δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση να αλλάξει κάτι στις πολιτικές που ακολουθούνται  και όταν δεν πρόκειται να πληρώσει κανένας για τα λάθη που 6 χρόνια μετά ομολογούνται…;;;

Όταν αποτυγχάνει ένα… «κίνημα» (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) συνήθως πάνε 2 πράγματα στραβά:

1) γίνονται αντιληπτοί αυτοί που το σχεδιάζουν

2) δεν γίνονται αντιληπτοί κατά το σχεδιασμό αλλά αποτυγχάνουν στην εκτέλεση.

Φυσικά υπάρχει και ένας 3^ος λόγος: να λειτουργείς ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί το κογιότ στο γνωστό καρτούν.

Το οποίο κογιότ έχει ένα θεματάκι λίγο με το σκεπτικό ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ: ξεχνά ότι μέσα στο κάδρο είναι και το ίδιο, και μάλιστα στο κέντρο του κάδρου…

Το να προγραμματίζονται αποκαταστάσεις βλαβών είναι το λογικό, το καθημερινό, το αναμενόμενο.

Το να αποκαθίστανται όμως προγραμματισμένες βλάβες, ε, αυτό όπως και να το κάνεις είναι πρωτοτυπία…

Για πολλοστή φορά βλέπουμε τους πολιτικούς μας να ασχολούνται με το δέντρο (εκλογικός νόμος, κανάλια και άδειες, εκλογή προέδρου από το εκλογικό σώμα) και να μην δίνουν την απαραίτητη σημασία στο δάσος (ρευστότητα και δραματικές αλλαγές της γεωπολιτικής κατάστασης που γίνονται στη γειτονιά μας).

Αυτή η ιστορία θυμίζει ολίγον τέλη της δεκαετίας του 1980 στους παλαιότερους – και τότε γίνονταν συγκλονιστικές αλλαγές (πτώση της ΕΣΣΔ και του ανατολικού μπλοκ) και εδώ ασχολούμασταν με εκλογικά (με εκείνο το νόμο που οδήγησε σε 3 αναμετρήσεις) και με τα κανάλια (τότε άνοιγαν τα ιδιωτικά).

Είναι ίσως πια καιρός ο εκλογικός νόμος (στα γενικά του χαρακτηριστικά, εννοείται) να αποτυπωθεί απευθείας μέσα στο Σύνταγμα.

Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην πολιτική (ειδικά στην άσκησή της) είναι ο χρόνος. Ίσως να είναι και ο σημαντικότερος! Και η σωστή διαχείρισή του είναι το σημείο – κλειδί.

Στην πολιτική λοιπόν ο χρόνος έχει διττό αντίκτυπο, όταν πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις: ο πολιτικός είτε πρέπει να πάρει αποφάσεις γρήγορα για να μην χαθεί στη δίνη των γεγονότων που αντιμετωπίζει, είτε επιβάλλεται να πάρει αποφάσεις με αξιοπρόσεκτη καθυστέρηση για να μην βουλιάξει σε περιπέτειες που κάποια δεδομένη στιγμή είναι αδύνατο να αντιμετωπίσει.

Όταν αυτός ο κανόνας δεν τηρείται ή εφαρμόζεται ανάποδα, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν.

Την πρόταση για «χαλάρωση» των capital controls – που έχει ήδη σταλεί προς έγκριση στους… θεσμούς – ανακοίνωσε στη Βουλή ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (και πρώην υπουργός Οικονομικών) Γ. Στουρνάρας.

Η πρόταση περιλαμβάνει: δυνατότητα ανάληψης 840 ευρώ σε δύο εβδομάδες, ανάληψη μετρητών χωρίς όριο για νέες καταθέσεις από χρήμα που έρχεται από το εξωτερικό, πλήρη άρση της απαγόρευσης αποπληρωμής δανείων.

Τώρα, είναι ένα ζητηματάκι μετά από τόσα χρόνια ύφεσης, με τον πάτο ακόμη να μην έχει φανεί, με το 21,7% των Ελλήνων να ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας (σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής του προηγούμενου Ιουνίου) κατά πόσο αυτές οι αλλαγές θα βοηθήσουν την Οικονομία να ανακάμψει, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να ανασάνουν και κυρίως να βρει δουλειά – και όχι «απασχόληση» – σημαντικό μέρος του 23,3% των καταγεγραμμένων ανέργων ….

Σε… κολοκυθιά τείνει να εξελιχθεί το θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Αντί να δουν το ζήτημα λογικά και να δώσουν άδεια σε οποιονδήποτε επιθυμεί να στήσει κανάλι (τηρώντας φυσικά μια σειρά από προϋποθέσεις που θα είναι αυστηρότατες και που αν δεν τηρηθούν θα κλείνουν το κανάλι μέσα σε λίγες ώρες), άρχισαν πάλι οι ιστορίες αριθμητικής φύσης: «όχι 4 άδειες, δώστε 5», «γιατί 4 αλλά ας είναι εφτά» κ.ο.κ. –

Η… “σφαγή” γίνεται από πολιτικούς, κυρίως. Που νοιάζονται οι άνθρωποι.

Λες και το πρόβλημα της χώρας είναι το πόσα κανάλια θα έχει. Ή λες και ο κόσμος δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιο κανάλι έχει στημένα ρεπορτάζ, ποιο έχει το ρόλο του λιβανιστηριού πολιτικών, κομμάτων ή επιχειρηματιών και στην πορεία να το στείλει αδιάβαστο.

(και μια σημείωση: την προηγούμενη εβδομάδα πρώτο θέμα στο 99% των καναλιών, στις ειδήσεις, ήταν οι άδειες για τα κανάλια. Αυτά εν Ελλάδι. Γιατί στην Κύπρο, τουλάχιστον στο κρατικό κανάλι, πρώτο θέμα ήταν οι συνομιλίες με πετρελαϊκούς κολοσσούς για άδειες για τα πετρέλαια. Τελικά, όλα είναι θέμα ιεράρχησης των πραγμάτων που πραγματικά χρειάζεται ένας τόπος…!!!)

Υπάρχουν κάποιες αλήθειες που για να τις βρει κάποιος θα πρέπει να τις αναζητήσει αποκλειστικά και μόνο είτε στην ποίηση είτε στη ζωγραφική. Γιατί μόνο αυτές μπορούν να περιγράψουν με σαφήνεια συγκεκριμένα πράγματα.

Διαβάστε τη συνέχεια ένα πραγματικό διαμάντι του Βάρναλη, το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Νεολαία” το “μακρινό” 1922,  και περισσότερα θα έχουμε κάποια άλλη στιγμή, σύντομα:

Ίσως θα πρέπει να αφήσουν τις θριαμβολογίες για το θέμα της ανάρτησης των ονομάτων των μεγαλο-οφειλετών του Δημοσίου οι κυβερνητικοί παράγοντες και θα πρέπει να ρίξουν μια ματιά τι γίνεται με το θέμα των ειδοποιήσεων που καταφθάνουν σωρηδόν και κατά χιλιάδες σε μικρο-οφειλέτες σε όλη τη χώρα – για χρέη σε Εφορίες, ασφαλιστικά κλπ.

Τα ραβασάκια είναι άπειρα και η αντίδραση του κόσμου μεγάλη, σε μια στιγμή που οι προαναφερόμενοι θριαμβολογούντες φαίνεται πως κινούνται στο δικό τους μικρόκοσμο. Ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει, γιατί όχι μόνο έχει εξαντληθεί η φοροδοτική  του ικανότητα αλλά πολύ απλά επειδή δεν έχει να καλύψει ούτε καν τα βασικά.

Θα το επαναλάβουμε γιατί ερωτηθήκαμε πολλάκις μετά από ΑΥΤΗΝ την ανάρτηση:

το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικά και μόνο το γνωστό «γορίλα-γορίλα»!

Άκρως ενδιαφέρουσα ήταν η απάντηση της Κριστίν στην σκέψη – πρόταση που έγινε κάπου στην Αμερική για μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα, μια πρόταση που στα καθ’ ημάς είναι παλιά και έρχεται από τη δεκαετία του 1970.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών του «Φεστιβάλ Ιδεών Άσπεν», που πραγματοποιείται στο Άσπεν του Κολοράντο, με συμμετοχή διαφόρων γνωστών μουστερήδων από όλο τον κόσμο, ακούστηκε μια «ιδέα-πρόταση», από την αντιπρόεδρο του Ινστιτούτου Άσπεν: να γίνονται μόνιμα οι αγώνες «στο σπίτι τους», στην Αθήνα. Η Λαγκάρντ χαρακτήρισε την πρόταση ως «σπουδαία ιδέα για άμεση χρήση».

Η πληροφορία που έχουμε εδώ και χρόνια αναφέρει πως το πρόβλημα που σχετίζεται με το πανηγύρι της Αλεξάνδρειας και την εκκλησία είναι μεν χωροταξικό αλλά δεν είναι και τόσο περιορισμένο στο συγκεκριμένο χώρο – οικόπεδο, όπως κάποιοι θέλουν να το παρουσιάσουν.

Δεν σηκώνει διάψευση το θέμα, γιατί είναι τριπλοτσεκαρισμένο αυτό που αναφέρουμε. Για του λόγου το αληθές ας πούμε πως το πρόβλημα δεν είναι τωρινό, κρατάει (τουλάχιστον) από την εποχή που δήμαρχος Αλεξάνδρειας ήταν ο Μπάμπης Γκιόνογλου. Δηλαδή πάνω από μια δεκαετία!

(Μια πραγματικά έντιμη λύση που προτάθηκε κάποτε ίσως είναι και η μοναδική λύση. Λέμε τώρα…)

Πιέσεις λέει δέχεται η Μ. Βρετανία για να φύγει άμεσα από το ετοιμόρροπο οικοδόμημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση (ένα οικοδόμημα που καλά ξεκίνησε αλλά πήρε… κλίση στην πορεία – και που φυσικά δεν περίμενε την αποχώρηση των Βρετανών για να καταστεί «ετοιμόρροπο»!).

Η αποχώρηση είναι – εκ των πραγμάτων – μια πολύπλοκη διαδικασία, αφού τα θέματα τόσο νομικής όσο και πολιτικής αλλά και πρακτικής φύσης είναι δύσκολο να λυθούν μέσα σε 1-2 μήνες και κατά συνέπεια οι Βρετανοί να τα μαζεύουν και να φεύγουν μέσα σε 5 εργάσιμες! Η Μ. Βρετανία δεν έχει καν καταθέσει ακόμη την προβλεπόμενη αίτηση και φυσικά υπάρχει το πρόβλημα με τον Κάμερον, ο οποίος δεν θέλει να εμπλακεί το όνομά του σε μια ιστορία όπως η αποχώρηση της χώρας του από την ΕΕ. Θα το αφήσει στον διάδοχό του.

Ο φόβος του διευθυντηρίου της ΕΕ είναι ένας: