Κατηγορία: Ελλάδα

“Ευρωπαϊκό συμβιβασμό, ως είθισται” χαρακτήρισαν τον απίστευτο εκβιασμό!!

Υπάρχει συμφωνία μεταξύ των Ευρωπαίων και της Ελλάδας δήλωσαν πριν από λίγο και πλέον αυτό που μένει είναι αυτή να επικυρωθεί από Κυβερνήσεις και Κοινοβούλια αλλά και να καθοριστούν οι τεχνικές ώστε να ξαναμπεί μια “κανονικότητα” (όπως αυτοί την εννοούν).

Αυτά είπαν εν ολίγοις σε συνέντευξή τους οι Γιουνκερ – Τουσκ – Ντάισελμπλουμ, μετά από την ολοκλήρωση της 17ωρης συνόδου κορυφής. Λεπτομέρειες δεν είπαν πολλές, θα μάθουμε όλοι μας περισσότερα στη διάρκεια της ημέρας και πόσο θα στοιχήσει αυτή η συμφωνία. Ανέφεραν σε γενικές γραμμές τα περί της σμφωνίας, δηλαδή

– Ζητούν, όπως γράφει ο Guardian, μια “αδιανόητη απώλεια εθνικής κυριαρχίας”. Οι γερμανικές επιδιώξεις διαλύουν και την Ευρώπη. Οι υπόλοιποι καλούνται επίσης να αποφασίσουν αν “Ντόιτσλαντ ούμπερ άλλες” ή επιδιόρθωση του κοινού ευρωπαϊκού μας σπιτιού, το οποίο μπάζει από παντού;

Δεν είναι έλλειμμα εμπιστοσύνης. Είναι ξεκάθαρη πρόθεση να ισοπεδωθούν τα πάντα στην Ελλάδα, να περάσει η χώρα σε άλλες καταστάσεις, να γίνει ο Τσίπρας ένας ακόμη πρωθυπουργός που θα τον καταπιεί το Μνημόνιο (πάμε για το 3^ο και ας μην έχουμε ουδεμία ψευδαίσθηση ότι δεν θα ακολουθήσουν και άλλα Μνημόνια!!!!). Είναι ξεκάθαρη πρόθεση να αγνοηθεί η λαϊκή ετυμηγορία του Ιανουαρίου (ενώ το δημοψήφισμα του Ιουλίου το έχουν ξεχάσει – λόγω των συγκυριών – άπαντες).

Είναι ξεκάθαρη πρόθεση να γίνει η χώρα επίσημα και με τη βούλα μια αποικία χρέους,

Κατατέθηκε αργά το βράδυ της Πέμπτης 9 Ιουλίου στη Βουλή – ως κατεπείγον – το σχέδιο νόμου με το οποίο ζητείται από τη Βουλή να εξουσιοδοτηθεί ο πρωθυπουργός, ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (ως αναπληρωτής του), ο υπουργός Οικονομικών και ο υπουργός Επικρατείας, ώστε να διαπραγματευτούν με τους ομολόγους τους τους τελικούς όρους της συμφωνίας για να συνάψουν σύμβαση με τον ESM για τη χρηματοδότηση του Δημόσιου Χρέους για τη περίοδο 2015-2018 και για τη διαπραγμάτευση λήψης μέτρων για τη βιωσιμότητα και εξυπηρετησιμότητα του μακροπρόθεσμου χρέους.

Σε απλά ελληνικά: κατατέθηκε προς έγκριση στη Βουλή το νέο σχέδιο του 3^ου κατά σειρά Μνημονίου, το οποίο – αν το δεχθούν οι της Επιτροπείας – θα πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα.

ΓΙΟΥΝΚΕΡ: «Όλα είναι ανοιχτά(…) Το σενάριο του grexit το έχουμε προετοιμάσει λεπτομερώς». Αν οι διαπραγματεύσεις έχουν κατάληξη, τότε πάμε βουρ για 3^ο Μνημόνιο (σαφώς πιο σκληρό από τα προηγούμενα) αλλά και σε ένα μεσοπρόθεσμο-«γέφυρα». Η Δωροθέα αναφέρθηκε 2 φορές σε νέο πολυετές «πρόγραμμα».

Τελείωσε η συζήτηση σε επίπεδο κορυφής στας Ευρώπας και από όλα όσα ακούγονται για γράφονται τις τελευταίες ώρες στα διεθνή ΜΜΕ αλλά και με βάση αυτά που είπαν βγαίνοντας οι πολιτικοί που συμμετείχαν έχει επέλθει μια κάποιου είδους «συμφωνία» για το πώς θα περπατήσει το θέμα της Ελλάδας. Τίποτε άλλο.

Ας δούμε αρχικά για λίγο το γενικό κάδρο: δεν είμαστε στο κέντρο του Σύμπαντος! Οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί από το 2012 και μετά είχαν όλο το χρόνο στη διάθεσή τους να προετοιμαστούν για οποιοδήποτε σενάριο – πλέον μίλησαν ανοιχτά και για grexit, αφού δεν αποκλείουν τίποτε.

Δύσκολη, από κάθε πλευρά αναμένεται να είναι η ημέρα, αφού πολλά πράγματα θα κριθούν τόσο από τις συνομιλίες που θα γίνουν στις Βρυξέλλες (eurogroup & σύνοδος κορυφής) όσο και από τα… απόνερα της συνάντησης Ολάντ – Μέρκελ.

Η Ελληνική πλευρά πηγαίνει με 2-3 νέα δεδομένα στις συζητήσεις (τον Βαρουφάκη εκτός και στη θέση του τον Τσακαλώτο, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, τη χθεσίνη απόφαση στήριξης των περισσοτέρων αρχηγών των ελληνικών κομμάτων αλλά και μια πιθανή – όπως διδίδεται – νέα πρόταση).

Με τη φράση «Ένα όχι θα σήμανε ότι η Ελλάδα λέει όχι στην Ευρώπη» απάντησε σε ερώτημα που του έγινε προς το τέλος της συνέντευξης που έδωσε σήμερα ο Γιούνκερ (με φόντο εκτός από τη σημαία της ΕΕ και την Ελληνική σημαία!).

Προφανώς αυτή είναι η άποψη όσων αντιπροσώπευσε στη σημερινή του συνέντευξη. Νωρίτερα ζήτησε ξεκάθαρα από τους Έλληνες να ταχθούν υπέρ του “ναι”.

Είπαμε, το αντικείμενο του δημοψηφίσματος θα το μεταφράζει ο καθένας όπως θέλει μέχρι την Κυριακή (αν τελικά δεν αλλάξει κάτι στο μεσοδιάστημα και το δημοψήφισμα διεξαχθεί όπως είναι προγραμματισμένο).

Τι κι αν υπάρχουν στο «όχι» άνθρωποι που θέλουν το ευρώ για νόμισμα της χώρας αλλά πλέον δεν θέλουν να εξακολουθούν να αποδέχονται τους παραλογισμούς που ζητούν τα αποτυχημένα προγράμματα (την αποτυχία την έχουν παραδεχθεί οι ίδιοι οι συντάκτες τους!);;;

Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που ήδη έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως (δείτε το ΦΕΚ ΕΔΩ), επεβλήθησαν στη χώρα περιορισμοί στις τραπεζικές συναλλαγές.

Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο ΦΕΚ η χρονική περίοδος από 28 Ιουνίου έως και 6 Ιουλίου κηρύχθηκε τραπεζική αργία η οποία συμπεριλαμβάνει όλα τα πιστωτικά ιδρύματα που λειτουργούν στην Ελλάδα με οποιαδήποτε μορφή.

Ο περιορισμός στις συναλλαγές σημαίνει πως υφίσταται πλέον όριο αναλήψεων που δεν θα υπερβαίνει τα 60 ευρώ ημερησίως ανά άτομο και ανά τράπεζα.

Με 178 θετικές ψήφους και 120 αρνητικές ψήφους η Ολομέλεια της Βουλής ενέκρινε την πρόταση του υπουργικού Συμβουλίου για διεξαγωγή δημοψηφίσματος την Κυριακή 5 Ιουλίου με αντικείμενο την αποδοχή ή όχι του σχεδίου συμφωνίας το οποίο κατέθεσαν (και από εχθές έχουν αποσύρει και επίσημα – προφανώς υπό το φόβο του αποτελέσματος που μπορεί να έλθει) η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25/6/2015.

Διαβάστε στη συνέχεια τα κείμενα επί των οποίων καλούμαστε να εκφέρουμε γνώμη. Τα αναρτούμε όπως υπάρχουν (μεταφρασμένα) στον ιστότοπο της «Εφημερίδας των Συντακτών».

1. Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και για τη συνέχεια αυτού

2.Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους & Χρηματοδοτικές ανάγκες και χρονοδιάγραμμα

Διάγγελμα Τσίπρα είχαμε γύρω στις 00:55 του Σαββάτου 27 Ιουνίου και με αυτό ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα γίνει δημοψήφισμα στις 5 Ιουλίου. Όπως είπε, εισηγήθηκε – και όπως είπε αυτό έγινε αποδεκτό ομόφωνα από το υπουργικό Συμβούλιο – δημοψήφισμα για τις 5 Ιουλίου 2015, με ερώτημα την αποδοχή ή απόρριψη της πρότασης των «θεσμών».

Επίσης είπε πως ενημέρωσε τους Ευρωπαίους ήδη για την προσφυγή σε δημοψήφισμα ενώ θα ζητήσει ολιγοήμερη παράταση του προγράμματος.

Αυτό που αναμένεται πλέον είναι οι εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις – θα δούμε και ανασχηματισμό;

Και εγένετο συμφωνία!

Τώρα, μπορεί να ονομαστεί κάπως αλλιώς (ας πούμε «αντιμνημονιακό μνημόνιο») ή μπορεί να έρθει προς ψήφιση στη Βουλή σε 2 και όχι σε 1 άρθρο, το θέμα είναι πως κατά 99,9999% τα έχουν βρει μεταξύ τους η Ελληνική Κυβέρνηση και οι της Επιτροπείας και με μια σειρά από μέτρα ύψους αρκετών δις ευρώ πορευόμεθα στο άγνωστο μέλλον – το οποίο, αν κρίνει κανείς από τα τελευταία 5 χρόνια  θα είναι (το λιγότερο) καταστροφικό για τις επόμενες γενεές.

Για μια ακόμη φορά οι Έλληνες θα κληθούν να πληρώσουν πολλά περισσότερα από όσα πραγματικά χρωστάνε – είτε με τη μορφή δανείων είτε με τη μορφή «δανείων». Σε βάθος χρόνου. Για να σωθεί το καταστροφικό για τη χώρα ευρώ-νόμισμα.

Στην παράταση των κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία για το ουκρανικό θέμα (και για το ρόλο που οι Ευρωπαίοι θεωρούν πως έχουν παίξει οι Ρώσοι σε αυτό) θα προχωρήσει η ΕΕ.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό και ποια είναι η θέση της Ελλάδας επί του θέματος είναι ένα ερώτημα, αναπάντητο προς στιγμή. Επίσης είναι ζήτημα τι γίνεται με την εξωτερική μας πολιτική, που είναι πρακτικά αδύνατο να πατάει σε 2 βάρκες ταυτόχρονα. Γιατί ούτε το μέγεθος της χώρας αλλά ούτε και η οικονομία της επιτρέπουν να κάνει παιχνίδια και να είναι «..και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ».

Η αρχική απόφαση έληγε στα τέλη Ιουλίου ενώ την παράταση γνωστοποίησαν πηγές από το Λουξεμβούργο και επιβεβαιώνουν διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Ό,τι ήταν να γίνει (υποτίθεται πως) έγινε και όλα πλέον μεταφέρονται να λυθούν – αν λυθούν – σε πολιτικό επίπεδο με οικονομική εσάνς στις 18 Ιουνίου. Την ημέρα εκείνη είναι προγραμματισμένο να γίνει η συνεδρίαση του Eurogroup.

Αυτό που λέγαμε περί «συγκρότησης κοινού μετώπου» από τα μέλη της Επιτροπείας γίνεται πλέον σαφές και μέσα από την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην οποία αναφέρεται μεταξύ άλλων: «(…) εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των σχεδίων των ελληνικών αρχών και των κοινών απαιτήσεων της Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ (…)». Επίσης στο ίδιο κείμενο οι προτάσεις της ελληνικής Κυβέρνησης χαρακτηρίζονται ως “ημιτελείς”.

Οι πιο μπασμένοι στα κόλπα από εμάς αναφέρουν πως η «γλώσσα του σώματος» (στάση, κινήσεις κλπ) είναι ο απόλυτος καθρέπτης αυτού που πολλές φορές θέλουμε να πούμε αλλά τελικά δεν το λέμε – για διάφορους λόγους.

Οπότε, λέει πολλά μια προσεκτικότερη ματιά στον τρόπο με τον οποίο στις 3 Ιουνίου ο Γιούνκερ πέρασε στα… ιδιαίτερα τον Έλληνα Πρωθυπουργό (για να του πει τα καθέκαστα περί της νέας συμφωνίας στην οποία υποχρεούται από τους «φίλους» και «δανειστές» να υποκύψει).

Σε συνδυασμό δε και με αντίστοιχη φωτογραφία του προηγούμενου Φεβρουαρίου, οι εικόνες λένε πολλά (τόσο για τις προθέσεις όσο και για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και για το που αλλά και το πως θέλουν να μας πάνε)…

Μια «ξεχασμένη» επέτειος είναι η σημερινή. Σήμερα συμπληρώνονται 36 χρόνια από τη μέρα που η χώρα μας υπέγραψε τη συμφωνία προσχώρησής της στις λεγόμενες τότε Ευρωπαϊκές Κοινότητες (μετεξέλιξη τους είναι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση).

Μια υπογραφή που σήμανε πολλά, όχι μόνο για την Ελλάδα – η οποία έρχονταν από μια χούντα που είχε τελειώσει λίγα χρόνια νωρίτερα αλλά και που έπρεπε με κάποιον ακόμη τρόπο να επιβεβαιώσει το «ανήκομεν εις την Δύσιν» που τη στοίχειωνε επί μακρόν. Ο Κ. Καραμανλής ήταν ο πρωθυπουργός που κατάφερε να κλείσει έναν κύκλο που επίσημα (τουλάχιστον) άνοιξε τον Ιούνιο του 1959 (η Ελλάδα είχε υποβάλει αίτηση για σύνδεση με την ΕΟΚ) και συνεχίζονταν με την υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ, τον Ιούνιο του 1961. Η δικτατορία είχε διακόψει οποιαδήποτε ενταξιακή πορεία.

Σε σημείο που δεν έχει επαναληφθεί στο παρελθόν (υπό οποιαδήποτε Κυβέρνηση και διαπραγματευτή) βρίσκονται τα πράγματα όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και «θεσμών».

Σε σημείο τέτοιο (με την Οικονομία και τα ταμεία σε δύσκολη θέση όσο ποτέ άλλοτε, αφού το παιχνίδι το παίζουν εξαιρετικά καλά οι «θεσμοί») που οτιδήποτε και να ακουστεί ή να ειπωθεί, από οποιονδήποτε παίζει ακόμη και έναν μικρό ρόλο στο διεθνές πολιτικο-οικονομικό στερέωμα, μπορεί να αποκτήσει διαστάσεις που ίσως και να μην έχει και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο.