Κατηγορία: διεθνή

Εκείνη την παλιά συζήτηση που κάποτε γίνονταν στην Ευρώπη περί «Ευρώπης δυο ταχυτήτων» τη θυμάστε οι παλαιότεροι;

Ήταν η κατάσταση που άπαντες ήθελαν να αποφύγουν, αφού τα προβλήματα θα ήταν όχι απλά πολλά – θα ήταν απροσπέλαστα. Οι ανησυχούντες ήταν πάρα πολλοί και ήξεραν από την καλή και από την ανάποδη τη (σαφώς μικρότερη τότε σε μέγεθος) ΕΟΚ. Δεν εισακούθηκαν, οι καταστάσεις προχώρησαν με τρόπο που βόλευε μόνον ορισμένους (όχι μόνο κράτη αλλά και πολυεθνικές), «περπάτησε» μια διεύρυνση που δεν θα έπρεπε να γίνει (σε τομείς όπως η Οικονομία, το κοινό νόμισμα κλπ) λόγω δομικών διαφορών μεταξύ των κρατών-μελών (πόσο μάλλον δε όταν μπήκαν στην ΕΕ και χώρες από την ανατολική Ευρώπη) και έτσι έχουμε το σημερινό απογοητευτικό αποτέλεσμα.

Μια «ξεχασμένη» επέτειος είναι η σημερινή. Σήμερα συμπληρώνονται 36 χρόνια από τη μέρα που η χώρα μας υπέγραψε τη συμφωνία προσχώρησής της στις λεγόμενες τότε Ευρωπαϊκές Κοινότητες (μετεξέλιξη τους είναι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση).

Μια υπογραφή που σήμανε πολλά, όχι μόνο για την Ελλάδα – η οποία έρχονταν από μια χούντα που είχε τελειώσει λίγα χρόνια νωρίτερα αλλά και που έπρεπε με κάποιον ακόμη τρόπο να επιβεβαιώσει το «ανήκομεν εις την Δύσιν» που τη στοίχειωνε επί μακρόν. Ο Κ. Καραμανλής ήταν ο πρωθυπουργός που κατάφερε να κλείσει έναν κύκλο που επίσημα (τουλάχιστον) άνοιξε τον Ιούνιο του 1959 (η Ελλάδα είχε υποβάλει αίτηση για σύνδεση με την ΕΟΚ) και συνεχίζονταν με την υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ, τον Ιούνιο του 1961. Η δικτατορία είχε διακόψει οποιαδήποτε ενταξιακή πορεία.

Στη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ) είχαμε αναφερθεί πριν από λίγο καιρό – δείτε ΕΔΩ.

Συζήτηση για τη συμφωνία έγινε και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, στο πλαίσιο της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου. Συζήτηση, μην πάει ο νους μας σε κάτι πραγματικά βαθύτερο.

Φυσικά για τη συζήτηση δεν έγιναν και πολλά γνωστά από τα ΜΜΕ. Δεν… πουλάει το θέμα! Όμως είναι τεράστιας σημασίας, αφού θα αφορά πάνω από 800 εκατομμύρια κόσμο, δεκάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας, τεράστιο τμήμα της διεθνούς οικονομίας και του παγκόσμιου εμπορίου αλλά και τις ελευθερίες που σήμερα υφίστανται σε πολλούς τομείς.

Δεν έχει και τόσο άδικο ο Βλαδίμηρος όταν αναφέρει ότι η Δύση είναι υπεύθυνη για την κατάσταση που επικρατεί με την τρομοκρατική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στη Συρία, στο Ιράκ και στη βόρεια Αφρική.

Φυσικά η Δύση δεν έχει το 100% της ευθύνης αλλά σίγουρα έχει το μεγαλύτερο μερίδιό της.

Όπως είχε πει κάποτε καθηγητής του ΑΠΘ «…Η Τουρκία δεν μπορεί να διαχειριστεί καν τις χωματερές της, τι θα κάνει άραγε με τα πυρηνικά απόβλητα;»

Επανέρχεται στην επικαιρότητα το θέμα της κατασκευής του πρώτου πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Τουρκία, στο Ακουγιού (απέναντι από την Κύπρο και τα κατεχόμενα).

Στις 14 Απριλίου 2015 έγινε η επίσημη έναρξη κατασκευής του έργου, που συμπεριλαμβάνει τέσσερις αντιδραστήρες ο πρώτος εκ των οποίων υπολογίζεται πως θα τεθεί σε λειτουργία κάποια στιγμή μέσα το 2023.

Το θέμα δεν έχει μόνο «πυρηνική διάσταση», υπό την έννοια του ότι θα αποκτηθούν η τεχνογνωσία και οι δυνατότητες και κάποια στιγμή θα μπορέσει να αποκτήσει η Τουρκία πυρηνικά όπλα.

Το πρόβλημα που θα δημιουργηθεί έχει και άλλες πτυχές, κυρίως ασφάλειας.

Ενώ οι νεκροί, μια εβδομάδα μετά το σεισμό, έχουν ξεπεράσει τους 6 χιλιάδες (και πλέον σβήνουν και οι τελευταίες ελπίδες για να βρεθούν μέσα στα ερείπια ζωντανοί άνθρωποι που αγνοούνται), ήρθαν στη δημοσιότητα φωτογραφίες που δείχνουν το μέγεθος της καταστροφής που έχει γίνει στο Νεπάλ.

Ο σεισμός – που ήταν της τάξης των 7,8R – έπληξε τη χώρα των Ιμαλαΐων στις 25 Απριλίου και χιλιάδες είναι αυτοί που ακόμη και σήμερα ζουν στην ύπαιθρο.

Δείτε στη συνέχεια φωτογραφίες που δείχνουν σημεία της χώρας, όπως ήταν και όπως έχουν γίνει μετά το σεισμό.

Σε χιλιάδες απαριθμούνται πλέον οι νεκροί από το σεισμό στο Νεπάλ (που έγινε το προηγούμενο Σάββατο 25/4 και ήταν της τάξης των 7,8 Ρίχτερ).

Δυστυχώς όσο οι ημέρες περνάνε, τόσο μεγαλώνει ο αριθμός των θυμάτων – μεταξύ αυτών και πάρα πολλοί ορειβάτες που είχαν φτάσει σε αυτή τη χώρα της Ασίας με σκοπό να ανέβουν στο Έβερεστ.

Περιγράφοντας σε ΜΜΕ τη σφοδρότητα του σεισμού ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ Ευθύμιος Λέκκας εκτίμησε ότι «το σεισμικό γεγονός ήταν 900 φορές μεγαλύτερο από αυτό στην Κεφαλονιά». Επίσης ήταν υπέρ της εκτίμησης πως ήταν σαν να είχαμε 800 εκρήξεις στη Χιροσίμα, τονίζοντας ότι η ενέργεια που απελευθερώθηκε ήταν τεράστια – ενώ όπως είπε έχουν δίκιο οι προβλέψεις που αναφέρουν πως τα Ιμαλάια θα «σηκωθούν» τουλάχιστον ένα μέτρο πιο ψηλά!

Σήμερα είναι προγραμματισμένη να διεξαχθεί η έκτακτη σύνοδος κορυφής με θέμα τη μεταναστευτική κρίση στην Ευρώπη.

Έπρεπε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι και μετά να… συγκινηθούν οι μεγαλοσχήμονες Ευρωπαίοι. Έπρεπε να πνιγούν χιλιάδες άνθρωποι για να πάρουν μπροστά οι γραφειοκράτες και οι χρυσοπληρωμένες υπηρεσίες τους. Έπρεπε να γεμίσουν τα ελληνικά νησιά και τα ιταλικά “στρατόπεδα υποδοχής προσφύγων” για να ξεκινήσει κάτι.

Όπως και να έχει, συζητούνται πολλές “λύσεις”: από τη δημιουργία στρατοπέδων υποδοχής και στέγασης προσφύγων σε διάφορες χώρες (όπως στο Σουδάν ή σε «σταθερές» περιοχές της Συρίας – που θα χρηματοδοτούνται από ΕΕ και πιθανόν άλλους διεθνείς φορείς) μέχρι και την επέμβαση στη Λιβύη με σκοπό την αναγνώριση, την κατάσχεση και την καταστροφή πλοίων «προτού τα χρησιμοποιήσουν οι διακινητές» όπως επισημαίνεται σε έγγραφο που περιήλθε στην κατοχή του Γαλλικού Πρακτορείου.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός θα ζητήσει σύσκεψη για το θέμα.

Την ώρα που το πρόβλημα είναι εντονότερο από ποτέ στα κράτη της νότιας Ευρώπης – κυρίως λόγω την ανεξήγητης απροθυμίας πολλών δυτικών Κυβερνήσεων να επέμβουν και να μειώσουν τους ρυθμούς της εξάπλωσης της τρομοκρατικής οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος» (που σταδιακά μεταβάλλεται σε ένα κανονικό κράτος και που στο τέλος θα μας το παρουσιάσουν και ως ισότιμο συνομιλητή τους!), την ίδια ώρα τα ναυάγια στη Μεσόγειο με σαπιοκάραβα που μεταφέρουν κακομοίρηδες γίνονται πλέον καθημερινό φαινόμενο.

Το πρόβλημα δεν το έχουν (ακόμη) στη βόρεια και στην κεντρική Ευρώπη αλλά το έχουμε στη νότια: Ελλάδα, Ιταλία, Μάλτα, Κύπρος και Ισπανία αποτελούν τον προορισμό – με κάθε κόστος – των καραβιών αυτών που μεταφέρουν κατά εκατοντάδες ανθρώπους από τη βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Τουρκία προς την Ευρώπη.

Τα είπαμε: “μικρό καλάθι” και με μόνο γνώμονα τη χώρα. Γιατί κανείς Ρώσος, Αμερικάνος, Ευρωπαίος κλπ κλπ δεν πρόκειται να μας σώσει, αν δεν το κάνουμε από μόνοι μας και χωρίς ξεπουλήμα των πάντων!

Με συμφωνίες για την περίοδο 2015-2016, με δηλώσεις που είχαν πολλούς αποδέκτες (που ανησυχούν σφόδρα) αλλά χωρίς την “πολυπόθητη” -έστω και μερική – άρση του ρώσικου εμπάργκο στα ελληνικά αγροτικά προϊόντα έκλεισε η συνάντηση Τσίπρα-Πούτιν.

Ο Ρώσος Πρόεδρος δεν… ενέδωσε και έτσι η Ελλάδα θα αντιμετωπιστεί όπως όλες οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ (οι οποίες δεν δέχονται πλήγμα μόνο αυτές από το ρώσικο εμπάργκο αλλά έχουν επιβάλει και οι ίδιες μια σειρά από περιορισμούς στους Ρώσους).

Στο δια ταύτα και σε αυτά που βγήκαν από τη συνάντηση: