Είναι να αναρωτιέται κανείς αν τελικά παίρνουμε χάπια, αν το έχουμε χάσει, αν το ρίξαμε σε περίεργα πάρτι με… μαγικά μανιτάρια ή αν έχει γίνει κάτι παντελώς απροσδιόριστο. Και αυτό επειδή υποτίθεται πως περιμένουμε συνέχεια και συνέπεια από τους Τούρκους (στο θέμα της αποκλιμάκωσης της κρίσης).
Μην τρελαθούμε τελείως: κανένας λογικός άνθρωπος δεν θέλει η κρίση με την Τουρκία να τελειώσει άσχημα, στραβά. Αλλά και κανένας δεν πιστεύει ότι οι Τούρκοι έγιναν ξαφνικά “συζητήσιμοι τύποι”!
Χάδι για τον Ερντογάν οι κυρώσεις του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών σύμφωνα με τον Ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος ζήτησε νέο εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία, κατά τη συζήτηση με τον Αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών Μ. Βαρβιτσιώτη στην Επιτροπή Εξωτερικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Μόνο καφέ δεν τον κέρασε η Δωροθέα τον Ερντογάν, αν όλα αυτά (ή έστω τα μισά) που αναφέρουν τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ είναι αληθή.
Είχαν λέει τηλεφωνική επικοινωνία, κατά τη διάρκεια της οποίας η καγκελάριος της “φίλης”, “συμμάχου” και “εταίρου” Γερμανίας υποσχέθηκε στον ταραξία της περιοχής να μεσολαβήσει ώστε η Γαλλία και ο Μακρόν να… συμμαζευτούν στην ανατολική Μεσόγειο και ο Μητσοτάκης να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Την πλήρη ευθυγράμμιση της χώρας του με την Τουρκία σε όλα (μα όλα) τα θέματα διακήρυξε ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν κατά τη διάρκεια της τελετής επίδοσης διαπιστευτηρίων του Έλληνα πρέσβη στο Μπακού στις 2 Σεπτεμβρίου.
Και καλά έκανε ο Αζέρος – κρίνει πως το συμφέρον του είναι εκεί, με τους Τούρκους. Παίζονται αέρια, πετρέλαια, οπλικά συστήματα, πολιτισμικοί δεσμοί, οι διαμάχες με την Αρμενία κλπ κλπ κλπ.
Για τρεις ακόμη μήνες παρέτεινε η προκλητική Τουρκία την παραμονή στην ανατολική Μεσόγειο του ερευνητικού της σκάφους Ορούτς Ρέις (και φυσικά των πολεμικών που το συνοδεύουν…).
Οι Τούρκοι, εκμεταλλευόμενοι τις πλάτες που τους κάνουν πολλές χώρες – μέλη της ΕΕ και κυρίως η Γερμανία, έχουν αποθρασυνθεί τελείως και με ξεκάθαρες πειρατικές ενέργειες επιμένουν να τροφοδοτούν μια επικίνδυνη κρίση που κανείς δεν γνωρίζει πως θα τελειώσει.
Πριν από 6,5 σχεδόν μήνες – στις 18 Φεβρουαρίου του 2020 – γράφαμε στην Περισκόπηση (και ενώ ακόμη δεν υπήρχαν συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο, που προέκυψαν αργότερα) ότι “Πρέπει να προχωρήσουμε στη μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ – είναι ήδη αργά…”.
Σε εκείνη την ανάρτηση λοιπόν κάναμε μια αναφορά σε κάτι που μετά από τις συμφωνίες με Ιταλία και κυρίως με Αίγυπτο φαίνεται ακόμη πιο σημαντικό από τις ίδιες τις συμφωνίες: τι γίνεται με τις θαλάσσιες περιοχές στα ανατολικά της Κρήτης και της Ρόδου;;