Κατηγορία: Ευρωπ. Ένωση

“Θέλω να το πω ανοιχτά, είδα με φρίκη ότι η Ελλάδα εγκατέλειψε σήμερα την κοινή θέση της ΕΕ για την Ρωσία. Πραγματικά εξεπλάγην” δήλωσε για το “σπάσιμο” της κοινής γραμμής στο θέμα του Ουκρανικού ζητήματος και των κυρώσεων στη Ρωσία ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς.
Έφαγε φρίκη δηλαδή, που λένε και οι νεώτεροι!

Τη φρίκη όμως που τρώει αυτή η χώρα λόγω των κάθε είδους “κοινών γραμμών” προφανώς δεν τη λογαριάζει ο Σούλτς και η παρέα του.
Τόσα χρόνια – ειδικά από το 1996-1997 και μετά (με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, συγκυβερνήσεις, υπηρεσιακές κλπ) η χώρα, σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντά της, υποκύπτει και είναι ένας κανονικότατος “yes men”.

Το Σύνταγμα είναι ξεκάθαρο και οι… προθεσμίες ήδη τρέχουν: αφού βρέθηκε η Κυβερνητική πλειοψηφία τότε έχουμε στην ουσία μπει και στην διαδικασία της κούρσας διαδοχής του Κ. Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Πολλά ονόματα ακούγονται ενώ δεν αποκλείεται η εκλογή του ΠτΔ να δημιουργήσει πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ταυτόχρονα να στείλει σε αυτή έναν άνθρωπο του ΣΥΡΙΖΑ (αφού ούτως ή άλλως η ζωή της Επιτροπής του Γιούνκερ δεν μετρά παρά μόλις ένα 3μηνο).

Το ζήτημα είναι αν ο Γιούνκερ και η όλη ευρω-παρέα θα αντέξουν να έχουν έναν αριστερό στη θέση του Επιτρόπου Μετανάστευσης, αν ο Αβραμόπουλος επιστρέψει στην Αθήνα.

Και νέο συνέταιρο έχουμε από σήμερα στο κοινό νόμισμα (που πιο πολύ με “κοινό εφιάλτη” μοιάζει για εκατομμύρια κατοίκους της ΕΕ που ζουν σε χώρες που δεν μπορούν να αντέξουν ανταγωνιστικές οικονομίες-θηρία, όπως η γερμανική).

Η Λιθουανία γίνεται η 19η χώρα της ΕΕ που υιοθετεί το ευρώ. Το “λίτας”, το επίσημο νόμισμα της χώρας μέχρι τις 31/12/2014, είχε συνδεθεί με το ευρώ ήδη από το 2002 ενώ η χώρα είχε γίνει επίσημο μέλος της ΕΕ κατά τη διεύρυνση του 2004.

Πάντως το 50% των Λιθουανών, βλέποντας τι γίνεται στις μικρές οικονομίες, φοβάται αυτή την εξέλιξη και έχει επιφυλάξεις για το κατά πόσο ήταν ορθό η χώρα να περάσει στο ευρώ.

Από την άλλη, βουλευτές και Κυβέρνηση το διαφημίζουν και λένε τα γνωστά: εξάλειψη των τελών ανταλλαγής συναλλάγματος, μείωση των επιτοκίων δανεισμού, ελκυστικότερες επενδύσεις, εξάλειψη νομισματικών κινδύνων κλπ κλπ κλπ.

Εντάξει, δεν υπήρχε περίπτωση να μην αρχίσει ο… χορός των έξωθεν  παρεμβάσεων με αφορμή την εκλογή ΠτΔ στη χώρα μας (και την πιθανότητα, αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος, εθνικών εκλογών).

Την αρχή κάνει ο Γιούνκερ με μια παρέμβαση που δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και “έμμεση” ή “με τάκτ”. Όπως μεταδίδει ο Euobserver, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μιλώντας στην αυστριακή τηλεόραση έκανε λόγο για “πρότυπα” (ευρωπαϊκών διαδικασιών) αλλά και για την προτίμησή του “…να εμφανιστούν οικεία πρόσωπα” (αναφορά στον Σταύρο Δήμα, που θα είναι υποψήφιος της Κυβέρνησης για τη θέση του ΠτΔ). Μεταξύ άλλων πέταξε και ένα “I wouldn’t like extreme forces to come to power”, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα – ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο.

Η υπόθεση είναι εξαιρετικά απλή και εν καιρώ κρίσης είναι πολύ πιθανόν να προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών. Το κακό θα είναι αν τελικά προσελκύσει και το δικό μας ενδιαφέρον, δεδομένης της κατάστασης στην οποία έριξαν τη χώρα.

Το απλό λοιπόν: από τη μια το τυρί – από την άλλη η φάκα.

Το τυρί είναι τα δισεκατομμύρια που η ΕΕ θα εξαγγείλει πως θα δοθούν στην “ανάπτυξη”. Ο Γιούνκερ αναμένεται να αποκαλύψει τελικά το περιβόητο επενδυτικό πακέτο ύψους 300 δισ. ευρώ μέσα στη βδομάδα. Η μαγιά θα είναι της ΕΕ, όμως πρωτεύοντα ρόλο στα 300 θα έχουν οι ιδιώτες.

Η φάκα η τελική προσπάθεια να μπουν ακόμη πιο μέσα στα εθνικά κράτη και να τα αλώσουν πλήρως. Η δήλωση του Σόιμπλε ότι ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων θα έπρεπε να διαθέτει ένα δικαίωμα να ασκεί βέτο επί των (εθνικών) προϋπολογισμών δεν είναι καθόλου τυχαία. Μάλιστα οριοθέτησε και τον χρόνο που αυτό θα πρέπει να αποφασιστεί: μέχρι τη συνάντηση κορυφής του Δεκεμβρίου.

Την ερχόμενη εβδομάδα αναμένεται να συζητηθεί η πρόταση μομφής στο πρόσωπο του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, αφού κατατέθηκε στο προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το σχετικό κείμενο με τις υπογραφές τουλάχιστον 76 ευρωβουλευτών.

Η πρόταση προέρχεται από ευρωβουλευτές ευρωσκεπτικιστικών και ακροδεξιών κομμάτων και η ολομέλεια που θα συγκληθεί στο Στρασβούργο για να την εξετάσει θα δει κατά πόσο συνδέεται ο νυν πρόεδρος της Επιτροπής (και πρώην πρωθυπουργός και ΥΠΟΙΚ του Λουξεμβούργου) με το σκάνδαλο Luxleaks, που αφορά στις προκλητικές φοροαπαλλαγές των εταιρειών που έχουν ως έδρα το Λουξεμβούργο.

Ο ίδιος ο Γιούνκερ έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για το σκάνδαλο (μετά το σάλο της προηγούμενης περιόδου) αλλά δηλώνει πως δεν τίθεται θέμα αποχώρησής του από την Κομισιόν αφού το φορολογικό σύστημα της χώρας του είναι ανεξάρτητο.

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία στο κέντρο της Ευρώπης

Τι είναι το “LuxLeaks”; Δείτε ΕΔΩ – γιατί αν περιμένετε να δείτε τίποτε στην τηλεόραση ή στα “μεγάλα” sites, τότε δεν θα δείτε σχεδόν τίποτε.

Στην ουσία τι κάνει το Λουξεμβούργο εδώ και δεκαετίες; Συμφωνίες με εταιρείες (όχι με όποιες κι όποιες, με θηρία μόνο!), με τη βοήθεια γνωστής εταιρίας που τα οικονομικά τα κατέχει καλά, ώστε να τυγχάνουν ευνοϊκής φορολογικής μεταχείρισης με συγκεκριμένες νομικές εγγυήσεις. Πρόκειται για το λεγόμενο “tax ruling” που είναι νομιμότατο. Είναι όμως ηθικό έναντι των υπολοίπων χωρών και των κατοίκων τους;

Για την ιστορία αυτή “σφάζονται” εδώ και καιρό η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Λουξεμβούργο – που δεν θέλει να δώσει ούτε μια πληροφορία (αν και στο τέλος πάλι τίποτε δεν θα γίνει).

Πήραν φωτιά τα ευρωπαϊκά σαλόνια με τις δηλώσεις του Ιταλού Ρέντσι, ο οποίος δεν φαίνεται διατεθειμένος να δίνει εξηγήσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στην ΕΕ (δηλαδή στους κάθε είδους Μπαρόζους, μαρόζους, Ντράγκι και ντράκους αλλά τα ‘χει κυρίως με τον Γιούνκερ) με την οικονομία της Ιταλίας να βρίσκεται στο αμήν.

Έχει τεράστιο χρέος (το δικό μας μοιάζει – ακόμη και αναλογικά να το βάλεις – με παιδική χαρά), το ΑΕΠ της σημειώνει πτώση (μοναδική περίπτωση μεταξύ του G7) ενώ τα εύσημα λαμβάνει ο … Μόντι για κάποιες διορθώσεις που έγιναν στον οικονμικό τομέα.

Ο Ρέντσι δεν είναι κορόιδο: έχει μπροστά του πολύ δρόμο, τον οποίο αν θέλει να τον διανύσει ο ίδιος ως πρωθυπουργός θα πρέπει να πει και κανα “όχι” στους Ευρωπαίους.

Όσο για τον Γιουνκερ; Αυτός με περισσό θράσος λέει ότι “Δεν είμαι από τους τύπους που τρέμουν μπροστά σε πρωθυπουργούς και σε άλλους ανώτατους αξιωματούχους” ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να πείσει τους Ευρωπαίους πολίτες (κυρίως) πως δεν είναι ο επικεφαλής ενός τεράστιου γραφειοκρατικού μηχανισμού που πλέον δεν εξυπηρετεί τους στόχους για τους οποίους δημιουργήθηκε.

Στην Ευρώπη αραιά και που “μαίνεται” (όχι πως έχουν κανά ζόρι, αλλά λέμε τώρα) ένας πόλεμος σχετικά με το παρασκήνιο της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη.

Τα δυο τελευταία επεισόδια στο σήριαλ έχουν να κάνουν με τις δηλώσεις και το βιβλίο του παλιού καγκελάριου της Γερμανίας, Χέλμουτ Κόλ, και αυτές του προέδρου της ΕΕ Ζαν Κλώντ Γιούνκερ.

Ο Κολ αναφέρει πως κακώς βρέθηκε η χώρα μας εντός ευρώ και πως ο Σρέντερ (καγκελάριος κάποτε και αυτός) δεν έπρεπε να συναινέσει, ο Γιούνκερ κάτι έπρεπε να πει και είπε πως οι Έλληνες προσπάθησαν και μπήκαν κλπ κλπ.

Φυσικά κάποιοι θυμήθηκαν και εκείνη την παλιά ιστορία με τα greek-economics της περιόδου του Χρηματιστηρίου και της ανάπτυξης που έφτανε τότε σε ποσοστά απίστευτα, αφού ο Γιούνκερ το θυμήθηκε επίσης αλλά το είπε κάπως… κομψά: “οι Ευρωπαίοι έπεσαν θύματα εσφαλμένου τρόπου στατιστικής παρουσίασης των στοιχείων”.

Έντονα συναισθήματα και ρίγη ανείπωτης συγκίνησης προκάλεσε στο Ελληνισμό η πολύ σκληρή στάση που κράτησε η ΕΕ έναντι της Τουρκίας καθώς και η έμπρακτη συμπαράσταση των εταίρων μας στην ΕΕ.
Στο προσχέδιο συμπερασμάτων που αναμένεται να εγκριθεί σήμερα από τους «28» υπάρχει παράγραφος για το θέμα των απειλών της Τουρκίας, μετά από αίτημα της κυπριακή πλευράς.
Σε μια ολόκληρη παράγραφο, εξαιρετικά αφιερωμένη στην Κύπρο και στην ιστορία που εδώ και καιρό πάνε να στήσουν οι εισβολείς του ’74 (και κατά συρροήν παραβάτες του διεθνούς δικαίου) Τούρκοι, αναφέρεται ότι η Ε.Ε. εκφράζει τη σοβαρή ανησυχία της για τη νέα κλιμάκωση της έντασης στην ανατολική Μεσόγειο. Και καλείται η Τουρκία να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου.
«Υπό τις συνθήκες αυτές το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θεωρεί ότι είναι περισσότερο σημαντικό από ποτέ να εξευρεθεί μια συνολική λύση για την Κύπρο, προς όφελος όλων των Κυπρίων», προστίθεται στο κείμενο.

.

Και η Τουρκία (με τα 100 εκατομμύρια καταναλωτές που οι Δυτικοί τους περιμένουν να γίνουν αγοραστές) καθώς και τα πόδια του Ερντογάν και του Νταβούτογλου, τρέμουν…