“Θέλω να το πω ανοιχτά, είδα με φρίκη ότι η Ελλάδα εγκατέλειψε σήμερα την κοινή θέση της ΕΕ για την Ρωσία. Πραγματικά εξεπλάγην” δήλωσε για το “σπάσιμο” της κοινής γραμμής στο θέμα του Ουκρανικού ζητήματος και των κυρώσεων στη Ρωσία ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς.
Έφαγε φρίκη δηλαδή, που λένε και οι νεώτεροι!
Τη φρίκη όμως που τρώει αυτή η χώρα λόγω των κάθε είδους “κοινών γραμμών” προφανώς δεν τη λογαριάζει ο Σούλτς και η παρέα του.
Τόσα χρόνια – ειδικά από το 1996-1997 και μετά (με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, συγκυβερνήσεις, υπηρεσιακές κλπ) η χώρα, σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντά της, υποκύπτει και είναι ένας κανονικότατος “yes men”.
Τόσα χρόνια οι “σύμμαχοι” και “εταίροι” και “φίλοι” κοιτάνε πρώτα το δικό τους και όχι το κοινό συμφέρον. Παραδείγματα πολλά, πάρα πολλά ώστε να αμφισβητηθούν από οποιονδήποτε. Όποιον τομέα κι αν δει κάποιος, είτε π.χ. στα αγροτικά με επιδοτήσεις για ξήλωμα καλλιεργειών, είτε π.χ. στα διεθνή με την Ελλάδα ακάλυπτη σε πολλά θέματα (μην τυχόν και χυθεί η καρδάρα με τα κέρδη των πολυεθνικών που η ΕΕ υπερασπίζεται εντέχνως), τα μόνα τα οποία εξυπηρετούνται είναι συμφέροντα άλλων, όχι της Ελλάδας.
Είναι καθαρά μια άλλη συζήτηση αν ο Τσίπρας μαζί με τον Καμμένο την πρώτη μέρα έκαναν μια μαγκιά και στη συνέχεια υποκύψουν και αυτοί κάνοντας καμιά μεγαλειώδη κυβίσθηση. Αυτό θα κριθεί όταν θα έρθει η ώρα.
Τώρα η συζήτηση στρέφεται αλλού: στη φρίκη που έφαγε ο Σούλτς και που πρέπει να φάνε και οι υπόλοιποι κάποια στιγμή, μέχρι να καταλάβουν πως τα κοινά συμφέροντα έχουν και κόκκινες γραμμές και πως η Ευρώπη στην οποία όλοι μας θέλουμε να συμμετέχουμε δεν είναι καμιά πολυεθνική εταιρία που διευθύνεται ανεξέλεγκτα από τα κεντρικά των Βρυξελλών…