Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Τι είναι το «γάλα ημέρας»;; Μια ιδέα είναι, αφού για το γάλα η ημέρα αποκτά πολλές περισσότερες από τις… κλασσικές 24 ώρες.

Γιατί το γάλα ημέρας (εκτός από το.. κανονικό γάλα ημέρας, που ο άλλος αρμέγει το γελάδι και το πίνει εντός ολίγων ωρών) θα είναι και αυτό που το άρμεξαν σήμερα, το διατήρησαν επί 24 ώρες χωρίς να έχει υποστεί διαδικασία θέρμισης ή άλλη επεξεργασία προ της παστερίωσης και που στο τέλος η διάρκεια συντήρηση του δεν υπερβαίνει τις 2 ημέρες από την ημέρα παστερίωσης.

Αν δηλαδή το έχουμε «πιάσει» σωστά, αρμέγεις Τετάρτη, παστεριώνεις Πέμπτη και μέχρι το Σάββατο έχεις «γάλα ημέρας»;;; Έτσι θα πηγαίνει;;

Πολύ «κλάμα» για τη βουτιά που σημειώθηκε στο όχημα της μεγαλύτερης εθελούσιας ανακατανομής του πλούτου μεταπολεμικά στην Ελλάδα.

Πολλοί θυμήθηκαν το 87, λόγω του μεγέθους σε μια ημέρα. Αλλά σίγουρα όχι το 2000-2001, γιατί είναι ακόμη κοντά, είχε μεγαλύτερη χρονική διάρκεια και είναι πραγματικά ασύμφορο να επανέλθει στη μνήμη…

Όπως διαβάζουμε στα «ΕΠΕΑ» του Θ. Ελευθεριάδη, στην Νάουσα βρίσκεται στο τελικό της στάδιο η προμήθεια υπόγειων κάδων απορριμμάτων, οι οποίοι θα έχουν την μορφή της δημοσιευθείσας από τον Θόδωρο φωτογραφίας – η ανάρτηση ΕΔΩ. Μια καλή κίνηση, που θα βοηθήσει αρκετά.

Για το Δήμο Αλεξάνδρειας ακόμη δεν ακούσαμε τίποτε παρόμοιο, ενώ οι υπόγειοι κάδοι απορριμμάτων θα ήταν μια πολύ καλή λύση, ειδικά δε μετά από την ανάπλαση που έγινε στο κέντρο του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αλεξάνδρειας και που κάθε άλλο παρά βοήθησε την κατάσταση (παρά τις αρχικές εκτιμήσεις).

Ειδικά δε όσον αφορά τα σκουπίδια αξίζει να αναφέρουμε κάτι για μια ακόμη φορά: μεταξύ των μεγάλων στοιχημάτων για τα επόμενα χρόνια στη χώρα είναι η αποκομιδή και κυρίως η διαχείριση των απορριμμάτων.

Μια δύσκολη βδομάδα ξεκίνησε για τη χώρα, τόσο σε επίπεδο οικονομικό (άνοιγμα τραπεζών, σταδιακή «επαναφορά» – όσο γίνεται, αφού θα πάρει πολλούς μήνες να… αποχαιρετίσουμε τον έλεγχο κεφαλαίων) όσο και σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο (αυτά τα δυο πάνε παρέα).

Σε οικονομικό, οι τράπεζες άνοιξαν με μια γκάμα λειτουργιών να επανέρχονται έστω και με περιορισμούς, ενώ γίνονται προσπάθειες αυτό που απέμεινε από την πενταετή λαίλαπα και ακόμη το ονομάζουν «αγορά» να επανέρθει το συντομότερο σε επίπεδα προ της τραπεζικής αργίας (τουλάχιστον).

Σε πολιτικό-κοινωνικό επίπεδο τώρα αρχίζουν τα όργανα, αφού την εβδομάδα αυτή πρέπει να περάσουν από τη Βουλή πραγματικά σκληρά νομοσχέδια που σχετίζονται με το 3^ο Μνημόνιο.

Η παραμονή στο ευρώ και τα δανεικά έχουν χρονικό ορίζοντα. Αν δεν μας έστειλαν αδιάβαστους χθες, θα το κάνουν αύριο, μεθαύριο… Προς τι λοιπόν ο ντόρος για σοβαρή προετοιμασία για εθνικό νόμισμα; Ας αντιληφθούμε πλέον πως είμαστε ΜΟΝΟΙ και πως τα «ντάνκε» στην κάθε Δωροθέα πρέπει να τελειώνουν κάποια στιγμή!

Ας δούμε το πράγμα ψύχραιμα και με απλές κουβέντες: όσο η χώρα δεν έχει στα δικά της χέρια την κατάρτιση ενός προγράμματος το οποίο θα προστατεύει τον κόσμο αλλά και που θα τη βγάλει από τον υφεσιακό βούρκο στον οποίο βρίσκεται τα τελευταία 5-6 χρόνια, δεν πρόκειται να δούμε χαΐρι τον αιώνα τον άπαντα!

Πριν από λίγες ημέρες είχαμε βάλει δίπλα-δίπλα δυο φωτογραφίες των Παπανδρέου και Τσίπρα.

Αλλάζοντας τη φωτογραφία του νυν πρωθυπουργού και βάζοντας μια πιο “φρέσκια”  δίπλα σε αυτή του Παπανδρέου (που επίσης είχε τραβηχθεί μετά από εκείνην την έξοδο από τη Σύνοδο Κορυφής που έκρινε την Κυβέρνησή του), όλοι βλέπουμε πως είναι ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ οι ομοιότητες μεταξύ των δυο.

Τόσο στο βλέμμα όσο και στην έκφραση του προσώπου…

Προς τους πολιτικούς μας:

Καιρός ήταν να βρεθείτε στο ίδιο τραπέζι!

Κι σήμερα (που το 61% είναι 100%), με την έκθεση του ΔΝΤ περί μη βιώσιμου χρέους στο χέρι και με τον “κακό” Βαρουφάκη εκτός, κοιτάξτε να τα βρείτε και να πάτε Βρυξέλλες ως Ελλάδα και όχι όπως τις προηγούμενες ημέρες.
Γιατί αν αρχίσετε πάλι τα ίδια το 100% του λαού ΔΕΝ θα ξεχάσει την ευκαιρία που ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ σήμερα.

Η τακτική είναι γνωστή, δοκιμασμένη εδώ και χρόνια και έχει πολλάκις καταδικάσει οποιαδήποτε κίνηση μπορεί να γίνει στη χώρα: καπέλωμα των πάντων!

Από τα κόμματα, από αποτυχημένους που ο λαός τους γύρισε την πλάτη, από άλλους που ψάχνουν εναγωνίως έναν ρόλο, από περίεργους που θέλουν να εξαργυρώσουν μια συμμετοχή με μια θεσούλα την επόμενη ημέρα.

Μια από τα ίδια δηλαδή. Γιατί εκεί που το έχουν φέρει το θέμα, αυτοί όλοι θεωρούν πως όποιος θα ψηφίσει «ναι» είναι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή ΠΟΤΑΜΙ (για να μείνουμε στα εντός Βουλής κόμματα) ή όποιος ψηφίσει «όχι» είναι ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ή ΧΑ.

Μια ζωή τυφλοί και κουφοί στα κελεύσματα της κοινωνίας. Μια ζωή τα δείχνουν και τα μεταφράζουν όπως θέλουν (ας είναι καλά και τα φιλικά προς κάθε σχηματισμό ΜΜΕ).

Αν υπάρχει μια – έστω μια – πιθανότητα να δούμε την υφιστάμενη κατάσταση να λήγει γρήγορα, αυτή είναι το “ποντάρισμα” στη γνωστή διαμάχη μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ (δηλαδή Γερμανίας).

Το ΔΝΤ έψαχνε την ευκαιρία να… αναστηθεί αλλά και να πατήσει το πόδι του στην Ευρώπη. Η ευκαιρία αυτή του ήρθε ταυτόχρονα το 2011, με την Ελλάδα.

Η Ευρώπη (αυτή η Ευρώπη, που δεν τη γουστάρει κανείς πλην ολίγων «φωτεινών» εξαιρέσεων που τη θέλουν στο χάλι που κατάντησε κι ακόμη χειρότερη) θέλει να πετάξει έξω το ΔΝΤ αλλά και να στείλει μηνύματα με διάφορους αποδέκτες εντός των συνόρων της. Πάλι η ευκαιρία δίδεται με την Ελλάδα.

Γνωστό πειραματόζωο είμεθα πλέον. Και προτού το πειραματόζωο αποθάνει, έστω και την υστάτη ώρα, γίνονται προσπάθειες άμβλυνσης των διαφορών ώστε να μην περάσει στο τελικό στάδιο αλλά να υπογραφεί μια συμφωνία (που θα απαξιώνει οτιδήποτε – οπουδήποτε, που θα δίνει «μαθήματα καλής διαγωγής» στα κράτη που κάνουν «ανόητες» σκέψεις και που θα στείλει ξανά το ΔΝΤ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού).

Ίδωμεν (για τη σύγκληση ίδωμεν, γιατί το μάρμαρο είναι γνωστό τοις πάσοι ποιος θα το πληρώσει…).

Η απόφαση πλέον σε εμάς. Τέλος στις ανέξοδες “επαναστάσεις” των πληκτρολογίων

Δημοψήφισμα λοιπόν! Προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία που θα αφορά – σύμφωνα με όσα ανέφερε στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός – την αποδοχή ή απόρριψη του τελεσιγράφου της Επιτροπείας.

Δηλαδή τώρα θα κληθούμε να αποφασίσουμε αν η χώρα θα αποδεχθεί τους όρους που τέθηκαν στο Eurogroup της 25/6/2015 ώστε να κλείσει το ιδιαίτερα «πετυχημένο» πρόγραμμα των δανειστών που συμφωνήθηκε πριν από 2 περίπου χρόνια, που θα οδηγήσουν στην αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από την Επιτροπεία.

Γιατί στην ουσία αυτό θα αποφασίσουμε. Άσχετα με όσα ακούγονται, με όσα εικάζονται και με όσα ο καθένας από τους πρωταγωνιστές έχει στο νου του και τα λέει για λαϊκή κατανάλωση, στην πραγματικότητα και με βάση τις μέχρι τώρα εξελίξεις ακόμη δεν έχει τεθεί το ερώτημα «ευρώ ή δραχμή» ή «υπογραφή νέου Μνημονίου ή όχι».

Αυτά αν έλθουν, θα έλθουν μετά.