Κατηγορία: διεθνή

Η υπόθεση είναι εξαιρετικά απλή και εν καιρώ κρίσης είναι πολύ πιθανόν να προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών. Το κακό θα είναι αν τελικά προσελκύσει και το δικό μας ενδιαφέρον, δεδομένης της κατάστασης στην οποία έριξαν τη χώρα.

Το απλό λοιπόν: από τη μια το τυρί – από την άλλη η φάκα.

Το τυρί είναι τα δισεκατομμύρια που η ΕΕ θα εξαγγείλει πως θα δοθούν στην “ανάπτυξη”. Ο Γιούνκερ αναμένεται να αποκαλύψει τελικά το περιβόητο επενδυτικό πακέτο ύψους 300 δισ. ευρώ μέσα στη βδομάδα. Η μαγιά θα είναι της ΕΕ, όμως πρωτεύοντα ρόλο στα 300 θα έχουν οι ιδιώτες.

Η φάκα η τελική προσπάθεια να μπουν ακόμη πιο μέσα στα εθνικά κράτη και να τα αλώσουν πλήρως. Η δήλωση του Σόιμπλε ότι ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων θα έπρεπε να διαθέτει ένα δικαίωμα να ασκεί βέτο επί των (εθνικών) προϋπολογισμών δεν είναι καθόλου τυχαία. Μάλιστα οριοθέτησε και τον χρόνο που αυτό θα πρέπει να αποφασιστεί: μέχρι τη συνάντηση κορυφής του Δεκεμβρίου.

Την ερχόμενη εβδομάδα αναμένεται να συζητηθεί η πρόταση μομφής στο πρόσωπο του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, αφού κατατέθηκε στο προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το σχετικό κείμενο με τις υπογραφές τουλάχιστον 76 ευρωβουλευτών.

Η πρόταση προέρχεται από ευρωβουλευτές ευρωσκεπτικιστικών και ακροδεξιών κομμάτων και η ολομέλεια που θα συγκληθεί στο Στρασβούργο για να την εξετάσει θα δει κατά πόσο συνδέεται ο νυν πρόεδρος της Επιτροπής (και πρώην πρωθυπουργός και ΥΠΟΙΚ του Λουξεμβούργου) με το σκάνδαλο Luxleaks, που αφορά στις προκλητικές φοροαπαλλαγές των εταιρειών που έχουν ως έδρα το Λουξεμβούργο.

Ο ίδιος ο Γιούνκερ έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για το σκάνδαλο (μετά το σάλο της προηγούμενης περιόδου) αλλά δηλώνει πως δεν τίθεται θέμα αποχώρησής του από την Κομισιόν αφού το φορολογικό σύστημα της χώρας του είναι ανεξάρτητο.

πετρέλαιο, αρχαία, κεφαλικοί “φόροι”, λύτρα και λεηλασίες κάθε είδους χρηματοδοτούν την οργάνωση που πλέον θέλει να κόψει και δικά της νομίσματα.

Μια μηχανή που κόβει ζεστό χρήμα σε καθημερινή βάση έχει στα χέρια του το Ισλαμικό Κράτος, γνωστότερο και ως ΙΚ (IS αγγλιστί) και γι’ αυτό, απ’ ό,τι φαίνεται, η Δύση θα το ξεφορτωθεί πολύ δύσκολα, αφού οι τζιχαντιστές δυναμώνουν καθημερινά. Η οικονομική ισχύς και η οργάνωση του ΙΚ είναι τέτοιες πια ώστε δύσκολα θα φρεναριστούν ακόμα κι από απώλεια όχι μόνο υψηλόβαθμων στελεχών, αλλά και του ηγέτη του.

Όσο το Ισλαμικό Κράτος ήταν αδύναμο ως πολεμική μηχανή και η κατάσταση μπορούσε να ελεγχθεί, υπήρξε κωλυσιεργία.

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ, στο “Ποντίκι”

Ας μην βλέπουμε τις κινήσεις των Τούρκων (σε οποιοδήποτε επίπεδο) ως σπασμωδικές ή ασύνδετες τη μια από την άλλη.

Η τουρκική διπλωματία – αλλά ακόμη και οι πιο “ασήμαντοι” και “άγνωστοι” βουλευτές που λένε διάφορα – έχει επιδείξει μια συνέχεια και συνέπεια στον τρόπο που κινείται που μόνο η αμερικάνικη ή η ισραηλινή έχουν καταφέρει.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίες ούτε οι δηλώσεις/διαρροές από Εντρογάν μεριά, ούτε οι κινήσεις που γίνονται στην ανατολική Μεσόγειο, ούτε όσα λένε οι στρατηγοί αλλά ούτε ακόμη-ακόμη η τελευταία δήλωση Τούρκου υπουργού ο οποίος μίλησε για “ελληνοκυπριακή διοίκηση της Νοτίου Κύπρου” που συμπεριφέρεται “σαν κακομαθημένο παιδί” που κάποιος θα πρέπει να του δώσει ένα μάθημα.

Την ώρα που οι δικοί μας (Σαμαράς & Αναστασιάδης) πήγαν στο Κάιρο για να κλείσουν με τους Αιγύπτιους συμφωνία για την οριοθέτηση των ΑΟΖ, ο Ερντογάν τους συνδέει με Κάιρο!

Την ώρα που οι Σαμαράς, Αναστασιάδης και Φατάχ-αλ Σίσι συναντήθηκαν στο Κάιρο με σκοπό να γνωστοποιήσουν τη θέλησή τους να οριοθετήσουν οι 3 χώρες τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες τους, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν – προφανώς φοβούμενος τα δύσκολα μονοπάτια που επέλεξε να τραβήξει – περνάει στην “αντεπίθεση”.

Τις αντιδράσεις του προέδρου της Τουρκίας αναφέρει στο σημερινό της πρωτοσέλιδο η εφημερίδα “Έθνος της Κυριακής”, που έχει ως υπότιτλο “Δεν κάνω ούτε βήμα πίσω για το φυσικό αέριο στην Κύπρο”.

Το Σάββατο οι τρεις, μετά τη συνάντηση που είχαν στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν το οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει ότι “Οι τρεις χώρες υπογραμμίζουμε την καθολική ισχύ της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και αποφασίζουμε να προχωρήσουμε το ταχύτερο τις διαπραγματεύσεις μας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μας όπου αυτό δεν έχει ακόμη γίνει”.

Η επανένωση της Γερμανίας, όπως και να το δει κανείς, είναι σημαντικό γεγονός. Που έχει τον αντίκτυπό του στη Ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου και εκάστης χώρας αυτής ξεχωριστά.

Πριν από ορισμένα χρόνια είχαμε γράψει για μια ιστορία που έμεινε στην Ιστορία.

Ξαναθυμηθείτε ΕΔΩ τι είχε γίνει τότε στην Ανατολική Ευρώπη και πως το Τείχος του Βερολίνου έπεσε μια ώρα αρχίτερα (ήταν να πέσει και έπεσε, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση)…

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία στο κέντρο της Ευρώπης

Τι είναι το “LuxLeaks”; Δείτε ΕΔΩ – γιατί αν περιμένετε να δείτε τίποτε στην τηλεόραση ή στα “μεγάλα” sites, τότε δεν θα δείτε σχεδόν τίποτε.

Στην ουσία τι κάνει το Λουξεμβούργο εδώ και δεκαετίες; Συμφωνίες με εταιρείες (όχι με όποιες κι όποιες, με θηρία μόνο!), με τη βοήθεια γνωστής εταιρίας που τα οικονομικά τα κατέχει καλά, ώστε να τυγχάνουν ευνοϊκής φορολογικής μεταχείρισης με συγκεκριμένες νομικές εγγυήσεις. Πρόκειται για το λεγόμενο “tax ruling” που είναι νομιμότατο. Είναι όμως ηθικό έναντι των υπολοίπων χωρών και των κατοίκων τους;

Για την ιστορία αυτή “σφάζονται” εδώ και καιρό η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Λουξεμβούργο – που δεν θέλει να δώσει ούτε μια πληροφορία (αν και στο τέλος πάλι τίποτε δεν θα γίνει).

Πήραν φωτιά τα ευρωπαϊκά σαλόνια με τις δηλώσεις του Ιταλού Ρέντσι, ο οποίος δεν φαίνεται διατεθειμένος να δίνει εξηγήσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στην ΕΕ (δηλαδή στους κάθε είδους Μπαρόζους, μαρόζους, Ντράγκι και ντράκους αλλά τα ‘χει κυρίως με τον Γιούνκερ) με την οικονομία της Ιταλίας να βρίσκεται στο αμήν.

Έχει τεράστιο χρέος (το δικό μας μοιάζει – ακόμη και αναλογικά να το βάλεις – με παιδική χαρά), το ΑΕΠ της σημειώνει πτώση (μοναδική περίπτωση μεταξύ του G7) ενώ τα εύσημα λαμβάνει ο … Μόντι για κάποιες διορθώσεις που έγιναν στον οικονμικό τομέα.

Ο Ρέντσι δεν είναι κορόιδο: έχει μπροστά του πολύ δρόμο, τον οποίο αν θέλει να τον διανύσει ο ίδιος ως πρωθυπουργός θα πρέπει να πει και κανα “όχι” στους Ευρωπαίους.

Όσο για τον Γιουνκερ; Αυτός με περισσό θράσος λέει ότι “Δεν είμαι από τους τύπους που τρέμουν μπροστά σε πρωθυπουργούς και σε άλλους ανώτατους αξιωματούχους” ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να πείσει τους Ευρωπαίους πολίτες (κυρίως) πως δεν είναι ο επικεφαλής ενός τεράστιου γραφειοκρατικού μηχανισμού που πλέον δεν εξυπηρετεί τους στόχους για τους οποίους δημιουργήθηκε.

τα ελληνικά κανάλια πάντως κάνουν λόγο για μια άχρηστη πλατφόρμα και για παιχνίδια εντυπωσιασμού των Τούρκων

Πραγματικά τρελό το μπλέξιμο των “εταίρων” και “φίλων” στην κλιμάκωση της έντασης που επιδιώκουν οι Τούρκοι στην κυπριακή ΑΟΖ – τη στιγμή μάλιστα που οι δικοί μας σπεύδουν να επισκεφτούν τη Λευκωσία και το Κάιρο.

Ορισμένοι πάντως μιλάνε για μια μικρή πλατφόρμα (“μικρή” ως προς το γεγονός ότι χτυπάει μικρά βάθη – μέχρι τα 90 μέτρα) που είναι ρουμάνικη, έχει σημαία Μάλτας και στην οποία μπλέκονται και Φινλανδοί έχουν στημένη οι γείτονες στα ανοιχτά της Αλεξανδρέττας εδώ και πολύ καιρό και τώρα θέλουν να την ενεργοποιήσουν.

Από την άλλη κάνουν κρούσεις και στο Αζερμπαϊτζάν, στη χώρα που παίζει ενεργά στο θέμα του αγωγού ΤΑΡ που τόσο πολυδιαφημίστηκε…

Στην Ευρώπη αραιά και που “μαίνεται” (όχι πως έχουν κανά ζόρι, αλλά λέμε τώρα) ένας πόλεμος σχετικά με το παρασκήνιο της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη.

Τα δυο τελευταία επεισόδια στο σήριαλ έχουν να κάνουν με τις δηλώσεις και το βιβλίο του παλιού καγκελάριου της Γερμανίας, Χέλμουτ Κόλ, και αυτές του προέδρου της ΕΕ Ζαν Κλώντ Γιούνκερ.

Ο Κολ αναφέρει πως κακώς βρέθηκε η χώρα μας εντός ευρώ και πως ο Σρέντερ (καγκελάριος κάποτε και αυτός) δεν έπρεπε να συναινέσει, ο Γιούνκερ κάτι έπρεπε να πει και είπε πως οι Έλληνες προσπάθησαν και μπήκαν κλπ κλπ.

Φυσικά κάποιοι θυμήθηκαν και εκείνη την παλιά ιστορία με τα greek-economics της περιόδου του Χρηματιστηρίου και της ανάπτυξης που έφτανε τότε σε ποσοστά απίστευτα, αφού ο Γιούνκερ το θυμήθηκε επίσης αλλά το είπε κάπως… κομψά: “οι Ευρωπαίοι έπεσαν θύματα εσφαλμένου τρόπου στατιστικής παρουσίασης των στοιχείων”.