Κατηγορία: διεθνή

Ψηλά στους τίτλους βρίσκεται τις προηγούμενες ώρες η είδηση – πληροφορία που δημοσίευσε σε άρθρο της η γερμανική εφημερίδα Bild ότι παίζει σοβαρά το ενδεχόμενο η Γερμανία να … επιστρέψει στην Ελλάδα περίπου 416,7 εκατομμύρια ευρώ, χρήματα που προέρχονται από κέρδη επιτοκίων ελληνικών ομολόγων που βρίσκονται στην κατοχή της Bundesbank.

Όπως αναφέρεται το να έρθουν τα χρήματα δεν είναι μια απλή διαδικασία (αφού το συγκεκριμένο ποσό είναι “κλειδωμένο” στον προϋπολογισμό και απαιτείται προηγούμενη απόφαση του γερμανικού κοινοβουλίου για να εκταμιευθεί) ενώ θα εξεταστεί – αν αποφασιστεί μια τέτοια διαδικασία – κατά πόσο θα έχει ολοκληρωθεί “επιτυχώς” το τρίτο Μνημόνιο.

Όπως κι αν έχει, ό,τι κι αν γίνει, ένα είναι το προφανές:

Όσο πάει και πιάνει πάτο ο Τράμπ. Από το ένα λεκτικό ολίσθημα (;;;;) στο άλλο και οι αντιδράσεις στο πρόσωπό του είναι κάθε φορά και πιο έντονες.

Ο Τράμπ έχει μια τάση να στρογγυλοποιεί και να μην καταδικάζει ευθέως δυσάρεστες και επικίνδυνες καταστάσεις (όπως για παράδειγμα η επίθεση κατά διαδηλωτών με αυτοκίνητο από έναν ρατσιστή στην Βιρτζίνια) και μόλις επτά μήνες μετά από την ορκωμοσία του η δημοτικότητά του έχει μειωθεί αισθητά.

Οι πέριξ τρέχουν να διορθώσουν τα αδιόρθωτα (με βίντεο από το επικοινωνιακό επιτελείο του, με δηλώσεις άλλων – όπως ο αντιπρόεδρος – που είναι πιο αναλυτικές και πιο ξεκάθαρες), όμως με δεδομένα τα προβλήματα και τις έρευνες που σχετίζονται με την προεκλογική περίοδο οι καταστάσεις αυτές λειτουργούν συσσωρευτικά, με αποτέλεσμα ο Τράμπ να πατώνει και να φτάνει σε ιστορικά “χαμηλά” αποδοχής.

Μετά από τους κάθε είδους τρομοκράτες που ύστερα από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ είχαν επιδοθεί σε έναν ανελέητο αγώνα για την απόκτηση τμημάτων του οπλοστασίου της (με ιδιαίτερη… προτίμηση στα πυρηνικά όπλα), περίπου 20 χρόνια μετά ο κάθε ζαβός που την έχει δει τιμωρός του άδικου και Θεός επί της Γης (κι ας μην είναι τίποτε παραπάνω από διαταραγμένη προσωπικότητα) θέλει να αποκτήσει ή έχει ήδη αποκτήσει πυρηνικά όπλα.

Κάποτε είχαμε τους ισλαμιστές – τζιχαντιστές που μέσα από περίεργες διαδρομές στην Κεντρική Ασία προσπαθούσαν να αποκτήσουν πυρηνική τεχνολογία. Αυτή η ιστορία υποτίθεται πως τελείωσε χάρη στη δράση των δυτικών υπηρεσιών σε συνεργασία με τους Ρώσους, αλλά και επειδή τα πυρηνικά της ΕΣΣΔ είναι πλέον σε ασφαλείς χώρους.

Δεν χαρίζεται ο υπουργός των Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς και καλά κάνει. Τη στιγμή μάλιστα που δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι μπορεί να είναι ίσως και η πιο επιτυχημένη επιλογή υπουργού που έχει κάνει ο Τσίπρας από το ‘15 που ανέλαβε την πρωθυπουργία.

Ο Κοτζιάς, με μια συνέντευξή του που παραχώρησε από κοινού στη «Νέα Σελίδα» και στον «Φιλελεύθερο» της Κύπρου κάνει ευθεία επίθεση στον (υποτίθεται ουδέτερο) ειδικό διαμεσολαβητή του ΟΗΕ για το Κυπριακό Άϊντα, αναφέροντας ότι ο τύπος υπονόμευε τις συνομιλίες στην Ελβετία.
Ο Έλληνας ΥΠΕΞ κατηγορεί τον μεσολαβητή του ΟΗΕ για ελλιπή προετοιμασία της Διάσκεψης και ότι έλεγε ψέματα, και προβαίνει σε μια αποκάλυψη που θα συζητηθεί.

Τα 43 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την 20η Ιουλίου του 1974, ημέρα που τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλλαν στην Κύπρο.

Προηγήθηκε το προδοτικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου (το οποίο ενορχηστρώθηκε από την παραπαίουσα ελληνική χούντα), μια ιστορία που έδωσε την αφορμή στην Τουρκία να το παίξει “εγγυητής” (όπως όριζαν μια σειρά από συμφωνίες που υπογράψαμε περίπου 15 χρόνια πριν από το 1974) και να εισβάλει με τη δικαιολογία ότι θα επαναφέρει τη συνταγματική τάξη στην Κύπρο.

Από τότε και για ένα διάστημα περίπου 30 ημερών έγιναν πάρα πολλά, μεταξύ αυτών η πτώση της χούντας στην Ελλάδα, η επάνοδος του Καραμανλή στην Αθήνα, η “παραίτηση” του Σαμψών (που τον είχαν ορίσει οι στρατιωτικοί πρόεδρο στη θέση του Μακαρίου) και τέλος ο δεύτερος Αττίλας, στις 14 Αυγούστου του 1974 (που έφερε τους Τούρκους στη σημερινή τους θέση).

του Μιχ. Ιγνατίου (από το mignatiou.com)

Ξαφνικά χθες, η κατοχική δύναμη Τουρκία, προχώρησε σε κλιμάκωση της έντασης στην κυπριακή ΑΟΖ, και ενώ από την ημέρα της άφιξης του γεωτρύπανου της γαλλικής εταιρείας TOTAL είχε κρατήσει, θα έλεγα, χαμηλούς τόνους. Πέραν μερικών ανώδυνων προκλήσεων, η κατοχική δύναμη ήταν προσεκτική στις αντιδράσεις της, διότι αντιλήφθηκε γρήγορα ότι δεν έχει απέναντι της την Κυπριακή Δημοκρατία.

Η Άγκυρα προχώρησε χθες σε δύο επιθετικές ενέργειες στις οποίες πρέπει να δώσουμε μεγάλη σημασία -και πιστεύω ότι στην Αθήνα και τη Λευκωσία σήμανε «συναγερμός»:

Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ, στο mignatiou.com

Στην Κύπρο βρίσκεται ο γνωστός (κυρίως στους παλαιότερους) “Φάκελος της Κύπρου”, στο Κοινοβούλιο του νησιού – και με προοπτική να ανοίξει το συντομότερο δυνατό.

Να ανοίξει λοιπόν, να σταματήσει αυτό το ατέρμονο παιχνίδι μεταξύ πολιτικών, ιστορικών και άλλων. Να κοπούν με τη μια επιτέλους οι όποιες εικασίες και να δούμε τα πρόσωπα και το μέγεθος των ευθυνών κάθε ενός από αυτά.

από το mignatiou.com

Όλα βαίνουν ομαλώς σε σχέση με την πλατφόρμα που θα πραγματοποιήσει τη γεώτρηση στο τεμάχιο 11 της Κυπριακής ΑΟΖ, δήλωσε σήμερα ο Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Βίκτωρας Παπαδόπουλος, κάνοντας παράλληλα έκκληση για «ψυχραιμία».

Την ίδια στιγμή έγινε γνωστό ότι κατά την πορεία του προς το Οικόπεδο 11, σε απόσταση 30 ναυτικών μιλίων εκτός του FIR Λευκωσίας, μεταξύ Κύπρου και Κρήτης, τουρκικό πολεμικό σκάφος που κυκλοφορεί στην περιοχή έκανε αναγνώριση στοιχείων του West Capella.

Με… “περίεργες” ιστορίες εξελίσσονται τις μέρες αυτές οι συνομιλίες για το Κυπριακό στην Ελβετία.
“Περίεργες” επειδή από όσα γίνονται γνωστά μέχρι τώρα οι διεθνείς παίκτες λένε πως για να βρεθεί λύση θα πρέπει όλα τα μέρη να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Η Διπλωματία είναι η υπέρτατη μορφή της τέχνης του παζαριού, το οποίο οφείλεις να φτάνεις στα όριά του.

Όταν όμως τα αυτονόητα δεν τηρούνται και δεν αναγνωρίζονται (όπως πχ εκκίνηση συνομιλιών από τη βάση του ότι μιλάμε για κλασσική περίπτωση εισβολής και κατοχής τμήματος χώρας αναγνωρισμένης διεθνώς), τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Τόσο απλά….

(μια υποσημείωση, ενδεικτικά και μόνο: ο Ιούλιος, ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβρης δεν ήταν ποτέ καλοί μήνες για τα εθνικά μας θέματα. Απ’ το Ιούλιο του 1974, μέχρι τον Αύγουστο του ’22 και τον Σεπτέμβρη του ’55).

Πάλι θα πούμε τα ίδια και θα θεωρηθούμε “κακοί” και ότι επαναλαμβανόμαστε (δυστυχώς όμως μιλάμε για την πικρή αλήθεια): δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτε απολύτως από το σημερινό Eurogroup.

Οι όποιες ελπίδες καλλιεργήθηκαν εντός της Ελλάδας από τους κυβερνητικούς εταίρους έγιναν ξεκάθαρα για επικοινωνιακούς σκοπούς. Οι όποιες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Όλοι γνώριζαν και γνωρίζουν ότι αν δεν κλείσουν όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες δεν θα γίνει κάτι ουσιαστικό.

Τα ίδια ισχύουν και για τους κάθε είδους απίθανους της ΕΕ: ξέρουν ότι δεν θα γίνει τίποτε αλλά καλλιεργούν ελπίδες στον κόσμο, με δηλώσεις τους ήδη από τον Μάιο που μας πέρασε.