Κατηγορία: διεθνή

Την Κυριακή 12/7 (μεσημέρι ώρα Ελλάδας) θα συνεχιστεί η συνεδρίαση του Eurogroup, μετά από την πολύωρη συνεδρίαση του Σαββάτου ενώ στις 17:00 θα ξεκινήσει η σύνοδος κορυφής.

Η συνεδρίαση του Σαββάτου (που τελείωσε στη 01:00 της Κυριακής) ήταν μια συνεδρίαση που δεν έχει φέρει οποιοδήποτε αποτέλεσμα και τελεί υπό τη σκιά των φημών για το Σοιμπλικής έμπνευσης grexit αλλά και του ζητήματος ενός πιθανού φινλανδικού βέτο σε νέο δάνειο προς την Ελλάδα.

Οι συνομιλητές μας για πολλοστή φορά προτάσσουν θέμα εμπιστοσύνης ενώ δημοσιογράφοι που βρίσκονται στις Βρυξέλλες αναφέρουν πως ίσως να ζητήθηκαν και νέα μέτρα.

Τι παίζεται με το Φινλανδικό βέτο;

Τελικά, είναι τόσο περιπτωσάρα όσο φαίνεται ή όχι;

Περί Σόιμπλε ο λόγος. Γιατί έχει ξεφύγει και οι εμμονές του για τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας είναι πλέον επικίνδυνες όχι μόνο για την Ελλάδα (αυτό το στάδιο το έχει ξεπεράσει και τον συνηθίσαμε) αλλά και για την ίδια την Ευρώπη.

Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με τις παραινέσεις Αμερικανών αξιωματούχων να προχωρήσει η Ευρωζώνη σε διαγραφή του ελληνικού χρέους, όπως έγινε με το γερμανικό χρέος το 1953, υποστήριξε ότι οι δύο περιπτώσεις δεν είναι συγκρίσιμες και χαρακτήρισε την σύγκριση παραπλανητική, καθώς «η κατάσταση τότε δεν αφορούσε την συμμετοχή σε μια νομισματική ένωση».

Έχει δίκιο! Αφορούσε τη συμμετοχή/επαναφορά της Γερμανίας στην κοινωνία των κρατών μιας Ευρώπης που 2 φορές πήγε να ισοπεδώσει…

(Της Γερμανίας, ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΧΡΩΣΤΑΕΙ αλλά κανείς από την Ελλάδα δεν έχει το σθένος να ζητήσει τα χρωστούμενα που θα έπρεπε να πληρωθούν από το 1991!!)

«Γεωπολιτικό λάθος» χαρακτήρισε σε ομιλία του στο Brookings Institution στην Ουάσιγκτον μια ελληνική κατάρρευση ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζάκ Λιού. Και προσέθεσε, ακολουθώντας το δρόμο του ΔΝΤ, πως το Ελληνικό χρέος (αυτό που φορτώθηκε μια χώρα ολόκληρη για να σωθούν οι τράπεζες, μην ξεχνιόμαστε!!!) δεν είναι βιώσιμο.

Στο μεταξύ, είχε φωτογραφίσει και τους Γερμανούς, με τους οποίους οι Αμερικάνοι έχουν πολλούς ανοιχτούς λογαριασμούς, λέγοντας πως υπάρχει «βαθιά απροθυμία» μεταξύ ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών για μια λύση στο ελληνικό θέμα.

Οι Αμερικάνοι βλέπουν το θέμα πολύ ευρύτερα, γεωπολιτικά, σε βάθος χρόνου και όχι καθαρά οικονομικά, αυτό είναι πλέον γεγονός που αποδεικνύεται σε κάθε ευκαιρία…

ΓΙΟΥΝΚΕΡ: «Όλα είναι ανοιχτά(…) Το σενάριο του grexit το έχουμε προετοιμάσει λεπτομερώς». Αν οι διαπραγματεύσεις έχουν κατάληξη, τότε πάμε βουρ για 3^ο Μνημόνιο (σαφώς πιο σκληρό από τα προηγούμενα) αλλά και σε ένα μεσοπρόθεσμο-«γέφυρα». Η Δωροθέα αναφέρθηκε 2 φορές σε νέο πολυετές «πρόγραμμα».

Τελείωσε η συζήτηση σε επίπεδο κορυφής στας Ευρώπας και από όλα όσα ακούγονται για γράφονται τις τελευταίες ώρες στα διεθνή ΜΜΕ αλλά και με βάση αυτά που είπαν βγαίνοντας οι πολιτικοί που συμμετείχαν έχει επέλθει μια κάποιου είδους «συμφωνία» για το πώς θα περπατήσει το θέμα της Ελλάδας. Τίποτε άλλο.

Ας δούμε αρχικά για λίγο το γενικό κάδρο: δεν είμαστε στο κέντρο του Σύμπαντος! Οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί από το 2012 και μετά είχαν όλο το χρόνο στη διάθεσή τους να προετοιμαστούν για οποιοδήποτε σενάριο – πλέον μίλησαν ανοιχτά και για grexit, αφού δεν αποκλείουν τίποτε.

Με τη φράση «Ένα όχι θα σήμανε ότι η Ελλάδα λέει όχι στην Ευρώπη» απάντησε σε ερώτημα που του έγινε προς το τέλος της συνέντευξης που έδωσε σήμερα ο Γιούνκερ (με φόντο εκτός από τη σημαία της ΕΕ και την Ελληνική σημαία!).

Προφανώς αυτή είναι η άποψη όσων αντιπροσώπευσε στη σημερινή του συνέντευξη. Νωρίτερα ζήτησε ξεκάθαρα από τους Έλληνες να ταχθούν υπέρ του “ναι”.

Είπαμε, το αντικείμενο του δημοψηφίσματος θα το μεταφράζει ο καθένας όπως θέλει μέχρι την Κυριακή (αν τελικά δεν αλλάξει κάτι στο μεσοδιάστημα και το δημοψήφισμα διεξαχθεί όπως είναι προγραμματισμένο).

Τι κι αν υπάρχουν στο «όχι» άνθρωποι που θέλουν το ευρώ για νόμισμα της χώρας αλλά πλέον δεν θέλουν να εξακολουθούν να αποδέχονται τους παραλογισμούς που ζητούν τα αποτυχημένα προγράμματα (την αποτυχία την έχουν παραδεχθεί οι ίδιοι οι συντάκτες τους!);;;

Δεν εγκρίθηκε από το Eurogroup το αίτημα της Ελληνικής κυβέρνησης για επέκταση του προγράμματος μέχρι το δημοψήφισμα, όπως είπε ο Ντάισελμπλουμ.

Όπως ανέφερε, το πρόγραμμα θα πάει μέχρι τη λήξη του, δηλαδή έως την Τρίτη ενώ πλέον τα πάντα θα γίνονται χωρίς των παρουσία της Ελληνικής αντιπροσωπίας.

Αυτό που είναι το… ωραίο είναι πως ο επικεφαλής του Eurogroup προειδοποίησε ότι ακόμη και ένα «Ναι» στο ελληνικό δημοψήφισμα δεν σημαίνει τίποτε λόγω κλονισμού της εμπιστοσύνης της ΕΕ στο πρόσωπο της Ελληνικής κυβέρνησης (αφήνοντας πολλά υποννοούμενα για το ποιον θέλουν ως συνομιλητή εκεί στην ΕΕ, ξεχνώντας ότι εκλογές στην Ελλάδα έγιναν μόλις πριν από 5 μήνες).

Την ώρα που είμαστε στριμωγμένοι όσο ποτέ άλλωτε (αφού, παρά τα μέτρα πολλών δις που προτάθηκαν, φαίνεται πως οι “δανειστές” προσπαθούν να κερδίσουν τα πάντα σε όλα τα επίπεδα) και λίγες ημέρες μετά την παράταση των κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία, την ίδια ώρα οι Ρώσοι δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια.

Με απόφαση του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν παρατάθηκε για έναν ακόμη χρόνο – δηλαδή μέχρι τον Ιούνιο του 2016 – το εμπάργκο στα τρόφιμα προερχόμενα από τις δυτικές χώρες.

Αυτό το οποίο αναμένεται τώρα είναι ο τελικός κατάλογος απαγόρευσης εισαγωγών τροφίμων και άλλων προϊόντων που θα κατατεθεί από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Κτηνιατρικής και Φυτοϋγειονομικής Εποπτείας της Ρωσίας.

Στην παράταση των κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία για το ουκρανικό θέμα (και για το ρόλο που οι Ευρωπαίοι θεωρούν πως έχουν παίξει οι Ρώσοι σε αυτό) θα προχωρήσει η ΕΕ.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό και ποια είναι η θέση της Ελλάδας επί του θέματος είναι ένα ερώτημα, αναπάντητο προς στιγμή. Επίσης είναι ζήτημα τι γίνεται με την εξωτερική μας πολιτική, που είναι πρακτικά αδύνατο να πατάει σε 2 βάρκες ταυτόχρονα. Γιατί ούτε το μέγεθος της χώρας αλλά ούτε και η οικονομία της επιτρέπουν να κάνει παιχνίδια και να είναι «..και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ».

Η αρχική απόφαση έληγε στα τέλη Ιουλίου ενώ την παράταση γνωστοποίησαν πηγές από το Λουξεμβούργο και επιβεβαιώνουν διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.

συμφώνησαν στο ότι πρέπει να βρεθεί… συμφωνία – 9μηνη επέκταση της υφιστάμενης δανειακής συμφωνίας ζήτησε η Ελλάδα;

Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το αποτέλεσμα της χθεσινοβραδινής δίωρης συνάντησης μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και των Μέρκελ – Ολάντ που έγινε στο περιθώριο της συνόδου της Ε.Ε. και των κρατών της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (CELAC), που διεξάγεται στις Βρυξέλλες.

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι πως οι φίλοι «δανειστές» αλλάζουν συνεχώς στάση και τόνο στο δημόσιο λόγο τους, αφού εσχάτως – και μετά από ένα διήμερο σκληρών δηλώσεων και επικοινωνιακού παιχνιδιού – το παίζουν τώρα συγκαταβατικοί και ότι κατανοούν πλήρως τη θέση της χώρας μας.

Οι πιο μπασμένοι στα κόλπα από εμάς αναφέρουν πως η «γλώσσα του σώματος» (στάση, κινήσεις κλπ) είναι ο απόλυτος καθρέπτης αυτού που πολλές φορές θέλουμε να πούμε αλλά τελικά δεν το λέμε – για διάφορους λόγους.

Οπότε, λέει πολλά μια προσεκτικότερη ματιά στον τρόπο με τον οποίο στις 3 Ιουνίου ο Γιούνκερ πέρασε στα… ιδιαίτερα τον Έλληνα Πρωθυπουργό (για να του πει τα καθέκαστα περί της νέας συμφωνίας στην οποία υποχρεούται από τους «φίλους» και «δανειστές» να υποκύψει).

Σε συνδυασμό δε και με αντίστοιχη φωτογραφία του προηγούμενου Φεβρουαρίου, οι εικόνες λένε πολλά (τόσο για τις προθέσεις όσο και για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και για το που αλλά και το πως θέλουν να μας πάνε)…

Εκείνη την παλιά συζήτηση που κάποτε γίνονταν στην Ευρώπη περί «Ευρώπης δυο ταχυτήτων» τη θυμάστε οι παλαιότεροι;

Ήταν η κατάσταση που άπαντες ήθελαν να αποφύγουν, αφού τα προβλήματα θα ήταν όχι απλά πολλά – θα ήταν απροσπέλαστα. Οι ανησυχούντες ήταν πάρα πολλοί και ήξεραν από την καλή και από την ανάποδη τη (σαφώς μικρότερη τότε σε μέγεθος) ΕΟΚ. Δεν εισακούθηκαν, οι καταστάσεις προχώρησαν με τρόπο που βόλευε μόνον ορισμένους (όχι μόνο κράτη αλλά και πολυεθνικές), «περπάτησε» μια διεύρυνση που δεν θα έπρεπε να γίνει (σε τομείς όπως η Οικονομία, το κοινό νόμισμα κλπ) λόγω δομικών διαφορών μεταξύ των κρατών-μελών (πόσο μάλλον δε όταν μπήκαν στην ΕΕ και χώρες από την ανατολική Ευρώπη) και έτσι έχουμε το σημερινό απογοητευτικό αποτέλεσμα.

Μια «ξεχασμένη» επέτειος είναι η σημερινή. Σήμερα συμπληρώνονται 36 χρόνια από τη μέρα που η χώρα μας υπέγραψε τη συμφωνία προσχώρησής της στις λεγόμενες τότε Ευρωπαϊκές Κοινότητες (μετεξέλιξη τους είναι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση).

Μια υπογραφή που σήμανε πολλά, όχι μόνο για την Ελλάδα – η οποία έρχονταν από μια χούντα που είχε τελειώσει λίγα χρόνια νωρίτερα αλλά και που έπρεπε με κάποιον ακόμη τρόπο να επιβεβαιώσει το «ανήκομεν εις την Δύσιν» που τη στοίχειωνε επί μακρόν. Ο Κ. Καραμανλής ήταν ο πρωθυπουργός που κατάφερε να κλείσει έναν κύκλο που επίσημα (τουλάχιστον) άνοιξε τον Ιούνιο του 1959 (η Ελλάδα είχε υποβάλει αίτηση για σύνδεση με την ΕΟΚ) και συνεχίζονταν με την υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ, τον Ιούνιο του 1961. Η δικτατορία είχε διακόψει οποιαδήποτε ενταξιακή πορεία.

Στη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ) είχαμε αναφερθεί πριν από λίγο καιρό – δείτε ΕΔΩ.

Συζήτηση για τη συμφωνία έγινε και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, στο πλαίσιο της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου. Συζήτηση, μην πάει ο νους μας σε κάτι πραγματικά βαθύτερο.

Φυσικά για τη συζήτηση δεν έγιναν και πολλά γνωστά από τα ΜΜΕ. Δεν… πουλάει το θέμα! Όμως είναι τεράστιας σημασίας, αφού θα αφορά πάνω από 800 εκατομμύρια κόσμο, δεκάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας, τεράστιο τμήμα της διεθνούς οικονομίας και του παγκόσμιου εμπορίου αλλά και τις ελευθερίες που σήμερα υφίστανται σε πολλούς τομείς.

Δεν έχει και τόσο άδικο ο Βλαδίμηρος όταν αναφέρει ότι η Δύση είναι υπεύθυνη για την κατάσταση που επικρατεί με την τρομοκρατική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στη Συρία, στο Ιράκ και στη βόρεια Αφρική.

Φυσικά η Δύση δεν έχει το 100% της ευθύνης αλλά σίγουρα έχει το μεγαλύτερο μερίδιό της.

Όπως είχε πει κάποτε καθηγητής του ΑΠΘ «…Η Τουρκία δεν μπορεί να διαχειριστεί καν τις χωματερές της, τι θα κάνει άραγε με τα πυρηνικά απόβλητα;»

Επανέρχεται στην επικαιρότητα το θέμα της κατασκευής του πρώτου πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Τουρκία, στο Ακουγιού (απέναντι από την Κύπρο και τα κατεχόμενα).

Στις 14 Απριλίου 2015 έγινε η επίσημη έναρξη κατασκευής του έργου, που συμπεριλαμβάνει τέσσερις αντιδραστήρες ο πρώτος εκ των οποίων υπολογίζεται πως θα τεθεί σε λειτουργία κάποια στιγμή μέσα το 2023.

Το θέμα δεν έχει μόνο «πυρηνική διάσταση», υπό την έννοια του ότι θα αποκτηθούν η τεχνογνωσία και οι δυνατότητες και κάποια στιγμή θα μπορέσει να αποκτήσει η Τουρκία πυρηνικά όπλα.

Το πρόβλημα που θα δημιουργηθεί έχει και άλλες πτυχές, κυρίως ασφάλειας.